ErotischeVerhalen.com: Nieuw in Californië - hoofdstuk 8 door Lucky Eye [deel 8]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal voor hem uitgestrekt) terwijl hij zijn wenkbrauwen naar me optrok waarmee hij bedoelde dat Curtis en ik, samen, op het bed konden gaan zitten. Ik noteerde in mijn achterhoofd dat ik Lois' voorstel om meubilair uit andere kamers hierheen te halen eens moest gaan uitvoeren. Niet dat ik niet met een van hen beiden op bed wilde zitten maar gewoon, ik wilde er geen gewoonte van maken om alles op zijn Japans (op de vloer) te doen. Alhoewel ik het met sommigen misschien juist wel op de grond zou willen doen zonder enige aarzeling! Als je begrijpt wat ik bedoel. Curtis sloeg zijn ene been over het andere en liet de gitaar er op rusten. Ik bewonderde het donkeren, glinsterende hout van het instrument terwijl hij aan de snaren plukte en die kleine, onbeduidende (hoe heten ze nou?) dingetjes speelde voor hij tevreden naar ons opkeek met een lach op zijn gezicht. "Willen jullie echt dat ik iets voor jullie speel?" Hij scheen bezorgd. "Jaa!" riepen we in koor. "Uhh, oké. Mijn armen doen echter vreselijk zeer dus het zal niet zo geweldig klinken. Oké? Wat moet ik spelen?" "Iets dat je moeder leuk gevonden zou hebben," zei ik zonder na te denken. Meteen daarna sloeg ik mijn hand voor de mond en viel stil. Mijn ogen smeekten om zijn vergeving. Hij lachte lief naar me en knikte. Zijn prachtige groene ogen hadden een verre blik. De kneuzingen rond zijn oog en de snee op zijn voorhoofd deden me inwendig huiveren maar toch maakte het hem er niet minder aantrekkelijk. Misschien zelfs wel knapper. "Okay, dit is, 'Where have all the flowers gone'?" Hij keek ons aan en peilde of we wisten waar hij het over had. "Uhh, nou ja, het is de bedoeling. Het was een van haar favorieten." Terwijl hij zo sprak, begon hij te spelen. En het klonk geweldig. Ik meen het echt. Het deed hem duidelijk veel pijn, het zitten en het spelen maar ondanks dat, speelde hij het prachtig mooi. Ik zat en keek naar de delicaat uitgevoerde dans van zijn vingers over de snaren en lachte als een dwaas om het idee dat zoiets eenvoudigs hem zo klonk had kunnen maken. Curtis keek naar wat hij deed zo geconcentreerd dat ik eventjes naar Tyler keek en zag dat ook hij genoot. Eerst speelde hij een couplet en toen begon hij te zingen met een verrassend mooie stem. Om eerlijk te zijn, kreeg ik het idee dat hij, terwijl zijn stem in kracht toenam, ons hele bestaan vergeten was. "Waar zijn alle bloemen heen? Lange tijden vervlogen. Waar zijn alle bloemen heen? Lang geleden. Waar zijn alle bloemen heen? Jonge meisjes plukten ze, alle bloemen. Wanneer zullen ze het eens leren? Wanneer zullen ze het een leren?" En toen tot mijn grote verbazing voegde Tyler zijn stem bij die van Curtis. Zijn stem duidelijk lager en zachter en wellicht niet zo zuiver als die van Curtis maar ze verbaasden me die twee. Hij knikte terwijl ze doorzongen en toen Curtis het eind van het lied bereikte keek hij op naar Tyler die zijn hoofd van verbazing schudde. Ik applaudisseerde voor hen beiden met ongeveinsde enthousiasme. "Ik herinnerde me dat nog van toen ik wel eens bij je was. Joan, en dan nog iets, uhh, Baez? Ik weet nog dat je moeder dat met ons zong." "Ja, Joan Baez." "Ze had een geweldige stem, je moeder." "Ja," knikte Curtis zachtjes. Er scheen niets meer toe te voegen en daarom veranderde hij snel van onderwerp maar het was duidelijk dat hij geroerd was door Tylers herinneringen. "Nu iets moderners?" Tyler keek op zijn horloge. "Waarom niet? Maar dan moet ik echt rennen voor de training. Wat laat je ons horen?" "Uhh, nou Drew houdt van 'Savage Garden' vandaar? Zijn eerdere aarzeling om te spelen leek geheel verdwenen voor het moment. Misschien wel door het enthousiasme van Tyler en mij. "Oké." "Wat vind je van 'Two beds and a coffee machine'?" "Mijn lievelingsnummer!" vulde ik aan. Dat was het eigenlijk nooit geweest, niet sinds ik mijn oude leven achter me had gelaten. Ik was gigantisch onder de indruk dat hij dit nummer gekozen had. Toen hij begon te spelen werd het me langzaam duidelijk dat de tekst een duidelijke boodschap voor me had. Regels als: 'een nieuwe blauwe plek te verstoppen en te verbergen', 'er is hoop in de duisternis' en 'de jaren gaan zo snel voorbij' leken meer relevant dan ooit. Ik werd tot in mijn diepste geraakt en voelde duidelijker dan ooit de affectie voor deze dappere, gecompliceerde jongen die hier naast me zat te spelen op zijn gitaar. "Fantastisch, Curtis. Man je moet bij een band vriend!" Tyler sloeg zijn handen op zijn dijbenen en stond op. Zijn stem deed me ontwaken uit mijn overpeinzingen en met moeite hield ik mijn starende blik van Curtis' gezicht om Tyler aan te kijken. Ik voelde een brok in mijn keel. "Maar ik moet nu echt gaan anders zal Coach me levend villen. Ik zie jullie nog wel, oké?" "Oké, en Tyler? Bedankt voor alles." Curtis stond op en zette de gitaar naast de boekenkast. "Hé, geen probleem man. Daar heb je toch vrienden voor?" En hij liep langs me heen om Curtis een vluchtige omhelzing te geven. "Doe jij nu maar rustig aan anders kom ik langs om je een flinke trap onder je kont te geven!" Hij lachte naar Curtis en toen naar mij en liep naar de deur. "Tot ziens!" riep hij terwijl hij vertrok en ik hoorde hem met veel lawaai van de trap af denderen. Even later riep hij beneden een bedankje naar Lois en nog even later hoorden we het geluid van zijn vertrekkende auto. Toen overviel de stilte het huis. "Curtis, dat was echt prachtig." Hij was weer op het bed gaan zitten en lag op zijn rug een hand over zijn ogen. "Ja?" lachte hij verlegen en keek naar me op alsof hij wilde vaststellen of ik het nu werkelijk meende of niet. En iets in mijn ogen moet hem die verzekering gegeven hebben. "Ik ben blij dat je het mooi vond." "Ik zal in het vervolg heel anders aan dat liedje denken." Ik meende het echt maar hij keek me verward aan en barstte in lachen uit. "Wat is er?" wilde ik weten. "Het is alleen maar een liedje, Drew. Het is goed, maar word niet week zeg!" "Week?" Ik was ontsteld, maar de grote grijns op zijn gezicht maakte me aan het lachen. "Dat zei ik ja." "Ik zal je laten zien wat week is." En dat zeggende pakte ik hem bij zijn schouders beet en drukte ik een kus vol op zijn lippen en bleef zo tijden aan hem vastgekleefd. Toen ik me weer oprichtte, had hij zijn ogen nog steeds gesloten en ontsnapte er een diepe zucht aan zijn lippen. "Wow!" "Je smaakt naar rook." Constateerde ik nuchter en opnieuw moesten we beiden lachen. We lachen naast elkaar op het bed onze benen over de zijkant. Zijn hand zocht en vond de mijne en kneep er zachtjes in. "Drew? Mag ik je iets vragen?" "Uhh, ja natuurlijk." Ik was bang dat er een vraag zou komen die ik niet zou kunnen beantwoorden. "Mag ik je tandpasta lenen?" Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en zag een gemene, speelse, glinstering in zijn ogen en ik kon het niet helpen maar moest opnieuw lachen. "Goofy!" zei ik terwijl ik hem op zijn arm sloeg. "Auw!" "Verdomme, sorry. Deed het zeer?" Mijn reactie was overladen met oprechtheid. "Hier laat me je beter kussen." En voor de tweede keer in vijf minuten kuste ik hem op zijn lippen. Ik voelde hij zijn lippen uiteen weken en het puntje van zijn tong raakte de mijne voorzichtig. Ik trok mijn hoofd terug en ging rechtop zitten. "Drew, het spijt me. Ik dacht..." Zijn blik was er een van diep berouw. "Je gedachte was goed. Maar je moet eerst maar eens mijn tandpasta lenen!" "Jij vuile donder!" "Ik heb nooit gezegd dat ik aardig was. Maar je smaakt als een asbak vriend!" "Zo hoeveel asbakken heb jij al gekust dan?" sneerde hij naar me. "Ik vertel nooit iets over met wie ik kus." "En bovendien heb jij zelf die verdraaide sigaretten voor mij gekocht!" Een duidelijk punt voor hem en een die ik vergeten was. "En jij bent me nog steeds geld schuldig," schoot ik terug. "Weet je, normaal rook ik niet zoveel als vandaag!" Ineens was hij serieus. "Het is goed. Het is een stressy dag geweest. Maar weet je, je zou ook kauwgom kunnen gaan kauwen in plaats van te roken?" "Weet ik. Vind je het erg als ik me even douche?" "Curtis, als je hier een tijdje blijft, en dat doe je, hoef je niet steeds toestemming te vragen om een douche te nemen hoor. Oké?" "Maar..." "De schone handdoeken liggen in de kast bij het raam." "Dus ik kan jouw badkamer gebruiken?" Hij sprak de zin langzaam uit en keek daarbij erg beteuterd. Hetgeen erg belachelijk stond. "Nou ja je mag ook op het grasveld onder de tuinslang gaan staan!" "Dat zou je wel willen hé?" "Nou...!" Eigenlijk zou ik het helemaal niet erg hebben gevonden. "Viezerik. Ik moet even wat spullen van beneden halen." Hij richtte zich langzaam op en liet me alleen met mijn gedachten over wat er zich allemaal had afgespeeld sinds Tylers vertrek. Wat had ik gedaan? Waarom had ik het gedaan? Wat het eerlijk van mij in aanmerking genomen hetgeen ik voelde voor Tyler? Voelde ik dat wel echt voor Tyler? Ik had wel een dozijn vragen en het scheen me goed om er serieus de tijd voor de nemen voor ik me opnieuw zou laten leiden door mijn hormonen. Ik moest gewoon weten of ik hem gekust had omdat ik me tot hem aangetrokken voelde of dat ik alleen maar medelijden met hem had. Ik was nog steeds diep in gedachten met deze en andere vragen bezig toen hij terugkwam. Ik probeerde mijn liefste glimlach te tonen. "Ik ben klaar. Kom je ook?" vroeg hij met een ondeugende grijns en opgetrokken wenkbrauwen. "Nee. Ik denk dat je dit zelf wel kunt." "Maar het is niet zo leuk, alleen." "Ga je wassen man. Je stinkt." "Is het goed dat ik jouw zeep en spullen gebruik?" Wat wilde hij toch steeds met al die vragen. "Jaaa! Ga nu maar!" "Dank je wel." En opnieuw was ik alleen met mijn gedachten. Het scheen een eeuwigheid te duren voor het geluid van stromend water eindelijk begon. En ik denk dat dat kwam omdat het hem grote moeite kostte om zich zonder hulp uit te kleden. Misschien had ik hem even moeten helpen? Niet vanuit geile overwegingen maar puur als humanitaire hulp. Had je anders van mij gedacht? Hij was ongeveer 40 minuten in de badkamer. En die tijd bracht ik grotendeels door met doelloos uit het raam te kijken. Ik weet, ik had de tijd beter kunnen besteden door diep na te denken maar mijn hoofd was gewoon leeg. Ik stond daar en keek naar buiten en pas toen het water stopte met stromen keek ik voor het eerst op de klok. Toen pas realiseerde ik me hoeveel tijd er voorbij was gegaan. Ik wachtte nog een poosje en toen opende hij de deur. In een wolk van stoom en nog steeds enigszins druppend kwam Curtis tevoorschijn. Hij had een handdoek om zijn middel geslagen en met een andere droogde hij zijn haar. Voor de eerste keer keek ik echt naar zijn lichaam en ik moet bekennen dat ik bepaald niet teleurgesteld was (met uitzondering natuurlijk van de blauwe plekken en kneuzingen die me nog steeds onvrijwillig deden huiveren). Hij was een mooi gebouwde man. Glad met mooie contouren. Geen overdaad van spieren. Maar gewoon mooi, solide. Hij stopte met het drogen van zijn haar en keek me schuin aan. "Vool vijf dollal, bedlijf ik lang de liefde met u meneel," sprak hij met een lijzig Aziatisch accent. Ik lachte luid en gooide een kussen naar hem die het doel totaal miste. "Ik denk dat je beter je mond kunt houden, dat staat je beter!" zei ik nadat ik bijgekomen was. "Aardig hoor! Zeg, Drew?" "Wat is er?" "Wat is er gebeurd met mijn kleren?" "Oh die liggen allemaal bij de was." "Ah nou dan denk ik dat je een keuze hebt." "En waaruit kan ik kiezen?" "Je kunt me hier op je kamer houden: naakt? Of me wat kleren lenen?" "Wat was mogelijkheid 1 ook alweer?" "Grapjurk!" "Ja, oké, help jezelf maar." Ik trok de kastdeuren open zodat hij iets zou kunnen uitzoeken en wachtte op zijn actie. "Wow. Waarom heb je zo veel shirts nodig? Je kunt wel een winkeltje beginnen! "Kies nou maar wat uit, wijsneus." Hij keek een tijdje en koos toen een donkergroen shirt en een cargo broek in kaki. "Is dit goed?" "Natuurlijk." "Dank je." Hij stond daar met die twee dingen in zijn handen en ik stond daar toe te kijken hoe hij ze vasthield. Er gebeurde niets. "Uhh, je blijft daar toch niet staan toekijken hé?" Hij kwam behoorlijk nerveus over bij dat vooruitzicht. En ik moet je eerlijk zeggen dat ik er helemaal niet bij na had gedacht. In zo'n geval had ook ik graag wat privacy gewild. "Oh, nee natuurlijk. Ik wacht wel even buiten. Roep me maar als je iets nodig hebt." "Dank je wel, man." "T-shirts, shorts en sokken liggen in de ladekast." "Cool." Ik ging naar buiten, trok de deur achter me dicht en leunde met mijn rug en handen tegen de muur en sloot mijn ogen. Ik hoorde laden open en dichtgaan. Daarna een paar minuten waarin ik niets hoorde. "Drew?" "Ja?"riep ik terug zonder me te bewegen of mijn ogen te openen. "Zou je even hier kunnen komen?" Ik maakte me los van de muur en ging naar binnen. Hij zat op de rand van het bed met een nog bloot bovenlijf. Het shirt en de T-shirt lagen naast hem. "Wat is het probleem?" vroeg ik hem. Hij knikte en beet op zijn onderlip. "Wat dan?" "Uhh, het verband. Ik bloed nog steeds een beetje en wil je shirt niet vernielen." Ik controleerde zijn rug. Er was nergens bloed te zien maar het zou heel goed kunnen dat de wondjes door te bewegen toch weer open zouden gaan. "Oké, wacht maar eventjes." Ik liep naar beneden en haalde verband, gaasjes, pleisters en een schaar uit de verbanddoos. Bij mijn terugkomst zat hij op het bed zoals ik hem achtergelaten had. Met een verloren uitdrukking op zijn. "Als de klok slaat, blijft je gezicht zo staan hoor," zei ik terwijl ik alles naast hem uitstalde. Een voorzichtig lachje kwam op zijn gezicht en ik begon me af te vragen of zijn stemming ooit voor langer dan een paar minuten dezelfde bleef. Ik vermoedde dat hij het niet prettig vond om afhankelijk te zijn van een ander, of in deze situatie te zijn en wie kon hem dat kwalijk nemen? Ik bekeek de situatie even en deed toen mijn uiterste best om Lois' werk van de vorige dag te imiteren. Het kostte me een tijdje en het was niet echt netjes maar nergens dreigde meer het gevaar van lekkende wonden of loslatende bandages en eigenlijk was ik best tevreden met mezelf. "Dank je," mompelde hij terwijl ik de spullen opberg. Hij had de hele tijd rustig gezeten en zijn armen opgetild en weer neergelegd als ik dat gevraagd had. Over het algemeen heel gedwee dus. "Ik ben wel geen Florence Nightingale, maar het zal wel houden." "Je bent een geweldenaar Quinn." "Ik weet het," en gaf hem een schuine, half glimlach, half grimas. "Weet je, ik zou er gewend aan kunnen raken dat je zo afhankelijk van me bent." "Jaa? Wind je dat op?" "Een beetje." Ik probeerde het een beetje te temperen me herinnerend dat ik eigenlijk eerst mijn gevoelens voor hem op een rijtje moest zien te krijgen voordat ik verder met hem ging. "Ik wed dat ik je nog meer kan opwinden. En zonder je aan te raken." Met een strakke blik en een raadselachtige lach staarde hij naar me. "Oh? Hoe dan?" Ik was geïntrigeerd. Hij wenkte dat ik dichterbij moest komen en ik leunde voorover naar hem. Opnieuw een wenk van hem en ik ging nog iets dichter naar hem toe. Hij bracht zijn mond naar mijn oor en fluisterde erin. "Ik draag je ondergoed." En weet je wat? Tegelijkertijd was het een heel amuserende gedachte maar ook behoorlijk opwindend. Ik bedoel normaal zou het een smerige gedachte zijn maar het was schoon en kwam regelrecht uit de kast en daarom toch anders. Ik sloeg dubbel van de lach en toen ik weer bijkwam had hij het T-shirt aan en was hij druk doende het shirt over mij vandaan te trekken om ook dat aan te trekken. Ik rolde op mijn zij en liet hem het shirt pakken. Ik zat op het voeteneind van het bed nog naschuddend van het lachen en Curtis haalde zijn wasgoed uit de badkamer. "Je bent niet te verbeteren, weet je dat!" riep ik hem na. "Maar wel sexy." Ik reageerde niet op zijn opmerking toen hij naar me terugliep en zijn kleren en laarzen op een hoop naast het bed deponeerde. Hij keek op me neer en hing het kruis aan de ketting om zijn nek. "En je bent me nog een kus schuldig!" "Jaa? Nou ja zeg? Ik heb van jou nog een pijpbeurt tegoed!" kaatste ik terug en wenste meteen dat ik het niet gedaan had. Daar ging mijn voornemen om hem niet te voeren! Daar gingen de goede voornemens om mijn hormonen te willen controleren! "Jezus! En ik dacht nog wel dat je dat gedaan had als liefdadigheidswerk." Hij lachte en ik wilde me al niet meer zo rot over mijn vorige opmerkingen. Hij vatte het gelukkig op als een grap. "Misschien kunnen we een afbetalingsregeling treffen, later?" "Ik accepteer allen contanten." Ik besloot dat het het beste was om het licht te houden. "Verrek, maar dat heb ik niet." "Natuurlijk wel en een heleboel." Ik bevroor en wenste dat de aarde zich zou openen om me te verzwelgen. De glimlach was van zijn gezicht verdwenen en hij keek echt boos. Ik moet nodig eens gaan werken aan dat eerst denken en dan pas praten. "Is dat zo!" De woorden kwamen er rustig uit en het was duidelijk dat hij probeerde zich zelf onder controle te houden en niet tegen me te schreeuwen. "Waar, verdomme, heb je nog meer je neus ingestoken?" "De tabaksdoos," zei ik wetende dat ik het beste eerlijk tegenover hem kon zijn. "Het viel uit de zak van je jas en er zat drugs in. Ik moest zeker weten dat er niets anders was dat mijn moeder zou kunnen vinden. Vandaar!" Ik probeerde een duidelijke 'sorry' in mijn toon te leggen. "Jaa? Heb je mijn brieven ook gelezen?" "Nee!" Hij draaide zich om en liep naar het raam. Het was duidelijk dat hij vocht om zijn kalmte te bewaren maar door het ballen van zijn vuisten waren zijn knokkels wit. Ik bleef waar ik was en wachtte tot hij iets zou zeggen. "En welke theorie hebben jij en sporty-boy bedacht om dit alles te verklaren?" sprak hij langzaam en uitdrukkelijk. "Noem hem niet zo?" "Oh, het spijt me, ik vergat dat jij en hij iets hebben. Oh, nee, nu weet ik het weer, dat is niet zo." Ik besloot zijn opmerking over mijn kant te laten gaan al deed het me zeer en was het duidelijk door hem ingecalculeerd. "Je moet toegeven dat je verdacht leek." "Niet als jij er vanaf was gebleven." "Nou dat deed ik dus niet. En het spijt me. Maar het lijkt alsof je aan het dealen bent. Probeer het eens van mijn kant te bekijken," smeekte ik hem. "Waarom zou ik dat doen?" Zijn rug was nog steeds naar me toegekeerd. Maar voor ik iets kon antwoorden ging hij verder. "Dus je denkt dat ik drugs verkoop?" "Het lijkt erop. Is het zo?" "Heb je het geld geteld?" "Nee!" "Het is precies $ 1.180. Als ik deal dan doe ik het niet erg goed. Nou?" Ik was verrast, het had veel meer geleken. Tegen zijn rug te moeten praten begon me op mijn zenuwen te werken en daarom stond ik op, liep naar hem toe en legde een hand op zijn schouder. "Curtis, het spijt met. We hadden niet jouw spullen moeten doorzoeken. We hadden het recht niet om dat te doen." Hij voelde erg gespannen. "Nee. Je had het niet moeten doen." Hij werd een beetje rustiger en draaide zijn hoofd naar me toe. "Wil je weten waar het geld vandaan komt?" "Alleen als jij het wilt vertellen." "Ik heb ervoor gewerkt." "Oh." "Ja. 'Oh'. Ik heb de benzinetanks gevuld en het oliepeil gecontroleerd van mensen zoals jij en Tyler en geprobeerd iets te sparen van wat ik verdiende voor meer dan twee jaren. Goed gedaan hè? Duizend dollar. Waarschijnlijk heb jij wel 10 keer zoveel op je spaarrekening, of niet?" Dat kwam hard aan. Om eerlijk te zijn, zoveel geld staat er nou ook weer niet op mijn rekening maar het was duidelijk wat hij bedoelde. Ik had er nooit voor hoeven te werken. "Curtis, het spijt me." "Dat zei je al eerder. Ik ga naar beneden om mijn spullen wat op te ruimen." "Ik kan je helpen." "Nee. Het lukt me wel." Hij pakte zijn kleren van de grond, kreunde zachtjes toen hij zich voorover boog, en liep zonder nog iets te zeggen mijn kamer uit. Ik wilde hem achterna gaan maar besloot het niet te doen toen ik bij de deur was. Ik moest hem wat tijd gunnen om tot zichzelf te komen. Ik ijsbeerde door de kamer heen en weer en sloeg met in gedachten telkenmale voor het hoofd vanwege mijn stupide gedrag. Toen ik mijn moeder hoorde thuiskomen, liep ik naar beneden. De deur van Curtis' kamer was gesloten en ik hoorde geen enkel geluid. Ik ging verder naar de keuken net op tijd om mijn moeder te treffen toen die de voordeur binnenkwam. "Hoi, lieverd. Hoe was je dag?" "Het had hoogte en dieptepunten," antwoordde ik en liet het daarbij. We liepen samen naar de keuken waar Lois bezig was met het strijken van een van Curtis' shirts. Mijn moeder keek naar de hoop wasgoed en toen naar ons. "Waar komt dit allemaal vandaan?" "Uhh, bij Curtis vandaan. Hij heeft vandaag wat spullen opgehaald." "Ik begrijp het." Een pauze. "Waarom heb ik het idee dat mij niet alles verteld wordt?" Lois en ik keken elkaar aan en ze hield haar schouders op. "Onderweg naar zijn huis dumpte hij me," zo nu was ze in elk geval een beetje op de hoogte. Maar het leek erop dat ik een besluit dat ik vandaag had genomen moest breken. "Zijn vader was echter thuis en die heeft hem opnieuw in elkaar geslagen. Tyler en ik hebben het echter geregeld." "Ik kan het niet begrijpen dat je zo stom was Andrew." "Huh?" "Om jezelf in zo'n situatie te brengen. Wat als jij klappen had gekregen?" "Dat is niet gebeurd." "Hoe overtuigend." "Wat wil je nou?" "Ik bedoel dat die jongen niets anders dan moeilijkheden heeft veroorzaakt sinds jij hem ontmoet hebt. Ik vind het heel vervelend dat hij problemen heeft maar hij heeft het recht niet om jou daarin mee te slepen en je in gevaar te brengen." "Hij sleepte me niet mee. Ik ging achter hem aan omdat hij mijn vriend is." "Zodra hij goed genoeg is, moet hij een andere plek zoeken om te gaan wonen. Er moet toch wel ergens een familielid zijn of zo waar hij ..." Voordat ze verder iets kon zeggen werd haar woordenstroom afgesneden door Lois die de hele tijd onze woordenuitwisseling in stilte had gadegeslagen. "Margaret. Dit is mijn huis en die jongen blijft hier tot ik anders besluit. En dat is het eind van deze discussie," sprak ze vastberaden. "Moeder!" "Nee Margaret. Andrew is oké en Curtis heeft alleen nog maar een paar extra blauwe plekken opgelopen. Je zou Andrew moeten prijzen omdat hij zo'n goede vriend is die risico's heeft durven nemen voor zijn vriend, in plaats van hem uit te foeteren. Nu wil ik er geen woord meer over horen." Met overtuiging richtte ze zich weer op haar strijkwerk maar haar toon had duidelijk gemaakt dat er echt geen discussie meer mogelijk was over dit onderwerp. "Fijn!" Het was overduidelijk dat mijn moeder niet echt blij echt. Ze beende de keuken uit en de stilte viel in. "Dank je," zei ik. "Waarom? Ze heeft helemaal gelijk. Je hebt verrekte stom gedaan maar dat had ik je al gezegd." Mooi zeg, zelf Lois keerde zich van me