ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten, deel 7 door Lucky Eye [deel 7]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal sprong Rinze op dit voorstel in. "Krijg jij dan nooit genoeg van pannenkoeken?" Rinze deed even of hij de vraag serieus aan het overdenken was maar reageerde al snel. "Eigenlijk niet! Pannenkoeken zijn, mits goed gebakken, ontzettend lekker en zoals jij ze maakt, mag je mij midden in de nacht er wel voor wakker maken!" "Hmmm," bromde Karl, "ik kijk wel uit. Je moet geen slapende jonge honden," zo verhaspelde hij expres het spreekwoord, "wakker maken." Rinze lachte luid. "Bang dat die 'jonge slapende hond' dan midden in de nacht seks met je wil en jij dat op jouw leeftijd niet meer aankan?" Rinze zag de blik in Karls ogen en zette het op een lopen. Karl stoof hem achterna. In no time waren ze boven op de heuvel maar wel beiden geheel buiten adem. "Stop Karl! Deze jonge hond kan eventjes niet meer! Spaar me!" "Neem je alles terug wat je gezegd hebt?" sprak Karl tussen het hijgen door. "Ja, baas," reageerde Karl. "Zoooo mag ik dat graag horen, dat je eindelijk je plek weet." Hij sloeg zijn arm om de schouder van Rinze en zo liepen ze de trap af naar beneden waarbij Rinze zijn voornemen om de treden opnieuw te tellen helemaal vergat. Bij het restaurant aangekomen namen ze plaats op het terras. De drukte van de kermis was afgelopen. Het was inmiddels na zessen en waarschijnlijk was zes uur de sluitingstijd. De pannenkoeken smaakten goed hoewel Rinze aangaf dat Karl ze toch beter bakte. Deze deed dat af met de opmerking dat de jongen niet al te slijmerig moest worden. Natuurlijk werd dat op zo'n manier gezegd dat Rinze wist dat Karl hem de gek aanstak. Op de terugweg naar huis koos Karl ervoor om niet opnieuw de binnendoor route te nemen. Via een bosrijke omgeving kwamen ze uit aan de Drentse Hoofdvaart die ze volgden tot bij de Pijlerbrug. Daar reden ze de snelweg op. Al snel stonden ze in een file. Het mooie weer had er waarschijnlijk voor gezorgd dat heel veel mensen eropuit getrokken waren en dat nu iedereen weer naar huis wilde. Onderweg werd er niet veel gepraat. Beiden genoten ze nog na van de afgelopen middag en dat was goed. Thuisgekomen na een rit van bijna 2 uur gaf Rinze aan dat hij eigenlijk wel meteen even onder de douche wilde om dat plakkerige gevoel kwijt te raken. Karl liep meteen door naar de keuken om een pot thee te zetten. Een 20 minuten later zaten ze naast elkaar op de bank. Rinze gekleed in T-shirt en short om zo het bed in te duiken en Karl nog in de kleren. Karl streelde over het linker bovenbeen van Rinze en maakte er een opmerking over dat de jongen al mooi bijgekleurd was en dat was inderdaad ook heel goed te zien. Rinze pakte Karls strelende hand beet, bracht deze naar zijn mond en drukte er een kusje op. "Ik hou van je Karl!" "Ik ook van jou Rinze en ik heb het een geweldige dag gevonden zo met jou." "Ik ook. Ik heb me echt gigantisch vrij gevoeld en het heerlijk gevonden om zo lekker met jou op te kunnen trekken." "Maar..." vroeg Karl omdat hij in de stem iets hoorde en op het gezicht van de jongen iets las dat leek op een tegenspraak met wat hij had gezegd. "Ik ben bang voor morgen. Ik ben bang dat er dan dingen helemaal verkeerd gaan lopen en dat mijn vrijheid dan weer voorbij zal zijn." Karl trok hem tegen zich aan en knuffelde hem en dat niet om zijn angst te bagatelliseren maar om hem aan te geven dat hij dat precies zo voelde. Voor alle duidelijkheid bracht hij