ErotischeVerhalen.com: Vakantie 2002 - deel 1 door Lucky Eye [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal ook seks met vrouwen konden hebben en mannen met mannen, keek hij toch even vreemd op zijn neus. Hij haalde een boek op en samen lazen we de twee à drie pagina's door die over dat onderwerp handelden: een saaie toelichting die bovendien niet echt verhelderend was. Hij liet het boek bij mij liggen en regelmatig keek ik er in. Zo leerde ik mijn eigen lichaam kennen en was ik niet totaal verrast toen op een gegeven moment, ik geloof dat ik 12 was, de eerste natte droom kwam. Ik had erover gelezen en was voorbereid. Mijn pa en ik waren een hechte eenheid. We moesten ook wel want er was gewoon niemand anders. Natuurlijk waren er nog wel andere familieleden (ooms, tantes, neven, nichten) maar die zagen we niet zo vaak. Beiden waren we gek op sport en veel van onze vrije tijd ging op aan het wielrennen. Even fanatiek waren we en we gaven vaak niet op voordat we erbij neervielen. Bijna elk weekend reden we ergens heen om aan een rondrit deel te kunnen nemen. Op mijn zestiende had ik mijn eerste seksuele ervaring met een jongen. Hij was twee jaar ouder dan ik was. Die avond deden we alles met elkaar en toen ik tegen vier uur 's ochtends thuiskwam (een heel normale tijd trouwens hoor!) was mijn vader nog op. Toen ik de woonkamer binnenkwam, keek hij op van zijn boek. Hij keek me merkwaardig onderzoekend aan en zei: "Jongen, wat is er met je. Het lijkt of je helemaal straalt!" Ik speelde de onschuld zelve en vroeg hem grappend hoeveel hij gedronken had. "Wil je het me niet vertellen?" vroeg hij. Ik sloeg mijn ogen neer. "Het hoeft niet jongen maar ik vind het zo vreselijk fijn om dingen met je te delen, dat weet je toch?" Natuurlijk wist ik dat. Ik bleef lang talmen en draaien maar uiteindelijk vertelde ik hem wat er gebeurd was. Ik vertelde hem over de seks die ik gehad had met die jongen en hoe vreselijk goed ik me voelde. Wat voor een geweldig gevoel het geweest was om hem te penetreren en hoe vreselijk goed zijn heen en weer schuivende stijve in mijn kont was geweest. Mijn vader luisterde met volle aandacht en een brede glimlach speelde rond zijn lippen toen ik zo euforisch vertelde over mijn belevenis. Pas toen ik uitgepraat was, realiseerde ik me dat ik zonder waarschuwing vooraf hem verteld had dat ik homo was! Ik schrok en werd rood in het gezicht. Hij zag de verandering en lachte luidkeels en ik ... ik lachte met hem mee. Het was eigenlijk ook best komisch! Toen we wat bedaard waren, vertelde mijn vader me dat hij altijd wel geweten had dat ik anders was. "Niet dat je raar of zo bent maar alleen al die ene vraag van je na de voorlichting die ik je gaf. Toen wist ik al dat je voor jongens viel. Ik ben blij dat je gelukkig bent jongen." Hij omhelsde me en kuste me op mijn wangen. "En," zo ging hij verder, "laat nooit iemand je dat gelukkige gevoel over jouw keuze afnemen." Ik had mijn vader goed genoeg gekend om te weten dat hij er geen echte problemen over zou maken maar dat hij zo intens en zo heftig met me zou meeleven had ik nooit verwacht. Toen ik achttien was, ontmoette ik een jongen die heel veel voor me begon te betekenen. Voor ons beiden was het verliefdheid. Een halfjaar na onze eerste oogwisseling trok hij bij ons in. Het huis van mijn vader was tenslotte groot genoeg. Twee jaar lang leefde ik in iets dat op het paradijs leek. De liefde van mijn leven elke ochtend naast me in bed. Iets van het onbezorgde kwam met de liefde terug en ik genoot van het leven dat zich voor me ontrolde. Echter, het duurde maar twee jaar. Hij raakte op me uitgekeken en zei me dat onomwonden. Hij bleek al een half jaar lang een ander vriendje te hebben die hem blijkbaar meer kon bekoren want hij trok bij mij uit en bij hem in. Rampen komen zelden in één wordt er wel gezegd en al heel snel werd ook mij dat duidelijk. Na vier jaar van zwijgen vertelde mijn vader me dat hij een ongeneeslijke vorm van kanker had. Ik was hopeloos van mijn stuk gebracht niet alleen vanwege het feit dat hij dood zou gaan maar ook omdat hij het mij niet eerder verteld had. Hij trok zich dit enorm aan en probeerde het mij uit te leggen. "Als jij het geweten had, was je dan een relatie aangegaan? Was je dan blijven uitgaan? Had je dan die leuke tijd gehad die je nu achter je hebt liggen?" Nog veel meer van dat soort vragen vuurde hij op me af en telkens moest ik ‘nee' schudden. Nee, dan had ik dat allemaal niet gedaan. "En daarom wilde ik jouw leven niet toen al, toen je nog maar 16 was, op z'n kop zetten. We krijgen nog heel moeilijke jaren jongen en zelfs 20 is al veel te jong om te weten dat je vader, je enige familie die je nog rest, dood zal gaan." Natuurlijk had hij gelijk en ik slikte mijn boosheid in. Het verdriet bleef echter want wat wil je als je vader, je enige echte maat (wat zo zag ik hem) op het punt staat uit je leven te gaan. Naarmate de jaren verstreken, werd de ziekte van mijn vader steeds ernstiger. Hij werkte niet meer en zat de hele dagen thuis. Het enige dat de doktoren voor hem konden doen was pijnstillers voorschrijven. Opereren was van het begin af aan al onmogelijk geweest en bestralingen en chemokuren hadden ze ook ten zeerste afgeraden. Het werd een strijd tegen het onvermijdelijke en ik besloot me van die strijd zo goed mogelijk te kwijten. Naast mijn werk als verpleger verzorgde ik mijn vader. Ondanks al het verdriet dat we deelden probeerden we toch ook te genieten. Op de dagen dat ik vrij was reed ik hem het hele land door als hij zich goed genoeg voelde. Elk jaar gingen we een paar keer op vakantie. Het liefst zo ver mogelijk weg van huis. We zagen Indonesië, Oostenrijk, Zwitserland en Curaçao. En daar verloor hij zijn hart. Ik hoefde hem daarna nooit meer te vragen waar hij heen wilde want ik kende het antwoord al. De laatste vakantie zag hij alleen nog maar zijn hotelkamer. Mij joeg hij elke dag het appartement uit om te gaan genieten maar dat had ik in de loop der jaren wel verleerd. Bij terugkomst in Nederland werd hij in het ziekenhuis opgenomen. Het ziekenhuis waar ik werkte. Vierentwintig uur per dag was ik op mijn werk. Tijdens mijn reguliere dienst droeg ik een beeper bij me en daarna hielp ik collega's waar ik kon om maar niet alleen naar huis te hoeven gaan. Ik sliep op een klein kamertje als het me lukte en verder zat ik naast zijn bed. Drie weken daarna sloot hij uitgemergeld en afgemat uiteindelijk zijn ogen. Tot op het laatste moment bleef er een glimlach rond zijn lippen liggen en regelmatig hield hij me voor dat ik moest blijven genieten van het leven. Dat ik me nooit mocht schamen voor mijn anderszijn. Dat het leven waard was om geleefd te worden. De crematie was precies zoals hij het wilde hebben. Hij had alles vooraf tot in de puntjes geregeld. Mijn vader, zoals hij altijd geweest was: zorgzaam tot op het allerlaatste moment. De dag van zijn overlijden schreef ik mijn zus een lange brief die ik met de snelst mogelijk bezorging verzond naar Amerika. Vier dagen later, de dag voor de crematie, kreeg ik een lange brief terug. Van het gezegde ‘over de doden niets dan goed' had zij waarschijnlijk nog nooit gehoord. Al na de eerste regels biggelden mij de tranen over de wangen. Ze beschreef een man die ik nooit zo gekend had en waarvan ik ook zeker wist dat het puur en alleen haar eigen beleving was. Een beleving ver bezijden de waarheid, mijn waarheid. Ze zag af van de erfenis en twee dagen na de crematie zocht ik een notaris op die mede met deze brief en het testament dat mijn vader gemaakt had de zaak keurig netjes afhandelde. De familie kwam de eerste tijd ineens regelmatig over de vloer. Ze leken op aasgieren die wisten dat er wellicht wat te halen was. Ze cirkelden rond het huis en vlogen af en aan. Van binnen lachte ik om hun gedrag alhoewel dat natuurlijk eigenlijk om te huilen was. Toen de notaris alles afgehandeld had, verkocht ik het grote huis en kocht ik er een leuk appartement in de binnenstad van Zwolle van. De rest van het kapitaal - er was heel veel geld zo bleek me - zette ik netjes op een spaarrekening ondanks alle goede adviezen (voornamelijk beleggingstips) die bankmedewerkers me gaven. De familie kwam nadien minder en minder en uiteindelijk zie ik van een enkeling eenmaal per jaar een kaartje: met de Kerst! En natuurlijk stuur ik er dan een terug. Alle spullen van mijn vader had ik uit het grote huis meegenomen naar mijn nieuwe onderkomen en pas in het voorjaar daarop gebruikte ik een week vakantie om alles uit te zoeken. En zo vond ik onder andere die landkaarten en wandelgids van Epen. Ik ben niet zo'n langslaper en daarom was ik de ochtend van de 20e juli al vroeg op pad. Eigenlijk was ik ook vroeg weggegaan om eventuele files te voorkomen want als ik ergens een hekel aan heb dan is het stilstaan met een auto op de snelweg. De ANWB had een heel drukke dag voorspeld maar wellicht mede door mijn tijdige vertrek hoefde ik nergens stil te staan. Alleen op de Napoleonsweg, de tweebaansroute door Noord-Limburg heen (Venlo - Thorn), was het echt druk. Mijn Toyata Previa had ik tegen zevenen al volledig ingepakt. Nu heb je als je alleen op vakantie gaat eigenlijk niet zo heel veel spullen nodig maar nu ben ik een actieve vakantieganger dus nam ik ook mijn beide fietsen - een racefiets en een mountainbike - mee en zodoende was mijn wagen toch wel behoorlijk volgeladen. De rest van mijn bagage bestond uit een paar lange broeken, veel korte broeken, voldoende T-shirts, onderbroeken en sokken, zwemspullen, hardloopschoenen, sportkleding, wandelschoenen, slippers, hemden voor als het erg koud mocht worden, shorts voor in bed en de nodige toiletartikelen, een paar overhemden met korte mouwen voor sjiekere gelegenheden en speciale kleren voor speciale uitjes. Ook had ik voldoende levensmiddelen ingekocht want ik wist niet of de winkels in Epen die middag wel open waren. Daarom had ik het zekere voor het onzekere genomen en genoeg voedsel ingeslagen om in elk geval het weekend door te kunnen komen. Bij Thorn ging ik de snelweg weer op en toen ik in de buurt van Geleen moest kiezen uit twee snelwegen koos ik de verkeerde. Te laat bemerkte ik mijn foutieve keuze. Ik stopte eventjes op de vluchtstrook om het boek met wegenkaarten te raadplegen en zag dat deze weg rechtsreeks naar Maastricht zou voeren. Op zich geen probleem natuurlijk want Maastricht ligt ook in het Zuiden. Ik besloot door te rijden en geen rare fratsen met opritten af en afritten op uit te gaan voeren. Tegen twaalven parkeerde ik ergens in een parkeergarage in het centrum van de Limburgse hoofdstad. Ik zocht een restaurant op en bestelde daar een uitsmijter met een glas melk. Verzadigd ging ik een klein uurtje later weer op zoek naar mijn auto. Voordat ik wegreed zocht ik op de wegenkaart Epen op en keek welke route ik moest nemen om er te komen. Dat zou geen probleem moeten zijn. En eigenlijk was het vinden van Epen ook niet het probleem maar hoe kom je uit zo'n grote stad! Dat bleek best nog wel een hele opgave te zijn. Diverse keren stopte ik om de juiste richting te bepalen en uiteindelijk lukte het me dan toch. Ik reed in de richting van Gulpen (bekend van het Gulpener bier natuurlijk) en vlak voor de stad sloeg ik af in de richting van Slenaken. Toen ik door dat prachtige dorpje reed zag ik dat hier elke woensdagavond iets te doen was met muziek. Eens uitproberen of het de moeite waard was. Meteen na het dorp begon de weg behoorlijk te stijgen en met diverse echte haarspeldbochten was ik eindelijk op de top van de heuvel beland. Echt heel bijzonder als je 's morgens bijna alleen maar snelweg hebt behad! Via Heijenrath en Eperheide kwam ik Epen binnengereden. Het centrum van het dorp ligt echt in een dal en racefietsen sjeesden me met ongelofelijke snelheid voorbij. Dat het ook anders zijn kon merkte ik toen ik verder reed in de richting van Vaals. Eerst ging het nog een stukje door het dal. Daar was het bij een verkooppunt van ijs en fruit behoorlijk druk. Veel auto's stonden in de berm geparkeerd en maakten het er niet echt veilig op. Voor deze ‘oranje tenten' zoals ze in de volksmond heetten, had ik het bordje ‘Camerig' gezien. Volgens de gegevens die Vincent me gegeven had iets te vroeg eigenlijk maar misschien was er zoiets als een gemeentelijke herindeling of zo geweest hier. Daarna liep de weg behoorlijk steil omhoog en zag ik de wielrenners behoorlijk zwoegen. Staande op de pedalen kwamen ze amper vooruit. Ook zag ik een aantal toeristen met de fiets aan de hand omhoog wandelen. Ik lachte en vroeg me af hoe ik het hier op de fiets vanaf zou brengen. Ik ben een behoorlijke sportman, al zeg ik het zelf, en fiets heel veel maar de omgeving van Zwolle is toch echt wel iets anders dan die heuvels hier. Het laatste stukje van de reis ging prima. Boven aan de top van de heuvel sloeg ik een klein weggetje in naar rechts dat steil naar beneden liep. Een spiegel in de bocht gaf me zicht op verkeer dat me eventueel tegemoet zou kunnen komen en ik was zeer dankbaar dat er helemaal niets aankwam. Langzaam reed ik verder en draaide bij nummer 6A het erf op. Op het parkeerterrein dat bedekt was met rode steentjes was ik de enige parkeerder. Ik stapte uit en haalde gewoontegetrouw een hand door mijn zwarte haren. IJdel dat ben ik tenslotte. Mijn spijkerbroek en T-shirt kleefden aan mijn lijf en ik wist wat ik straks als eerste zou gaan doen. De vliegendeur van nr. 6A ging open en een donkerharige vrouw en een grijsharige man kwamen naar buiten. "En heeft u het makkelijk kunnen vinden," vroeg de man me terwijl hij mij zijn hand reikte. Ik gaf hem een stevige handdruk en vertelde heel eerlijk dat het me best wat moeite had gekost. "Ah, ja u had de richting Heerlen moeten nemen. Dat zou een stuk gemakkelijker geweest zijn." "Nou ja, voor een volgende keer weet ik het nu," antwoordde ik gemoedelijk. Ook de vrouw schudde mij de hand en toen gingen ze me voor naar mijn huisje dat het nummer 6D droeg. De vrouw liet me alles in het huisje zien. Kasten, koelkast, douche en wat al niet meer. "Mocht u nog vragen hebben of als er iets kapot gaat of zo, lampen en dergelijke, dan kunt u altijd komen vragen. Er is altijd wel iemand van ons thuis," zei ze. Ik knikte. "We hopen dat u een heel goede vakantie zult hebben." Ik bedankte hen en sloot de deur. Ik liep het trappetje af naar de woonkamer en zag meteen het prachtige uitzicht dat Vincent en Casper me beschreven hadden. Eerst dus nog niet onder de douche. Ik pakte mijn mobiele uit het tasje aan mijn riem en koos hun nummer. "Casper," klonk het aan de andere kant van de lijn. "Hé met Rogier. Alles goed?" "Ja, prima. En met jou? Ben je al aangekomen?" "Net en daarom belde ik. Om even te zeggen dat het uitzicht net zo prachtig is als jij en Vince verteld hebben." "Ja, geweldig nietwaar!" "Inderdaad man ik zit nu op de bank met beide ogen wijd open te genieten." Ik hoorde Casper gniffelen. "Hé wil je Vince nog even spreken?" "Ja, dat is goed joh." "Hé makker. Geen woord heb ik gelogen hè," zo meldde Vincent zich. "Nee, echt het is prachtig! Het huisje ziet er prachtig uit en zelfs als dat niet zo zou zijn ... zou het uitzicht alles vergoeden! Trouwens ... we hebben de laatste keren dat we bij elkaar waren het alleen maar gehad over mijn vakantie!" "Ach, dat heb ik vaker. Mensen komen bij mij en praten alleen maar over zichzelf." "Het zal wel aan je beroep liggen jongen!" "Ohhh, is dat het. Goed dat ik het weet dan zal ik de volgende keer dat je bij ons bent je als je weggaat een rekening meegeven." Ik lachte. Vincent is zoals je misschien wel weet psycholoog van zijn beroep. "Maar wat ik eigenlijk nog vragen wilde is of jullie ook nog vakantieplannen hebben." "Nog niet echt. Casper begint straks aan de PABO en we weten dus nog niet wanneer hij een paar weken achter elkaar weg zou kunnen. Zodra we dat weten, boeken we een reis naar Hawaï." "Ah, je kunt dus geen genoeg krijgen van de witte palmen en de wuivende stranden," grapte ik. "Nou het zit zo: Casper kan er geen genoeg van krijgen en aangezien ik geen genoeg van hem kan krijgen, moet ik wel mee." "Je bent te beklagen Vincent. Ik heb medelijden met je!" "Echt niet nodig hoor. Ik ben reuzeblij met mijn vriend. En eigenlijk hoop ik dat jij daar ook iets leuks tegen het lijf zult lopen. Het wordt eens tijd dat je wat vastigheid in je leven gaat krijgen maat want anders lig je straks wel bij mij op de divan." "Wie weet. Ik vind het vrijgezel zijn nog wel prettig maar je weet dat ik opensta voor een goede relatie dus ... " "In Zuid-Limburg lopen leuke jongens genoeg rond dus hou je ogen goed open zou ik zo zeggen." "Zal ik doen. Hé doe de groeten aan Casper en ik laat nog wel eens wat van me horen." "Veel plezier." "Dank je! C ya!" "Hetzelfde." De verbinding werd verbroken en opnieuw liet ik me betoveren door het prachtige uitzicht over het Geuldal. Terwijl ik zo zat te genieten, rook ik ineens mijn eigen zweet en bedacht ik me dat het nu toch wel hoog nodig tijd was voor het uitproberen van de douche. Maar eerst moest ik natuurlijk mijn auto nog uitpakken. Ik liep het trapje weer op naar het keukengedeelte, waar ook de voordeur was en liep het parkeerterrein op. Inmiddels stond er een andere auto geparkeerd. Als eerste haalde ik mijn tas uit de auto en zette die in huis neer. Daarna maakte ik mijn fietsen los en bracht ze een voor een door het rode hek naar het kleine terras aan de voorzijde van mijn huisje. Daar zette ik ze tegen de muur aan. Toen ik me omdraaide om via de terrasdeur naar binnen te gaan zag ik ineens die kleuter staan. Met grote ogen nam hij me op. "Waarom heb jij twee fietsen?" vroeg het jochie. "Nou, gewoon daarom," antwoordde ik. "Waarom dan?" "Kom maar eens kijken," nodigde ik hem met een armgebaar dichterbij. Schoorvoetend kwam hij op me toegelopen. "Kijk, deze fiets heeft hele dunne en gladde bandjes. Zie je?" Hij knikte. "Die gebruik ik voor het wielrennen op de weg. Met dunne bandjes kun je heel snel fietsen en dat vind ik leuk." Ik keek hem aan maar had het idee dat hij het niet allemaal begreep. "Deze fiets," en daarbij wees ik op mijn mountainbike, "heeft hele brede banden met allemaal ribbeltjes erin. Daarmee fiets ik door het bos en zo. Zou dat met die dunne bandjes ook kunnen denk je?" Ik keek hem vragend aan en hij keek me met zijn grote, bruine kijkers recht aan. "Nee!" zei hij vastberaden. "Oké, dan heb je het helemaal begrepen." "Hoe heet je?" "Ik heet Rogier en hoe heet jij?" "Ik heet Paul en ik ben vijf." Gewoontegetrouw waarschijnlijk stak hij vijf vingers in de lucht. Ineens draaide hij zich om en liep op een holletje weg. Meteen naast mijn huisje was een trappetje naar boven en dat leidde naar een soort van plein tussen de huizen in. Daar zag ik hem in de eerste deur aan de linkerkant verdwijnen. Ik lachte en ging naar binnen. Ik trok mijn T-shirt uit en zittend op de bank begon ik mijn schoenveters los te maken. Ik trok schoenen en sokken uit en net toen ik op wilde staan om naar boven te lopen werd erop het raam geklopt. Nu zag ik twee kleutergezichtjes met de neuzen tegen het raam gedrukt. Duidelijk een tweeling. Ik liep naar buiten en vroeg Paul wie hij meegenomen had. "Dit is mijn zus," zei hij. "Ze heet Paulien en is ook vijf." "Jullie zijn een tweeling dus," liet ik hem mijn conclusie horen. "Ja, en ik ben iets ouder dan hij," verklaarde het meisje. "Waarom heb jij twee fietsen?" Ik had geen zin om het nog allemaal eens uit te leggen. "Vraag dat maar aan je broer hij weet er alles van." Op dat moment verscheen er een vrouw in blauwe korte broek en met een rood topje. Ze was blond en had lang haar. Voor een vrouw, en als je van vrouwen houdt, een mooi exemplaar. "Zeg, als ze lastig zijn dan stuur je ze maar gewoon weg hoor," zei ze me. "Ze zijn niet lastig hoor," gaf ik haar als antwoord. "Nee, maar kleuters van vijf willen alles weten en daar kun je behoorlijk zat van worden." "Oké," zei ik, "als ze me het hemd van het lijf vragen dan zal ik ze naar huis sturen." Ze glimlachte naar me en stak me haar hand toe. "Ik ben Antoinette en zoals je zult begrijpen de moeder van dit gespuis." "En is er ook een vader," en terwijl ik dat vroeg kreeg ik meteen een rood hoofd. Wat moest ze wel niet van me denken. Ik stond daar met ontbloot bovenlijf met haar te praten en vroeg iets dergelijks! Ze lachte naar me. "Ja knul, jammer genoeg voor jou is er ook een vader," luidde haar reactie die ze vergezeld liet gaan van een knipoog. Ik werd nog roder. "Sorry, zo bedoelde ik het niet hoor!" verontschuldigde ik me. "Geeft toch niets. Een grapje moet kunnen. Trouwens," ze zocht met een spiedende blik waar haar tweeling was en toen ze hen achter in de tuin bij de zandbak ontwaarde, "je ziet er goed uit." Opnieuw begon ik te kleuren maar haar schaterlach vergoedde veel. "Mijn man is boodschappen aan het doen op dit moment. Voor een gezin moet er heel wat ingekocht worden telkens." "Dat kan ik me voorstellen. Als je alleen bent heb je niet zo heel veel spullen nodig maar met twee van die kleintjes ..." "Drie," viel ze me in de rede. "Er is ook nog een kleiner kleutertje van drie jaar maar die ligt in zijn bedje op dit moment." "Ja, dan heeft de lokale supermarkt een goede klant aan jullie!" Opnieuw hoorde ik haar schateren. En echt als ik zou vallen op vrouwen dan zou ik haar zeker erg leuk gevonden hebben. "Valt er hier het nodige te beleven," informeerde ik. "Ik zie dat je sportief bent," en ze wees op mijn fietsen en daarna opnieuw op mijn ontblote, gespierde bovenlijf, "en dan kun je hier je hart ophalen. Je kunt kilometers ver fietsen over de wegen maar ook door de bossen en zo. Echt heel goede routes zijn er uitgelegd hier. Verder kun je natuurlijk wandelen. Als het mooi weer wordt, en laten we hopen dat het nog wat wordt, dan kun je zwemmen bij de Mechelerhof in Mechelen of bij het subtropisch zwembad in Gulpen of bij het Maasstrand in Oostmaarland." Ze praatte nog geruime tijd door en ik voelde me haast een klant bij het VVV-kantoor. Eerst na ruim 20 minuten stopte ze en toen wist ik ook dat de supermarkt in het dorp klein en beperkt was en dat ik beter naar Vaals kon rijden om mijn boodschappen te doen bij de Edah of de C1000. "Ik hoor de kleine huilen, zal eens gaan kijken wat er aan de hand is," zei ze en ook ik hoorde het gehuil van een kind. Paul en Paulien hadden het waarschijnlijk ook gehoord en kwamen om het hardst uit de tuin gehold. Waarschijnlijk gek op hun broertje? Of was het een zusje? Ik bedankte Antoinette en liep terug naar binnen. Toen ik weer het trapje opgelopen was, ik begon het idee te krijgen dat ik na veertien dagen wel eens compleet gek zou kunnen worden van al dat op en neerlopen, merkte ik dat ik aan de voorkant eigenlijk weinig privacy had. Allemaal glas met een deur aan de voorkant. Het bood wel een prachtig uitzicht maar ook veel inkijk. Ik liep weer naar beneden en trok de gordijnen dicht, raapte mijn sokken en T-shirt op en liep twee trappen op naar de douche. Shit moest ik weer naar beneden om mijn tas op te halen. In de keuken schoot het me ineens te binnen dat ik alle autopapieren en mijn paspoort nog in de auto had liggen. Ik liep naar de deur toe en opende deze. De aanblik van de steentjes op het parkeerterrein deed me besluiten om toch maar even mijn slippers op te gaan zoeken. Ik vond ze snel en liep toen naar buiten. Naast mijn auto stond een grote Opel en daarbij een man, een vrouw en een jongen. "Hallo," sprak de man mij aan, "bent u hier ook op vakantie?" "Ja, dat klopt. Net aangekomen en u ook zie ik." "Ja. Ik ben Jan Walters en dit is mijn vrouw Marja en dat is onze zoon Ken." Jan reikte mij zijn hand en daarna drukte ik die van zijn vrouw en zijn zoon. Ken had een stevige handdruk en het kon me op geen enkele manier ontgaan dat hij me behoorlijk goed opnam. Ik zag zijn ogen van boven naar onderen over mijn bovenlijf gaan. Zijn mond viel daarbij iets open en met het puntje van zijn tong likte hij langs zijn lippen en dat alles in één ogenblik. Jan vertelde me dat het hier prachtig was en dat zij hier al jaren kwamen. Terwijl hij praatte stond ik met de armen voor mijn borst gevouwen voor hem. Ik lette goed op wat hij zei maar mijn ogen zochten regelmatig zijn zoon op die heen en weer sjouwde met de koffers en tassen. Een echt leuke jongen. Duidelijk te jong voor mij maar desalniettemin ... "Hé pa, hier is je sleutel," zei hij met een donkere stem. "Heb je alles al binnen dan?" De jongen knikte. "Sorry, Ken je weet het hè als je vader een keer op de praatstoel zit ..." "Ja, ik weet het," zei hij glimlachend en draaide zich om. "Een goede zoon is hij meneer." "Noemt u mij alsjeblieft bij mijn voornaam. Ik heet Rogier." "Dat is goed als jij me dan ook Jan noemt! Ik ben wel veel ouder maar het praat zoveel gemakkelijker vind je niet?" Ik kon het niet anders dan met hem eens zijn. "Ben je alleen op vakantie?" "Ja, ik heb nog geen relatie." "Ohh, daar heb je ook nog wel tijd voor. Je bent nog jong!" We namen afscheid en liepen beiden terug naar ons eigen huisje: hij 6B en ik 6D. Nu was het toch hoog tijd voor die douche die ik mezelf al de hele tijd beloofd had. In de badkamer trok ik snel mijn spijkerbroek en slip uit en stapte ik de cabine in. Ik stelde de thermostaatkraan op een voor mij goede temperatuur in en draaide de kraan open. Heerlijke stralen water stroomden over mijn warme lijf. Tijdenlang liet ik het water over me heen plenzen. Daarna draaide ik de kraan uit en deed ik wat shampoo in mijn handen om daarmee mijn haren te wassen. Ik had al gezegd dat ik ijdel was geloof ik maar op mijn haren ben ik heel erg gesteld. Ze zijn pikzwart en ik heb mooie slagen in mijn haar. Niet echt krullen maar het is gewoon een mooi kapsel dat ik heb. Daarna was mijn lijf aan de beurt. Met was doucheschuim in de handen smeerde ik mijn hele lijf in en toen ik over mijn borstkas ging voelde ik hoe strak mijn tepels waren. De voorzichtige aanraking bracht lichte, erotische schokken in mijn onderlijf teweeg en ik voelde me vreselijk geil worden. Zachtjes kneep ik in mijn tepeltjes en het stuk vlees dat ik tussen mijn benen heb hangen begon zich behoorlijk te roeren. Steeds hoger en hoger klom hij tot hij fier rechtop stond. Ik spoelde me af en zag toen dat het hoog nodig tijd was om mijn ballen weer eens te scheren. Ik zeepte mijn zak goed in en liet toen voorzichtig het scheermes over mijn kloten gaan. Op zich een heel erotische gevoel. Eventuele haartjes op mijn pik zelf schoor ik ook weg en daarna knipte ik met een schaar mijn schaamhaar tot een keurig net bossie. Geen wilde krullen voor mij. Omzichtig haalde ik de spiegel van de wand en legde deze op de grond. Gehurkt boven de spiegel had ik goed zicht op mijn spleet en toen nam ik opnieuw het scheermes ter hand. Uiterst bekwaam, ik had het veel vaker gedaan, schoor ik me ook daar. Toen stapte ik opnieuw onder de douche om alle losse haartjes weg te spoelen. Mijn lul stond nog steeds stijf en dolgraag wilde ik daar wat aan doen. Ik droogde me af en in mijn slaapkamer maakte ik snel het bed op. Op mijn rug ging ik op het bed liggen en begon ik met mezelf te spelen. Strelende handen gleden over mijn gladde borst en bespeelden de donkerbruine tepeltjes die mooi afstaken tegen mijn al aardig bruine lijf opnieuw. Zachtjes begon ik te kreunen. Eén hand gleed over mijn buik naar mijn navel toe en bleef daar een tijdje strelende bewegingen maken. Steels raakte hij af en toe het topje van mijn lul aan. Toen gleed hij via de lange schacht naar mijn ballen toe. Ik kneep er stevig in en kreunde opnieuw luid. Mijn wijsvinger gleed verder en verkende het begin van mijn bilspleet. Ik wist wat zou gaan komen en kreunde diep. Het bovenste kootje van mijn vinger drukte tegen mijn sterretje en begon mijn gaatje te onderzoeken. Met open mond lag ik daar te steunen. De andere hand speelde nog steeds met mijn tepels en maakte me gek van verlangen. De vinger ging dieper en dieper naar binnen en verhoogde het verlangen des te meer. Ik trok hem terug en liet me op mijn buik rollen. Snel doorzocht ik mijn tas en vond het speelgoed dat ik zocht. Ik nam de dildo in mijn rechterhand en liet hem in mijn mond glijden. Zo wekte ik het gevoel op alsof ik iemand afzoog en bovendien maakte ik hem lekker glad voor zijn eigenlijke doel. Ik trok mijn beide benen op en plaatste de natte speer voor mijn gaatje. Behoorlijk krachtig duwde ik hem naar binnen. Ik klikte de batterij aan en meteen begon het ding hevig te vibreren. Opnieuw duwde ik hem verder naar binnen. Ik beet op mijn tanden vanwege de pijn die het deed maar ook om niet steeds te hoeven schreeuwen van genot. Toen ik de kunstpik helemaal in me geschoven had, legde ik mijn rechterhand rond mijn eigen schacht en begon ik zachtjes te trekken. Met mijn linkerhand trok ik de dildo terug om hem daarna weer fors naar binnen te duwen. Vibraties, trekken en de neukbewegingen van de dildo brachten me naar een gigantisch hoogtepunt. Het zaad spoot me tot mijn schouders en nadat ik de dildo verwijderd had, liet ik me moe maar voldaan achterover zakken. Met mijn vingers gleed ik opnieuw over mijn bovenlijf. Ik streek het gemorste zaad op en likte mijn vingers een voor een af. Wow, deze vorm van zelfbevrediging schonk me altijd ontzettend veel plezier maar het verlangen naar een echte man werd met de jaren sterker. De laatste echte man die ik gehad had, was mijn vriend geweest en dat was nu al weer bijna vier jaar geleden. wordt vervolgd ... Reacties welkom op: lucky_eye@hotmail.com ©Lucky-Eye, oktober 2002 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vakantie 2002 - deel 1 (mm:overige, 6337 words) [1/8] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Jan 11 2003	Kijkers/Lezers: 9257/6395 [69%]	Waardering (deel): 4.00 (1 stem)
Omstandigheden brengen Rogier in de vakantie van 2002 naar het Zuidlimburgse Heuvelland.

Dit is deel 1 van totaal 8 delen.
	toon alle delen	volgend deel