ErotischeVerhalen.com: De verleiding van Caius Clementis door Lucky Eye

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal We waren zestien geweest toen we beiden naar de stad waren gegaan. Niet tegelijkertijd; hij vertrok het eerst en nog wel zonder dat ik het geweten had. Naar ik begrepen heb, had hij meteen dienst genomen in het leger van Caesar en was meteen verscheept naar Egypte. Ik was een paar weken later naar Rome gegaan om ... ja eigenlijk wist ik niet waarom maar ik wist wel dat ik niet op het kleine boerderijtje bij mijn ouders wilde blijven; dat vond ik helemaal niets. Ik was geen boer. Ik wilde meer bereiken dan dat en wist tegelijkertijd niet wat. De eerste dagen waren vreselijk moeilijk. Ik had amper geld bij me omdat mijn ouders nou eenmaal niets hadden om me mee te geven en toen mijn voorraad brood de derde dag beschimmeld bleek te zijn moest ik toch wat gaan doen. Ik pakte een paar klusjes aan op de markt maar ook dat lag me niet. Toen ik die avond in de herberg van mijn zuurverdiende geld een goede maaltijd kocht, schoot de herbergier me aan en vroeg of ik niet wat gemakkelijk geld wilde verdienen. Ik moet bedenkelijk gekeken hebben want hij haalde zijn schouders op en wilde alweer weggaan. Snel liep ik hem achterna. Hij ging me voor de trap op naar boven en wees me een kamer aan. ‘Wacht daar!' Was het enige dat hij zei. Het was een kamer met een mooi bed. Heel iets anders dan de plaats waar ik de afgelopen dagen en thuis geslapen had. Ik ging zitten en wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Lang duurde het wachten niet want al vrij snel kwam er iemand de kamer binnen: een oudere man in een duur uitziende tunica. Hij kleedde zich uit en zei me te gaan liggen. Mijn kleding omhoog schuivend, liet hij zijn harde pik van achteren bij mij naar binnen gaan. Het was niet de eerste keer dat ik me had laten neuken maar wel de eerste keer voor geld. Binnen vijf minuten was hij klaar en liep ik achter hem aan naar beneden. De waard kreeg geld van de man in de hand gedrukt en een gedeelte daarvan kreeg ik later op de avond toen hij me een pul bier gaf. Hij stelde me voor om een deal te sluiten. Veel te kiezen had ik eigenlijk niet, zo vond ik. Ik moest aan geld zien te komen, had geen vak geleerd en het enige, eerlijke alternatief - het leger - stond me al helemaal niet aan. Leven van diefstal en dergelijke trok me ook niet: daarvoor was ik absoluut niet in de wieg gelegd. Op mijn tochten door de stad ontdekte ik ook de diverse badhuizen en al snel wist ik dat ook daar het nodige te verdienen viel. Was het niet in het badhuis zelf, dan kon je er altijd wel een geile kerel oppikken die elders iets met je wilde doen. Ik had het slanke, jongensachtige, gladde lichaam dat veel Romeinse mannen het hoofd op hol bracht. En zo had ik al snel voldoende geld om redelijk van te leven. Vier jaar lang was ik een van de vele hoerenjongens van Rome en afgaande op wat men over mij vertelde, was ik goed. Ik gaf mijn klanten waar voor hun geld en daardoor kon ik ook steeds meer vragen. Met de komst van Planeus in mijn leven veranderde echter alles. Hij was al over de zestig toen hij op een avond in de herberg kwam en voor het eerst van mijn diensten gebruik maakte. Hij was zo onder de indruk dat hij al snel elke avond terugkeerde en na twee weken stelde hij me voor met hem samen te gaan wonen. Ik vond hem heel aardig maar was niet echt wat je noemt verliefd op hem en vertelde hem dat ook eerlijk. ‘Is ook niet nodig,' luidde zijn commentaar. ‘Ik ben verliefd op jou en dat is het enige dat voor mij telt.' Hij betaalde de herbergier, die nu inkomsten zou verliezen, een grote som geld en nog diezelfde avond ging ik met hem mee. De eerste tijd met Planeus was voor mij ontzettend wennen. Ik leerde een overweldigende luxe kennen die ik nooit gewend was geweest, woonde in een enorm huis met bedienden die alles voor je deden en ga zo maar door. Regelmatig gingen we de stad uit om een van de buitenhuizen van Planeus te bezoeken en ook daar waren weer bedienden in overvloed. Zijn rijkdom moest enorm zijn. Na een aantal weken leerde ik echter dat alles zijn prijs had. Planeus mocht dan verliefd op me zijn, ook wilde hij op een gegeven moment dat ik wat klusjes voor hem opknapte. Dingen die geheel op mijn terrein lagen, dat wel. Voor mensen die hij op zakelijk en politiek gebied te vriend wilde houden was ik een extra bonus en bij tegenstrevers werd ik ingezet als chantagemiddel. Vooral dat laatste stond me tegen maar net als destijds toen ik voor het eerst in Rome was: ik had geen keus. Ik kon gewoon niets anders om in mijn levensonderhoud te voorzien. Noem het zwak maar ik zag geen andere oplossing dan maar gewoon te doen wat me gezegd werd. In de jaren dat ik bij Planeus was begon mijn nieuwsgierigheid naar het verleden te groeien. Caius had daar alles mee te maken omdat ik proberen wilde te achterhalen waarom ik nooit iets met hem had gedaan terwijl hij toch steeds in mijn erotische gedachten was geweest. Had het aan hem gelegen? Was ik zelf te bang geweest voor het intieme contact? Ik hoorde van zijn roemruchte, dappere daden en zag hem een paar keer naar Rome terugkeren met de grote Julius Caesar. Toen nog niet zo dicht bij het topje van de macht maar toch al wel in het kielzog ervan. Toen ik Planeus op een gegeven moment vroeg of ik een oude vriend mocht gaan opzoeken in Gallië vond hij het prima. En zo maakte ik voor het eerst in mijn leven een grote reis. Het werd echter een grote teleurstelling want Caius trof ik niet in Gallië. Niemand wist waar hij was en er gingen zelfs verhalen dat hij zou zijn gesneuveld. Uit het veld geslagen ging ik terug naar huis. Een tegenslag komt zelden alleen want ik was nog maar een paar maanden thuis toen mijn beschermheer kwam te overlijden. Daarna brak er een heel hectische periode aan waarin de naaste familie van Planeus - geen kinderen - zijn testament aanvocht. Dankzij de zaakwaarnemer van Planeus, die in het geschil mijn kant koos, kon ik rekenen op een team van goede advocaten en uiteindelijk werd het door de familie aangespannen geding in mijn voordeel beslist. Ik was 25 jaar en dankzij de vergaarde rijkdommen van Planeus een vermogend man. Heel veel van zijn bezittingen zette ik om in baar geld. Ik verkocht het grote huis in de binnenstad van Rome en nam er een kleinere woning, nog altijd groot genoeg, net aan de rand van de stad voor terug. De slaven die ik daar had, gunde ik hun vrijheid en bood hen een betrekking aan. Al met al kon ik zo van mijn kapitaal goed leven. Ik vrijde alleen nog maar met mannen als ik er echt zin in had en niet meer om het geld of vanwege andere bedoelingen. Waar ik verwacht had dat de hogere kringen mij zouden verwerpen nu Planeus er niet meer was, had ik me vergist. Geld deed wonderen en niemand scheen zich om mijn verleden te bekommeren. De ene na de andere invitatie werd afgegeven en soms waren er zoveel feesten en partijen dat ik er misselijk van werd. Bij veel van die festiviteiten zag ik Caius Clementis in vol ornaat opgedirkt maar het leek er verdacht veel op dat hij mij niet wilde kennen. Heel even was er soms een kruizen van onze blikken maar verder kwam het niet. Ik bleef die dag zoveel mogelijk in bed maar toen Alexander, mijn assistent, na het avondeten terugkwam, liet hij me toch heel duidelijk merken dat ik nu toch echt op moest staan. Hij vertelde me dat ik verwacht werd op een feest dat ik niet mocht missen. Mokkend stond ik op en liet me in de badkamer zijn behandeling ondergaan. Hij behandelde mijn lichaam, dat pijnlijk aanvoelde omdat ik de hele dag niets gedaan had, met warme olie en daarna stapte ik in een ontzettend heet bad. Hij droogde me ruw af zodat mijn lijf helemaal tintelde en vervolgens masseerde hij me en zorgde er met een welriekende olie tenslotte voor dat ik heerlijk rook. Uiteindelijk kreeg hij me ook nog zover dat ik wat vruchten at en zo ging ik tegen tienen met een draagstoel op weg naar het feest. Heel veel gasten waren er al toen ik aankwam maar omdat het een gekostumeerd feest was, herkende ik degenen die echt moeite gedaan hadden natuurlijk niet. Zelf had ik er dit keer niet zo'n werk van laten maken. Ik had me gehuld in een tot op de grond hangende, geheel witte toga en droeg een wit masker voor mijn ogen: genoeg poespas voor vandaag. En eigenlijk geheel in tegenstelling tot mijn normale verschijning waarbij ik altijd zoveel mogelijk van mijn lichaam prijsgaf om anderen te shockeren of te plezieren. Al snel viel mijn blik op een geheel in het zwart geklede gast: mijn tegenpool? Als hij zich bewoog was het bijzonder gracieus en alhoewel de pij die hij droeg niet echt afkleedde, kon je toch heel duidelijk zijn stoere, mannelijke gestalte waarnemen. Hij droeg geen masker maar de kap van de pij maakte zijn gezicht onzichtbaar. Hij liep van het ene groepje mensen naar het andere en scheen zich op zijn gemak te voelen. Terwijl ik diep in gedachten was, hoorde ik hoe hij mij aansprak. Instinctief wist ik - vraag me niet hoe - dat het Caius was. Voor het eerst in 16 jaren hadden we weer contact. "Marcus, ik kan niet zeggen dat je niet veranderd bent want je laat maar weinig van je zien zo." "Je hebt gelijk Caius, maar ik speel die bal terug want ook jij doet behoorlijk geheimzinnig over je uiterlijk op de manier waarop jij je kleedt." Hij lachte. "Maar," zo ging ik verder, "onlangs heb ik je nog in uniform gezien en ik moet je zeggen dat dat je een stuk beter staat." "Dank je. Een compliment is nooit weg." "Krijg je daar te weinig van dan?" "Ik heb geen klagen maar ..." "Je positie zo dicht bij Julius Caesar doet vermoeden dat je de laatste tijd complimenten genoeg gekregen hebt Caius." "Dat is alleen maar werk Marcus. En ik moet je zeggen dat ik daarbij Vrouwe Fortuna soms behoorlijk op mijn hand gehad heb." "En de complimenten van vrouwelijk Rome dan? Ben je ook daar niet van onder de indruk." Zo heel dichtbij bood de kap weinig tot geen bescherming en ik zag hoe een diepe blos over zijn wangen trok. Nu was het mijn beurt om te lachen. "Je bent toch niet echt van je stuk gebracht hè? Er gaan echt de meest wilde verhalen over je in het rond." Hij was duidelijk niet op zijn gemak en terwijl ik hem bleef sarren, hield hij zich opmerkelijk stil. Op een gegeven moment kwam een andere gast hem ophalen en ik geloof dat hij best blij was eigenlijk. Ik niet natuurlijk! Maar ... misschien had ik ook niet moeten doorgaan toen hij zo bloosde. Misschien ... ach wat! Ik vond het leuk om hem te plagen en dat was niet anders dan 16 jaar geleden. Toen was ik van onze vriendengroep ook altijd degene geweest die de anderen altijd op de kast joeg. En waarom zou ik me moeten veranderen? Heel af en toe ving ik die avond nog een glimp van Caius op. Toen hij op een gegeven moment langs me liep om een drankje te halen, hoorde ik hem diep zuchten en het leek erop dat het gemaksgevoel dat ik eerder bij hem geconstateerd had, verdwenen was. "Problemen, Caius?" "Je wilt het niet weten. Ik wou dat ik terug in ons dorp was." En daarmee liep hij sjokkend terug. Zijn gracieuze houding had hij laten varen. Het was overduidelijk dat hij ergens mee zat. Zijn bezoekjes aan de tafel waar de bedienden de drank uitschonken waren vrij frequent en ik had het goed in de gaten kunnen houden omdat ik er niet al te ver van afstond op een plek waar ik me verdekt had opgesteld. Het was me gewoon allemaal te druk vandaag. Ik hoefde niet zo nodig. Ver na middernacht gingen de eerste gasten naar huis en omdat ik Caius nog wilde spreken, bleef ik wachten tot ook hij weg zou gaan. Het leek er echter niet op dat hij snel naar huis wilde want telkens liep hij weer terug om een drankje te halen. Uiteindelijk was hij behoorlijk dronken en waren wij twee de laatste gasten. Onze gastheer en -vrouw wilden eigenlijk wel sluiten maar vonden het ook niet netjes om ons de deur te wijzen en daarom nam ik op een gegeven moment de touwtjes maar in handen. "Kom Caius," zei ik tegen hem terwijl ik een arm om zijn middel sloeg, zodat hij in elk geval rechtop zou blijven staan, "het is tijd om ook naar huis te gaan. Ik zet je onderweg wel af waar je zijn moet." Ik bedankte - ook namens Caius - netjes voor de gastvrijheid en omdat hij toch wel behoorlijk zwaar was, wankelde ik de treden van het bordes met hem af. Mijn dragers namen beneden aan de trap de vracht snel over en gaven hem een plaatsje in de draagstoel. In een behoorlijk tempo gingen we naar huis en ineens besefte ik me dat ik helemaal niet wist waar Caius woonde. Ik probeerde het uit hem te krijgen maar hij was echt ladderzat! Zijn hoofd lag op mijn schouder en hij kwijlde. Ik liet hem. Thuisgekomen zei ik de dragers dat ze hem naar mijn slaapkamer moesten brengen. Mijn bedienden weten dat een opdracht een bevel is die ik niet wens te herhalen en die ze zonder verdere vragen moeten uitvoeren. Ik ben geen slechte werkgever, dat durf ik rustig van mezelf te zeggen, want ik betaal ze goed maar eis dan wel strikte gehoorzaamheid. Ik legde mijn masker op een kastje neer en bekeek het roerloze lichaam van Caius Clementis. Het zag er zo mooi en zo goed uit. De borstkas ging rustig op en neer en af en toe snurkte hij wat. Natuurlijk had ik hem daar zo in dat lange, zwarte gewaad van hem kunnen laten liggen maar ... nee! Dat wilde ik niet. Ik wilde gewoon zien hoe hij er na al die jaren uitzag. Ik wilde weten wat er onder zijn kleren zat. Ik wilde alles zien nu. Ik wilde zijn mannelijkheid zien! Voorzichtig begon ik de sluitingen aan de voorkant van zijn kleding los te maken. Ik sloeg het open en staarde, omdat hij er helemaal niets onder droeg, naar zijn prachtige, naakte lijf dat ondanks zijn nu 32 jaren nog geen spoortje van verval kende. Het eerste dat me opviel waren de vele sporen van verwondingen die zijn bovenlijf liet zien. Auw, dacht ik bij mezelf. Snel concentreerde ik me op de dingen waar ik meer interesse in had. Zijn lul was slap maar ondanks dat toch van behoorlijk formaat. Een grote bos schaamhaar groeide erboven en ook zijn balzak was zwaar behaard. Zijn benen waren lichtbehaard met hetzelfde haar dat op zijn hoofd groeide en in het licht van de maan leek het op goudspinsel. Zijn buik was prachtig gespierd met van die blokjes en ook zijn borst zag er geweldig massief uit. Het geheel deed mij een diepe zucht slaken en ik voelde dat mijn eigen geval hard was. God, wat een prachtige man. Geen wonder dat de vrouwen met hem wegliepen. Een tijdje liep ik te ijsberen door mijn kamer maar uiteindelijk kleedde ik me uit en legde me naast hem op het bed. Ik voelde de warmte van zijn lichaam dat nu zo dicht bij het mijne lag en met dat gevoel kroop de zwoelheid in me. Liggend op mijn zij, keek ik naar hem in het maanlicht. God, wat hadden de goden hem van een prachtig mooi lijf voorzien. Heel even overwoog ik om het te strelen maar ... ik durfde niet. Stel je voor dat hij wakker zou worden! Wat zou ik dan moeten zeggen? Ik draaide me van hem af maar ook dat kon mijn wellustige gedachten naar hem niet verdringen. Het maakte me ook helemaal niet uit. Op mijn knieën ging ik naast zijn middel zitten en boog me naar hem toe waarna ik voorzichtig zijn lul in mijn hand pakte. Heel eventjes reageerde hij. Toen boog ik me voorover en nam hem in mijn mond. Likkend rond zijn eikel zoog ik hem in mijn warme holte. De reactie bleef niet uit. Slapen bleef hij wel maar het ding begon ontzettend te groeien. Hij werd niet zo groot als ik verwacht had op grond van Mira's wilde verhalen van gisterochtend maar toch ... het mannetje mocht er zijn. Af en toe keek ik of hij reageerde maar hij was gewoon echt helemaal van de wereld. Hij smaakte verrukkelijk en dat deed mijn wellust nog meer toenemen. Natuurlijk had ik kunnen ophouden maar je weet het zelf waarschijnlijk ook wel, als je eenmaal begonnen bent, ga je tot het einde. Ik wilde zijn zaad en werd even later op mijn wenken bediend toen hij me vijf volle ladingen in mijn mond spoot. Gulzig als ik was naar zijn heerlijkheden slikte ik alles in. Volgens mij had hij helemaal niets gemerkt. Ervoor zorgend dat zijn pik behoorlijk schoon was, legde ik zijn nu opnieuw slappe ding terug op zijn buik. Ik trok zijn sandalen uit, dekte hem toe met het laken en legde me nog nagenietend op mijn rug naast hem. Het was goed zo. Toen ik de volgende ochtend - of was het al middag - wakker werd, lag Caius niet meer naast me. De plek naast me was leeg maar voelde nog wel enigszins warm aan dus lang kon hij nog niet uit bed zijn. De deuren naar de tuin stonden wagenwijd open. Snel deed ik een lendendoek om en volgde hem. Hij zat in het gras aan de rand van de vijver precies zoals hij was toen ik naast hem in slaap gevallen was; spiernaakt. "Goedemorgen," groette ik terwijl ik naast hem ging zitten. Hij zei iets onverstaanbaars terug. "Nog geen last gehad van al te nieuwsgierige dienstmeisjes?" Verbaasd keek hij me aan. "Het komt niet vaak voor hoor dat er hier een geheel naakte man in de tuin zit." Hij glimlachte begrijpend en toen ik hem voorstelde dat ik iets aan kledij voor hem zou ophalen, hield hij me tegen. "Nee, doe maar niet ik wil graag met je praten, Marcus." "Oké dat kan. Zeg het maar." Het bleef echter stil en eigenlijk wist ik niet of ik die stilte nou moest doorbreken of niet maar toen het mij te lang duurde deed ik het toch. "Heb je problemen?" Hij knikte. "Grote problemen?" "Ja," reageerde hij met een werkelijk putdiepe zucht. "Ik zit tot over mijn oren in de problemen en weet gewoon niet hoe ik verder moet en of ik wel verder kan." "Kom zeg, je bent toch niet echt depressief hè?" "Dat ben ik wel." "Maar ik kan me dat haast niet voorstellen man! Je bent overal in de stad het gesprek van de dag. Je spreekt de mannen aan vanwege je roemrijke daden. Je stijgt nog steeds met stip op de maatschappelijke ladder en ook bij de vrouwen lig je ontzettend goed ..." "Ja en dat alles ligt mijlenver af van wat ik eigenlijk ben. Alles wat ik doe is maar uiterlijk vertoon omdat ik niet met mezelf overweg kan. Al die dingen zijn zo vreselijk onecht dat ik volledig walg van mezelf. Dat ik echt genoeg gehad heb van Caius Clementis. Het liefst zou ik hier de vijver in willen stappen om er nooit meer uit tevoorschijn te komen." Ik begreep nu dat het echt menens was maar nog steeds kon ik niet begrijpen waarom iemand zo succesvol ... "Ik heb het echt helemaal gehad, Marcus en kan er niet meer tegen," zo onderbrak hij mijn gedachten. "Het moet afgelopen zijn. Ik heb je zoveel dingen op te biechten." "Mij??? riep ik verbaasd uit. Het moet luid geklonken hebben want in het huis achter ons zag ik heel even Alexander verschijnen in de open deuren van mijn slaapkamer. "Ja. Misschien kun je het je niet voorstellen maar de sleutel voor mijn problemen ligt bij jou." Ik was oprecht verbaasd en wist absoluut niet hoe ik het had. Hoe kon ik in vredesnaam iets met zijn problemen, die zo ontzettend groot leken te zijn, te maken hebben. "Maar wat heb ik je dan gedaan?" vroeg ik volkomen verbaasd. "Nee, je begrijpt het niet goed, Marcus. Het gaat er niet om wat jij gedaan hebt maar om wat ik niet gedaan heb." Nu snapte ik er echt helemaal niets meer van. "Laat me het proberen uit te leggen." Hij haalde diep adem en stak van wal. "Ik sta bekend als een goed soldaat. Heb de nodige promotie gemaakt en sta heel dicht bij Caesar op dit moment. Ben een van zijn vertrouwelingen en, eerlijk gezegd, die heeft hij weinig. Prachtig lijkt het nietwaar? Verder heb ik, en als je de geruchten niet gehoord hebt moet je stokdoof zijn, elke avond wel een van de voorname dames van de stad als bedgenoot en ook dat is voor een man natuurlijk niet slecht, zou je denken. Maar het is allemaal zo vreselijk nep. Het is allemaal een continue uitvlucht om maar niet toe te hoeven geven hoe ik werkelijk ben." Bij mij ging het licht helemaal uit. Ik snapte absoluut niet welke richting hij op wilde gaan. "Elf jaar geleden ging ik op een avond naar je toe om eindelijk datgene te doen wat ik altijd al had willen doen. Ik kwam bij jullie boerderij aan, durfde niet aan te kloppen en dus liep ik om het huis heen naar het raam van je kamer. Ik zag je liggen op je strozak en toen ik je daar zo zag, durfde ik ineens niet meer." Ik kon me absoluut niet voorstellen wanneer dat geweest moest zijn en nog steeds kon ik niet begrijpen wat nou het probleem was. "Keihard rennend maakte ik me uit de voeten en vanaf dat moment heb ik een leven geleid dat niet het mijne is. Een leven dat bol staat van verraad; verraad aan mezelf." "Wanneer was dat dan, die avond?" "De avond voordat ik zonder jou ook maar iets te zeggen naar Rome vertrok om dienst te nemen in het leger." "Maar wat wilde je dan van me?" "Ik wilde je liefhebben, Marcus!" Ogen als schoteltjes kreeg ik. "Kijk je daarvan op?" "Ja ... Ja natuurlijk! Je was altijd zo afstandelijk ... zo totaal onbereikbaar." "Ja en jij hebt best wel eens je best gedaan om mij te verleiden." "Maar jij hapte nooit toe!" "Inderdaad. Maar geloof me vanaf het allereerste moment dat ik me van jouw aanwezigheid bewust was, heb ik van je gehouden Marcus. Niet alleen als vriend maar voor mij is het altijd veel meer geweest. En zeker in de periode dat bij jonge jongens alles draait om lijfelijke aanraking wilde ik jou aanraken Marcus maar ..." "Je deed het niet. Iedereen deed het behalve jij, Caius!" "Ja je hebt gelijk. Het verraad aan mezelf was toen al begonnen." "Maar waarom hield je je dan in als je zoveel van mij hield!" Opnieuw viel er een stilte en eerlijk gezegd was ik daar niet rouwig om. Zo kreeg ik even de tijd om op adem te komen en wat ik zojuist gehoord had te verwerken. Ik kon het me allemaal amper voorstellen. Caius had dus al die tijd dat we als jongens samen waren geweest van mij gehouden. Zelfs lichamelijk van mij gehouden. Had hij die avond ... "Die avond dat je naar mij toekwam, wat wilde je toen eigenlijk?" "Ik wilde met je vrijen. Je laten voelen hoeveel ik van je hield. Je laten merken dat ik echt om je gaf en dat het voor mij meer was dan alleen maar een spelletje zoals je met de anderen speelde. Ik was jaloers maar wist eigenlijk ook best wel dat het niet anders dan een spel was. Maar toch wilde ik je die avond vertellen dat ik zielsveel van je hield en dat ..." "Ga door," spoorde ik hem aan. "Dat ik voor altijd bij je wilde zijn." Ik zag hoe tranen uit de hoeken van zijn ogen begonnen te rollen. Ik sloeg een arm om zijn schouders en trok hem tegen me aan. De heldhaftige soldaat drukte zijn hoofd tegen mijn borst, huilde bittere tranen en was eventjes niet zo stoer en sterk meer. Met mijn handen streelde ik door zijn korte haren, fluisterde troostende woorden in zijn oor en uiteindelijk werd het snikken rustiger en ging hij weer rechtop zitten. "Neem het me niet kwalijk dat ik me zo aanstel," zei hij. "Caius, daarvoor hoef jij je echt niet te verontschuldigen. Als dit je werkelijke Ik is, dan ben ik blij dat je hier tegen mijn borst aan gehuild hebt." "Geloof me. Geen enkel woord van wat ik zojuist verteld heb is gelogen. Dit is wat ik ben, niet meer en niet minder." "Maar ..." "Ik snap dat je boordevol met vragen moet zitten en zal het proberen uit te leggen. Ik hield dus van je en op het moment dat ik dacht dat ik het je zou kunnen zeggen, deed ik het toch weer niet." Hij keek me aan en ik knikte. "Het heeft alles te maken met de wijze waarop er bij ons thuis altijd over de broer van mijn moeder gepraat werd. Hij hield ook van jongens en mannen en is uiteindelijk naar Rome vertrokken. Altijd als hij op visite geweest was, was het de avond daarop een bezoeking voor mij. Mijn ouders spraken schande van zijn gedrag. Schande dat hij het deed met zijn eigen soort. Dat was duivelswerk. Romeinse decadentie! En steevast kreeg ik dan een preek te horen in de trant van ‘als jij zo wordt als je oom dan zetten we je op straat en willen we je nooit meer zien!'." Langzamerhand begon ik dingen te begrijpen. Van vroeg af aan was hij als het ware onder druk gezet om niet zo te mogen zijn als hij was. "En dat legde een heel zware druk op mij" vervolgde hij. "Ik kon dus niet zijn wie ik was! Toen ik zo rebels naar jou toeging die laatste avond had ik het idee dat ik die druk achter me kon laten maar toen ik jou daar zo naakt zag liggen en het lichamelijke verlangen naar jou voelbaar werd in mijn eigen jongenslichaam brak er iets in mij en zette ik het op een lopen." "En vanaf dat moment ben je blijven vluchten voor jezelf?" "Ja." "Caius, toch. Kom hier." Ik trok hem dicht naar me toe en hield hem stevig omklemd. Het voelde geweldig en ik hoopte dat hij het net zo geweldig vond. Ik drukte een paar kusjes op zijn schouder maar ineens maakte hij zich los uit mijn omklemming. "Doe dat nog maar niet want je weet nog lang niet alles." "Oké maar vertel het me dan!" "Op een gegeven moment was ik met Caesar in Rome en toen hield Planeus een rede voor de senaat om aan te tonen dat Caesar een bedreiging voor de staat was. Jij was erbij." Snel dacht ik na. Het klopte en dus knikte ik. "Het was voor het eerst sinds ik bij je weggevlucht was dat ik je weer zag en meteen stond mijn hart weer in vuur en vlam. Nadat de discussie besloten was, rende ik meteen naar de uitgang om je te zien. Ik wilde je spreken en ... je vertellen dat ik van je hield. Ik zag je met Planeus naar buiten gaan en was op nog geen anderhalve meter van je vandaan toen een van mijn superieuren me staande hield en zei dat ik beter maar geen omgang kon hebben met het gevolg van die man als mijn carrière me lief was. ‘En zeker niet met die jongen waar je zo naar keek. Hij is een hoer!' Ik had die kerel op dat moment op zijn bek moeten slaan maar ... ik deed helemaal niets. Ik weet niet hoelang ik daar heb staan turen naar je gestalte die in de verte verdween maar toen ik eindelijk uit mijn lethargie opschrok, was er al helemaal niemand meer te zien. Kun je je voorstellen dat ik mezelf haatte?" Ik besloot niet te antwoorden omdat ik het gevoel had dat dat niet van me verwacht werd. "Voor de tweede keer in mijn leven had ik me voorgenomen om het je te vertellen en opnieuw was het er niet van gekomen. Opnieuw was ik om gaan liggen voor ... ja voor wat eigenlijk." "Ik neem aan dat je toen weer gewoon verder bent gegaan met te doen wat je altijd gedaan hebt?" "Ja. Klopt. Ik heb Caesar zelfs verzocht om me op een missie te sturen naar een verre, afgelegen plaats. Het werd een missie naar Gallië." Ineens realiseerde ik me dat dit samengevallen moest zijn met het moment dat ik naar Caius op zoek was geweest. "Ik heb geprobeerd je te vinden toen maar ging uiteindelijk naar huis met het bericht dat je omgekomen was." "Ben jij op zoek naar mij geweest?" Ik knikte. "Waarom?" Uitvoerig legde ik hem uit wat mijn beweegredenen waren geweest en toen ik uitgepraat was, vroeg hij mij de vraag die ik verwacht had. "Ben je al die jaren ook verliefd op mij geweest?" "Je intrigeerde me genoeg om zo'n lange reis te ondernemen in elk geval. Maar vertel me waarom ik je niet vinden kon toen!" (LE: ik vind het een beetje vreemd dat zijn obsessie voor Caius in een paar zinnen wordt afgedaan terwijl Caius zoveel moeite zit te doen om het uit te leggen.) "Een lang verhaal maar wel een belangrijke in het geheel. Dus als je nog zin hebt om te luisteren?" "Ik luister Caius ook al kost het me de rest van mijn leven." "Terug in Gallië kreeg ik van een van de prefecten daar een erg smerig karweitje. We moesten een rebellenbende oprollen en ervoor zorgen dat er geen gevangenen werden gemaakt. Maar ja, bevel was bevel en dus ging ik op pad met een groep van zo'n 20 soldaten. Onze opdracht moet uitgelekt zijn want we waren nog maar amper een dag op pad toen we in onherbergzaam gebied in een hinderlaag liepen. Achttien van mijn mannen werden direct gedood en twee anderen en ik bleven zwaargewond achter. Ik kon door mijn verwondingen niets voor hen betekenen en zag ze voor mijn ogen sterven. Ik had me al verzoend met het idee dat ik zelf ook het loodje zou leggen toen ineens handen me heel voorzichtig optilden. Al met al heb ik volgens het verhaal van mijn redders drie weken tussen hemel en aarde gezweefd. Nadat ik eindelijk mijn ogen weer geopend had, begon ik langzaamaan weer op te knappen. Zes maanden ben ik hun gast geweest en ze hebben altijd goed voor me gezorgd alhoewel dat niet gemakkelijk was. Een vijand onderdak bieden was een zwaar misdrijf en dus moest ik regelmatig verstopt worden. Ze trokken zich echter niets van de ongeschreven regels aan en handelden uit liefde voor de mensheid. Ik ben ze daar nog steeds dankbaar voor en voor veel meer." Eventjes stopte hij om diep adem te halen. "Want door hen wist ik ineens ook dat liefde tussen twee mannen niets met ‘Romeinse decadentie' te maken had. In het leger gebeurde het ook regelmatig dat de jongens het met elkaar deden maar dat waren tenslotte Romeinen nietwaar? Maar dit waren Galliërs en ook zij deden het met elkaar! Ik besefte dat mannenliefde dus iets universeels was en absoluut geen uitwas. Toen ik weer voldoende aangesterkt was, brachten ze me op een nacht een flink eind op weg. Hartelijk namen we afscheid en twee dagen later was ik weer in bewoond gebied terug. Caesar was toevallig in Lutetia en ik ontmoette hem daar. Hij was ontzettend blij dat ik terug was en meteen kreeg ik een bevordering. Ik bleef nog een aantal jaren met hem in Gallië en toen het tijd werd om terug te keren naar Rome, dat hij eigenlijk verafschuwde nam hij mij apart. Hij deed me een bijzonder verzoek en in plaats van het af te wijzen, stemde ik toe. Ik verkocht mijn lichaam aan Julius Caesar! Nee nou niet denken dat ik met hem ... hahahaha." Hij moest de afschuw op mijn gezicht gezien hebben want hij bleef maar lachen. "Ben je gek man!" Ik kreeg een flinke stomp tegen mijn bovenarm en begon ook te lachen. "Nee, dat was het niet. Hij had me gevraagd om via de vrouwen van een aantal belangrijke aristocraten en senatoren invloed uit te oefenen en daar had ik mee ingestemd." "Ahhh vandaar dus al die wilde verhalen op de vismarkt?" "Ja. En nu heb ik er echt genoeg van Marcus. Ik wil het niet langer. Jarenlang heb ik voor Rome gevochten. Ik heb overal verwondingen opgelopen en nooit geklaagd. Maar ik wil niet voor de Romeinen hun vrouwen vermaken. Laten ze tevoorschijn komen uit hun bibliotheken en fora waar ze hun tijd verdoen met politiek en allerlei andere machtsspelletjes en hun eigen vrouwen beminnen in plaats van dat over te laten aan ingehuurde minnaars! Want dat is pas Romeinse decadentie!" "Dus dit was de laatste keer dat je je hebt laten afhouden van mij?" "Ja, geloof me Marcus. Ik ben oprecht en wil niets anders dan de rest van mijn leven bij jou zijn." "Maar ..." "Ik heb genoeg geld verdiend Marcus dus dat hoeft geen probleem zijn." "Man! Ik kom om in het geld dus dat is het probleem niet! Ik wil er alleen maar zeker van zijn dat je mij wilt!" "Ja ik wil alleen jou Marcus maar wil ook graag dat je mij wilt. Je hebt net toen ik het je vroeg niet gezegd dat je verliefd op me was maar dat ik je intrigeerde en ... ik weet niet of ik dat goed genoeg vind!" Het werd stil tussen ons. Meestal ben ik aardig gewiekst en vlug in mijn spreken maar nu, nu was ik degene die geen woorden wist te vinden. Hij onderbrak echter mijn gedachtestroom. "Maar misschien is het beter dat ik ook mijn laatste leugen aan je opbiecht, Marcus." Was er nog meer? "Nou oké toe dan maar als je toch bezig bent," merkte ik schamper op maar wel zo dat mijn glimlach duidelijk merkbaar was want ik wilde absoluut niet dat hij mij nu te serieus zou nemen. "Gisteravond was ik niet echt dronken." De eerste gedachte was er een van totale verplettering die op mijn gezicht te lezen moet zijn geweest want meteen ging hij verder. "En echt geloof me, ik heb het niet erg gevonden wat je met me gedaan hebt." Ik slaakte een diepe zucht want ik wilde hem absoluut niet verliezen. Ik had het dan nog wel niet gezegd met zoveel woorden maar ik wilde dat hij van mij zou zijn. "En eigenlijk heeft wat jij met mij deed de definitieve doorslag gegeven." De verplettering sloeg om in verbazing en Caius lachte luid om de uitdrukking op mijn gezicht. "Voor het eerst in mijn leven was er iemand die echt interesse had in mij en die mij wilde plezieren. Natuurlijk wist ik wel dat je het niet alleen voor mij deed," volgde er meteen op met een knipoog, "maar toch was je heerlijk met me bezig en trok je je hoofd niet terug toen ik kwam. Dat was voor mij voldoende bewijs dat je echt interesse in me had." "Maar dat kan toch niet de doorslag gegeven hebben! Je bent toch wel eens vaker klaargekomen en er zijn intiemere dingen te bedenken dan een goede pijpbeurt, lijkt me." "Natuurlijk ben ik wel vaker klaargekomen. Eerst veel eigen handwerk op mijn fantasieën van jou en de laatste tijd met heel veel vrouwen, zoals ik je vertelde. Maar dat laatste was er altijd enkel en alleen op gericht om hen te plezieren. Ze lagen op hun rug en lieten mij het werk doen. Ik beminde ze, nam ze en gaf ze waar ik voor kwam. Dat was het! Meer niet! Maar nu was er iemand die werk van mij maakte en dat was het grote verschil. En daarom, lieve Marcus, wil ik je nogmaals vragen of je mij ook wilt en of ik dus meer dan alleen maar intrigerend voor jou ben." Mijn bedenktijd was voorbij maar toch was ik er nog niet helemaal uit. Ik wist dat ik van hem hield, ontzettend veel van hem hield maar ... ik had ook mijn verleden dat nou niet echt schoon was. Ik was een hoer geweest en zelfs mijn jaren bij Planeus had hij mij als zodanig gebruikt. Het duurde Caius te lang waarschijnlijk want hij was de eerste die begon te praten. "Alsjeblieft Marcus, zeg in elk geval iets." "Allerliefste Caius," zei ik terwijl ik op mijn knieën voor hem plaatsnam op het gras, "ik heb een niet al te hoge dunk van mezelf. Ik ben jarenlang hoe ... "Stop!" luidde zijn reactie en meteen belette hij mij het spreken door een vinger op mijn lippen te leggen. "Ik weet genoeg van je maar wat het ook is, het zal geen belemmering voor mij zijn om van je te houden." Zijn hand streelde over mijn wang en ik legde mijn hoofd op zijn been. "Ik heb me daarvan al te vaak laten weerhouden."Ik had nog een prangende vraag en stelde die meteen. "Als Caesar je dwingt terug te keren in het leger wat doe je dan?" Misschien een stompzinnige vraag maar ik wilde weten waar ik aan toe was. "Ik heb nu voor het eerst in mijn leven duidelijk mijn keuze voor jou uitgesproken Marcus en nooit zal ik meer terugkeren naar het leven dat ik geleid heb. Als jij me niet wilt, niet van me houdt, zal ik niet terugkeren naar het leger. Dat leven ligt achter me. Voorgoed!" "Toch wil ik de dingen vertellen die ik niet van je mag zeggen, Caius. Zeker nu ik weet dat het voor jou niets uitmaakt, wil ik het vertellen. Maar eerst zal ik je zeggen dat ik van je houd, met heel mijn hart, heel mijn ziel, heel mijn wezen en met heel mijn lichaam houd ik van jou." Mijn hand streelde zijn prachtige been van zijn lies tot aan zijn knie en zijn reactie was duidelijk merkbaar. Eerst iets van kippenvel en toen zag ik het steigeren van zijn lid. "Ik hou vreselijk veel van je Caius en heb dat altijd gedaan. Je observaties van toen waren goed. Wat ik met al die anderen deed was een spel waarmee ik hoopte jou te kunnen prikkelen zodat ... zodat jij me ook zou willen. Want dat was wat ik wilde. Maar ... ik wil niet dat jij je carrière voor mij op het spel zet. Ik heb een verleden als hoerenjongen en ook Planeus heeft me als zodanig gebruikt. Ik heb er nooit spijt van gehad, het is mij overkomen en ik heb het toen niet kunnen stoppen omdat ik nou eenmaal helemaal niets anders kon maar ik kan jou niet dwingen te houden van een hoer!" "Marcus ... laten we alsjeblieft niet langer praten over het verleden. Ik weet zeker dat jij en ik een toekomst hebben en die is voor mij veel belangrijker." Zijn blik op me bezorgde me rillingen en ik begon te trillen als een espenblad. "Maar ik ben er niet trots op wat ik gedaan heb, Caius. Ik had ..." "Denk je dat ik trots ben op wat ik gedaan heb? Ik heb mensen de dood ingejaagd. Ik heb jarenlang mijn liefde voor jou verborgen gehouden omdat het toevallig beter was dat niemand er van wist. Ik heb tot tweemaal toe jou laten stikken, denk je dat dat iets is om trots op te zijn? Maar ik wil je nu, Marcus." Voor ik wist wat er gebeurde zat hij bij me op het gras en duwde hij me achterover. Zijn sterke, goed gespierde lichaam voelde hard en warm tegen het mijne. Zijn mond was op die van mij en zijn tong drong bij mij naar binnen. Warmte ontbrandde bij mij diep van binnen toen zijn tong de mijne vond en ze samen het spel van de liefde begonnen te vieren. De kus werd afgebroken en ik zag hoe hij hijgend op me neerkeek. Vlammen van verlangen brandden er in zijn ogen. Zijn lippen en tong waren op mijn wangen, mijn hals, mijn schouders en mijn borst voordat ze verder naar beneden gleden. "Wow, je bent helemaal glad, Marcus," klonk zijn verbaasde stem. "Jahhh, vind je het mooi?" Hij knikte bevestigend. "Alexander weet het scheermes goed te bedienen." Zijn mond gleed door mijn navel en raakte het topje van mijn harde pik. Meteen zoog hij me naar binnen. Hij liet mijn pik uit zijn mond glippen. "Zeg maar tegen die Alexander dat ik vanaf nu dat karweitje over zal nemen want je bent nu van mij!" Ik lachte luid. "Voel ik hier enige vorm van jaloezie?" Hij zette zijn handen in mijn zij en begon me te kietelen. "Zeker weten van wel! Je bent van mij Marcus! En van niemand anders!" Opnieuw zoog hij me naar binnen in zijn warme mond. Het was een heerlijk gevoel. Een gevoel dat ik al zo vaak had meegemaakt maar dit keer was het heel anders. De jongen die ik altijd al had liefgehad was degene die mij nu naar een hoogtepunt toe zou brengen en dat ... dat was zoveel meer waard dat alle andere keren daarbij totaal in het niet vielen. Dit keer speelde er duidelijk meer mee dan alleen maar een wellustig verlangen. Er was nu sprake van liefde. Liefde die het gevoel zoveel beter maakte, zoveel intenser. Ik wilde het moment totaal beleven en zou me door niets daarvan laten weerhouden. Mijn ademhaling werd gejaagder, ik begon sterretjes voor mijn ogen te zien, mijn hele lichaam begon te trillen en met dat spoot ik me volledig leeg. Hij liet mijn spuitende pik daar waar ie was: in zijn warme mondholte. Caius was echter nog lang niet klaar met me en daar op het gras, waarschijnlijk onder de ogen van mijn complete huishouding, draaide hij me op mijn buik en strekte hij zijn stoere, mannelijke lijf over het mijne uit. Zijn pik ging wat ongemakkelijk zo zonder voorspel bij mij naar binnen maar ik was er de man niet naar om daar nu over te klagen. De volgende keer zou ik hem zeggen dat ik liever .... ohhhhhhhhhhhh. Het was zo goed! Hij was zo krachtig en overduidelijk aanwezig. Zijn formaat moest toch behoorlijk zijn. Misschien waren de verhalen toch niet zo overdreven en had ik hem gisteravond in het donker niet goed kunnen inschatten. Hij kreunde en hijgde terwijl zijn pik zich een weg naar binnen baande. Caius bleek een uitstekende minnaar en ik gaf hem partij door regelmatig mijn spieren zo aan te spannen dat het hem enorme moeite kostte om verder naar binnen te gaan. Hij hield van het geile spel en toonde zich overwinnaar toen hij zijn lans helemaal in me had. Gretig beet hij me in mijn nek en zoende me. Toen begon hij me met heel lange halen te neuken. Zijn pik ging er bijna helemaal uit en dan met een stoot weer diep helemaal naar binnen. Het was in een woord geweldig. Minutenlang bedreven we de liefde tot Caius zich in mijn donkere diepte leegstortte met een hevige kreun en waarna hij zich over me heen liet vallen. Ik voelde zijn warme lichaam op het mijne en zijn warme vocht diep van binnen. De dagen daarna waren heerlijke dagen. We genoten intens van elkaar en Caius bleek gelukkig niet een echte top te zijn. Hij stond er op een gegeven moment zelfs op dat ik hem nam. En ik moet je zeggen: het maakte hem er, in mijn ogen, absoluut niet minder man op. Ook in die positie was hij gewoon ontzettend goed. Een heerlijk strak gaatje dat ik wel goed bewerkte voor ik hem penetreerde omdat ik wist dat hij nog maagd was. Natuurlijk deed het hem die eerste keer pijn en op zich vond ik dat enorm rot maar ik wist dat het elke keer dat we het daarna zouden doen beter zou gaan. Vijf dagen na de eerste nacht dat hij bij mij geslapen had, was er 's morgens in alle vroegte ineens onrust in huis. Ik hoorde het lawaai op straat en toen Alexander zonder te kloppen mijn slaapkamer, of beter gezegd onze slaapkamer, binnenkwam, wist ik dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. "Meneer, Julius Caesar staat met een enorm gevolg voor de poort! Wat moet ik doen?" Caius was meteen klaarwakker en zei Alexander dat hij hem natuurlijk binnen moest laten. "Laat hem in de bibliotheek en zeg hem dat ik er zo aankom." Alexander rende weg en ineens voelde ik me ontzettend bang worden. Zou ik nu Caius alsnog verliezen. Was de boodschap die hij Alexander gegeven had zijn capitulatie en meteen onze ondergang? Hij moet de angst en vertwijfeling op mijn gezicht gelezen hebben want meteen stelde hij me gerust. "Nee Marcus. Ik laat je niet in de steek maar je kunt toch moeilijk iemand van het gewicht als Caesar voor je deur laten staan wachten?" Ik was met die woorden meteen gerust gesteld en wist dat hij voorgoed zou blijven. Caesar had verloren en ik had de strijd en de oorlog gewonnen. EINDE In deze serie zullen meer verhalen volgen. Mijn grote dank gaat uit naar EP die mijn verhalen screent en zodoende de schrijver dezes behoedt voor allerlei fouten die tijdens het schrijven in een verhaal sluipen. Ook zijn andere nuttige aanbevelingen stel ik zeer op prijs. Reacties zijn van harte welkom op: lucky_eye@hotmail.com Je kunt je reactie op kwijt op de Groep: http://groups.msn.com/LuckyEyeshomoverhalen Als je als lid aangemeld bent, krijg je bij het verschijnen van een nieuw verhaal automatisch bericht. ©Lucky-Eye, mei 2004 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

De verleiding van Caius Clementis (mm:overige, 8594 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: May 14 2004	Kijkers/Lezers: 10275/7207 [70%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
In de tijd van Julius Ceasar groeien twee jongens naast elkaar op zonder dat ze ...