het ook onder woorden. "Ik heb precies datzelfde gevoel jongen en daarom denk ik dat het goed is dat we dat onder ogen zien. We moeten geen verstoppertje spelen met de angsten die we hebben maar ze van alle kanten bekijken zodat we tegengas kunnen bieden." "Maar juist dat kan natuurlijk ook je angst groter maken." "Ja en juist daarom is het goed om erover te praten. Dan kunnen we samen bekijken wat reëel is en wat niet. Als onze fantasie met ons op de loop gaat, dan kunnen we die een halt toeroepen. Blijven we de gedachten alleen maar in ons hoofd houden dan is dat een stuk moeilijker." "Je bent wijs Karl." "Hallo! Ik praat alleen maar naar mijn gevoel hoor. Ik heb met dit soort dingen weinig tot geen ervaring maar voor mij voelt deze manier van doen goed wat niet betekent dat het voor jou ook zo moet zijn." "Ik weet alleen dat het waar is dat als je alleen maar in je hoofd blijft zitten je dingen te groot maakt en er allerlei irreële gedachten opdoemen. Daarom is het inderdaad beter om er samen over te praten." Een klein poosje bleef het stil en nadat ze beiden hun mok leeg hadden gedronken, schonk Karl nog eens vol. "Wat is het ergste dat morgen kan gebeuren?" opende Karl de sessie. "Dat ik vòòr het tentamen door mijn vader mee naar huis wordt genomen. Dat hij me dus op school als het ware opwacht en ik mijn tentamen niet kan maken." "En dan." "Dat hij er thuis voor zorgt dat ik geen contact meer met jou kan opnemen." "Gelet op zijn opvliegendheid waarover je eerder vertelde, denk je dat hij ook in staat zou zijn je iets aan te doen?" "Bedoel je, me slaan?" "Ja en dan niet zomaar slaan maar je een flink pak slaag verkopen?" Rinze moest hier even over nadenken. "Als ik me iets laat ontvallen dat hem niet aanstaat, dan is de kans groot dat ik een klap voor m'n kop krijg of iets dergelijks maar ik denk niet dat m'n moeder het zou toestaan dat hij me echt iets aandoet. Ze sprong zaterdagmiddag ook al tussen ons toen het uit de hand dreigde te lopen dus..." "Maar het lijkt me dus in elk geval heel verstandig dat wat er ook gebeurt, je alles over je kant laat gaan." "Maar..." "Laat me eventjes uitpraten alsjeblieft," zei Karl met klem de jongen onderbrekend. "Ik bedoel niet dat je het eens moet zijn met wat er gebeurt. Natuurlijk niet! Maar om te voorkomen dat je vader je iets aan wil doen en je moeder niet in staat blijkt te zijn voor je in de bres te springen, lijkt het mij verstandig om alles wat er gebeurt rustig te aanvaarden. Laat het komen zoals het komt. Je weet dat ik je uiteindelijk kom halen en je mee zal nemen." "Terug naar hier en dan maar weer afwachten wat er gebeurt?" "Terug naar hier heeft dan geen zin. We moeten dan echt andere maatregelen nemen. Daarom zal ik morgenvroeg ook meteen contact zoeken met mijn broer Matthieu. Hij is advocaat en kan voor ons uitzoeken wat je rechten zijn. Ik heb daar absoluut geen verstand van en tot die tijd dat hij alles heeft uitgezocht zoeken we een veilige plek ergens ver van hier op!" "Je meent dit echt!" "Twijfel je aan mij?" "Nee!" antwoordde Rinze meteen. "Ik twijfel niet aan jou. Absoluut niet maar je haalt je wel heel wat trammelant op de hals als dit allemaal echt fout gaat." "Trammelant of niet, ik heb je gezegd dat ik je zou helpen en deins niet terug voor wat gedoe!" "Als we iets illegaals doen blijft het niet bij wat gedoe, Karl! Dan kan er echt rotzooi van komen en..." "Kijk me aan!" sprak Karl op besliste toon en pakte tegelijkertijd beide handen van zijn vriend stevig beet. "Wat er ook gebeurt, ik ben er voor jou en zal je uit die verdomde onvrijheid die jouw leven tot nu toe heeft beheerst bevrijden! Wat er ook van mag komen!" "Heb ik je al eens gezegd dat ik je een geweldige kanjer vind?" "Geloof het niet," zei Karl op plagerige toon, "maar je mag het gerust nog eens zeggen hoor. Maar je maakt er een grapje van jongeheer en ik meen het in alle ernst. Wat er ook gaat gebeuren, ik zal er zijn voor jou." "Maar wat als mijn vader me nou thuis opsluit?" "We moeten ons voorbereiden jongen en dat doen we nu al door samen te brainstormen. Als je vader je opsluit, kun je niet uit huis en dus moeten we er iets op vinden dat je dat wel kunt. Hoe zou hij je kunnen beletten uit huis te komen?" "Slaapkamerdeur op slot." "Dan zou je door het raam naar buiten kunnen en via de regenpijp of zo naar beneden." "Mijn vader is handig en zou ervoor kunnen zorgen dat het raam maar een heel klein eindje open kan." "Dan haal ik nu een paar schroevendraaiers voor je." Karl sprong op en liep weg. Heel snel was hij weer terug met vier schroevendraaiers. "Een van deze moet passen op wat voor schroeven je vader ook gebruikt zou hebben voor die belemmering." Karl ging weer zitten. "En dan als je er eenmaal uit bent, zullen we weg moeten. Als we teruggaan naar mijn huis, dan wordt de kans met de dag groter dat ze er op een gegeven moment achterkomen waar je bent." "Waar wil je dan heen?" "Ik wil je naar een echt veilige plek brengen tot de tijd dat Matthieu voor je heeft uitgezocht hoe wij samen kunnen doen wat we willen." "Waar wil je heengaan?" "Beter dat je het niet weet jongen. Als je iets niet weet, kun je het je ook niet laten ontvallen." "Je bent wel verrekte voorzichtig Karl!" "Yep!" En Karl ging verder. "Heb je een identiteitskaart bij je?" "Ja, in mijn rugzak." "Ik denk dat het verstandig is om die hier te laten. Mocht je vader je echt willen opsluiten dan zal hij je die ook afpakken, neem ik aan en dan hebben we een probleem." "Maar wat als hij ernaar vraagt. Hij weet dat ik er een heb." Even was het stil maar toen sprong Karl opnieuw in de benen en sommeerde Rinze de identiteitskaart op te halen. Toen de jongen terugkwam met de kaart liepen ze samen naar de computerkamer. Daar maakte Karl een kopie van de kaart en zorgde ervoor door het A4'tje flink te verfrommelen dat het leek alsof het blaadje papier al tijden in Rinze's rugzak had gezeten. "En nu?" vroeg de jongen toen Karl hem het blad aanreikte. "Nu verzin je maar iets. Zeg bijvoorbeeld dat je vader nooit gewild heeft dat jij het origineel bij je had omdat hij je onverantwoordelijk vond en dat je altijd die kopie bij je hebt gehad. Soms moet je even bluffen!" "Oké. En dan maar hopen dat het lukt." "Ja soms kun je je met goed gespeelde bluf ergens wel uitredden." "De telefoon is natuurlijk ook een probleem," merkte Rinze op. "Die zal hij zeker afpakken zodat ik niet opnieuw contact met jou kan opnemen." "Daar heb je een punt! Die moeten we dus ook gaan vervangen. Haal in elk geval mijn nummer en dat van John alvast uit je telefoonboek." "Ja, aan dat nummer van John had ik nog niet eens gedacht." "Ik wel! Vind het nog steeds enorm vreemd dat jullie dominee zolang daar over doorzeikte! Alsof ze hem nog steeds op de een of andere manier willen zien te benaderen!" "Bij ons zijn ze vasthoudend, Karl. Ze willen het liefst alle schaapjes veilig onder hun hoede houden en zelfs afvallige schaapjes zijn te redden, in hun visie." "Maar hoe zorg je ervoor dat je vader dat tweede toestel niet inpikt?" Opnieuw viel er een stilte. Dit keer langer dan de eerste keer. Het probleem was dan ook duidelijk moeilijker zo bleek. "Ik moet er denk ik gewoon voor zorgen dat ik als ik thuis gebracht wordt, eventjes helemaal alleen ben op mijn slaapkamer, dan kan ik hem wel ergens verstoppen." "Maar dat zou je ook met je eigen telefoon dan kunnen doen!" "Nee, slimmerd! M'n pa weet toch dat ik een telefoon heb en dat ik die altijd bij me draag!" "Opnieuw een punt voor jou, schat!" Karl boog zich naar zijn vriendje toe en kuste hem. "Nog meer dingen?" "Misschien is het goed om een tweede ontmoetingsplek af te spreken. Kan ik niet op de eerste komen, dan op een later tijdstip op het nieuwe." "Heel goed! Heb je een voorstel?" Rinze stelde voor om het station van Heino te nemen. Wel een eindje van zijn huis maar wel gemakkelijk te vinden. En bovendien kon je vanaf daar via verschillende kanten het dorp weer verlaten. "Nog meer?" "Kleren!" "Kleren?" "Ja, want stel je voor dat mijn vader me wil opsluiten, dan kan ik me niet voorstellen dat ik met de inhoud van mijn kast op m'n rug het huis zal verlaten." "Dat regelen we morgen dan ook meteen. Gaan we shoppen jij en ik." "Lijkt me leuk man!" "Mij ook en dan kopen we ook meteen een zwembroek voor je." "Ahhh een lekker sexy ding?" "Je mag zelf je keuze bepalen jongen, dat laat ik helemaal aan jou over." "Echt niet, makker! Ik wil wel weten hoe je vindt dat diverse modellen me staan en waag het niet om alles leuk te vinden!" Hij kuste Karl op zijn mond en begon hem te tongen. De hete kus duurde lang, enorm lang. Toen Rinze hem verbrak, hapten ze beiden naar adem. "Nog meer dingen om te regelen?" "Niet dat ik zo snel kan bedenken. We hebben mijn id-kaart veilig gesteld, iets voor de ontsnapping geregeld, iets voor de communicatie en iets om aan te trekken. Denk dat we het meest belangrijke wel hebben." Karl kon daar alleen meer in mee gaan. "Blij dat we het onder woorden hebben gebracht?" wilde Karl weten. "Ja, echt wel! Je zienswijze was helemaal goed jongen, bedankt." "Je hoeft mij niet te bedanken schat. Ik doe het graag voor je." "Maar," zo begon Rinze, "stel dat het allemaal lukt, alles gaat goed, alles wordt juridisch en zo ook goed geregeld maar mijn ouders betalen geen cent voor mij, wat dan?" "Zeg maatje van me," begon Karl terwijl hij Rinze dicht tegen zich aantrok, "ik verdien voldoende om jou te kunnen onderhouden hoor!" "Maar..." en hij stopte. "Praat door, jongen. Laat me weten wat je denkt allemaal." "Stel ik wil gaan studeren. Wat dan?" "Dan ga je studeren jongen! Wat wil je gaan doen." "Eigenlijk wilde ik huisarts worden." "Formuleer het opnieuw schat!" "Ik wil huisarts worden," zei hij met een van geluk stralend gezicht, "en wat er ook gebeurt mijn vriend gaat ervoor zorgen dat het allemaal goed komt." Hij nestelde zich diep in de omhelzing van Karl en genoot van het moment. Wordt vervolgd... Grote dank ben ik verschuldigd aan EP die als mijn editor me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. Daarnaast is de titel van dit verhaal van zijn hand. EP, bedankt! Reacties zijn welkom op: lucky_eye2@yahoo.co.uk © Lucky-Eye, september 2007 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vrijgevochten, deel 7 (mm:overige, 3149 words) [7/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Oct 05 2007	Kijkers/Lezers: 5444/4704 [86%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
vervolg

Dit is deel 7 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel