ErotischeVerhalen.com: EEN FLUISTEREND HART door Lucky Eye [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal 'Ik bedoel maar, ik ga nog niet eens terug naar Steenwijk op de fiets met dit weer! Gewoon niet vertrouwd, man! En jij moet nog veel verder!' Dat laatste was het enige feit. Maar me snel laten overhalen, dat zat niet in mijn aard. Ja, ik ben eigenzinnig. Ik doe dingen op mijn manier en als er een besluit genomen moet worden, doe ik dat graag op grond van mijn eigen waarnemingen en dus liep ik door het restaurant in de richting van het terras. Achter me hoorde ik Remi tegen Addy zeggen dat ik echt knettergek was. Haar reactie, zo die er al was, hoorde ik niet. Op het terras keek ik in de richting van de gracht waar overdag de rondvaartboten aangemeerd lagen. De mist was een dikke brij en ik kon het water niet eens zien. Hier was het zicht dus duidelijk heel erg slecht. Mijn route naar huis liep onder andere over de weg tussen de twee gedeelten van de Belterwijde door en ik kon me voorstellen dat de mist daar nog dichter zou zijn. Water en mist trekken elkaar op de een of andere manier aan. Met de handen in de zakken van mijn nette zwarte broek keek ik voor me uit naar het niets. Er was gewoon niets te zien. Alleen maar mist. En dat terwijl ik heel erg goed wist wat er allemaal te zien was aan de overkant van de gracht. In mijn pauzes zat ik graag aan de waterkant. Meestal met iets om te eten. Pauzes zijn daar geschikt voor. Ik kende de tuin aan de overkant heel erg goed. De bewoners daar kenden mij ook inmiddels. Als ze, zolang het licht was, bezig waren in hun tuin - een echt plaatje - en mij zagen, groetten we elkaar. Ik had geen zin om te blijven. Ik wilde naar huis. Naar mijn eigen bed. Daar sliep ik altijd het beste. Raar eigenlijk want ... nou ja ... Uiteindelijk besloot ik om toch maar te blijven. Het kon gewoon niet anders. Blijven betekende wel dat ik twee berichtjes moest versturen. Reacties kwamen snel. 'Het zit echt potdicht,' zei ik toen ik terug in het restaurant was, 'en daarom blijf ik graag slapen.' 'Ben je altijd zo eigenwijs dat je het eerst zelf moet zien in plaats van iets aan te nemen van een ander!' kwam de kribbige opmerking van Remi. 'Zit niet te zeiken, joh,' reageerde Addy voor mij. En ik besloot er verder geen woorden aan vuil te maken. Even later stonden Remi en ik samen in de badkamer op de eerste verdieping. Een ruime, modern ingerichte ruimte die ik goed kende. Bij mijn kennismakingsgesprek - het was geen sollicitatie geweest omdat Stef mij had voorgedragen en ze hier heel blij waren geweest dat er zo snel voorzien kon worden in de vacature - was Addy heel duidelijk geweest. Ze vond het prima dat ik van plan was op de fiets te komen vanuit Zwolle, maar wilde wel dat ik dan zou douchen in plaats van mijn zweet alleen maar te verdoezelen met een spuitbus. Ik vond het prima. Kreeg op de overloop de kast aangewezen waar ik washandjes, handdoeken en nog veel meer spullen kon vinden en ook wees ze me op de lijntjes op zolder waar ik mijn fietskleren kon hangen om te drogen. In het voorgedeelte hadden we ons uitgekleed en ik had gemerkt dat Remi zijn ogen goed de kost had gegeven. Ik had het verwacht. Toen Remi had gevraagd of hij zich nog even mocht douchen had Addy ons gezegd dat dat prima was, maar alleen als we op zouden schieten en vanwege de tijd samen zouden douchen. Ze had mij gevraagd om ons beiden van van alles en nog wat te voorzien, omdat ik de weg wist. Vervolgens had ze er nogmaals op aangedrongen dat we voort zouden maken, want Hans en zij wilden ook nog douchen alvorens ze in bed zouden stappen. Samen douchen scheelde gewoon tijd en ik vond het geen probleem. Had het vaker gedaan. Remi was net als ik homo, maar ik zou nooit iets met hem willen. Hij was ... anders. Flirterig. Vrij. Te vrij. Vaak dubbelzinnig in zijn woorden en af en toe handtastelijk. Al een paar keer had ik hem, als we samen dienst hadden, een tik over zijn vingers moeten geven. Woorden leken niet echt tot hem door te dringen, want natuurlijk had ik hem de eerste keren dat hij mij opzettelijk en onnodig aanraakte gewaarschuwd. En nu keek hij en leverde commentaar op dat wat hij zag. 'Ik wist dat je borsthaar had, maar niet dat het zoveel was. Scheren is in hoor!' Reageren was ik niet van plan. Ik zuchtte eens diep. 'Een streepje van je navel naar de rand van je boxer vind ik sexy, maar bij jou is het een waaier. Gewoon veel te veel!' En dat was alleen nog maar toen ik mijn witte overhemd had uitgetrokken. Als kind was ik niet onzeker over mijn lijf. Dat kwam pas toen ik in de laatste klas van de basisschool zat en ineens alles anders leek te worden. Ik kreeg schaamhaar, haar op de binnenkant van mijn dijbenen, een groeispurt, werd 's nachts soms wakker met een natte vlek in mijn onderbroek, en mijn lid was vaak op de meest gekke momenten keihard ineens. Toen sloeg de onzekerheid toe, omdat ik dat alles vreselijk vond! Het haar liet ik verdwijnen met het scheermes van mijn vader, maar ... het bleek onbegonnen werk. Bovendien veroorzaakte het een vreselijke jeuk toen het weer begon te groeien. Gelukkig was er iemand die mijn niet goed in het vel zitten opmerkte en de taak op zich nam mij te begeleiden. Hij zorgde ervoor dat ik door die moeilijke periode heen kwam. Hij stond me met raad en daad terzijde, was er voor mij. Een mentor als het ware. Toen zo rond m'n zestiende verjaardag de eerste borstharen kwamen, liet ik het gewoon zitten en merkte ik de uitbreiding zonder aanvechtingen op. Het hoorde bij mij. "Je kunt het niet anders maken, Marc!" had hij me altijd voorgehouden. "Neem het zoals het is. Ga geen gekke dingen doen." Vanwege zijn beroep had hij me laten beloven dat ik geen tatoeages zou laten zetten, absoluut niet zou roken en tot mijn zestiende geen alcohol zou gebruiken. Ik had het door hem opgestelde contract getekend en op mijn zestiende verjaardag had hij mij uitbetaald. Nog steeds hield ik me aan de voorwaarden van onze overeenkomst. Niet omdat ik daartoe verplicht was, maar gewoon omdat het me goed beviel en ik wel inzag dat hij het beste met me voorhad. Hij had me ook begeleid bij mijn homo-zijn en ook dat vond ik prettig. Zeker omdat hij daar als volwassene ervaring mee had. Hij was het zelf ook. Natuurlijk had ik hem naar seks gevraagd. "Wanneer ga je dat doen?" Een theoretische verhandeling was gekomen, waaruit ik begreep dat je het eigenlijk kon doen wanneer je maar wilde. Ik had het gereedschap, ik kon opgewonden raken van een leuke jongen, maar ... hij was van mening dat ik het alleen moest doen als ik het ook echt wilde. "Werkt dat bij jou ook zo?" had ik gevraagd. Dat bleek niet zo te zijn, maar van zijn manier van doen werd je niet echt gelukkig, zo verzekerde hij me. Heel vaak en heel lang praatten we er daarna samen over en langzaamaan begreep ik wat hij bedoelde. Toen ik de riem van mijn broek losmaakte, de rits naar beneden trok en de broek liet zakken kwam de volgende opmerking van Remi. 'Een onderbroek! Man, dat is al jaren uit de mode! Die koopt je moeder zeker voor je bij de Zebra!' De samentrekking van Zeeman en Wibra herkende ik, maar zo langzamerhand werd ik het gezeik van Remi zat. Ondanks dat ene wist ik me nog te beheersen. Even later stonden we bloot onder de douche naast elkaar en voelde ik dat hij me nog steeds uitvoerig bekeek. 