ErotischeVerhalen.com: Uit de kast? deel 4 door IJsbrand [deel 4]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal sloot zijn mobiele erop aan en zocht even. Timo kon het niet zien en kon zijn nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen. Erik was klaar en keerde het beeldscherm naar Timo en ging zo goed en kwaad als het kon naast hem op bed zitten. Gaf hem een kus op de wang en zei: ‘Let op. Showtime.' En drukte op de startknop. Daar zagen ze tussen de gordijnen door het filmpje dat Erik van de zaadlozingen gemaakt had. ‘Wat ben jij een stiekemerd om ons zo te filmen. Hoe kom je op het idee?' ‘Dat was een impuls. Ik zag het en pakte vliegensvlug mijn mobiele en filmde. Het ging eigenlijk allemaal vanzelf. Het moest ook snel want jullie waren in een mum klaar.' ‘Ik was ook zo super geil en stond op knappen. Wat was hij lief voor me hè. Maar wat wil je met dat filmpje doen?' ‘Op facebook zetten.' zei Erik met een grijns. ‘Als je dat maar laat.' zei Timo met gote ogen en een overslaande stem. ‘Dat mag je ons niet aandoen.' ‘Geintje.... Denk je nu echt dat ik dat zou doen?' ‘Je hebt gelijk. Ik trap er weer mooi in. Maar waarvoor wou je het dan gebruiken.' ‘Dat weet ik nog niet precies. Ik wil het aan Martijn laten zien als bewijs en dan verwijderen. Het mag niet in verkeerde handen komen. Daarvoor lijkt het me een veel te lieve man.' ‘Dat is die zeker. En dat wil ik hem beslist niet aandoen.' Opeens begonnen Timo's ogen te glinsteren. ‘Wat nu,' zei Erik terwijl hij zijn collega aan keek. Hij kende die blik maar al te goed. Als Timo zo keek had hij altijd weer een of ander super idee. ‘Weet jij wat?' ‘Ja, ik heb een idee. Hij zal natuurlijk vragen wat wij met dat filmpje van plan zijn. En dan heb ik een voorstel.' ‘Vertel.' ‘Nee, wacht jij nu ook maar even af. Jij doet dat stilletjes en dan weet ik zeker dat je dat andere ook leuk zult vinden. We gaan nu eerst eten. Anders wordt het koud. Jij mag me voeren. Hoe vind je dat?' ‘Heerlijk, ik had het anders liever gedaan onder andere omstandigheden en dan met aardbeien en slagroom.' Timo lachte en tuitte de mond als een kus. We aten samen ons eten. Er werd vaak geklaagd over het ziekenhuis eten, maar het was prima in orde. Zelfs met een toetje. Man wat wilde je nog meer. Na het eten ging ik op mijn zij naast hem liggen en doezelden we samen een beetje in. Bij Roeland thuis zaten we onder het genot van een kopje koffie in de kamer te praten met zijn ouders. Zijn vader was er ook bij gekomen en er was een gezellige sfeer. We waren benieuwd wat Esther nu weer aan het broddelen was, maar één ding was zeker. Ze was een kei in dingen te organiseren. Daarom was ze voor meneer Zehn een zeer waardevolle kracht. Na een tijdje kwam ze glunderend de kamer binnen. ‘Het is gelukt! En meer dan dat! Jullie hebben tot vrijdagmiddag één uur vrij.' Roeland stond op en omhelsde zijn zus. Hij keek mij blij verrast aan en naar zijn zus: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?' ‘Luister, ik heb Otto gebeld. Die had mij gezegd als er eens inval nodig was wilde hij wel inspringen. Alleen op de avond of weekend wanneer hij vrij was en er echt nood was. Ik heb hem het verhaal verteld en hij vond het heel leuk voor jou te kunnen doen. Hij zei: ‘Dat is dan mijn cadeautje voor Roeland en David van mij en ik verdien er ook wat extra's mee. Hij kan direct na werktijd.' Toen heb ik men. Zehn gebeld en hem het verhaal gedaan en tevens het aanbod van Otto en dat ik tot hij komt de bar zal draaien. Hij kwam zelf met het voorstel van tot vrijdag. Toen heb ik Otto weer gebeld en die vond het heerlijk om zijn oude baantje weer een paar avonden te doen. Dus Lieve broer en David. Maak er was moois van.' Roeland gaf zijn zus een stevige knuffel en keek haar heel even indringend aan. Ze bloosde. ‘Jij heel veel plezier met Otto zuslief!' Ik kon natuurlijk niet achter blijven. Tijdens de knuffel fluisterde Esther in mijn oor: ‘Maak er een paar mooie dagen van.' En ze keek mij heel betekenisvol aan. ‘Maar ik moet er eerst nog met mijn ouders over hebben, die weten nog van niets. En ik weet niet of we zo lang bij Erik kunnen blijven, maar ik denk dat dat geen probleem is.' Roelands moeder stond op en zei: ‘Ga eerst dan samen naar jouw huis en bespreek daar alles. Dat moet je niet via de telefoon doen. En bel dan ook Erik, dan kunnen we alles gaan organiseren. Ik wil jullie wel naar de trein brengen en vrijdagmorgen weer ophalen.' ‘Fijn mam, je bent een schat. Kom David, dan gaan we naar jouw huis.' We gingen eerst naar boven om de boel af te sluiten en Roeland wilde even een andere broek aan doen. Hij had nauwelijks de slaapkamer deur achter zich gesloten of we vielen elkaar in de armen. Een heftige tongzoen volgde. Ik voelde zijn paal in zijn short stijf worden. Ik deed die naar beneden en nam hem even in mijn mond. Roeland pakte me onder de armen en hees me weer naar boven. ‘Straks, anders heb ik mijn kruit al weer verschoten.' ‘Jij maakt anders wel heel snel weer wat aan.' grinnikte ik. En weer zoenden we elkaar. Al mijn twijfel was nu op dit moment weg. Ik genoot van deze mooie vent. Mijn vriendje. Heerlijk. Roeland deed een andere broek aan en samen gingen we naar mijn huis. Mijn ouders waren natuurlijk helemaal verbaasd en mijn zus stinkend jaloers dat Roeland mee mocht en zij niet. Maar ze vonden het heel fijn voor ons en zeker een buitenkansje. We wilden bellen maar kregen geen gehoor. Daarom stuurde ik Erik een app en een berichtje en hoopten dat die in het ziekenhuis zou overkomen. ‘Wij mogen komen en langer dan één dag. We hoeven pas vrijdagmiddag weer te werken. Kunnen we die nachten dan bij jou blijven? Dan kunnen we overdag naar zee. Wil je zo gauw je dit leest mij bellen? Je neef David.' Nu maar wachten wat het antwoord van Erik zou zijn. We gingen op de bank zitten en zaten wat onwennig naast elkaar. Wat voelde dat gek. Je zit naast je vriendje en niemand weet dat. We probeerden dan ook zoveel mogelijk ‘gewoon' te doen. Gelukkig waren mijn ouders erg geïnteresseerd in alles wat met mijn nieuwe baan had te maken en ze vroegen Roeland ook het hemd van het lijf. Op die manier kreeg ik natuurlijk ook veel informatie. Dat doodde de wachttijd op een heel plezierige manier. Erik schrok wakker van het signaal dat er een appje was binnen gekomen. Dat had hij vergeten uit te zetten. De telefoon wel maar de berichtjes niet. Hij keek. Van David. Hij las het en er kwam een glimlach op zijn gezicht. ‘Van David?' vroeg Timo. ‘Ja.' En hij liet het Timo lezen. ‘Fijn man, ik ben blij dat die kaartjes goed terecht komen. Maar wat bedoelen ze tot vrijdag vrij en met een dagje naar zee?' ‘Ik denk dat ik een paar daagjes twee logé's heb. Ik zal direct bellen, dan weten we het zeker en kan ik wat regelen.' Timo keek hem glimlachend aan. Erik wist wat hij dacht, maar hij was zo wijs niets te vragen. De deur van de ziekenkamer ging open en er werd een kastje met een laptop naar binnen gereden door de bekende broeder. Maar hij was niet alleen. Met hem kwam een jonge arts mee. Hij kwam naar Timo toe en gaf hem een hand en stelde zich voor. En naar mij: ‘En u bent zijn vriend?' Timo en ik keken elkaar aan en ik knikte. We lieten het maar zo. ‘Zo, nog steeds met de arm omhoog?' ‘Ja, zo u ziet dokter.' ‘Is er vandaag al iemand van het medisch team bij u geweest?' ‘Nee, alleen de zuster en deze broeder. Die mij overigens prima verzorgd hebben.' ‘Oké, ik zal u zeggen waarom ik dat zeg.' Hij pakte de laptop en kwam naar het bed. We keken met z'n vieren naar het beeld. We zagen twee foto's naast elkaar van de arm en van de hand. De arts wees aan en vertelde wat hij zag. ‘Ik wil u nog graag een paar dagen hier houden, maar dit ziet er allemaal prima uit. Dat ik u hier wil houden heeft niets met de breuken te maken, Dat heeft tijd nodig om te genezen. Maar u bent een tijd buiten het bewustzijn geweest. Ik wil dat er morgen een hersenscan wordt gemaakt opdat wij complicaties kunnen uitsluiten. Dan kunnen we woensdag of donderdag besluiten over weer naar huis gaan. Woont u samen?' ‘Nee, ik woon alleen en Erik is mijn collega en ook een goede vriend.' De arts keek ons aan en kreeg een lichte blos op zijn wangen. ‘Neem me niet kwalijk, maar ik dacht dat jullie partners waren.' ‘Zijn we ook,' zei Erik met een enorme grijns. ‘zakelijk en ook een stukje privé.' ‘Ik vraag het namelijk daarom dat u, wanneer u naar huis gaat dan niet alleen kunt zijn. Is er een vorm van hulp te realiseren?' ‘Daar moet ik dan over nadenken.' ‘Anders moet ik je maar een tijdje verzorgen. Daar valt zeker wel iets te organiseren dokter.' ‘Ja, ik ben hier ook heel serieus in. Hij zal de komende weken heel rustig aan moeten doen. Wat doet u voor een werk?' ‘Ik werk in de ICT branche.' ‘Oh vergeet maar dat u de komende twee weken lang achter het beeldscherm zit.' ‘Maar misschien valt het mee. Ik wil morgen eerst de scan afwachten.' Hij gaf ons een hand en verdween weer samen met onze broeder. ‘Nou, dat weten we dan ook weer. Wil jij mij verzorgen Erik?' ‘Ja, natuurlijk. Denk je echt dat ik je nu alleen laat.' ‘Kom hier, dan krijg je een kus. Je bent een schat.' Na een zachte intense tongzoen keken we elkaar een tijdje diep in de ogen. Beiden met de vraag: Waar brengt dit ons naar toe. Erik verbrak de stilte. Ik zal mijn neef even bellen. Dan weet ik ook meer wat hun plannen zijn. Ik nam direct op toen mijn mobiele ging. De anderen keken in de kamer mij verwachtingsvol aan. Ik legde Erik uit hoe Esther voor ons een paar vrije dagen had geregeld. Hij vroeg hoe lang en ik zei dat we vrijdag om 12 uur moesten beginnen. Ok vroeg Erik wanneer wij van plan waren te komen. Voor de gein zei ik: 'Nou als het kan vanavond al.' ‘Dat is dan voor elkaar. Neem de trein van half tien, dan kom ik jullie om half elf van het station ophalen.' ‘Ja, maar ik bedoelde het als een grapje.' ‘Of willen jullie vanavond niet komen?' ‘Jawel, wacht even. Ik zal even overleggen.' En naar Roeland: ‘We kunnen vanavond al komen, dan haalt hij ons van het station. Mag dat pap, mam?' Er werd ingestemd. Nu was het een kwestie van snel organiseren. Terwijl ik mijn spullen pakte racete Roeland naar huis om daar alles te regelen en even later kwam zijn moeder met hem voorrijden en waren we net op tijd voor de trein. Het was rustig in de coupé. We gingen naast elkaar zitten en keken elkaar aan. Onze handen vonden elkaar en zo nu en dan gaven we elkaar een zacht kneepje gevolgd door een knipoog en een klein kusje. We hadden er allebei zin in. Wat zullen deze dagen brengen. Duidelijkheid? We zullen zien. IJsbrand (tschrijverke@live.nl)

Uit de kast? deel 4 (mm:eerste keer, 2887 words) [4/16] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Nov 20 2014	Kijkers/Lezers: 4121/3071 [75%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Omdat Timo in het ziekenhuis ligt heeft hij voor Roeland en David een grote verrassing.

Dit is deel 4 van totaal 16 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel