ErotischeVerhalen.com: De Weekendcursus - deel 4 (slot) door Lucky Eye [deel 4]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal toch een afspraak gemaakt." "Jawel, maar ik mocht je ook zoenen na bijbetaling?" "Ja, god, maar dit is toch wat anders, vind ik? Niet dan?" Natuurlijk had hij gelijk. Heel wat anders. Ik moest niet zeuren en hem niet iets laten doen wat hij niet wilde. Het was niet eerlijk van me. "Anton, je hebt gelijk. Sorry." Ik draaide me om en kroop boven op hem. Zijn mannenlichaam voelde opnieuw heerlijk aan, solide, sterk en echt mannelijk. Dat hij een echte man was bleek al snel toen ik van onderen iets tegen me aan voelde poken. En dat viel niet op jongens? Opnieuw sloeg de twijfel omtrent hem bij me toe. Nee, niet zeuren. Doen. "Wil je op me rijden?" vroeg Anton. Ik had het standje gisteravond op de video gezien en wist wat hij bedoelde. Ik pakte een condoom van het nachtkastje en rolde dit om zijn staander af. Ik ging schrijlings op hem zitten en liet me voorzichtig over de rechtop gehouden penis zakken. De penetratie ging snel en voelde heerlijk. Gek, dat iets dat de eerste keer zoveel pijn deed nu al zoveel gemakkelijker ging en door mij zelfs als plezierig werd ervaren. Zachtjes begon ik op en neer te wippen en bij elke beweging zonk zijn roede dieper naar binnen. Ik vond het geweldig om zelf de controle te hebben en was dan ook vastbesloten om hier vreselijk lang van te gaan genieten maar eerst moest ik hem helemaal in me hebben. Toen hij er helemaal in was, begon Anton met zijn heupen te bewegen. "Eh, eh," was het mijn beurt om te zeggen. "Stoute jongen, ik bepaal het tempo. Niet jij!" Anton lachte. "Goed meester, ik zal me gedeisd houden." En dat deed hij inderdaad. Zeker een half uur lang wipte ik op hem op en neer ondertussen strelend over zijn buik, zijn borst en spelend en knagend aan zijn overheerlijke tepeltjes. Hij zweette ontzettend en was enorm geil. Ik zag aan zijn ogen dat hij het heerlijk vond maar ik zou het niet opnieuw vragen, hij zou het toch ontkennen. De vorige keren dat hij me neukte waren ook heerlijk geweest maar zo'n lange neukpartij was geweldig. Mijn kontje stond in vlammen en was heerlijk nat van binnen. Ik strekte me over Antons lijf uit en zei hem mij te neuken. Hij pakte me beet, draaide ons vliegensvlug om en begon zijn lul in en uit me te rammen. Mijn man, een echte man neukte me. Met een vreselijk kreet spoot hij zich leeg en liet zich over me heen vallen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en voelde zijn zinderende lijf. Wat een man, wat een man. Nog een tijdje bleven we zo lang maar toen moesten we opschieten. Snel douchen, eten en de rommel die we gemaakt hadden opruimen. Tegen tweeën gaf Anton mij een kus en ik bedankte hem voor het heerlijke weekend. "Niets te danken, jij bedankt voor de ƒ 600,00." En hij klopte op zijn kontzak waarin hij de enveloppe gestoken had. Dat heerlijke kontje waar ik nog wel 100 gulden voor neer had willen tellen. Een half uur later waren mijn ouders terug en wisselden we de belevenissen van onze weekenden uit waarbij ik natuurlijk van alles moest verzinnen omdat ik ze niet de waarheid wilde vertellen. Nee, mijn weekend met Anton zou voor altijd een geheim moeten blijven. Anton at 's avonds met ons mee en vroeg mijn ouders heel beleefd of ze een leuk weekend hadden gehad. Attent nietwaar. Op hun vraag of hij goed had kunnen doorwerken zei hij dat hij prima vorderingen had gemaakt. "Ja, ik heb me van mijn goede kant laten zien," zei hij glimlachend en stilletjes moest ik lachen. "Nee, Thijs, daar hoef je niet om te lachen. Het wordt voor jou ook eens tijd je van je goede kant te laten zien," berispte mijn moeder. Ik stamelde een sorry. "Maar dat doet hij heus wel hoor mevrouw," zei Anton. "Ik heb dit weekend zijn beste kanten gezien." Ik zag zijn stralende ogen. "Hij heeft me goed geholpen dit weekend". Hij speelde met me en ik vond het leuk. Tegen tienen ging ik naar bed en een uur later toen mijn ouders het licht uitknipten op hun slaapkamer werd het rustig in huis. Een paar minuten later hoorde ik echter mijn deur opengaan. "Wie is daar?" "Zwarte Piet." "Heb je wat voor me meegenomen?" "Ja een stijve roede." "Ohhh, kom dan maar gauw bij me liggen." Anton kwam bij me liggen en in een mum van tijd hadden we onze shorts uit. "Thijs?" "Ja?" "Dit is de allerlaatste keer hoor!" "Ja, natuurlijk!" Hij deed het, net als alle voorgaande keren, uitstekend die allerlaatste keer en viel in mijn armen in slaap. De volgende ochtend sloop hij, nadat ik hem wakker gemaakt had, weer terug naar zijn eigen kamer. De week begon. Weer naar school maar met een heel ander gevoel dan anders. Ik was een ander geworden. Ik wist wat ik wilde en was niet van plan nog langer mijn geaardheid te verbergen. Als iemand er naar zou vragen zou ik antwoorden dat ik homo was. Ik wilde iemand met wie ik mijn bed zou kunnen delen iemand om gewoon seks mee te hebben. Seks daar was niets mis mee. Ook niet voor een jongen van 16 die op jongens viel. Alleen mijn ouders, hoe zou ik het hen moeten vertellen? Ik was hun enig kind en ze rekenden er vast dat ik hun een schoondochter en kleinkinderen zou geven. Dus moest ik ze teleurstellen! De liefste mensen op de wereld pijn doen. Die maandag zat Anton niet aan tafel hij had het te druk en mijn moeder had hem zijn eten boven gebracht. Op dinsdag zag ik hem heel eventjes in het voorbijgaan maar hij had het razend druk zei hij. Toen ik hem woensdag een wiskundeprobleem wilde voorleggen, liet hij me niet op zijn kamer binnen. "Het spijt me echt Thijs maar ik moet nog zoveel dingen doen. Een andere keer oké?" Ik vond het vreemd! Dit was nog nooit gebeurd! Nog nooit had hij geen tijd voor me gehad. Maar ja, misschien lag hij wel achter met zijn studie. Wist ik veel? Donderdagavond zat hij opnieuw niet aan tafel en toen ik mijn moeder vroeg waar hij was zei ze dat hij al naar huis was gegaan. Ook dat was erg vreemd. Altijd als hij naar huis ging had hij me gedag gezegd. Ik begon me bezwaard te voelen en vroeg me af of Anton zich misschien ongemakkelijk voelde in mijn bijzijn. Had ik teveel van hem gevraagd en nu zelfs zijn vriendschap verspeeld? Oh, god wat had ik gedaan? Met dit soort sombere gedachten lag ik in bed te worstelen met mezelf. Waarom? Waarom had ik ook hem gevraagd? Verdomme, verdomme. Ik had het moeten weten! Nooit had ik een zo goede vriend als Anton moeten vragen zoiets te doen! Woedend was ik op mezelf en die nacht deed ik geen oog dicht. Het weekend ging maar traag voorbij en ik keek uit naar zondag de dag waarop Anton weer terug zou komen. Ik wilde als hij aankwam meteen met hem praten. Hem meteen mijn verontschuldigingen aanbieden en proberen om zijn vriendschap weer terug te winnen. Ik wilde dat niet verliezen! Wie er ook terugkwam, Anton niet! Ik was radeloos en wist niet wat ik moest doen. Zou hem iets overkomen zijn? Nee hè, hij zou toch niet! Stop, riep ik tegen mezelf ik begon me allemaal idiote dingen in mijn hoofd te halen. De telefoon ging. Mijn moeder nam op en ik hoorde haar praten. Ze legde de hoorn neer en ik keek haar met vragende blik aan. "Was dat Anton?" "Nee, zijn moeder. Wat is er toch me je. Je bent het hele weekend al zo onrustig. Is er iets wat ik moet weten. Wil je me iets vertellen?" Ik wilde helemaal niets vertellen, nu niet in elk geval. Ik wilde alleen maar weten wat er met Anton was. "Wat zei z'n moeder?" Mijn moeder schudde haar hoofd en vroeg me nogmaals of echt alles wel goed met me was. Ik verzekerde haar, waarschijnlijk voor haar niet overtuigend, dat er met mij niets aan de hand was. "Anton heeft griep en blijft een weekje thuis." Wow, gelukkig, alleen maar een griepje. Kan iedere gezonde Nederlander overkomen. Opgelucht haalde ik adem. "Is echt alles goed met je?" En voor haar geruststelling legde ze een hand op mijn voorhoofd. "Je voelt wel een beetje warm, straks even je temperatuur opnemen hoor?" "Ja, mam!" Nee dus mam. Met mij was er niets. Alles was goed. Ik zou hem van de week wel even bellen. Op woensdag voegde ik de daad bij het woord en tikte, toen ik alleen thuis was, zijn telefoonnummer in. "Met Anton Wielaard!" "Hé met Thijs, alles goed?" En toen hoorde ik: "Tuut, tuut, tuut" Wel verrek, verbinding verbroken. Ik drukte op redial maar niemand nam op. Vreemd, heel vreemd. De volgende dag probeerde ik het opnieuw. Eerst nam Anton op maar zodra ik iets zei verbrak hij de verbinding. Dus er zat toch iets niet goed! Verdomme, ik had het wel geweten. Niks geen griepje. Hij wilde me gewoon niet zien. En dat alles was mijn schuld. Dat hij zich nu zo beroerd voelde, was omdat hij ziek van me was. Me gewoon niet wilde zien, niet wilde spreken, niets meer met me van doen wilde hebben. Ik barstte in tranen uit. Verslagen zat ik in de stoel en wist niet wat te moeten doen. Ik moest het hem uitleggen. Zeggen dat het me speet maar hoe? 's Avonds in bed wist ik het. Ik zou hem een e-mail sturen en dan maar hopen dat hij hem zou willen lezen. Meteen stapte ik uit bed, zetten de computer aan en begon een mailtje te schrijven. -- Hoi Anton, Ik vind het heel vervelend dat je ziek bent. Griep heb ik gehoord. Maar ik heb het gevoel dat er ook iets anders aan de hand is. Ik zal eerlijk zeggen wat ik denk. Je hebt gewoon geweldig spijt van ons weekend. Je hebt dingen gedaan die je eigenlijk nooit had willen doen. Je wilde alleen maar mij een plezier doen en daar heb je nu achteraf gezien spijt van. En ik kan me dat voorstellen. Als ik dingen zou moeten doen die ik niet zou willen zou ik me daar ook rot door voelen. Maar Anton ik wil niet dat dat rotweekend onze hele vriendschap verknalt. We hebben het altijd leuk samen gehad ook voor dat ik je vroeg iets met me te doen. Voor je wist dat ik homo was. Alsjeblieft Anton laten we dat verdomde weekend vergeten en gewoon verder gaan vanaf het punt voordat ik je dat vreselijke voorstel deed. Ik hoop dat ik duidelijk ben! Vraag me anders wat je maar wilt. Ik wil alles vergeten en verder gaan. Ik hoef niets meer van dan alleen je vriendschap. Thijs -- Voor dat ik het verhaal vanuit de tekstverwerker in een e-mail kopieerde, las ik het nog verscheidene keren over. Was dit goed zo? Had ik duidelijk gemaakt wat ik wilde? Zou Anton het begrijpen? Zou hij het willen begrijpen? Met de moed der wanhoop tikte ik Antons e-mailadres in en drukte op de knop verzenden. En nu maar afwachten. Zondag was ik zo gespannen als de snaar van viool (of is dat niet een goede uitdrukking!). In elk geval voelde ik me de helemaal misselijk. Ik durfde niets te eten omdat ik bang was dat ik zou moeten overgeven en mijn moeder en vader keken me beurtelings bezorgd aan. Anton kwam echter ook die zondagavond niet terug. Ook had ik nog geen reply op mijn e-mail gekregen. Ik begon het ergste te vrezen. Straks zou er een iemand komen (zijn vader of moeder) om zijn spullen te halen en dan zag ik hem helemaal nooit meer. Was ineens alles voorbij. Waarom had ik me ook zo vreselijk kinderachtig gedragen. Waarom wilde ik ook altijd het onmogelijke. Waarom wilde ik perse een man voor mijn verjaardag. Waarom had ik niet kunnen wachten tot ik er zelf een tegen het lijf gelopen was. Waarom had ik een van mijn beste vrienden tot zoiets stoms gedreven. Ik walgde van mezelf en rende naar de badkamer waar ik vreselijk over mijn nek ging. "Zie je wel dat die jongen niet goed is," had ik mijn vader tegen mijn moeder horen zeggen toen ik de uitgerend was. Ze stopte me in bed met een aspirientje en nam liet me mijn temperatuur opnemen. Inderdaad ik had koorts maar niet vanwege een ziekte maar om dat ik mezelf haatte. Twee dagen lang bleef ik thuis maar op woensdag ging ik weer naar school. Nog steeds niets van Anton. Maar zijn spullen waren ook nog gewoon bij ons thuis. Dus... was er nog hoop? Toen ik die woensdagmiddag op mijn vaste tijd (14.00 uur) thuiskwam en ik in de keuken een glas drinken inschonk, ging de telefoon. "Thijs Bruinsma!" "Met Anton!" Het glas glipte me uit de handen en spatte uiteen op de plavuizen van de keukenvloer. "Ik wil graag met je praten, kun je zo meteen naar het plantsoen achter het universiteitsgebouw komen?" "Ja, natuurlijk. Ik ben al onderweg." Snel veegde ik de rotzooi bijeen en ruimde het op. Wat schoonmaakmiddel op de grond en weg was ik. Ik kwam bezweet aan bij het park en stalde mijn fiets en zette hem op slot. Verdorie, hadden we niet afgesproken waar in het park! Ik liep in de richting van de vijver en zag hem van ver al zitten. Zijn blonde haren wapperden in de wind. Langzaam, en me onderweg wel duizend bedenkend wat ik moest zeggen, liep ik naar hem toe. Toen hij me zag, stond hij op. "Hoi." "Hoi." Korte zinnetjes van een woord om het ijs te breken. We gingen zitten en wilden beiden tegelijk beginnen te praten. "Alsjeblieft, mag ik als eerste?" vroeg hij. Ik knikte. Maar het bleef stil. Hij begon nog niet. Zijn gezicht keek bedenkelijk en ik zag dat hij vreselijk worstelde met zijn woorden die maar niet over zijn lippen wilden komen. "Anton..." Weer was het stil en toen pakte hij, voor mij, geheel onverwacht mijn hand. "Ik heb een vreselijk beroerde tijd gehad omdat..." Daar zou het komen. Daar kwam de beschuldiging naar mij toe waarop ik alleen maar zou kunnen zeggen dat hij groot gelijk had. "...ik niet meer wist wie ik was." Ja, geheel mijn schuld. Door mijn toedoen. "Ik heb altijd het idee gehad dat ik 100% hetero was, alleen maar van meisjes hield en bewees dat volgens mij ook door er met veel naar bed te gaan." Hallo waar ging dit gesprek heen. Ik kon het eventjes niet meer volgen. "In dat weekend met jou ben ik niet eerlijk geweest. En daarom..." Hij stak me een enveloppe toe. Ik nam hem aan en maakte hem open. Zes briefjes van 100 gulden. "Maar dat hadden we toch afgesproken." "Ja, dat hadden we afgesproken. Maar ik zou dat betaald krijgen om jou te plezieren." Ik was het spoor helemaal bijster. Ik had toch plezier gehad. "Maar dat heb je toch ook gedaan?" "Jawel, maar ik zelf heb er ook plezier aan beleefd. Vreselijk veel plezier zelfs. En bovendien is er nog iets..." God nee, kwam het nou toch nog? "... ik geloof dat ik van je houd!" Mijn oren suisden, mijn hoofd tolde en mijn mond viel open. Hoorde ik dat goed! "Wat zeg je?" "Och ik wist het wel?" "WAT???" "Dat je me niet wilt! Ik wist het en daarom was ik ook zo kapot! Ik word verliefd op een jongen en hij wijst me af!" "Waar heb je het over Anton!!!" Met grote vraagtekens op onze gezichten keken we elkaar aan. Tijd voor een recapitulatie. TIME OUT!!! "Begrijp ik het goed als je zegt dat je ons weekend net zo fijn hebt gevonden als ik?" Hij knikte. "En dat je bovendien van me houdt?" Opnieuw knikte hij. Ohhh, sterretjes, overal sterretjes om me heen. Van die blote engeltjes die op trompetten, of wat dan maar ook, bliezen. Ik kroop op zijn schoot en kuste hem daar op dat bankje in het park me niet afvragend wie ons zou kunnen zien. Hij zoende me terug en onze tongen vonden elkaar in een verzengende tongzoen. Ik liet hem los en hij begon te praten. "Het was allemaal zo verwarrend voor me in dat weekend. Altijd deed ik het met meisjes, nog nooit dat ik gedacht aan een jongen maar met jou voelde alles zo goed. Zo gewoon, zo alsof we voor elkaar gemaakt waren. Iedere keer vroeg je me of ik het ook lekker vond en steeds had ik willen schreeuwen ‘JA' maar ik durfde niet. Was bang voor mijn eigen gevoelens. Was bang voor die ongekende kant van me. Was bang dat ik mezelf zou verliezen." Even was het stil. We drukten kusjes op elkaars lippen. "En tot verloor je jezelf juist?" "Inderdaad. Goed gezien jochie. Toen verloof ik mezelf helemaal. Zodanig dat ik er echt zich van werd. Ik wilde het ontkennen, het wegduwen en vocht zo hard dat ik in elkaar klapte. Niets geen griep maar gewoon doodziek van mezelf." Ik kende het gevoel. Had hetzelfde doorgemaakt maar dan alleen omdat ik meende dat hij me niet meer moest. "Maar het had geen zin, ik kon het niet ontkennen. Thijs Bruinsma, ik wil jou." Hij stopte zijn hand ik zijn broekzak en haalde iets tevoorschijn. Hij stopte het in mijn handen. Een keurig ingepakt papiertje. Aan de vorm van het doosje kon ik al zien wat het was. Ik haalde het mooie papiertje eraf en opende het. Een glanzende, platina ring met een heel klein steentje erin. "Lees de inscriptie eens" Ik bekeek de binnenkant waar geschreven stond: ‘GEEN DAG MEER ZONDER JOU'. Hij schoof de ring om mijn vinger en toen kon ik me echt niet meer groothouden. De waterlanders stroomden uit mijn ogen als rivieren en toen hij me tegen zich aandrukte, doorweekten ze zijn overhemd. Ik was, dat zul je begrijpen, doodgelukkig. Maar al snel realiseerde ik me dat ons nog een grote hindernis te wachten stond. Eentje waar we niet omheen konden: mijn ouders. Ik veegde mijn tranen van geluk af met zijn zakdoek en begon te stamelen. "Maar hoe vertellen we het mijn ouders." "We moeten ze het zeker vertellen," zei Anton. "Ik wil geen stiekem gedoe." Ik was het helemaal met hem eens maar hoopte alleen maar dat ze het zouden zien zitten. Ik moest ze niet alleen vertellen dat ik homo was, maar ook dat ik een relatie zou aangaan met een jongen die toch vijf jaar ouder was. Zouden ze dat zien zitten? Met lood in de schoenen stond ik op en liepen we het park uit op weg naar huis. Voorzichtigheidshalve deed ik voor we thuiskwamen mijn ring even terug in het doosje. Ik wilde niet dat de anderen aan tafel het zouden zien. Iedereen was er die avond. Na het eten gingen Rogier en Wim meteen naar boven en toen mijn moeder wilde beginnen met de afwas vroeg ik haar of zij en mijn vader even tijd hadden om te praten. Ze keken verbaasd op en zeker toen Anton er bij bleef. "Pa, ma ik moet jullie wat vertellen." Ohh, hoe breng je zoiets onder woorden. Tenminste zo dat het er een beetje lekker uitkomt. Ik wilde niet meer denken. "Ik ben homo!" Schrokken ze? Nee, in het geheel niet. Ik zag alles in hun ogen behalve schrik. Ik zag de liefde die ze altijd voor ze hadden laten blijken en die was er ook nu. Nog steeds. "Ja jongen. Is er nog meer?" vroeg mijn vader. "Is dat niet genoeg dan?" wilde ik weten. "Jawel maar, we hadden daar al zo'n idee van. En ook wel van andere dingen dus als je nog meer wilt zeggen..." "Meneer, mevrouw..." begon Anton, "het weekend dat Thijs en ik hier alleen thuis waren hebben wij met elkaar gevreeën en ik ben verliefd op uw zoon geworden. Het was voor mij heel vreemd allemaal en het voelt nog steeds vreemd maar ook zo fijn." In de blik van mijn ouders zag ik vertedering. De liefde die ze voor mij voelden, richtte zich nu ook op Anton. "Maar ik kan me voorstellen, dat u daar misschien wat moeite mee heeft omdat ik nogal ouder ben!" "Jongens," stamelde mijn moeder, "ik ben zo blij voor jullie, ik ..." ze kwam niet uit haar woorden en begon te snikken. Ik snelde op haar toe en omarmde haar. Mijn vader stond op uit zijn stoel en liep op Anton toe. Deze ging staan en uit mijn ooghoeken zag ik hoe mijn ouwe heer mijn vriend omhelsde en op zijn wangen zoende. Ohh, wat een heerlijk familietafereeltje. Nadat mijn moeder ook Anton gezoend had en ik mijn vader gingen we weer zitten. "Heb je ook een ring?" Vol trots liet ik hen beiden de ring zien nadat ik hem om vinger had gedaan. "Toen we terugkwamen die zondagmiddag wisten we meteen al dat er iets mis was, of liever gezegd iets heel goed zat. Jullie straalden allebei zo. Zo onwerkelijk. Keken tijdens het eten zo verliefd naar elkaar dat het gewoon wel op moest vallen. Na het eten zei ik het meteen tegen je moeder: ‘Die twee zijn verliefd'. En gelijk had ik!" Het was ronduit heerlijk omdat van mijn eigen ouders te horen. Dat ze eerder in de gaten hadden dat wat Anton en ik hadden proberen te verbergen voor elkaar. "Maar ja," zei mijn pa, "er moet straks dus wel het een en ander gebeuren hier thuis. "Ach moeder het scheelt ook weer. Kunnen we een nieuwe huurder nemen als Anton bij Thijs is ingetrokken." We lachten. Echte Hollandse nuchterheid. Na de koffie trokken Anton en ik ons terug. "Jullie vertellen het binnenkort wel even aan de anderen hè!" zei mijn vader. Natuurlijk zouden we dat doen. Op mijn slaapkamer aangekomen vielen we in elkaars armen. De kleren waren snel uit en bloot tuimelden we op het bed. Het bed waar onze liefde voor elkaar was ontloken. We draaiden om en om en duwden onze hete lijven tegen elkaar aan. Ik voelde zijn harde en hij de mijne ook. Dat kon niet anders. Met zijn brute mannelijke kracht pinde hij me vast op het bed en fluisterde in mijn oor: "Zeg jochie, dat aanbod dat je me wilde neuken, geldt dat nog steeds?" "Hoeveel wil je ervoor betalen?" "Weet jij wel wat die ring gekost heeft?" zei hij verongelijkt. "Ja, maar wie weet hoe goed ik wel niet ben?" "Hé, jochie, je bent nog groen hoor." "Jij ook. Je hebt je toch nog nooit eerder laten nemen!" Hij wist niet wat te zeggen maar liet me uit zijn stevige omhelzing los. Hij nam op handen en knieën plaats op het bed. "Nou laat dan maar eens zien wat je kunt! Dan regelen we later de betaling wel!" Ik nam achter hem plaats en streelde eerst zijn lekker stevige billen. De billen waar ik voordien niet had mogen aankomen. Ze voelden heerlijk en ik kreeg er geen genoeg van ze alleen maar te beroeren. Hij wilde echter meer en liet me dat merken. Ik bracht mijn tong naar zijn spleet en zag dat deze helemaal kaal was. "Heb je je speciaal voor mij geschoren?" "Ja, vind je het een lekker gezicht." "Ja." Ik liet mijn vingers door zijn kale spleet gaan en duwde zachtjes tegen zijn gaatje. Hij kreunde en rilde over zijn hele lijf. "Doet het zeer?" "Nee, dat weet je zelf ook wel. Het is gewoon heel erg lekker." Ik bracht mijn tong in zijn reet en begon hem te likken. Zijn gekreun werd heviger en ik wist dat dit geen pijn kon doen. Hij genot met volle teugen van mijn tong. Ik maakte hem goed nat van achteren en duwde regelmatig mijn tong in zijn aarsgat. Het gekreun was dan helemaal geweldig. "Ohh, toe," smeekte hij, "laat me je pik voelen!" Eerst wilde ik hem nog vingeren. Ik had wel eens mijn eigen van binnen gevoeld maar ik wilde weten of hij ook zo fluweelzacht van binnen was. En inderdaad. Het was een heerlijk warm en zacht plekje. Ik trok mijn vinger terug en deed een condoom om mijn jongeheer. Op mijn knieën achter hem bracht ik mijn stijve bij hem naar binnen. Hij kreunde luidkeels toen ik bij hem binnendrong. Ik schoof verder en gleed soepeltjes naar binnen. Het voelde heerlijk. Zijn strakke kontgat om mijn pik. "Ohh, dit is lekker. Had je me niet eerder kunnen vertellen dat het zo goed was." "Ja, ik ben me daar gek. Jij antwoordde op geen enkele vraag en dan zou ik jou antwoorden geven!" plaagde ik. Voor mijn eerste keer was het niet slecht, vond ik. Maar natuurlijk kwam ik te snel. Te opgewonden, te bezeten van het idee dat ik mijn man had gekregen. Wel niet precies op mijn verjaardag maar toch. Nu had ik er een. Nadat ik me uit hem teruggetrokken had, legde ik me op mijn buik neer. "Zeg ik wil nu toch wel weten of je mannelijkheid verloren is gegaan nu je je hebt laten naaien." "Dat was een foutje van mij." "Oh ja, laat maar eens zien dan." Hij nam plaats tussen mijn benen en liet zien dat hij nog steeds een man was. Keihard nam hij bezit van mijn hol en neukte me tijden achtereen. Ik smeekte hem op een gegeven moment om te spuiten anders was ik stapelgek van hem geworden. Niets had hij verloren. Zijn mannelijkheid had geen enkele deuk opgelopen. Dat alles is nu alweer een aantal jaren geleden gebeurd. Tot Anton afstudeerde en een baan kreeg woonden we bij mijn ouders. Daarna verhuisden we naar een eigen woning op een rustig plekje buiten de stad. In die jaren is de passie en het vuur niet geslonken. Nog steeds weten we elkaar in vuur en vlam te zetten. Onze seks is absoluut geen sleur geworden. Dagelijks genieten we ervan en van elkaar. Vaak bedankt hij me na onze intieme momenten dat ik hem de ogen heb geopend. En dan antwoord ik (bijna standaard): "Ja, die zeshonderd guldens waren toch wel goed besteed!" ©Lucky-Eye, juli 2001 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

De Weekendcursus - deel 4 (slot) (mm:overige, 5056 words) [4/4] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jul 29 2001	Kijkers/Lezers: 6430/5442 [85%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Het weekend met Anton loopt op zijn einde.