'Je hebt een pik met een tuitje.' Ja. Alsof ik dat niet wist. Genetisch bepaald wellicht? Alsof hij mijn gedachten kon lezen, kwam zijn volgende vraag. 'Heeft je vader dat ook?' Aangezien ik het niet wist, haalde ik mijn schouders op. Ik heb mijn vader wel eens bloot gezien, maar daar heb ik niet echt op gelet. 'Volgens mij ben je wel een braaf jochie. Niet dan?' Een stomme opmerking en ik besloot niet te reageren. Werkte meestal het beste bij hem. 'Het zonnetje in huis!' Ik slaakte een putdiepe zucht. Ik was moe en had absoluut geen zin meer in zijn opmerkingen, vragen, gezeur. 'Het lievelingetje van zijn mama ... ' Woede voelde ik. De controle was weg. Een uitbarsting kon ik niet meer inhouden en met opeen geklemde kaken brieste ik: 'Nog een keer een opmerking over mijn moeder en, geloof me, ik sla je op je bek!' 'Sorry. Ik wist niet dat het onderwerp "moeder" zo gevoeli... ' Mijn rechter vuist schoot in de richting van zijn kaak. Ik zag hoe hij zijn armen in verdediging optrok en stopte op tijd zodat ik hem niet raakte. 'Oh. Echt serieus dus.' Heel even was hij stil. Onder de indruk wellicht. Maar ... bij Remi duurde dat nooit lang. Jammer genoeg. 'Hé, we hebben beiden een litteken op onze buik,' zei hij me. Ik keek naar het genoemde gedeelte van zijn lijf en zag behalve zijn opgerichte pik een herinnering aan een operatie op de rechterkant van zijn lijf. 'Die van jou is groter.' Even bekroop me het gevoel dat het weer een dubbelzinnige opmerking van zijn kant was, maar al snel realiseerde ik me dat hij het dit keer serieus bedoelde. Vergelijking van twee harde lullen was namelijk niet mogelijk, want die van mij was niet in erectie. En dus moest het wel gaan om het litteken dat bij ons beiden niet bestond uit de drie kleine gaatjes van een kijkoperatie die veelvuldig werd toegepast. Daarna wees hij me op nog twee littekens bij mij. Alsof ik dat zelf niet wist. De vierde zag hij niet. 'De staat van onze jongeheren is een duidelijk teken dat de opgetogenheid niet wederzijds is.' Ditmaal wel een opmerking met een seksuele lading. 'Ik ben in elk geval blij jou eens helemaal bloot te zien.' Ik vond het niet nodig te reageren. 'Toe, man! Kijk nou eens!' drong hij aan. 'Ik had hem al gezien, Remi. Hij is overduidelijk aanwezig, maar we moesten opschieten en als ik de tijd neem om jouw harde uitvoerig te bewon... ' 'Oh, je bent bang dat je gecharmeerd raakt van mijn mannelijkheid?' 'Laat je nakijken, Remi! Ik hoef niets van je!' 'Maar jij bent wel heel erg mooi! Ik wist niet dat je zulke behaarde benen had, gast! Ik dacht dat wielrenners hun benen altijd schoren. Maar zoals ik al zei op je bovenlijf ben je te behaard. Nooit gedacht aan scheren?' Ik reageerde op zijn eerste opmerking over mijn benen met de woorden: 'Ik ben geen wielrenner.' 'Niet? Maar je fietst elke keer dat je hierheen komt zo'n twee uur op een racefiets! En dan ook nog weer terug!' 'Ja. En toch geen wielrenner. Ik rij voor mijn plezier en niet voor mijn beroep.' 'Oh. Het gaat om de definitie. Prima. Maar ik heb daar niet zoveel mee. Je rijdt hard en daarmee ben je voor mij een wielrenner. Maar nu terug naar dat wat mijn ogen zien, als je het niet erg vindt.' Tijd om iets te zeggen kreeg ik niet want hij ging meteen verder. 'Je pik lijkt me van leuk formaat als hij hard is. Hoeveel centimeter heb je?' 'Ik weet het niet,' reageerde ik omdat ik het nooit gemeten had. 'Nooit gemeten?' Ik schudde m'n hoofd. 'Wie meet zoiets moois nou niet,' zei hij op niet begrijpende toon. Uit stiekem vergelijkend warenonderzoek onder de douche na de gymlessen wist ik dat ik in slappe toestand niet een kleintje had. Maar ... om daar nou zo'n drukte om te moeten maken, dat snapte ik niet. 'Waarom ben je niet hard? Vind je mij niet mooi?' 'Ik ben moe, Remi, en daarom heb ik geen erectie.' 'Daar weet ik wel iets op.' 'Eh! Waag het niet!' sprak ik vinnig toen ik zag hoe Remi's hand zich in de richting van mijn kruis begaf. 'Echt niet? Geen zin om even wat te spelen?' 'Schiet op, jongens! Wij willen ook nog douchen!' klonk de stem van Hans op de gang en hij liet er een lichte roffel op de deur op volgen. 'Jullie rugtassen staan bij de trap naar boven.' Mijn rugzak. Die was ik helemaal vergeten. Gelukkig had Addy - en niet Hans - er wel aan gedacht. Extra spullen voor een onverwachte logeerpartij maken deel uit van de inhoud. Zoals: twee onderbroeken, een paar T-shirts, een handdoek, een tandenborstel hoewel nu niet echt nodig want ik had er één voor Remi en mezelf uit de kast gehaald, tandpasta, sokken, en een lange broek. 'Geen tijd, Remi! De baas roept!' 'Maar als we wel tijd hadden gehad?' 'Ook dan niet. Je hebt me verteld dat je een relatie hebt.' 'Nou? En?' 'Voor mij ben je dan verboden terrein.' 'Kleinburgerlijk hoor!' Ik was klaar. Stapte onder de douche vandaan en droogde me snel af, trok één van de badjassen die ik gepakt had aan en poetste bij de wastafel mijn tanden. Remi stond al snel naast me, maar had niet de moeite genomen zijn badjas aan te trekken. Inwendig moest ik erom lachen. Zo was Remi. Ik spuugde de tandpastaresten uit, spoelde de wasbak schoon, pakte mijn kleren op en verliet de badkamer. Op de overloop deed ik de werkkleding in de wasmand en met de rest en mijn rugzak liep ik naar de zolderverdieping. Remi, inmiddels toch in badjas, volgde me al snel. Twee van de zes eenpersoonsbedden waren keurig opgemaakt. Addy kon snel werken, zo bleek maar weer eens. Tussen de twee bedden stond een nachtkastje. Het zolderraam stond op een kiertje open. Op de bedden lagen een T-shirt en een boxer. Waarschijnlijk het eigendom van Hans en heel lief bedoeld van Addy, maar de boxer zou ons beiden veel te groot zijn. Ik pakte hem op en met de duimen in de tailleband zag ik hoe wijd het ding was. 'Die past ons niet,' merkte Remi op. 'Het T-shirt zal nog gaan ... ' 'Als kort jurkje.' '... maar die boxer echt niet.' 'Bloot dan maar?' klonk het als een voorstel uit Remi's mond. 'Voor mij niet nodig,' reageerde ik en liet aan Remi de inhoud van mijn rugzak zien. 'Ben je altijd zo goed voorbereid?' 'Wat kleren en logeren betreft wel. Ik hou ervan om niet voor verrassingen te komen staan.' En dat gezegd hebbende, trok ik de badjas uit, stapte ik in een schone zwarte onderbroek en trok ik een van mijn eigen T-shirts aan. De gebruikte spullen - sokken, onderbroek en onderbroek - hing ik aan een lijntje en stapte vervolgens in bed. Vanuit liggende positie sloeg ik Remi gade. Hij maakte zich op om ook in bed te stappen, maar deed dat op z'n "Remi's". Heel langzaam, alsof hij me met een stripact probeerde te verleiden, gleed de badjas van zijn schouders en vervolgens liep hij bloot nog wat heen en weer om zogenaamd zijn kleren goed op te hangen op een stoel. Hij was mooi. Heel erg mooi. Mijn ding reageerde echter niet. Ik had het vaker gemerkt dat als ik echt moe was hij gewoon niet hard wilde worden. Het lag niet aan Remi. 'Ik zie je wel kijken, dude. Ben je nu wel hard? Vind je me mooi? En nu de waarheid! Waarom was je net onder de douche niet stijf?' Heel veel vragen tegelijkertijd. Ook zo'n onhebbelijke gewoonte van hem. 'Je ziet er prima uit.' En dat was ook het geval. Hij was een aantal centimeters groter dan mijn 1.80 meter. Slank en het was goed te zien dat hij regelmatig de sportschool bezocht. Hij was strak en had een echte six pack. Prachtig gewoon. Tegelijkertijd wist ik ook dat het showspieren waren. Toen wij samen eens de opdracht van Addy gekregen hadden om de voorraadkamer helemaal leeg te halen, zodat die grondig gereinigd kon worden, was hij degene die als eerste klaagde over spierpijn. Ik had nergens last van. Was sjouwen wel gewend. Heel vaak help ik Stef en zijn vader mee als laatstgenoemde een klus in het weekend of een vakantie had. Stefs vader is hovenier en zijn zoon weet daar inmiddels zoveel van dat hij goed kon meewerken. Vorig jaar werkte hij in de vakanties nog in het restaurant hier, maar hij vond het dit jaar leuker om samen met zijn vader te werken. Hij deed mij dit baantje aan de hand en daar was ik reuze blij mee, want het vakkenvullen bij de Albert Heijn in Zwolle Zuid was ik meer dan zat. Stef en zijn pa kunnen prima samenwerken. Ik ben tijdens dat soort klussen de dommekracht: ik schep vanaf de aanhanger de kruiwagen vol met aarde, krui deze naar de plaats van het werk en leeg hem daar om dat vervolgens enorm vaak te herhalen. Oké, terug naar een beschrijving van Remi in adamskostuum. Zijn kruis was helemaal kaal. Zijn voorkeur of die van zijn vriend. Voor mij hoefde het niet. Bijwerken vond ik prima, maar zelf zou ik me daar nooit helemaal glad scheren. Hij had lichtblond, half lang haar met slagen erin dat nu donkerder leek omdat het nog gedeeltelijk nat was. Het lichtblonde is niet zijn natuurlijke kleur. Hij verft het en dat is na verloop van tijd duidelijk te zien bij zijn scheiding. Daar is het dan duidelijk niet lichtblond. Zijn lijf is helemaal zonder haren. Bijzonder, vond ik dat. Hij pakte een handdoek en droogde het nog eens af. 'Dat mag ik graag horen,' zei hij toen hij klaar was en de handdoek weglegde. 'Je bent mooi, Remi. Je vriend heeft mazzel dat hij zo'n knappe vriend heeft.' Remi lachte. 'Je wilt dus niets met me?' 'Nee! Maar waarom bied je het aan? Je hebt een relatie!' 'Een open relatie,' verbeterde hij. 'Oh,' luidde mijn ietwat verbaasde reactie. 'En dan mag ik gewoon alles. Hij ook. Maar je bent wel homo toch?' 'Ja.' Een vraag met een voor mij makkelijk antwoord en iedereen die ernaar vroeg kon van mij dat antwoord krijgen. Ik had ook een vraag voor hem: 'Ben je gelukkig?' Weet niet waar die vraag ineens vandaan kwam. Vroeg het me gewoon af. 'Hmmm, lastig! Ben jij gelukkig?' 'Ja. Ik voel me gelukkig.' 'En toch sla je mij zowat op mijn kaak als ik een bepaald woord een paar keer gebruik.' 'Dat ik me gelukkig voel, wil niet zeggen dat ik geen ... tja hoe omschrijf ik zoiets. Ik heb een paar dingen die me uit mijn balans kunnen brengen. Dan is het gevoel van geluk ineens ver te zoeken. Ik werk aan die zaken. Probeer het een plaats te geven. Weet niet of dat me gaat lukken. Maar ... kom ik er niet alleen uit, dan ga ik hulp vragen.' 'Wauw, heel openhartig ineens van jou, Marc!' 'Je wilde een antwoord toch?' 'Ja. Dank je. En ... al seks gehad?' zei hij toen hij dan toch eindelijk in bed stapte. Gevoelens. Het had er even op geleken alsof wij een echt gesprek hadden, en met die laatste vraag was dat plotsklaps weer verdwenen. 'Nee.' 'Hoe oud ben je?' Ik schrok op uit mijn gedachten, die me even hadden weggevoerd van deze zolderkamer. 'Zeventien. In november word ik achttien.' Waarom ik dat laatste had toegevoegd was voor mij een raadsel. 'Wordt het dan niet eens tijd?' 'Bepaalt je leeftijd wanneer je seks moet hebben?' 'Nou ja ... nee. Niet echt. Ik was er vroeg bij.' En ja, toen wilde ik eigenlijk toch wel weten op welke leeftijd hij begonnen was en ik vroeg het hem. Zijn antwoord was kort, maar zorgde wel voor een schrikreactie bij mij. 'Was dat niet erg jong?' 'Bepaalt je leeftijd wanneer je seks moet hebben?' papegaaide hij mijn eerdere vraag. 'Nee. Dat niet. Maar ... ' 'Jij vindt het te jong.' Eigenlijk wilde ik het laten zitten. Ik had geen zin in een discussie. 'Ja.' 'Maar mijn vriend is ouder en begeleidde me heel erg goed.' Des te meer reden voor mij om zijn antwoord onprettig te vinden. Jaren daarvoor had Andre me gewezen op dat wat de wet zegt over seks met ... 'Hij is twaalf jaar ouder dan ik ben. Vind je dat ook erg?' 'Laat maar, Remi! Ik ben moe. Geen zin in een gesprek hierover. Bovendien heb ik niet het idee dat het aan mij is om er een mening over te hebben.' 'Diplomatiek antwoord, gast, maar je maakt mij niet wijs dat je er geen gedachten over hebt. Heb je vanwege je normen en waarden Hans ook afgewezen toen hij avances maakte?' 'Ja.' Hans had het inderdaad geprobeerd. Op een rustige avond toen we samen werkten had hij geprobeerd aan me te zitten en ik had hem heel snel duidelijk gemaakt dat ik daarvan niet gediend was. 'Was je niet bang dat hij je zou ontslaan?' 'Nee. Ik pik zoiets van niemand, zoals je zelf ook wel hebt gemerkt. En als hij meent me daarom te moeten ontslaan, dan doet hij dat maar.' 'Jij hebt makkelijk praten. Je bent jong en hebt zo weer een baantje.' 'Wat bedoel je daar nou weer mee!' reageerde ik enigszins boos omdat ik het niet snapte. 'Zoals ik het zeg. Jonge werknemers zijn goedkoop. Ik ben inmiddels 23 en moet dus oppassen. Voor mij tien anderen.' De toelichting was duidelijk, maar het paste helemaal niet bij Remi. Het had ietwat zwaarmoedig geklonken en zo kende ik hem niet. Remi was altijd zo positief als wat en dit ... Maar het klopte ook niet en daarom moest ik er gewoon iets van zeggen. 'Flauwekul, Remi! Je weet net als ik heel goed dat Hans de baas in de keuken is en dat Addy de rest allemaal regelt en dus ook de personeelszaken. Zij neemt mensen aan en ontslaat ze en Hans zijn mening is daarbij niet van belang!' 'Ja, je hebt gelijk. Je bent scherp. Mijn zielige verhaal haalt bij jou niets uit. Ik had gehoopt dat je me zou willen troosten en me helpen van mijn harde af te komen.' 'En daarom verzin je een verhaal?' 'Af en toe verzin ik iets om te krijgen wat ik wil. Ik vind seks geweldig! Ben er gek op! Krijg er nooit genoeg van! Hou van experimenteren! Kinky dingen! Seks is veel meer dan alleen maar pik in kont of elkaar zuigen! Val ik je nou tegen? Vel je nu wel een oordeel over mij?' 'Nee! Ik hoef niemand te oordelen! Doe dat ook nu niet! En dus ook jou niet!' Het leek erop dat mijn opmerking hem aan het denken zette, want even later bood hij mij zijn verontschuldigingen aan omdat hij mij eerder kleinburgerlijk had genoemd. Ja, hij had toen wel heel snel zijn mening klaar gehad en mij geoordeeld, maar dat was voor mij nog steeds geen reden om hem te oordelen. Tot de volgende keer! Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, oktober 2020 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

EEN FLUISTEREND HART (mm:overige, 4592 words) [1/33] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Update: Feb 27 2021	Kijkers/Lezers: 2384/1658 [70%]	Waardering (deel): 10.00 (4 stemmen)
Een verhaal van Lucky Eye.

Dit is deel 1 van totaal 33 delen.
	toon alle delen	volgend deel