af. Ik stapte ook op en ging terug naar mijn eigen kamer. Zo daar zaten we dan. Alle vier in verschillende kamers niemand met elkaar pratend. Mooi. Wat een prachtige dag. Ik zat op het bed en las een paar bladzijden in de 'Analects' (die ik van Josh gekregen had) en probeerde me er echt op te concentreren en er iets van te begrijpen. De tijd schreed langzaam voort en na zo ongeveer twee uur werd er op de deur geklopt. Ik riep 'binnen' en mijn moeder kwam mijn kamer in. "Hoi." "Het spijt me Andrew." "Oké." "Het eten is zo klaar ga je mee naar beneden?" Ik stond op en volgde haar de trap af. In de keuken was Curtis neergestreken op een stoel en praatte met Lois terwijl zij druk doende was bij de oven. Hij staakte het gesprek toen ik binnenkwam. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak, in wat mijn eigen thuis zou moeten zijn. "Jongens, willen jullie de tafel even dekken?" Mijn moeder lachte naar me terwijl ze dit zei. "'ké." Ik liep naar de ladekast waar het bestek lag en liet voor Curtis de rest van de bezigheden over. Toen hij vlak achter me langs liep om de pepermolen te pakken, plaatste hij zijn beide handen op mijn heupen en fluisterde in mijn oor. "Vrolijk wat op man." En toen, met mijn moeder in de nabijheid (maar gelukkig keek ze de andere kant op), kuste hij aarzelend mijn wang. Ik kreeg de hoop dat iedereen bereid was om te vergeven en toch weer vrienden met elkaar te zijn. Waarschijnlijk had ik mijn straf uitgezeten door een tijdlang alleen op mijn kamer te zitten. Het avondeten ging voorbij zonder verdere noemenswaardigheden. We kletsten wat over dingen die die dag gebeurd waren. Ik vertelde mijn moeder dat Kate en Tyler langsgekomen waren en Curtis bracht de gitaar die hij gekregen had ter sprake waarna ik hem vreselijk in verlegenheid bracht door maar te blijven doorzagen over hoe goed hij wel niet was totdat mijn moeder me voorzocht om eindelijk eens te stoppen. Na het eten, en nadat de keuken weer een beetje gefatsoeneerd was, stemde hij er me in, zij het met enige tegenzin, om zijn gitaar te pakken en een paar liedjes te spelen voor mijn moeder en Lois. Ze bleken een net zo belangstellend publiek te zijn als Tyler en ik eerder die dag. Nadat hij uitgespeeld was, haalde Lois het Scrabble spel tevoorschijn. Curtis veinsde professioneel vermoeidheid en verontschuldigde zich en met een koor van complimentjes en goedenachtwensen liet hij mij daar achter om verschrikkelijk verslagen te worden en te moeten toezien hoe de dames elkaar scherp bevochten om de punten. Het bleek dat zij het spel heel veel gespeeld hadden toen mijn moeder op de universiteit zat en zij samen een serieuze competitie hadden opgezet. Ik heb nooit geweten dat de score bij dit spel zo hoog kon oplopen en het was Lois die met een groot puntenaantal won. Ik weet niet hoe jij erover denkt maar ik heb een grotere hekel aan een goede verliezer dan aan een slechte. De eerste zit rustig achterover en lacht en praat over geluk en prijst zichzelf omdat hij het zo goed heeft gedaan en al dat ergert me gigantisch. Nee, dan heb ik meer respect voor de slechte verliezer. Die laat tenminste duidelijk zien dat hij baalt. "Nou mensen. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik er enorm van genoten heb maar ik ga naar boven om te slapen," zei ik terwijl ik me onhandig, we hadden de hele tijd (uren lang) op de grond gezeten, op mijn benen hees. "Welterusten lieverd." "Slaap lekker." En langzaam liep ik de kamer uit. Ik stopte opnieuw bij Curtis' deur maar aangezien het licht niet brandde en ik geen enkel geluid hoorde nam ik de volgende trap. Ik stapte onder de douche en probeerde de zin in te zien van alles dat zich vandaag had voorgedaan maar mijn hersens weigerden eenvoudig te werken. Uiteindelijk gleed ik tussen de lakens en lag op mijn rug concluderend dat ik geen stap verder was dan 24 uur geleden. En ik had me nog wel zo voorgenomen om alles op een rijtje te krijgen. Ik staarde naar het plafond en herhaalde in mijn hoofd de gesprekken die ik gehad had met Tyler in de hoop aanwijzingen te vinden waaruit kon blijken dat hij zijn ware seksuele aarde verborg maar die pogingen raakten verwart met herinneringen aan hoe goed het had gevoeld met Curtis de vorige nacht en hoe wonderbaarlijk goed het was geweest toen hij mij gekust had. Deze zaken maalden in mijn hoofd tot er zacht op de deur geklopt werd en ik een stem in het duister hoorde. "Klop, klop." "Curtis?" "Nee. De kerstman. Kan ik binnenkomen?" "Heb je cadeautjes voor me meegenomen?" "Misschien." "Dat is goed genoeg kom maar binnen." Hij liep naar het bed toe en ging aan de andere kant van het bed zitten. Ik rolde me op mijn zij om hem te kunnen zien mezelf oprichtend op een elleboog, mijn hoofd rustend op mijn hand. "Je ziet er lief uit, zo verfomfaaid." "En op andere momenten?" "Aardig lelijk." Hij lachte naar me en ik kon zijn witte tanden in het duister zien maar dat was dan ook alles. Ik reikte naar het lichtknopje. "Nee. Laat maar." "Waarom?" "Zo kun je mijn blauwe plekken tenminste niet zien." Een korte pauze volgde. "Mag ik aan boord komen? "Toegestaan." Ik trok het dek naar achteren en hij legde zich naast me neer. Meteen voelde ik de warmte van zijn lichaam dat naast me was. Hij schoof dichter naar me toe en ik legde een hand op zijn borst en keek in zijn ogen. "Sorry, van vanmiddag Drew." "Het is oké. Ik zat fout." "Ja maar ik reageerde te fel. Ik had dat geld al zo lang verborgen, weet je? Om te voorkomen dat mijn oude het zou inpikken. Ik had beter, nou ja ... ik weet het niet. Maar ik was over de rooie en het spijt me. Ik ben gewoon erg beschermerig ten opzichte van mijn persoonlijke dingen." "Laat nu maar." We lagen in stilte bij elkaar voor een tijdje. Ik streelde met mijn hand heen en weer over zijn borst en buik totdat ik kramp in mijn andere arm kreeg en terugrolde op mijn rug. Hij rolde mee en lag nu op zijn zij en legde zijn hoofd op mijn borst. "Ik kan je hart horen," fluisterde hij terwijl zijn hand over mijn borst bewoog. "En?" "Het bonkt." En dat deed het. Mijn hart liep als een stampende trein en stuwde het bloed voort naar al die plaatsen waar het heen hoort te gaan. Zijn vingers vonden hun weg onder mijn T-shirt en ik ervaarde iets geweldigs toen hij de naakte huid van mijn onderbuik aanraakte. Ik ademde diep in en hij stopte. "Is het goed?" "Heerlijk." "Hoe voelt dit?" Zijn vingers gleden onder de band van mijn shorts en bewogen verder naar beneden. Door het beetje haar dat ik daar heb en cirkelden rond mijn nu volledig harde penis. Zijn hand sloot zich om mijn stijve en bewoog zich op en neer. "Ohh. Wow. Ja. Geweldig." Elk woord ontsnapte tijdens een diepe zucht. "Zullen we nu verder gaan met het afbetalingsplan?" Hij richtte zijn hoofd op en kuste mijn kin zachtjes. "Goed," zei ik. "Zullen we beginnen met de kus die ik je schuldig ben?" "Prima." En zonder dat hij me losliet, richtte hij zich enkele centimeters omhoog van het bed en plaatste zijn lippen op de mijne. We kusten elkaar teder op de lippen en de wangen en hij drukte zelfs zijn lippen een keer op mijn neus. Uiteindelijk keerde hij terug naar mijn lippen die ik bereidwillig iets opende waarna zich de fantastische sensatie van zijn tong in mijn mond openbaarde. En dan nog die heerlijk muntige smaak! WOW! Zijn handen op mijn lijf, zijn lippen op de mijne en zijn tong die zich tegen die van mij aanbewoog, de natte holte gevormd door onze monden was de beste ervaring die ik met hem tot nu toe had gehad. Ik had daar voor eeuwig willen blijven liggen, hem kussend, maar na een poosje verbrak hij de kus. "Doe je shirt eens uit." Instrueerde hij me. Ik was niet zeker wat hij in gedachten had maar gehoorzaamde snel. "Weet je, dit is de eerste keer dat ik je lijf zie." "En?" vroeg ik met enige aarzeling. "En het is oké," grinnikte hij naar me. "Fuck man." "Ja echt?" Hij kustte me opnieuw en liet zijn tong en lippen toen een spoor trekken over van bovenlijf waarbij hij speciale aandacht schonk aan mijn tepeltjes. Dat was een geweldig gevoel. Bij dit alles was zijn hand nooit uit mijn shorts geweest en zijn manipulerende bewegingen waren noch minder geworden noch gestopt. "Zou ik dat bij jou mogen doen?" vroeg ik snel en aarzelend omdat ik niet wilde dat hij mij een of andere idioot zou vinden. Ik kon me niet voorstellen dat iemand dit bij mij zou willen doen. "Misschien," antwoordde hij even een kus onderbrekend. "Eventueel." "Heb je dit eerder gedaan," vroeg ik. "Of ik me heb laten neuken?" Ik knikte als antwoord. "Ja." "Echt waar?" "Ja." "En hoe was dat, hoe voelt dat?" "Pijnlijk in het begin maar als je er eenmaal aan gewend bent, voelt het goed." "Ik kan me dat niet voorstellen." "Hier. Probeer dit eens." Hij ging op zijn knieën zitten en verplaatste zich naar tussen mijn benen terwijl hij mijn short naar beneden trok in een snelle beweging. Even was ik bang dat hij me meteen zou willen nemen en daarom trok ik we iets terug. "Relax." Hij bracht zijn gezicht naar mijn kruis en nam mijn geval in zijn mond waarbij hij zijn hand gebruikte om me bij hem naar binnen te geleiden. Oh God, wat voelde dat goed. De tweede pijpbeurt van mijn leven. Hij zoog een tijdje aan me en richtte toen zijn hoofd op en keek me lachend aan. "Afbetalingsplan," fluisterde hij terwijl een vinger in zijn mond natmaakte. "Oh ja, graag," kreunde ik naar hem terug en hij richtte zich op zijn taak. Het voelde geweldig. Ik steunde en kreunde zachtjes genietend van de sensatie die mijn lijf doorkruiste. Ik voelde zijn vinger tegen mijn gaatje duwen en toen die de kringspier doorboorde, gleed mijn pik helemaal bij hem naar binnen. Wel, ik ben duidelijk een amateur maar het was duidelijk dat hij dit vaker had gedaan. Het was fantastisch! Ik weet geen andere manier om het te beschrijven. Terwijl hij me keer op keer verzwolg, streelde zijn vrije hand mijn borst en duwde hij zijn vinger dieper en dieper naar binnen. En net toen ik het idee kreeg dat de flauwe pijn in mijn achterste te veel voor me zou worden, raakte hij iets dat me een geweldige kick gaf. Ik had genoeg gelezen om te weten dat hij mijn prostaat manipuleerde. Het gevoel maakte me gek. De top van zijn vinger en zijn mond stuurden golven van plezier door me heen. Ik kon het niet langer volhouden en spoot met een diep grommend geluid de ene na de andere straal in zijn keel. Na het seksuele hoogtepunt liet ik me weer langzaam terugzakken op het bed en realiseerde me dat ik me met beide handen had vastgeklauwd in zijn haar. Toen hij zijn vinger uit mijn anus haalde en mijn penis uit zijn mond liet glijden, liet ik hem los. Hij ging languit op me liggen zijn gezicht vlak bij het mijne. Ik voelde zijn gewicht maar ook de overduidelijke aanwezigheid van zijn erectie tegen mijn onderbuik. "En hoe was dat?" "Wonderbaarlijk goed! Ik heb nog nooit zoiets lekkers gevoeld." "Is de schuld hiermee afbetaald?" "Meer dan dat! Ik ben jou nou iets schuldig." Hij lachte en kuste me keer op keer. "Dat wat je deed?" "Welke?" "Dat me je vinger?" "Oh dat. Vond je het lekker?" "Geweldig lekker! Is dat hetzelfde gevoel als dat je geneukt wordt?" "Een beetje. Maar de meeste pikken zijn een stuk langer en dikker dan een vinger. En daarom doet het vaak veel meer pijn bij het binnenkomen." Hij ging door met kussen. "Heb jij het ooit bij iemand gedaan?"Ik dacht aan de grootte van de zijne, groter dan de mijne en zeker veel groter dan zijn vinger. "Nee." "Zou je het bij mij willen doen?" vroeg ik voordat ik van gedachten zou kunnen veranderen. Zijn gezicht bevroor en hij staarde me aan. Ik keek in zijn starende ogen om hem te laten zien dat ik meende wat ik zei. "Niet zonder bescherming. En ik heb er geen." "Oh. Oké." "En ik denk ook nog niet dat jij er aan toe bent. Ik ook nog niet." Hij kuste me opnieuw en ik retourneerde de kus enthousiast waarbij ik mijn armen om hem heen sloeg en hem dicht tegen me aan trok. "Oké. Om de rekening te vereffenen lijkt het me beter dat jij nu op je rug gaat liggen." Hij rolde van me af en met een 'oef' en een 'ahh' nam hij zijn positie in. "Klaar?" "Maak je een grapje?" vroeg hij. En om duidelijk te maken dat dat niet het geval was, trok in zijn short naar beneden en nam zijn stijve in mijn hand net als de nacht hiervoor. Ik boog me voren en begon met mijn tong rond de kop van zijn lul te likken. Daarna likte ik van de eikel de gehele lengte af. Ik nam hem in mijn mond en probeerde hem helemaal naar binnen te laten glijden zoals hij bij mij had gedaan. Maar dat lukte me niet zonder te kokhalzen. Daarom liet ik het bij likken en bewerkte ik tegelijkertijd zijn stang en ballen met mijn handen. Net als de vorige keer leek het maar zeer kort te duren voordat ik hem over de rand duwde. Terwijl ik zijn sap proefde en doorslikte realiseerde ik me dat ik nooit blijer dan nu was geweest. Dat ik hier wilde blijven. En dat hij degene was met wie ik samen wilde zijn. Ik legde me naast hem neer en trok de dekens over ons heen en nestelde me dicht tegen hem aan. "Weet je nog wat je gisternacht zei?" "Wat dan?" "Je zei dat je van me hield." "Heb je dat gehoord?" "Ja." "Oh, het spijt me." "Dat is niet nodig," even stopte ik voor het bereiken van het juiste effect, "ik geloof dat ik waarschijnlijk ook van jou hou." ©original text: Ardveche (URL: www.ardveche.com, e-mail: ardveche@ardveche.com) ©Nederlandse vertaling: Lucky-Eye, 2001 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Nieuw in Californië - hoofdstuk 8 (mm:overige, 7130 words) [8/14] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jun 20 2001	Kijkers/Lezers: 5566/4439 [80%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
het vervolg

Dit is deel 8 van totaal 14 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel