ErotischeVerhalen.com: EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 19 door Lucky Eye [deel 19]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal tegen Hannah op. 'Sorry,' reageerde ik en heel snel voegde ze me fluisterend toe: 'Ze wist weer eens niet hoe ik heette!' Typisch mijn moeder. Ze sleepte me mee naar de achterzijde van het huis, waar er uitzicht was op de tuin. Normaal gesproken dan, want nu was er niets te zien. Het was enorm donker buiten. Het regende hard. Af en toe was er een bliksemflits die alles in een vreemd licht zette en dat werd dan even later gevolgd door gedonder. 'Ik heb een idee waarom je hier bent, Mladen,' zo stak ze van wal. 'Je doet alles wat Alexander van je wil! Heb je me goed begrepen!' Het weer kwam op mij over als een metafoor. Hier zou ook gedonder van komen. Ik was boos. Woedend, vanwege dat wat ze van me vroeg. Maar dat aan haar laten blijken, wilde ik nu niet. Ik begon te glimlachen. Een glimlach die steeds breder werd. 'Ma, volgens mij doe ik al mijn hele leven lang wat ik zelf wil. En wat betreft Alex d... ' 'Hij heet Alexander! Ik heb hem Alexander genoemd!' 'En wat betreft Alex doe ik dat ook. U hebt er helemaal niets mee te maken.' 'Hij wil ongetwijfeld dat het goed komt tussen jullie beiden!' 'Wat goed komt?' 'Je weet wel! Doe niet zo moeilijk, Mladen!' 'Euhhhh ... is er iets fout gegaan tussen ons? En waarom zou hij willen dat dat goed komt? Het lag toch nooit aan hem? Ik deed toch altijd alles fout?' Het had smalend geklonken, maar dat had ik er heel bewust ingelegd. Hield me in, maar tegelijkertijd daagde ik haar uit. 'Weet wel dat je financieel afhankelijk bent van ons! Je hebt nog een opleiding voor de boeg die wij voor je betalen.' Ahhhh, daar kwam de beruchte aap uit de mouw! Daarom had ze, zo ik al vermoed had tijdens het gesprek met Alex, dus met honing gesmeerd. Ze had zich met mijn studiekeuze bemoeid om mij te kunnen manipuleren. 'Oh ja, niet meer nodig! Ik ga iets anders doen!' 'WAT???' 'Euh ... misschien laat ik het u nog wel eens weten.' Natuurlijk wist ik wel dat haar uitroep er een van verbazing was en niet een vraag naar wat ik zou gaan doen, maar ik had het niet kunnen laten om het laatste woord te willen hebben. Ik draaide me van haar af om naar Stef te gaan, maar bedacht me. 'Oh ja, Ma, Stef en ik hebben een relatie.' Het gezicht van mijn moeder dat al betrokken was, leek steeds meer op de donkere onweerswolken buiten. Homoseksualiteit had ze eens in mijn bijzijn, ik was veel jonger toen, "tegennatuurlijk" genoemd. Voor de tweede keer draaide ik weg bij haar en keek niet om toen ik mijn blik zoekend door de kamer liet gaan op zoek naar mijn vriendje. Ik wilde hier weg! Ineens was er een klik in mijn hoofd. Niet letterlijk, maar het kwam op mij over alsof er ergens een laatje opensprong. Ik zag getallen. Eerst dansten ze willekeurig heen en weer voor mijn ogen, maar langzaamaan vormden ze een ... 'Godverdomme!' vloekte ik zacht, opdat niemand anders het zou horen. Met grote passen bereikte ik Stef die met Grace stond te praten. 'Alles goed?' vroeg mijn zus me. 'Hoezo?' 'Ik zag je met Ma praten en kon haar gezicht zien. Dat sprak boekdelen. Wat heb je haar gezegd dat ze zo ... nou ja ... hoe zeg ik zoiets ... hoe leg ik de uitdrukking op haar gezicht uit ... verontwaardigd? Is dat het? Nee ... nou ja ... wat heb je haar gezegd, Marc?' Dat het daarom ging en niet om dat wat mij zo-even was overkomen, stemde me gerust. Had ze daarnaar gevraagd, dan had ik haar geen antwoord kunnen geven. Eerst moest ik het zeker weten. 'Vertel ik je later wel een keer. Nu wil ik mijn vriend van je lenen, want ik wil hier weg!' 'En Alex?' 'Morgen heel vroeg hebben we een vervolggesprek.' Ze liep met ons mee naar de gang. 'Doe wel voorzichtig, Marc!' bond ze mij op het hart. 'Hoe bedoel je dat nou weer!' 'Ik heb het gevoel alsof je ... Ik weet het niet precies. Kan er opnieuw niet de woorden voor vinden, maar het is iets wat ik niet van je ken en ik ben er bang voor. Het voelt voor mij alsof ... ' Het was me duidelijk dat ze toch naar woorden zocht. 'Alsof je op ramkoers ligt. Net al dat gezicht van Ma en ... ik weet het niet. Het voelt niet prettig. Wees voorzichtig alsjeblieft!' 'Geen zorgen maken, zus,' probeerde ik haar ongerustheid weg te nemen. Ik zag dat het me niet gelukt was. Natuurlijk had ze enigszins gelijk. Ik had heel bewust onze moeder getart. Gewoon omdat het goed voor me voelde. Kwalijk? Natuurlijk! Het is altijd het beste om iedereen te vriend te houden, maar ... aan de andere kant ... is het soms ook heel erg goed om duidelijk te zijn! En ik had haar klip en klaar te kennen gegeven dat ze mij niet kon sturen! Ook niet met het pressiemiddel, het financieren van mijn studie, dat ze nog dacht te hebben. Ik kuste Grace op beide wangen, pakte m'n rugzak en trok Stef mee naar de deur. 'Neem een paraplu mee, sufferds!' En daarmee kregen we er beiden eentje toegeworpen. Ze schudde glimlachend haar hoofd. 'Waar gaan we heen?' wilde Stef weten toen we buiten waren en onze plu's hadden opgestoken. 'Ik heb honger als een paard! Dus gaan we ergens eten, maar eerst even wat anders.' Ik trok hem mee de straat in en bij de eerste kruising naar links. Daar liep ik tot de bushalte en stapte in het bushokje. 'Hier serveren ze niets hoor!' kwam de grappige opmerking van Stef. 'Of denk je dat er een pizzakoerier langskomt of zo!' 'Hé, maat, ik denk even helemaal niets! Ik sta in de doe-modus! Ik moet met je moeder bellen,' had mijn telefoon al in de hand en Maria al aangeklikt, 'en wil graag dat jij oplet of mijn ouwelui verschijnen!' 'En dan?' 'Ik wil weten waar ze heen gaan!' 'Gaan we ze achtervolgen?' Ik knikte alleen maar, want Maria nam op. 'Hé, Mam!' 'Hé! Leuk dat je belt, Marc! Alles goed in het mooie Epen of onweert het daar nu ook?' Snel hielp ik haar uit de droom en het gedonder op de achtergrond was antwoord genoeg op het tweede deel van haar vraag. Een hele tijd bleef ik ratelen. Gaf haar een samenvatting van het gesprek met Alex en besloot toen met: 'Maar ik wil graag dat jullie iets voor mij gaan doen.' 'Roep maar!' 'Ik wil niet meer thuis wonen! Ik kan het niet meer! Net een aanvaring met mijn moeder gehad en met bepaalde woorden alles op scherp gezet. Ik kan het niet meer, Mam!' 'Geen enkel probleem. We zorgen voor alles. We zullen het volgende voor je meenemen in elk geval.' En toen werd er een hele lijst opgenoemd. Het kwam op me over alsof er al een plan de campagne klaar lag. Altijd klaar had gelegen en toen ze klaar was met haar opsomming vroeg ik haar ernaar. 'Vraag maar aan Stef, maar zijn er nog aanvullingen van jouw kant? Des te eerder we weten wat er moet gebeuren, des te eerder je spullen daar weg zijn.' 'Maar ... ' 'Ja?' 'Ik heb nog helemaal niet gevraagd of ... of ik bij jullie kan wonen dan tijdelijk!' 'Hoeft ook niet! Spreekt vanzelf! Duidelijk!' Ja. Het was me duidelijk. Het leek erop dat zij veel verder vooruitgekeken had dan ik ooit had gedaan. Verder denken hoefde ik niet, zo was me duidelijk, en dus begon ik een aantal dingen op te noemen als aanvulling op haar waslijst. Als allerlaatste noemde ik haar dat ene dat een paar minuten geleden voor mij duidelijk was geworden. Ik moest het nu zeker weten. Al die tijd had het ergens in mijn achterhoofd rondgezongen, zo voelde het voor mij, en nu het laatje eindelijk opengeschoten was, wilde ik de inhoud ook helemaal kunnen zien. Ik vertelde Maria waar zij die gegevens kon vinden. Net toen ik klaar was met mijn uitleg, tikte Stef me aan. Ik volgde zijn uitgestoken vinger en zag wat ik verwacht had. Snel sloot ik mijn gesprek met Maria af. Het laatste wat ze zei was: 'Je vertelt me later alles maar, Marc!' Met de paraplu's opnieuw uitgeklapt volgden we op enige afstand mijn ouders. Stef had me al een paar keer gevraagd naar het waarom van dit detectivewerk, maar ik had hem genegeerd. Mijn stilzwijgen werd hem echter te veel, want ineens hield hij me staande en stond erop antwoord te krijgen. 'Oké, goed! Maar laten we wel doorlopen. Er is iets geks met die twee, Stef! Ik voel het! Er is iets aan de hand. De hele tijd zie ik ze naast elkaar lopen, maar er wordt geen enkel woord tussen hen gewisseld! Steeds de gezichten, de blikken, vooruit. Ze praten niet met elkaar!' 'Zou ik ook doen met jouw moeder!' 'Even serieus, Stef!' 'Verkeerde opmerking.' 'Geen probleem,' zei ik terwijl we eventjes iets meer afstand hielden bij een zebrapad. Toen mijn ouders aan de overkant van de straat waren, zetten wij onze voeten op de oversteekplaats. We liepen in de richting van het centrum. Waarschijnlijk naar hun hotel. De lucht klaarde op en het begon droog te worden. Ik vond het jammer, want de paraplu's in het straatbeeld waren een prima camouflage geweest. Nu moesten we zorgen voor wat meer afstand. Het duurde gelukkig niet lang voordat zij op hun bestemming waren. Ze liepen een statig oud gebouw binnen. Op een drafje gingen Stef en ik er achteraan. Toen wij de draaideur door waren, zag ik hen beiden bij de balie staan: achter elkaar. Vreemd! Dat doe je toch niet als je samen een kamer hebt? 'Shit! Je hebt gelijk! Dat is vreemd!' fluisterde Stef me in mijn oor. Ik was blij dat hij het nu ook opmerkte. Eerst kreeg mijn moeder een sleutel. Meteen liep ze naar de lift. Ineens voelde ik de paniek in me opkomen. Verwoed zocht ik naar een plek waar we ons konden verschuilen, want als ik een lift binnenstap draai ik me vervolgens meteen om. Mijn moeder echter niet. Gelukkig niet. Ze bekeek zichzelf in de spiegel in de achterwand en frunnikte wat aan haar haar. Een plek om ons te verstoppen leek nergens voor handen. En toen mijn vader naar de liften liep, beving mij de angst dat hij ons zou ontdekken. En dat gebeurde dus. Tot de volgende keer! Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, oktober 2020 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 19 (mm:overige, 2377 words) [19/33] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 19 2020	Kijkers/Lezers: 1540/1258 [82%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 19 van totaal 33 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel