ErotischeVerhalen.com: Lopen over het water door Lucky Eye

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal mij begrepen hebben? Denken daaraan loste echter niets op want ik kende de man helemaal niet. Toen ik twee was, was hij overleden en was mijn moeder dus voor de tweede keer weduwe geworden. De dag daarna kwamen mijn beide halfzusters met hun echtgenoten, ook al van die geslaagde types, en opnieuw kreeg ik van alle kanten de wind van voren. Toen ze eindelijk uitgepraat waren, heb ik alleen maar herhaald wat ik wilde gaan doen. "Heb je dan helemaal geen verstand?" verzuchtte mijn oudste zus. "Misschien wel niet," antwoordde ik, "maar dit is wat ik wil doen." Uiteindelijk liep het op groot gedonder uit en ben ik die zomervakantie uit huis getrokken. Mijn moeder had gezegd dat ze geen cent meer voor me wilde betalen en ik dreef de boel op de spits door mijn deel van de erfenis van mijn vader op te eisen. Toen had ik helemaal de poppen aan het dansen en keken ze me allemaal met de nek aan. Geloof dat ik vanaf toen tot het moment dat ik uit huis ging met geen van ons gezin meer een woord gewisseld heb. Lag niet aan mij hoor? Ik bleef vriendelijk en wenste mijn moeder elke ochtend een goedemorgen en 's avonds een goede nacht maar ze wilde me gewoon niet meer zien! Ik was lucht voor haar geworden! Een notaris moest er dus aan te pas komen om de erfenis te regelen en toen hij alles gereed had, beschikte ik over een aardig kapitaaltje. Daarmee richtte ik mijn flatje van een woon-/eetkamer, keuken, badkamer, toilet en slaapkamer in. Het resterende geld zette ik op mijn bankrekening om er later nog iets mee te kunnen doen. Bij de sociale dienst aankloppen voor een uitkering had geen zin omdat ik dan eerst het geld zou moeten opmaken en daarom ging ik ijverig op zoek naar een baan want ik wilde echt wel de handen uit de mouwen steken. Ik deed van alles vanaf het moment dat ik voor mezelf moest zorgen. Was ijsverkoper, schoonmaker, magazijnbediende, werkte in de supermarkt en ga zo maar door maar het waren allemaal korte baantjes die er voor mij waren en dus stond ik regelmatig weer op straat en moest ik opnieuw op zoek. Tot op die dag dat ineens ‘s avonds mijn mobiele telefoon afging. Nou heb ik zo'n ding gekocht maar ik maak er haast nooit gebruik van en ... omdat ik zo'n stille ben heb ik ook niet echt veel vrienden en toen dat ding dus tegen halfelf 's avonds begon te rinkelen, was ik erg verbaasd. "Hallo," zei ik in het apparaat. "Spreek ik met Hans Wouters?" "Ja, dat klopt." "Hé met Max." Eerst zei het me helemaal niets. "Ken je me nog? Max van Van der Belt!" En toen viel het kwartje. Max was mijn stagebegeleider geweest de tweede keer dat ik de derde klas deed en was een prima peer geweest. Hij had er zelfs voor gezorgd dat ik de stage in de vierde ook bij hem had kunnen lopen. Max was voor mij een openbaring geweest. De eerste persoon die echt interesse in mij gehad had. Die naar mijn mening had gevraagd en ook de tijd had genomen tot ik die mening in mijn hoofd gevormd had en hem uitgesproken had en dat wilde nog wel eens wat tijd in beslag nemen. Vooral dat was echt helemaal nieuw voor mij. Iedereen had tot die tijd vaak mijn zinnen al voor me ingevuld en ineens was er iemand die rustig tien minuten bleef wachten tot ik wat zei en me zelfs niet aanspoorde maar mij rustig mijn gang liet gaan. In die beide stageperiodes leerde ik ontzettend veel van Max. "Ja, natuurlijk ken ik je nog. Sorry dat ik je niet meteen wist te plaatsen." "Geeft niets jongen maar het was wel verrekte moeilijk om je te vinden. Op school deden ze moeilijk en wilden ze eerst je adres niet doorgeven en toen bleek je ook nog verhuisd te zijn. Je moeder wilde mij je nummer niet geven en gooide de haak erop. Heb later nog een keer teruggebeld en toen nam iemand anders op en die gaf me jouw nummer gelukkig." "Maar wat kan ik voor je doen?" "Ik heb je nodig jongen?" "Wat? Mij?" "Ja! Maar dat wil ik allemaal niet door de telefoon met je bespreken. Kun je morgenavond langskomen misschien?" "Nou ja ..." "Gewoon om even te praten Hans, je hoeft helemaal niets te beslissen. Gewoon een bak koffie en over mijn ideeën praten. Je kunt goed luisteren dat weet ik en dat maakt het voor mij ook wat makkelijker." Dat was Max ten voeten uit. Ook nu weer gaf hij me het gevoel dat ik ertoe deed. Dat ik belangrijk was. En dat ... dat deed me ontzettend goed. "Oké ik kom. Moet je me alleen even zeggen waar je woont wat dat weet ik niet." Max gaf me het adres en toen ik het meteen daarna op het stratenplan van de stad nakeek, bleek me dat alleen het kanaaltje en het park ons eigenlijk van elkaar scheidden. Hemelsbreed was het nog geen 100 meter. Maar ik zou wel een eindje om moeten fietsen vanwege de brug. Die nacht sliep ik slecht of beter gezegd niet. Wat zou het kunnen zijn dat Max van me wilde? Sinds wanneer was iemand geïnteresseerd in mij? Waarom had hij me nodig? Ik had hem toch wel goed verstaan? Omdat ik toch wakker was, ging ik tegen vijf uur het bed al uit. Was veel te vroeg op mijn werk van dat moment maar ik had genoeg te doen en dus kwam het wel goed uit. De dag ging veel te langzaam om of liever gezegd ik had veel te veel aan mijn hoofd. Max' zin ‘Ik heb je nodig' bleef maar in mijn hoofd malen en wat ik ook probeerde om het te vergeten, steeds weer kwam het terug. Thuisgekomen maakte ik wat te eten klaar en nadat ik het met smaak opgegeten had, stapte ik onder de douche. Toen ik me in schone kleren gehesen had, was het eigenlijk nog veel te vroeg om bij iemand op koffievisite te gaan maar ik moest het huis uit. Ik werd gewoon gek van de vragen die ik me zelf maar bleef stellen en dus stapte ik op mijn fiets en reed weg. En natuurlijk reed ik precies de kant op die ik niet had moeten gaan en dus ... kwam ik veel te vroeg voor de koffie. "Hé jij bent vroeg," kreeg ik te horen toen Max me opendeed nadat ik aangebeld had. "Ja sorry hoor maar ik ben een beetje zenuwachtig en dus kon ik het thuis gewoon niet meer houden." "Geeft niets joh, kom maar mee dan stel ik je voor aan mijn vrouw en de kinderen." Hij liet me binnen en nam mijn jas aan. Daarna ging hij me voor het huis in. In de keuken ontmoette ik zijn vrouw die hij voorstelde als ‘Martha'. Martha gaf me een stevige handdruk en zei dat ze blij was dat ze nu eindelijk wist wie Hans was. Max leidde me de woonkamer in waar twee peuters aan het spelen waren. Ik weet niet wat het was maar op de een of andere manier voelde ik me thuis en toen Max zei dat hij nog even met Martha de afwas moest afmaken, ging ik bij de twee kleintjes op de grond zitten. Al snel kwamen ze aan met blokken, kiepauto's en allerlei ander speelgoed voor me. Ze vonden het prachtig als ik autogeluiden maakte en moesten dan hard lachen. De tijd moet omgevlogen zijn want voor ik het wist, kwamen Martha en Max de kamer binnen met een dienblad met daarop de koffiespullen. "Kun je je losrukken van het grut?" "Natuurlijk," zei ik terwijl ik diep bloosde en ging op de bank zitten. "Max heeft me al heel veel over je verteld," opende Martha het gesprek. "Weet je, je was de eerste stageleerling waar hij echt over te spreken was. Meestal vindt hij het begeleiden van stageleerlingen maar niets maar toen jij bij hem was, hoorde ik alleen maar lof over jou." "Wist niet dat ik zo goed bevallen was," merkte ik schaapachtig op. "Zeker wel Hans. Als ik je aangaf hoe je het beste een hamer kon vasthouden dan zag ik dat je het even later uitprobeerde. De meesten maar met een half oor en doen totaal niet wat je zegt. Ze kijken je aan alsof je gek bent. Ze weten zelf toch wel hoe ze een hamer moeten vasthouden? Nee, Hans je was een grote uitzondering en daarom heb ik je ook gevraagd om vanavond langs te komen. Koffie?" Waar ik dan eindelijk verwacht had antwoord te krijgen op mijn vragen, werd het uitgesteld door die verrekte koffie! Ik knikte en Max begon de koffie in te schenken. "Dan breng ik vast deze twee naar bed," zei Martha. Er werden kusjes gegeven en tot mijn grote verbazing kreeg ook ik van ieder van hen een kusje. Ik bloosde opnieuw. Ik zat er een beetje onwennig bij en Max merkte dat waarschijnlijk. "Hans, ik wil graag dat je je bij ons op je gemak voelt want wat ik je straks ga vertellen, zodra Martha weer terug is, heeft met jou en ons te maken en daarom wil ik dat je je prettig voelt." "Het is een beetje onwennig voor mij Max. Praten is niet mijn sterkste kant dat weet je en bovendien ... ben ik aandacht voor mezelf eigenlijk niet gewend." "Hoe bedoel je?" En ineens vertelde ik hem het verhaal van mijn leven. Iets wat ik nog nooit tegenover iemand had gedaan. Het kwam er op mijn manier, hakkelend, stotterend en langzaam (heel langzaam) uit maar Max liet me praten de hele tijd die ik nodig had. En ook door de terugkomst van Martha liet ik me niet storen. Ik praatte gewoon verder alsof de ‘stroom' die nu eenmaal losgebroken was, niet meer te stuiten viel. Toen ik eindelijk mijn mok met koffie aan de mond zette, was de inhoud koud geworden. "Tjonge," zei Martha als eerste, "dat was een heel rot verhaal jongen. Ik hoop toch echt," zei ze terwijl ze Max aankeek, "dat wij onze kinderen nooit zoiets aan zullen doen." Max was nog niet klaar om zijn gedachten onder woorden te brengen en bleef starend over zijn lege mok heen kijken. "Sorry dat ik zo ..." probeerde ik me te verontschuldigen. "Niet doen jongen," sprak hij ineens mij onderbrekend. "IK heb je net gezegd dat ik wil dat je je bij ons op je gemak voelt en ik heb het idee dat jij door je verhaal te vertellen nu al heel dicht bij ons staat en dat is prima. Dat vinden wij prima, Hans. Dus zeg alsjeblieft geen sorry. Het is goed dat je het gedaan hebt. Voor jezelf maar ook voor ons. Wij weten nu wie je bent Hans. Ik heb je altijd al een heel fijne jongen gevonden. Martha zei het al eerder maar nu weten we nog beter wie Hans is en dat is goed." "Maar waarom die belangstelling voor mij. Ik weet daar niet goed weg mee. Ik ..." "Max heeft het de laatste tijd niet zo naar zijn zin meer bij Van der Belt. Ze blijven daar maar reorganiseren en aangezien hij een van de allerjongsten daar is heeft hij steeds het idee dat hij op de schopstoel zit en dat werkt niet prettig." "En om daar een eind aan te maken," vulde Max aan, "wil ik voor mezelf gaan beginnen. Een groot risico, we weten het, maar we zijn bereid om dat risico te nemen. Maar ... dat kan ik niet alleen doen. Ik heb de ideeën en het geld en durf het aan maar ik heb iemand nodig met wie ik samen kan werken. En geloof me of niet: ik heb tientallen collega's gehad met wie ik samengewerkt heb maar ik heb nog nooit zo prettig met iemand gewerkt als die twee keer vier weken met jou." Ik zat op het puntje van de bank en voelde me hevig opgelaten door het compliment dat me hier gemaakt werd en dus bloosde ik opnieuw. "Max is geen gemakkelijke om mee samen te werken, Hans," merkte Martha op. "Ik weet het niet mevrouw ..." "Zeg, je noemt me geen mevrouw hoor. Ik heet gewoon Martha." Ik beloofde dat ik het zou proberen te onthouden. "Ik weet het niet. Ik heb die weken met Max ook heel goed gevonden." "Ja en daarom zou ik dus graag willen dat jij mijn compagnon wordt." "Ik??? Maar???" "Ja jij en die vraagtekens op je gezicht zijn allemaal niet nodig." "Maar???" "Nee niks maar. Ik weet wat er in jou zit jongen. Ik heb je kunnen observeren in die 40 dagen en geloof me ik weet het wanneer ik een vakman in dop zie. Je hebt talenten jongen die erop wachten om zich te ontwikkelen en de praktijk is daarvoor voor jou de beste leerschool." "Maar ..." probeerde ik opnieuw maar ik kreeg er geen speld tussen. Max was er zo van overtuigd dat ik voor hem de juiste partner was dat hij maar door bleef praten en me bleef aanmoedigen, me bleef wijzen op dingen die ik in mezelf niet zag ... of misschien wel nooit had kunnen zien en toen ik dat eenmaal doorhad, wist ik dat hij gelijk had. Jarenlang had men mij alleen maar gewezen op de dingen die fout waren gegaan, me laten zien hoe stom ik wel niet was, me laten voelen dat ik er niet toe deed. Toen Max eindelijk zijn mond hield, merkte ik het eerst niet eens op want ik was diep in mijn eigen gedachten verzonken en geen van beiden ontnam me die tijd. Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voor ik mijn lippen vaneen deed en zei: "Nou laat maar eens zien dan die plannen van je!" Martha en Max sprongen beiden op uit de stoel waarin ze zaten, liepen op me toe en toen ik stond, werd ik stevig omhelsd en geknuffeld. Goddomme, ik begon te janken. Zomaar een knuffel krijgen, zomaar omhelsd te worden, dat had ik nog nooit meegemaakt. Toen ze mee eindelijk loslieten, probeerde ik het opnieuw. "Maar ... er is nog wel iets dat jullie van mij moeten weten." Verbaasd werd ik aangekeken. "Nou?" vroeg Martha aan. "Ik ..." daar begon het gestamel opnieuw. Ik vermande me ten uiterste en ging verder. "...Ik heb een voorkeur voor seks met mannen." En daar was geen woord van gelogen. Ik had toen ik 14 of 15 ontdekt dat ik graag naar jongens keek. Bij de voetbal en na de gymnastiekles op school probeerde ik altijd iets van de blote jongens om me heen onder de douche op te vangen en ... dat wond me behoorlijk op. Echt iets met een jongen doen, was er pas van gekomen toen ik op mezelf was gaan wonen en ik vond het fijn om samen met een andere jongen te zijn. Had nog niet iemand gevonden met wie ik een vaste relatie wilde hebben maar de drie à vier keer dat ik seks gehad had, was me goed bevallen alhoewel ik nog niet alles had willen doen. Seks met een meisje had ik een keer gehad - omdat ik ook wilde weten hoe dat was - en dat was voor mij op een fiasco uitgelopen. En dat was niet zo zeer te wijten aan het feit dat ik niet goed presteerde of zo maar meer omdat ik toen ze me vroeg of het lekker geweest was niet zo snel had kunnen antwoorden. De emoties verwarden mijn gedachten te veel en dus wilden de woorden niet komen. In een enge droom hoorde ik haar gierende lach, want ze had me echt compleet uitgelachen, soms nog wel eens. En dat had me totaal doen afknappen op vrouwen. "En?" zei Max terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Wil gewoon dat jullie het weten dat je niet achteraf denkt dat ik niet eerlijk geweest ben of zo. Daarom." "Zolang je maar van Max afblijft, vind ik alles prima," reageerde Martha met een dikke knipoog naar mij waardoor ik wist dat ze een grapje maakte. De plannen van Max waren eenvoudig maar goed overdacht. Samen met mij wilde hij een klussenbedrijf opzetten waarbij we vooral voor particulieren zouden werken. Volgens hem was het een gat in de markt. Bedrijfsopzet zou zijn dat Max en ik het uitvoerende werk zouden doen terwijl Martha zorg zou dragen voor de administratie en coördinatie van het werk. Met z'n drieën zouden we een vennootschap onder firma gaan vormen waarvoor nog niet echt een naam was gevonden maar dat zou nog wel komen, zo zei Martha. Max had zijn werk nog niet opgezegd en moest dus nog zeker twee maanden blijven werken bij zijn huidige werkgever maar dat was geen enkel probleem want ik zou ondertussen kunnen gaan beginnen met de verbouw en aanbouw bij hun woning die nodig was. Mijn contract liep over een week af en dus had ik tijd genoeg. Over een salaris wilde ik voorlopig helemaal niet praten hoezeer Martha en Max ook aandrongen. "Nee, daar wil ik helemaal niets over horen nog." "Maar je moet toch leven?" "Nou en, ik ben net als jullie bereid om er wat risico voor te lopen. Ik heb nog wat geld achter de hand en dus red ik me wel tot alles loopt." "Maar ..." "Nee! Nu wil ik geen maar meer horen," luidde mijn pertinente antwoord en kreeg ik twee verbaasde gezichten die langzamerhand veranderden in glimlachende gezichten tegenover me. "Zie je wel dat hij een uitstekende keuze is," zei Max tegen Martha. "Ja, dat merk ik meer en meer maar ik sta er dan wel op dat je tenminste met ons samen zult eten de komende tijd." "Oké dat zal ik dan doen." "Kijk uit jongetje," zei Max waarschuwend, "je zegt het op een toon alsof je de kookkunsten van Martha niet vertrouwt." Nu was ik dus weer verbaasd en begon te blozen. Toen ze beiden hard begonnen te lachen, wist ik dat Max me had zitten stangen. De weken daarna was ik kind aan huis bij mijn toekomstige zakenpartners. Ik zorgde ervoor dat ik elke dag vroeg aanwezig was, vaak zo vroeg dat ik nog mee kon ontbijten en werkte daarna de hele dag, onderbroken door een paar kleine pauzes aan de verbouwing van de garage. Er zou een groot stuk bij aan komen om een voorraadplaats, een was- en kleedruimte en een kantoor te huisvesten. 's Avonds na de warme maaltijd werkten Max en ik nog vaak door tot een uur of tien als het weer het toeliet tenminste. Ondertussen was ik op kosten van de zaak - hetgeen me eigenlijk helemaal niet zinde - ook nog begonnen met rijlessen want Max stond erop dat ik mijn rijbewijs zou halen. Het rijden op zich vond ik hartstikke leuk en al na een paar lessen zei de instructeur dat hij het examen alvast zou gaan aanvragen. Omdat ik voor zoveel goede dingen van hun kant graag ook wat terug wilde doen, was ik al snel de vaste oppasser voor Tim en Jan en de hond Tobias. Als Martha en Max een avondje uit wilden, zorgde ik altijd voor die drie en als het erg laat werd, sliep ik op de logeerkamer. Het theorie-examen haalde ik vooral dankzij de extra bijlessen van Martha in een keer. En voor het afrijden slaagde ik vier maanden nadat ik was begonnen met lessen. Het was toen mei 2002 en ons bedrijf met de naam ‘3PH' (drie paar handen) was al twee maanden druk bezig. Max had een aantal klanten van zijn oude bedrijf mee kunnen nemen en daarnaast was er gewoon ontzettend veel vraag naar goede klussers. Max was de goede klusser en ik de ijverige leerling. Ik wist mijn plek. Het was dus mei zoals ik al zei en eigenlijk had ik de bedoeling om mijn verjaardag helemaal in mijn eentje te vieren omdat ik er geen poespas van wilde maken. Maar ... vieren met mezelf wilde ik het wel omdat ik voor het eerst het gevoel had dat er iets te vieren viel. Oh ja, natuurlijk werd het vroeger thuis ook wel gevierd maar toch altijd was er die achterliggende gedachte geweest dat het niet echt belangrijk was. Dat ik niet echt belangrijk was. Dat ik er eigenlijk helemaal niet toe deed. En daarom had ik besloten om op die zondag een eind te gaan fietsen door de bosrijke omgeving en ergens onderweg te gaan eten. Mezelf eens trakteren voor mijn leven dat eindelijk zin leek te hebben. Maar ... het werd allemaal heel anders dan ik gedacht had. Toen we zaterdag tegen twaalven terug waren bij huis, trok ik in de kleedruimte mijn werkkleren uit en waste me daar zoals ik altijd deed. Daarna trok ik mijn gewone kloffie weer aan en nam afscheid van Max. "Tot maandag hè, goed weekend nog!" "Maandag? Maar ... je zou vanavond toch komen oppassen?" "Ik?" "Ja! Wie anders past er altijd bij ons op." "Maar ..." "Heeft Martha je niets gezegd dan?" Ik schudde het hoofd. "Verdorie ze zou het regelen." Max ging me voor het huis in en riep luid om zijn vrouw. "Waar is de brand!" reageerde ze terwijl ze met een volgeladen wasmand de trap afkwam. "Ben jij onze plannen voor vanavond vergeten soms?" vroeg hij haar. "Nee lieverd, natuurlijk niet." "Maar waarom heb je Hans dan niet gevraagd om op te passen. Hij weet van niets!" "Ohhhh. Shit. Dat moet me helemaal ontschoten zijn en wat nu?" "Nou ja ..." begon ik te stamelen. "Voor mij is het geen probleem. Ik heb toch geen echte plannen dus ..." "Als je wel iets hebt, moet je het zeggen hoor," drong Max aan. "Dan zit er gewoon niets anders op dan dat we thuisblijven." "Ben je gek!" reageerde ik. "Hoe laat moet ik er zijn?" "Als je er tegen zes uur bent, kun je mooi mee-eten," stelde Martha voor en dus zat ik om zes uur met de familie aan tafel. Daarna deden Martha en Max de afwas terwijl ik met de kinderen in de woonkamer speelde. Ik kreeg nog de nodige instructies, die ik intussen allang uit mijn hoofd kende, en daarna gingen pa en ma op stap. Het werd tien uur en toen de klok elf aangaf, wist ik dat ik die nacht niet in mijn eigen bed zou slapen. Ik liet Tobias nog een keer uit en daarna poetste ik mijn tanden in de badkamer en kroop in het altijd opgemaakte logeerbed. Ik sliep echter niet in maar bleef wakker. Toen het middernacht geworden was, feliciteerde ik mezelf met mijn negentiende verjaardag. Tegen drie uur in de ochtend hoorde ik Martha en Max thuiskomen. Gestommel op de trap en mijn deur ging piepend open. "Ben je nog wakker," hoorde ik de basstem van Max brommen. "Ja." Hij kwam dichterbij en ging op de rand van het bed zitten. "Sorry dat het zo laat werd maar we kwamen vrienden tegen en ja ... toen liep het wat uit de hand." "Geeft niets. Met de kids en Tobias ging alles prima en met mij ook." "Oké. Nou maf ze en tot morgenvroeg." Hij stond op en sloot de deur achter zich waarna ik diep in slaap viel. Door een hels kabaal werd ik een aantal uren later wakker. Een bonte optocht van twee kleuters met feestmutsen op het hoofd en toeters waarop flink geblazen werd, twee volwassenen die er ook aardig kleuterachtig uitzagen met hun feestmutsjes en een hond marcheerde de logeerkamer binnen. Ik schrok dus op, zat meteen rechtop in bed en keek het stelletje met grote ogen aan. Bij mijn bed werd halt gehouden en Tim stak zijn hand naar me uit en zei: "Hefeeelisitert." "Nee hè," zei ik terwijl de tranen achter mijn ogen begonnen te branden. Ik nam zijn kleine hand in de mijne en schudde hem waarna ik hem tegen me aantrok en hem knuffelde. Jan van twee jaar was de volgende en toen al hield ik het niet meer droog. Hij zei niets, leek een beetje op mij vind ik, maar gaf me alleen maar een hand. Daarna kreeg ik kussen en een hand van Martha en ook Max kuste me op beide wangen terwijl hij me een stevige handdruk gaf. "Je dacht toch niet dat we dat zouden vergeten!" zei Martha. "Dat had ik eventjes wel gedacht," zei ik terwijl ik sniffend mijn neus ophaalde. "De verjaardag van een vriend zoals jij vergeten? Onmogelijk!" zei Max. "Maar hoe wist je dan dat ik jarig was? Ik ben er nooit over begonnen?" "Nee, heel kwalijk eigenlijk!" reageerde Martha met een glimlach. "Had je best mogen doen hoor. We zijn je vrienden, Hans!" "Ja, sorry. Het komt me allemaal nog steeds zo ongeloofwaardig voor. Soms knijp ik mezelf om te weten dat het allemaal werkelijk waar is. Zo goed is het gewoon!" Ik glimlachte naar hen. "Kom," zei Max, "het ontbijt staat beneden klaar en je cadeaus wachten op je." "Ja!" antwoordde Martha voor ik blijk had kunnen geven van mijn ongeloof. "Er zijn ook nog cadeaus voor je." "Jaaahhh, kadooooo's," riep Tim en stoof mijn kamer uit en de overloop op. Max haastte zich achter hem aan. Het werd van begin tot eind een prachtige dag. Helemaal alleen aan mij gewijd. Steeds weer werd ik in het middelpunt getrokken en alhoewel het mij heel vreemd voorkwam allemaal genoot ik met volle teugen. Thuis waren er 's ochtends in de regel de felicitaties en cadeaus geweest en 's avonds meestal de visite maar echt een feestelijk gevoel had ik er nooit aan overgehouden. Die dag echter wel. Kon ook haast niet anders want zodra ik even mijn feestmuts afzette kwam een van de kleutertjes aangestormd om me erop te wijzen dat ik mijn muts niet droeg. Toen ik 's avonds tegen tien uur afscheid nam van Martha en Max bedankte ik hen uitgebreid en wilden zij van al die bedankjes helemaal niets weten waardoor ik me toch wel bezwaard voelde en dat zei ik ook. "Als je nou niet ophoudt, Hans dan neem ik je over de knie," sprak Martha. "Jij bent onze vriend en daarom hebben we jou vandaag eens flink in het zonnetje gezet zoals zeker hoort op je verjaardag. Dat je dat thuis niet gewend was, maakt ons niet uit! Wij vieren verjaardagen op deze manier en ... wen er dus maar aan." "Jouw feestje van vandaag is niet anders dan die van de kinderen of van ons, Hans! We hebben het heus niet speciaal voor jou zo samengesteld. We beschouwen jou als een van ons," voegde Max toe en toen ... toen moest ik opnieuw janken. Ben gewoon een sentimentele flikker. Tijdens de zomervakantie van dat jaar gingen Max en Martha met de kinderen naar Oostenrijk terwijl ik voor drie weken in hun huis trok om op Tobias te passen. Voor mij was het een heerlijke tijd. Ik maakte gigantisch lange wandelingen met de hond en genoot van alles om me heen maar vooral van het feit dat ik me gewaardeerd voelde. Eindelijk telde ik mee in deze wereld die me altijd zo hard en gemeen had geleken. En nu bleek dat het toch ook heel anders kon zijn, voelde ik me eindelijk op mijn gemak als mens. Ja, ik mocht er zijn! Van de buurman kreeg ik tips in het tuinieren want volgens hem liet ik de sla doorschieten. Maar ja, daar had Martha ook niets over gezegd. Ze had me alleen maar geleerd hoe ik de boontjes moest plukken en blancheren en dat deed ik dan ook trouw elke dag. Maar met de tip van de buurman lette ik dus beter op de sla en at het regelmatig. Maar het groeide zo snel dat ik het nooit in mijn eentje op kon krijgen vandaar dat ik driftig begon uit te delen in de buurt. De zaak liep prima en meteen toen Max terug was van vakantie gingen we weer aan het werk. We hadden nog zat opdrachten liggen en het leek erop dat we vooral dankzij het goede werk dat we afleverden er steeds meer bij kregen. In oktober, midden in de herfstvakantie, kwam de goed geoliede machine echter even tot staan. Midden in de nacht werd ik in mijn slaap gewekt door mijn mobiele telefoon die aanhoudend bleef piepen. "Met Hans," zei ik slaperig. Het was Martha en binnen vijf minuten zat ik op mijn fiets op weg naar het plaatselijke ziekenhuis. Max was daar met spoed opgenomen vanwege een blindedarmontsteking met complicaties. Toen ik Martha ontdekte in een bijna geheel verlaten en halfdonkere gang rende ze meteen naar me toe en stortte zich in mijn armen. "Ohhh Hans. Het is zo verschrikkelijk. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Ik ... ik ..." "Rustig maar Martha. Is er iets gezegd over zijn situatie?" "Nee. Het enige dat ze doen is driftig heen en weer lopen." "Oké ga dan eerst maar zitten," waar ik de rust en de woorden, die anders altijd op zich laten wachten, vandaan haalde wist ik niet maar het lukte me wonderwel om goed te spreken, "dan haal ik koffie voor ons op." Ik plantte haar neer op een stoeltje en ging op zoek naar koffie. Met twee gloeiend hete bekertjes kwam ik even later terug. "Hier probeer wat te drinken." Ze nam kleine slokjes en leek te kalmeren. Toen er een dokter voorbij kwam, schoot ik hem aan. Snel maar uitvoerig genoeg gaf hij aan hoe het met Max was. En gelukkig bleek het allemaal dik mee te vallen maar hij zou zeker een aantal dagen in het ziekenhuis moeten blijven vanwege de altijd aanwezige kans op een ontsteking. Martha snikte luid en ik probeerde haar zo goed mogelijk te troosten. Het werd een rare terugreis, Martha achterop bij mij op de fiets maar het ging prima. Ze stond erop dat ik binnenkwam en maakte wat boterhammen voor ons klaar. De kleintjes waren uit logeren en hadden van alle paniek dus gelukkig niets meegekregen. We zaten zwijgend op de bank te eten en toen we beiden klaar waren, verbrak ze de stilte en bedankte me dat ik meteen gekomen was en voor de steun die ze gekregen had. Dit keer kon ik een keer zeggen dat het geen moeite geweest was en dat ze me eigenlijk niet mocht bedanken omdat ik hun vriend was. En terwijl ik daarmee bezig was, drukte ze ineens haar lippen op de mijne. Ik was totaal verrast en zat echt met de mond vol tanden. Maar wist wel meteen dat dit niet goed was. Dit kon niet. Dit mocht niet. "Sorry, Hans maar het voelde gewoon goed om dit te doen." "Ik ... ik ... weet het niet Martha. Heb hier geen goed gevoel over." "Ik hou al tijden van je Hans en wil heel graag nog veel meer met je doen. Ik wil met je vrijen." Ik werd compleet gek van alle gedachten die door mijn hoofd tolden. De chaos die ontstond maakte het me gewoon onmogelijk om te spreken maar ik deed toch een poging. "Maar ..." verder kwam ik echter niet. "Sttt," en met haar lippen bedekte ze opnieuw de mijne en liet haar tong bij mij naar binnengaan. Het was een heerlijk gevoel en toen ze haar handen onder mijn T-shirt bracht en me begon te strelen, gaf ik me gewonnen. Ik weet, ik ben een homo maar deze vrouw had zoiets bijzonders dat ik het idee om met haar te vrijen echt niet erg vond. Voor mij was het pure liefde en niet lust naar een vrouwenlichaam dat me dreef. Binnen korte tijd lagen we naakt dicht tegen elkaar aan op de bank en neukte ik haar. Toen ik in haar klaargekomen was, zei ze dat ze het heerlijk gevonden had. Ze gaf me haar hand en leidde me naar haar slaapkamer. Daar kropen we opnieuw dicht tegen elkaar aan en vielen in slaap. Toen ik wakker werd, voelde ik me beroerd omdat ik de vrouw van mijn allerbeste vriend geneukt had. Ik ... ik had mijn vriendschap met hem ondergraven door ... "Je moet niet zo moeilijk kijken, Hans," onderbrak Martha mijn gedachten. "Ik voel me klote, Martha. Dit had gewoon niet mogen gebeuren." "Waarom niet? Ik voel me al tijden enorm tot jou aangetrokken Hans en nu er eindelijk een kans was tot ..." "Ja maar. Max is jouw man en mijn beste vriend en ik wil die vriendschap niet op het spel zetten, Martha. Ik zou het niet kunnen verdragen dat hij ..." "Ik heb dit niet zomaar gedaan Hans. Al tijden heb ik er over nagedacht hoe ik dit zou kunnen realiseren. Het is niet dat Max een slechte minnaar is of zo, echt niet. Hij is mijn eerste geweest en in bed echt een kanjer maar ik voelde dat de liefde die ik voor jou voelde ook op deze wijze een uitweg moest vinden. En bovendien hoeft hij toch ook niets te weten, Hans!" "Jaa ... dat helpt zeg. Dat maakt het allemaal nog gemener. Nee ... ik heb echt veel liever dat je het hem wel vertelt en dat we dan kijken wat er gebeurt." "Nee. Dat kan ik niet Hans omdat ik zeker weet dat ik hem daarmee zeer zou doen en de gevolgen daarvan zouden wel eens verschrikkelijk kunnen zijn. Ik ken Max. Als we verder gaan ... en ik wil met jou verder gaan dan moet dat zonder dat Max er ook maar iets van weet." De bende in mijn hoofd was weer compleet en inmiddels zo'n dikke brei geworden dat de woorden niet meer wilden komen. Ik had mezelf al behoorlijk overtroffen, vond ik tenminste, door de dingen te zeggen die ik gezegd had. "Ik weet dat je nog heel veel wilt vertellen Hans en dat je dat nu niet kunt," zei ze nadat we heel lang stil bij elkaar gelegen hadden, "maar schrijf alsjeblieft alles op wat je zeggen wilt want ik wil de discussie niet uit de weg gaan. Ik wil het bespreekbaar met je maken en je niet voor een voldongen feit stellen en je zeker niet overrompelen." Gut, en dat maakte het allemaal nog zoveel moeilijker. Was er een mens die me beter begreep dan zij? Ja, misschien toch wel: Max! "Laten we gewoon bekijken hou het gaat, liefste. Geef het tijd maar beloof me dat je er nooit spijt van zult hebben. Daarvoor is hetgeen dat we met elkaar gehad hebben te goed geweest." Ik trok haar dicht tegen me aan en zorgde er met mond, lippen en tong voor dat ze een heerlijk orgasme kreeg. Daarna nam ik haar opnieuw. De bezoekjes die ik 's avonds aan Max bracht waren een ware kwelling voor mij. Max weet mijn stilheid aan het feit dat ik het onwennig vond hem zo in bed te zien liggen en ik liet het daarbij. Hij hoefde gelukkig maar vijf dagen te blijven en toen mocht hij weer naar huis. Hij herstelde prima en was twee weken later weer aan het werk. Hij deed het nog wel wat voorzichtig aan en liet het zware werk aan mij over maar dat vond ik prima. Ik probeerde zo normaal mogelijk te doen en slaagde daar goed in. Na die nacht en ochtend met Martha kwam ze de eerste keer op een dinsdagavond bij me langs. Ik had al mijn bedenkingen op papier gezet. Kort gezegd kwam het erop neer dat ik vond dat ik Max bedroog en dat ik de vriendschap met hem en haar enorm onder druk zette door met Martha seks te hebben. Heel lang praatten we er die eerste keer samen over en Martha gaf me alle tijd om mijn gedachten om te zetten in woorden. Ze kon mijn twijfel echter niet wegnemen en dus bleven we beiden staan waar we stonden. Aan het eind van de avond vrijden we echter uitgebreid en dat was het begin van onze relatie. Vanaf dat moment kwam ze bijna elke dinsdagavond bij me langs. Officieel was ze dan met een vriendin aan het stappen maar in het echt was ze bij mij en waren we meestal intiem met elkaar. Niet altijd echter. Soms gaven we er de voorkeur aan om gewoon samen een glas wijn te drinken en met elkaar te praten. Onze vriendschap verdiepte zich enorm op die manier. Regelmatig liet ik haar weten echter dat ik het nog steeds niet eerlijk ten opzichte van Max vond. Dat wij hem bedrogen! Dat ze met hem erover moest praten omdat ik niet zou willen dat hij er op een andere manier achter zou komen maar eigenlijk begreep ik ook wel dat hetgeen wij nu hadden heel moeilijk uit te leggen zou zijn. Hoe breng je zoiets? Op een dinsdagavond in januari kwam ze met een gigantische glimlach binnen. En nieuwsgierig vroeg ik haar wat er was. Ze wilde echter niet praten maar eerst seks hebben. We hadden een uur lang prima seks met elkaar en toen we lekker tegen elkaar aan lagen begon ze te praten of liever gezegd te vragen. "Als jullie met de wagen thuiskomen wat doen jullie dan altijd." "Huh?" vroeg ik verbaasd. "Vertel me gewoon wat jullie dan doen." En ik begon te vertellen. "Nou eerst laden we de wagen uit en bergen alles op waar het hoort. Dan gaan we naar het kleedhok waar ik me omkleed voor ik naar huis ga." "Je wast je daar ook toch?" "Ja meestal wel eventjes want ik wil niet stinkend op de fiets naar huis daarvoor ben ik te ijdel." "Was je je helemaal?" "Waar gaat dit heen, Martha?" "Vertel me alles Hans en sla niets over hoe onbelangrijk het je ook lijkt." "Oké. Het hangt ervan af hoe ik me was. Soms alleen mijn gezicht en handen. Soms het hele bovenlijf en soms als ik echt gigantisch smerig geworden ben, was ik me helemaal." "En gisteravond?" "Toen heb ik me helemaal gewassen omdat ik in een kruipruimte gezeten had waar het echt smerig was." "En waar was Max op dat moment?" "Max blijft altijd bij me tot ik wegga. Hij praat dan altijd over van alles en nog wat en houdt me gewoon gezelschap. Maar nou wil ik weten waarom je dit alles wilt weten anders ga ik je kietelen," dreigde ik terwijl ik haar stevig beetpakte. "Max valt op jou, liefste!" "Kom op zeg! Hallo!" Groot ongeloof sprak uit mijn intonatie. "Echt waar. Toen ik gisteravond uit het kantoortje kwam, hoorde ik je net gedag zeggen en kwam Max uit de garage. Ik groette hem maar hij keek totaal langs me heen. Hij had een heel vreemde blik in zijn ogen en een glimlach om zijn lippen." "Nou en?" "En een gigantische erectie in zijn broek Hans. Hij is op jou Hans. Zeker weten! Daarom wilde ik weten hoe je je daar gewassen had. Hij heeft zich waarschijnlijk ontzettend aan je zitten te vergapen." "Nou ... weet het niet hoor." "Echt geloof me. Ik ben vlak voor hem gaan staan, heb met mijn handen voor zijn gezicht heen en weer gezwaaid en nog zag hij me niet. Ik zag zijn stijve en drukte me dicht tegen hem aan en pas toen schrok hij op uit zijn heerlijke, geile dromen van jou en werd enorm rood. Zo rood als ik hem nog nooit gezien heb. Ik vroeg hem of hij zin had in een vluggertje en dat hebben we toen gedaan maar echt ... zijn erectie was voor jou bedoeld, hij valt op je Hans." Met groot ongeloof had ik het aangehoord en nog steeds kon ik het niet bevatten. Het wilde er gewoon niet in bij mij. Waarom zou Max ... Ja ... maar waarom viel Martha op mij. "En wat denk je dat we daar mee kunnen bereiken?" "Heel veel lieveling. Als jij hem zover kunt krijgen dat hij en jij samen iets krijgen dan kunnen we misschien ook onze relatie opbiechten zonder ..." Ik hoorde allang niet meer want ze zei, voelde alleen maar dat ik onder gigantisch grote druk kwam te staan. Voelde me enorm gemanipuleerd. "Luister je nog naar me?" "Nee Martha. Ik ben de draad echt helemaal kwijt en echt dit kan ik niet doen." "Maar Hans, wees eens eerlijk tegenover jezelf. Heb jij niet altijd een oogje gehad op Max?" Ik werd rood en zag een grote glimlach op Martha's gezicht verschijnen. "Ik zal niet lachen omdat je dan misschien het gevoel hebt dat ik je niet serieus neem maar ik heb vaak genoeg je blik kunnen volgen als je Max bekeek, lieveling en echt het maakt me helemaal niets uit. Heb altijd gewoon gedacht dat Max toch niets met jongens te maken wilde hebben en dat jouw blikken dus geen kwaad konden maar nu ... nu jij en ik iets hebben en Max ook interesse in jou blijkt te hebben, denk ik dat we het moeten gaan gebruiken. Ik moet nu weg maar denk erover als je wilt." Ze kleedde zich naast het bed aan en verliet me nadat ze me nog een kus gegeven had. Alleen met mijn gedachten trok ik het dekbed over mijn hoofd heen. Verdomme, wat een puinhoop hadden we ervan gemaakt. Wat een ellende. Eerst al die geheimhouding over onze relatie. Dan Max die waarschijnlijk zijn gevoelens voor mij voor zich hield. Verdomme, wat een puihoop allemaal bij elkaar! Geen oog deed ik dicht die nacht. Telkens weer hoorde ik de woorden van Martha door me heengaan: ‘Hij is op je, Hans.' En eigenlijk had ik dat prachtig moeten vinden natuurlijk. Ik was tenslotte homo. Maar onder deze omstandigheden was het allemaal niet zo prettig meer. Het was gewoon te gecompliceerd geworden doordat Martha en ik iets met elkaar gekregen hadden. Als nou Max als eerste was gekomen ... Nee, verwierp ik het idee meteen want die zou ook op geheimhouding gestaan hebben, vast en zeker. Dan was het net zo gemeen geweest ten opzichte van Martha. De gedachten bleven gaan en komen maar ik vond niet de oplossing. En ook de weken en maanden daarna kwam die niet dichterbij. Martha bleef aandringen dat ik er iets mee zou gaan doen maar ik wilde de dingen niet nog ingewikkelder maken. Dan zou er helemaal geen uitweg meer zijn. Maar was die er nu nog wel dan? Eigenlijk niet want ik wist dat de bewering van Martha, dat Max op mij viel, waar was. Diverse keren had ik daarna heel nauwgezet opgelet als ik me in zijn bijzijn omkleedde en waste en inderdaad: steeds had hij met nauwelijks verholen blik me uitvoerig gadegeslagen waarbij er in zijn kruis iets was gaan groeien. Soms had ik expres lang getreuzeld en was ik langer bloot gebleven dan strikt noodzakelijk was en heel de tijd had ik gemerkt dat zijn ogen mijn lichaam zochten. En eigenlijk, wilde ik hem maar wat graag! Het werd zomer en opnieuw paste ik op het huis van de familie. Toen ze terug waren, ging Martha met de kinderen nog een weekje logeren bij haar ouders. Max en ik togen weer aan het werk omdat er genoeg opdrachten lagen en drie weken vakantie al te veel waren geweest. Maar ja, af en toe vakantie vieren is gewoon noodzakelijk om de batterij weer op te kunnen laden. Het was ontzettend warm die dagen en eigenlijk veel te warm om te werken maar er moesten de nodige klussen geklaard worden en dus werkten we stevig door. Op vrijdagmiddag hielden we er op tijd mee op omdat we beiden er gewoon helemaal door heen zaten. Omkleden en wassen had die middag geen zin want zodra ik thuis zou zijn, zou ik opnieuw onder de douche moeten zo warm was het. Thuis douchte ik me uitgebreid en beloofde me zelf dat ik het ontzettend rustig aan zou gaan doen. Ik las wat, keek een tijdje naar de televisie en tegen elven vond ik het wel goed. Mijn flat is gelukkig ook in de warmste zomers koel te nemen en dat vind ik vooral met slapen wel een uitkomst. Maar ... hoe goed ik mijn best ook deed ... ik kon de slaap niet vatten die avond. Ik draaide me van de ene op de andere zijde, op mijn rug, op mijn buik maar ... het wilde me niet lukken. Een tijdje bleef ik zo woelen maar toen het twaalf uur geworden was, vond ik het welletjes en stapte uit bed. Ik trok een slip, een korte broek, een T-shirt en mijn Nikes aan en liep de trappen van de flat af naar beneden. Ik sloeg rechtsaf en liep het plantsoen in. Daar leidde een kronkelweg me uiteindelijk naar de rivier toe. Ondanks het nachtelijke uur was het briesje dat er stond nog warm en ik nam me voor om het kanaal helemaal langs te lopen tot de brug. Een stuk van ongeveer 4 kilometer en dan zou ik nog eens 3 terug moeten om thuis te komen. Leuke wandeling in elk geval. Er waren meer mensen die slaapproblemen hadden zo te zien want ik zag nog mensen aan het water zitten en ook kwam ik regelmatig andere wandelaars tegen. In gedachten verzonken, zette ik de ene stap na de andere zonder er echt met mijn aandacht bij te zijn tot ik ineens een hond hoorde blaffen: het was Tobias! Hij stond aan de andere kant van de rivier en blafte ter herkenning naar me. "Hé jongen!" riep ik. "Waar is je baas dan?" Tobias begon te rennen en een eindje verderop zag ik inderdaad iemand aan het water zitten. Ik liep in dezelfde richting en kon even later duidelijk Max herkennen. Tobias had eerst wat dol om Max heen gesprongen en was toen weer teruggerend in mijn richting. Op gelijke hoogte met mij blijvend liep hij toen naar de plaats waar Max zat. "Gut ... ik dacht al," zei Max, "die hond is gek geworden maar jij bent het maar." "Dank je zeg!" Max lachte. "Geen slaap?" "Wel slaap maar niet kunnen slapen is wat anders." "Bij jou is het toch niet zo warm in huis?" "Dat is het ook niet maar ... ben zelf wat onrustig lijkt wel." "Zin in een potje bier dan?" Ik riep hem toe dat dat goed was. "Als je over de brug wilt gaan, moet je opschieten anders is het bier warm als je er bent." "Ik ga niet over de brug!" En terwijl ik dat zei, stapte ik uit mijn schoenen en trok ik mijn T-shirt uit. "Ga je echt door het water." Ik knikte. "Je bent ook echt hartstikke gek hè!" Gek of niet, ik deed wat ik voorhad en stapte het water in. Maar het viel me toch wel tegen want ik had niet verwacht dat ik tot aan mijn schouders nat zou worden. De vaart was dieper dan ik gedacht had. Op het diepste punt had ik mijn schoenen en T-shirt hoog boven mijn hoofd moeten houden om te zorgen dat ze droog bleven. Max reikte me zijn hand en trok me op de kant. Ik liet me in het gras bij hem zakken en ook hij ging weer zitten. "Je hebt kippenvel man!" merkte hij op. "Ja, het was best wel koud eigenlijk." Ik begon met mijn T-shirt mijn bovenlijf af te drogen. En voelde plotseling hoe hij met zijn shirt, dat hij uitgetrokken had, mijn benen begon te drogen. Verbaasd keek ik hem aan. "Sorry," zei hij toen zijn blik de mijne kruiste. "Ik had het niet zomaar moeten doen." "Het geeft niets, Max," probeerde ik hem gerust te stellen. "Tuurlijk wel man! Wat moet je nou wel niet van me denken?" Bliksemsnel overwoog ik wat ik nu het beste zou kunnen antwoorden. Ik zou het heel laconiek kunnen opvatten en hetgeen ik wist voor hem nog langer verborgen houden of ik zou hem kunnen confronteren met dat wat ik wist. Heel vaak raakte ik juist op dit soort momenten in paniek en kwam er geen woord meer over mijn lippen maar dit keer ... "Ik denk alleen maar," zei ik terwijl ik mijn hand op de zijne legde, "dat jij ontzettend veel van me houdt en daar heb ik helemaal niets op tegen." Ik boog mijn hoofd naar hem toe en drukte heel snel een klein kusje op zijn lippen. Natuurlijk schrok hij van mijn reactie en trok hij vrijwel meteen zijn hoofd terug. "Zeg euh ... wat haal je je nou in je hoofd?" "Helemaal niets, Max! Ik weet gewoon dat je gek op me bent of gek op jongens in het algemeen." Kwaad sprong hij overeind. "Wat? Denk je dat ik een flikker ben?" "Ik denk het niet alleen Max maar het bewijs staat rechtop in je korte broek!" En brutaal wees ik hem op het sportbroekje dat hij droeg waarin zijn stijve als tentstok fungeerde. Zijn hoofd werd rood en zijn mond opende zich maar er kwam geen woord over zijn lippen. "Ik heb inmiddels vaak genoeg je reactie gezien als je naar me zat te kijken, Max! En echt, ik vind het niet erg." Hij ging weer naast me zitten en schoof dicht naar me toe. "Echt niet?" vroeg hij uiteindelijk. "Nee, helemaal niet. Ik weet niet wat je in me ziet maar ..." "Sufferd! Je ziet er hartstikke goed uit man ... al vanaf het allereerste moment heb ik je bijzonder gevonden dat weet je en nu ... nu we zo vaak ... en zo nauw samenwerken ... is dat gevoel steeds verder gegaan ...en echt ... soms heb je me echt compleet gek gemaakt met dat mooie, naakte lijf van je zo dicht bij me en toch ... zo ver ... zo ongrijpbaar." Ik bracht mijn hoofd weer naar het zijne toe en nogmaals beroerden onze lippen elkaar maar ditmaal trok hij zijn hoofd niet weg. Ik kreeg de kans om zijn lippen goed tegen de mijne te voelen en het voelde enorm goed. Toen ik met mijn tong langs zijn lippen streek, kreeg hij het echter weer te benauwd. "Ik weet het niet, Hans. Weet niet of dit wel goed is wat we doen." "Oké," zei ik terwijl ik in de benen sprong. Je hebt me een biertje beloofd en iets fris gaat er best wel in bij me." Meewarig keek hij me aan. "Kom in de benen!" en ik reikte hem mijn hand. Hij pakte hem beet en liet zich overeind trekken. Op blote voeten liep ik het kleine eindje met hem door het park naar zijn achtertuin. Ik wist de weg vanwege de lange wandelingen die ik vaak genoeg met Tobias gemaakt had maar liet hem voor gaan. Tobias kwam pas aangerend toen Max luid floot. De hond ging in zijn buitenhok liggen en Max en ik liepen naar binnen toe. Ik zei hem dat ik mijn natte kleren even in de droger ging doen en hij gaf me zijn natte overhemd mee. Op de overloop stopte ik de natte spullen in de droger en schakelde deze in. Daarna deed ik een badlaken rond mijn middel en zo liep ik even later weer terug naar beneden. Max zat op de bank en voor hem op tafel stonden twee flesjes bier. "Hé heb je wat aangetrokken?" "Ja, wil je niet in de verleiding brengen als jij er nog niet aan toe bent, Max. Als je wilt wachten dan moet je dat doen. Ik wil niet dat je iets doet waar je spijt van krijgt." Nu was hij degene die een kus uitdeelde en ik liet hem begaan. Misschien was het wel beter om het initiatief bij hem te leggen. Misschien wilde hij wel gewoon die rol hebben ... en als het dan de kant op zou gaan die ik wilde, had ik daar helemaal niets op tegen. Zijn lippen waren op de mijne en hij liet zijn tong er langs glijden. Ik opende mijn lippen en zijn tong vervolgde zijn weg naar binnen. Ik kreunde diep omdat zijn warme lichaam met dat heerlijk ontblote bovenlijf tegen me aan werd gedrukt. "Verdomme Max, dat voelt verrekte goed," zei ik hem tussen twee kussen door. "Ja ... vreselijk geil Hans!" Hij haalde de knoop uit het badlaken er zo voor zorgend dat hij overal bij zou kunnen komen. "Je bent ontzettend mooi Hans." Ik bedankte hem voor het compliment en meteen nadat hij me een vette knipoog had gegeven, liet hij zich van de bank afglijden en nam plaats tussen mijn benen. Ik hoefde niets bij te sturen, het ging precies zoals ik gewild had. Zijn grote, stoere mannenhanden voelden opmerkelijk zacht aan op mijn lichtbehaarde bovenbenen toen hij me heerlijk begon te strelen. Toen zijn vingers voorzichtig aan de binnenkant van mijn dijen begonnen, kon een reactie niet uitblijven. Mijn jongeheer sprong omhoog en een nieuwe knipoog volgde. "Lekker?" vroeg hij me. Ik knikte en kreunde. God hij wist hoe hij me gek moest maken. "Zullen we naar boven gaan?" "Oké." Hij stond van de grond op, stapte uit zijn broekje en bloot liepen we naar boven toe. In zijn slaapkamer aangekomen, liep hij om het brede bed heen naar Martha's kant van het bed en legde de trouwfoto van Martha en hem met de beeldzijde naar beneden op het nachtkastje neer. "Waarom doe je dat?" vroeg ik hogelijk verbaasd. "Omdat ik niet wil dat ze ziet wat wij doen," zei hij met een brede glimlach en een nieuwe knipoog. Maar ... ineens voelde het allemaal niet lekker meer. De spanning vloog me naar de keel en ik voorvoelde dat de moeilijke ogenblikken eraan zaten te komen. "Kom lekker bij me liggen," nodigde hij me uit terwijl hij zelf languit ging liggen. "Ik weet het niet Max." "Wat? Waarom niet?" "Omdat ik het idee heb dat dit voor jou een eenmalig gebeuren is en dat wil ik niet." "Maar god, Hans het kan gewoon niet anders. Ik kan toch niet Martha continue bedriegen?" "En een keer wel dan?" "Nee, eigenlijk kan dat ook niet maar verdomme! Ik wil je gewoon, Hans!" "Ja en het spijt me maar voor een keer leen ik me echt niet hoor!" "Wat wil je dan?" "Ik wil dat je van me houdt en dat we veel vaker dan deze ene keer elkaar kunnen laten voelen dat onze liefde voor elkaar echt is. Dat wil ik." "Maar ik heb een relatie en die wil en kan ik niet op het spel zetten." Natuurlijk kon ik hem volledig volgen maar ik wilde ook dat hij mij zou begrijpen. Ik stond op het punt om mezelf helemaal aan hem te geven en wilde niet dat dat een eenmalige gebeurtenis zou zijn. Er moest meer zijn. Maar ... hoe kreeg ik dat nou voor elkaar. Zou ik open kaart moeten spelen? Ja, misschien was dat wel het beste en zonder ook maar verder na te denken, begon ik te praten. "Misschien helpt het als ik je zeg dat ... dat ... Martha en ik al geruime tijd iets met elkaar hebben. We hadden elkaar nodig. Wilden laten zien dat ..." Wat ik verwacht had dat er zou gebeuren, dit niet. Ik had gedacht dat ik het zou kunnen uitleggen. Aangeven dat Martha geen moeite had met Max zijn gevoelens voor mij maar ... Zijn hoofd werd rood en uit zijn ogen straalde een hels vuur dat sprak van ontzettend grote haat. Ik werd er enorm bang van maar had nu eenmaal de deksel van Pandora's doos gehaald en zou nu alles over me heen moeten laten komen. SHIT!!! "Wat! Jij gore eikel! Heb jij een relatie met mijn vrouw?" "Ja en je moet weten ..." Ik kreeg geen tijd om uit te praten. Voordat ik het wist stond hij vlak voor me en volgde het ene na het andere scheld- en vloekwoord. Ik telde noch de woorden noch de minuten maar er leek geen einde aan te komen. Pas toen hij zei: "En wat zeg je daarop?" kwam ik weer tot mijn positieven. En toen zat ik op slot. Volledig dichtgeslagen. "En nu zwijgen hè! Makkelijk hè dat je een excuus hebt!" Hij imiteerde mijn stem en herhaalde wat ik zo vaak gezegd had als ik niet uit mijn woorden kon komen en dat deed me nog veel meer pijn dan al die boze woorden die hij gesproken had. "Shit Max ik kan het niet uitleggen!" schreeuwde ik keihard mijn eigen stilzwijgen doorbrekend. De tranen liepen me over de wangen. "Tranen helpen je niets jongen. Hoe kon je in godsnaam met Martha naar bed gaan. Met de vrouw van de man die je altijd je allerbeste vriend hebt genoemd. Hoe heb je haar überhaupt zover gekregen? Heb je de zielenpoot gespeeld die het zo moeilijk thuis heeft gehad." Een nieuwe, diepe wond bracht hij me toe. Ik sloot mijn ogen en bad tot een god waarvan ik het bestaan altijd ontkend had dat hij me zou helpen maar tegelijkertijd wist ik dat ik zelf verantwoordelijk was voor de enorme puinhoop waarin ik nu zat en dat ik dus ook de rommel zelf zou moeten opruimen. Ik liep langs hem heen. "Weglopen? Ga je weglopen nu het moeilijk wordt?" "Ik loop niet weg!" zei ik op uiterst kalme toon maar van binnen verscheurd door verdriet. Ik liep naar Martha's toilettafel en trok de la naar voren. Daar lag de brief waarvan ik het bestaan wist. Een voorzorgsmaatregel waar ik haar om verzocht had voor het geval dat ... en ‘dat' was gekomen. "Alsjeblieft," zei ik terwijl ik Max de brief aanreikte. "Misschien kan zij het beter uitleggen dan ik." Ik liep terug naar haar kant van het bed en ging daar met mijn rug naar Max toe zitten. Mijn ellebogen zette ik op mijn bovenbenen en mijn hoofd verstopte ik tussen mijn handen. Ik voelde aan de vering in het bed dat Max ook ging zitten. Het duurde lange tijd voor hij uitgelezen was. "Goddomme hoe kan ik dit ooit weer goedmaken, Hans," was het eerste dat hij zei. Hij kwam bij me zitten en nu huilde ik niet langer alleen. "Had ik maar naar je geluisterd dan had jij hetzelfde gezegd als zij." "Ik weet het niet, ik ken de inhoud van de brief niet," reageerde ik. "Maar waarom heb je niet verteld dat zij degene was die begonnen is." "Omdat ik net zo verantwoordelijk ervoor ben als dat zij dat is." "Ja, natuurlijk wel maar ..." "Voor mij maakt dat geen verschil, Max. Ik hou van haar en zij van mij." "Heb je er werkelijk zo vaak op aangedrongen dat ze met mij moest gaan praten?" "Ja, dat heb ik gedaan omdat ik jou, mijn allerbeste vriend, niet wilde bedriegen." Hij sloeg zijn arm om me heen, trok me tegen zich aan en huilde opnieuw. Nog nasnikkend vroeg hij me hoe hij het ooit weer goed kon maken. "Door van me te houden, Max. Door met mij de dingen te doen die je doet met iemand waarvan je houdt. En dat niet voor een keer maar vaker. Zo vaak als wij beiden nodig hebben. Zo vaak als we beiden willen laten zien wat onze liefde voor elkaar betekent. En echt ... het gaat me heus niet alleen om de seks want liefde is voor mij veel meer dan dat. Seks is een mooie bijkomstigheid en niet meer dan dat maar wel een heel goede manier om te laten zien dat je met twee mensen een prachtige eenheid kunt vormen." "Twee mensen?" "Misschien ook wel meer." "Wil je me nog?" "Ja, Max. Ik wil je nog steeds." "Kun je mij mijn vreselijke woorden vergeven? Kun je me vergeven dat ik expres geprobeerd heb je te bezeren?" "Dat heb ik allang gedaan omdat ik me heel goed kan voorstellen hoe zoiets als ik je probeerde te vertellen, geklonken moet hebben in de oren van iemand die zo ontzettend veel van zijn vrouw houdt als jij doet." "Je bent echt een heel bijzondere vent, Hans. Weet je dat?" Ik haalde mijn schouders op. Was het nou zo bijzonder? "Ik meen het Hans! Misschien is het wel juist goed geweest dat je door je ... gut hoe moet ik het noemen ..." "Mijn handicap?" "Ja, misschien moet ik het zo zeggen. Misschien is het wel juist goed geweest dat je door je handicap niets kon zeggen. Want anders hadden we misschien nog steeds scheldend en tierend tegenover elkaar gestaan. Maar ... ik weet ook dat het voor jou niet gemakkelijk moet zijn geweest. En echt ik meen het als ik zeg dat het me enorm spijt. Ik heb dingen gezegd die ik nooit had mogen zeggen maar ..." "Stil maar Max," zei ik terwijl ik me tegen hem aanvlijde. "Ik weet dat je de dingen die je gezegd hebt nooit gezegd zou hebben als je jezelf niet bezeerd gevoeld zou hebben. Je reageerde gewoon heel primair en dat kan heel goed zijn." "Ja ... maar in dit geval en tegenover jou dus niet." "Het is goed, Max." Ik keek hem aan en sloot mijn ogen. Het was voldoende teken voor hem om te begrijpen wat ik wilde dat hij zou gaan doen. Zijn lippen waren warm op de mijne en het leek of een geweldige energiestoot door mijn lichaam raasde. Ohhh, dit voelde zo enorm goed. Zo goed had zoiets eenvoudigs als een kus nog nooit gevoeld. Het was duidelijk voor mij; dit was veel meer dan dierlijke lust naar het lichaam van een ander. Dit was liefde van hem voor mij en andersom. Hevig hijgend, verbrak hij de kus en keek me, toen ik mijn ogen opende, met grote ogen aan. "Ik hou van je Hans!" En met dat sloeg hij zijn krachtige armen om me heen en drukte me stevig tegen zich aan. Zijn lichaam voelde heerlijk aan en opnieuw reageerde het mijne alsof het in een flipperkast veranderd was. Ik zag sterretjes en voelde me enorm goed. Ik heb nooit ervaring opgedaan met drugs of zo maar ik weet zeker dat dit veel en veel beter was. Bovendien zou onze liefde voor elkaar iets blijvends zijn en wilde ik er nooit van hoeven afkicken. Zijn handen gleden over mijn rug en bezorgden me kippenvel. Ik besloot niet langer passief te blijven en begon ook zijn rug te strelen. Bij hem merkte ik hetzelfde. Even later rolden we op het bed. Onze handen waren overal tegelijkertijd en hadden maar een doel: elkaar liefhebben. Toen ik mijn handen tussen zijn benen bracht, voelde ik dat hij al aardig reageerde op mijn strelingen. Hij was nog wel niet volledig in erectie maar begon toch al aardig stijf te worden. Plots duwde ik hem van me af en bracht mijn hoofd ter hoogte van zijn kruis. Meteen hapte ik toe! Een diepe kreun volgde toen ik mijn tong langs zijn zak liet glijden. Zijn ballen waren geschoren. Iets waar waarschijnlijk Martha de hand in had gehad want toen ze had gezien dat ik me daar schoor, had ze gezegd dat Max dat ook eens zou moeten doen. Ik zoog één bal in mijn mond en begon hem te bewerken met mijn tong. Max kreunde heftiger en omdat ik enigszins aan censuur doe, zal ik niet letterlijk weergeven wat hij allemaal voor vieze woorden uitkraamde. De ene bal maakte plaats voor de andere en opnieuw brak er een ware stroom aan niet echt toelaatbare uitspraken los. Nadat ik mijn tong goed nat had gemaakt, liet ik hem van onder zijn balzak naar boven glijden. Ik likte langs zijn nu volledig in erectie zijnde pik tot ik bij de dieppaarse eikel kwam. Mijn tong gleed toen rond het topje en Max gooide zijn hoofd in de nek onder het slaan van een gigantische kreet. Mijn lippen sloten zich om het heerlijke ding en ik liet hem meteen flink naar binnen gaan. Ineens waren zijn handen op mijn hoofd en in mijn haren. Hij streelde en trok eraan en trok me als het ware heen en weer over zijn stijve. Het was gewoon geweldig geil. Plotseling duwde hij me weg. "Zo wil ik niet bij je klaarkomen, Hans," zei hij terwijl hij me met een blik van ware verrukking op zijn gezicht aankeek. "Nee? Wat wil je dan?" "Ik wil je straks heerlijk neuken ... tenminste als jij dat zou willen laten doen." Het tweede gedeelte van de zin was er ontzettend vragend uitgekomen en ik besloot hem niet te plagen. "Ja ... heel graag Max. Maar ... doe wel een beetje voorzichtig met mij want het zal mijn eerste keer zijn dat ik het laat doen." "Echt???" "Ja. Heb altijd gevonden dat dat iets is wat ik wilde bewaren voor degene waar ik echt van houd en ..." Verder kwam ik niet. Zijn tong in mijn mond belette me verder te praten. En met zijn tong kwam zijn hele lichaam over me heen. Het was heerlijk om daar zo onder hem te liggen en die harde pik van hem tegen die van mij te voelen. Hij bewoog zijn onderlijf heen en weer en kreunde zachtjes. Toen verbrak hij de tongzoen en kuste me waar hij me maar kon raken. Mijn neus, mijn oren, mijn wangen, mijn voorhoofd overal drukte hij zijn lippen op. Via mijn borst, tepeltjes, bovenbuik, navel en onderbuik gleed hij naar zijn doel toe. Ik wilde best zo bij hem klaarkomen. Ik hoefde niet zo nodig hem te neuken. Niet vandaag, dacht ik. Wist trouwens niet eens of hij het wel zou willen. Iets dat ik zou moeten vragen maar ... niet nu. Nu gaf ik me over aan dat heerlijke gevoel dat zijn mond over mijn stijve me bezorgde. Ik was te opgewonden en hoezeer ik ook probeerde een zaadlozing uit te stellen het lukte me niet. "Ik ga komen, ik ga komen," riep ik en met dat liet hij mijn lul uit zijn mond schieten en spoot ik mezelf onder. Met een brede glimlach keek hij naar mijn schokkende lichaam. "Man, wat prachtig om zoiets te zien," zei hij duidelijk onder de indruk. Ik lachte. "Je hebt jezelf toch ook wel eens klaar getrokken?" "Tuurlijk wel maar om te zien hoe een andere kerel klaarkomt, is gewoon iets heel bijzonders. En dat had ik tot nu toe nog nooit gezien." "Beter dan het kijken naar een vrouw die klaarkomt?" "Jij kunt het weten, Hans," lachte hij. "Weet niet of er verschil is. Martha komt als ze komt helemaal en ook dat is prachtig om te zien." Ik wist het. "Euhh ..." begon Max en ik wachtte af wat er zou gaan komen al had ik er wel een idee van. "Zou ik ..." Ik had geen zin om al te lang te wachten. Ik was tenslotte degene die niet uit zijn woorden kon komen. Niet hij toch? "Natuurlijk Max. Ik zou graag willen dat je mij neukte. Voor jou heb ik het bewaard." Hij gaf me een klein kusje. Toen hij zich naar het nachtkastje boog, zag ik dat zijn worst nog steeds stijf was. Hij pakte een condoom en schoof deze handig over het ding heen. Daarna pakte hij een potje met wat vaseline. "Nee, Max. Probeer het eerst eens met je tong, zeg!" Als het dan nog niet zou lukken kon hij altijd nog die crème gaan gebruiken. Ik ging op handen en knieën zitten en bood hem mijn gaatje aan. Eerst streelde hij me uitvoerig door mijn bilnaad en dat was al een heerlijk gevoel. Toen bracht hij zijn tong in mijn spleet en begon me o zo heerlijk te likken. Het was echt iets geweldigs. Nog nooit had iemand dat bij mij gedaan en ik kon me nu heel goed voorstellen waarom de jongens bij wie ik het wel gedaan had zo tekeer waren gegaan. Het was echt overheerlijk! Toen duwde hij heel voorzichtig een goed nat gemaakte vinger bij me naar binnen. En dat was een nieuwe, verrukkelijke sensatie. Toen een tweede vinger volgde ging ik compleet uit mijn dak. Na een tijdje draaide ik mijn gezicht naar hem toe en bemerkte dat hij mijn blik goed taxeerde. "Ben je bang?" Ik knikte. "Maar wil je wel doorzetten dan?" "Ja, Max! Ik wil dat je het doet met me!" "Maar ik wil niet dat het je pijn doet of zo hoor?" Ik gaf hem een knipoog en zei hem dat hij moest doorgaan. Hij deed wat ik hem vroeg, zette zijn harde tegen mijn gaatje en duwde zich naar binnen. De pijn was enorm en geheel ongecontroleerd slaakte ik een immense kreet. De reactie van Max was er duidelijk een van schrik en had ik hem niet gezegd dat hij verder moest gaan dan had hij zich vast en zeker uit me teruggetrokken. Op mijn aandringen, duwde hij zich echter verder naar binnen en ... kwam klaar. Meteen trok hij zich terug en ging op zijn rug naast me liggen. Keer op keer beukte hij met zijn vuisten op het matras. Vanuit mijn standje probeerde ik weer te gaan liggen maar mijn achterste deed me vreselijk zeer. Toen het me eindelijk gelukt was, nestelde ik me dicht tegen hem aan. "Kom op Max, zo erg is het nou ook weer niet hoor!" "Verdomme, heb ik eindelijk wat ik al mijn hele leven lang wil en dan ... dan lever ik zo'n stompzinnige prestatie!" "Hallo??? Ik dacht dat het tussen ons meer zou zijn dan een prestatie! Ik dacht dat er tussen ons iets is dat we liefde noemen!" "Ja ... natuurlijk je hebt gelijk maar ik ... ik wilde je gewoon laten merken hoeveel ik van je hou en dan ... dan valt het zo ontzettend tegen die eerste keer." "Max, neem van mij aan dat het neuken van een man heel wat anders is dan het neuken van een vrouw." "En je had het nog nooit eerder gedaan met een jongen ..." reageerde hij met van verbazing opengesperde ogen. "Ik heb me nog nooit laten neuken, dat is wat ik gezegd heb of bedoeld heb te zeggen, Max. Er zijn wel jongens geweest bij wie ik het mocht doen zonder dat ze dezelfde tegenprestatie wilden en echt een jongen is in de regel veel strakker dan een vrouw alhoewel Martha ..." Hij lachte. "Ja ... die kan behoorlijk tegengas geven hè?" "Inderdaad die kan zo ontzettend goed ..." Hij knikte en wist precies wat ik bedoelde. "En bovendien ga je me toch niet vertellen dat je maar een keer kunt klaarkomen wel?" Hij glimlachte breed naar me en drukte een kusje op het puntje van mijn neus. Daarna trok me op zich en begonnen we elkaar opnieuw te tongzoenen. De vlammen sloegen direct weer over. We draaiden ons geheel automatisch in standje 69 en ik voelde hoe Max meteen de mijne naar binnen begon te zuigen. Ik verwijderde eerst het condoom en likte verwoed de spermaresten van zijn lid. Het smaakte heerlijk en toen zijn jongeheer weer op volle sterkte was, bemerkte ik dat ik het echt niet lang meer zou kunnen uithouden. Shit! Nee, zo moest ik niet denken nu! Niet nadat ik net Max het verwijt had gemaakt dat hij het niet moest zien als een prestatie. Ik liet me gaan en spoot Max in zijn mond. Hij wilde het waarschijnlijk zo want hij deed geen enkele moeite om mijn spuitende pik uit zijn warme mond te halen. Hij dronk me helemaal leeg en trok me toen naar zich toe. Terwijl we een nieuwe, hete tongzoen uitwisselden, proefde ik mijn eigen zaad. Het maakte me ontzettend geil en eigenlijk - ondanks dat ik het echt niet prettig had gevonden - wilde ik niets liever dan dat hij me opnieuw zou neuken. Nadat de tongzoen afgebroken werd, sloeg ik mijn ogen op en keek ik recht in die van hem. "Zou ik het nog een keer mogen proberen?" "Ja, graag lieve Max!" Ik schoof een kussen onder mijn onderrug en trok mijn benen op. Hij was bezig met een nieuw rubber en zette zich daarna tussen mijn benen. Ik voelde hoe hij zijn eikel tegen mijn nog steeds natte gaatje zette en voelde de spanning van onderen toenemen. Dat was het dus! Ik was gewoon te gespannen. Hij duwde nog niet eens en ik voelde me al verkrampen. Ik sprak mezelf toe dat ik me moest ontspannen maar ... verdomme ... het ging niet. Toen hij naar binnendrong, voelde ik de pijn toenemen. Als dit elke keer zo zou gaan, kon ik me niet voorstellen dat kerels het leuk vonden om genaaid te worden maar ... ik had bij degenen die ik mocht nemen toch heel duidelijk gezien en gemerkt dat ze het prettig hadden gevonden. Wat mankeerde er dan aan mij? Ik keek Max aan en zag aan de blik in zijn ogen dat hij zich zorgen maakte. Ik glimlachte zwak naar hem maar wilde me ook niet echt groter voordoen dan ik was op dit moment. "Is het niet goed? Doe ik iets fout?" "Nee, dat is het niet," kreunde ik. "Ik heb, denk ik, moeite met me ontspannen en daarom ... ahhhhh," slaakte ik een kreet. "Zal ik maar stoppen dan?" "Nee, ga alsjeblieft door." "Maar God Hans, het is geen noodzaak om elkaar te neuken hoor. Er zijn genoeg manieren waarop ..." "Ik weet het Max maar ik wil dit zo vreselijk graag. Misschien wel te graag. Misschien ben ik daarom wel zo gespannen. Maar ga alsjeblieft door. Het gaat wel en je doet het uitstekend!" "Maar ik wil niet ..." "Neuk me Max!" Max begreep dat er met mij niet te redeneren viel op dit moment en duwde zich met elke stoot verder naar binnen in me. Ik beet me op mijn lippen om te voorkomen dat ik zou gaan huilen maar de tranen brandden me achter mijn ogen. Toen hij helemaal in me zat, wachtte hij eventjes om zelf ook op adem te komen. Het was erg benauwd in de slaapkamer en beiden hijgden we van de inspanning en het zweet stond glimmend op onze lijven. Hij gaf me en knipoog en ik maakte met mijn mond een zoentje. Toen trok hij zich terug uit mijn kut om daarna weer terug te komen. Ohhhh, dit was goed. Nog een keer bijna helemaal eruit en weer diep terug. "Ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhh," hijgde ik met wijd open gesperde mond. "Gaat het?" "Dit is geweldig Max ga door man!" Max ging door en waar eerst zo ontzettend veel pijn was geweest kwam meer en meer een gevoel van intens genieten. Genot die mijn hele lichaam deed trillen. Max trok zich helemaal uit me terug en vroeg of ik op mijn buik wilde gaan liggen. Ik draaide me om. Hij ging op me liggen en stak zijn stijve in een keer diep naar binnen. Even was er weer die vlammende pijn maar toen hij me flink begon te berijden kwam het heerlijke gevoel weer volop terug. Mijn eigen pik werd door zijn heen en weer bewegingen stijf tegen het onderlaken. God, wat was dit lekker. Ik verloor alle gevoel voor tijd en het leek een eeuwigheid te duren. Geen tijd, alleen maar heerlijk gevoel. Volop genieten van de man die mij zo heerlijk verwende. Opnieuw trok hij zich uit me terug. "Ander standje?" vroeg ik hem. Hij knikte alleen maar. Op zijn hondjes ging ik zitten nu. Hij achter me en opnieuw drong hij met een stoot naar binnen. Het was geweldig nu. Hij had zijn handen op mijn heupen gezet en terwijl hij zich naar binnen stootte, trok hij me over zijn harde pik heen en weer. Hoe vaak hij wel niet in en uit me was gegleden en nu gleed, wist ik niet meer maar ik hoopte dat het nog lang niet op zou houden. Nog een keer wisselden we van plaats en die laatste keer ging hij op zijn rug liggen en nam ik zittend plaats op zijn prachtige lul. Nu was het aan mij om te bewegen en ik kweet me prima van mijn taak. Het was heerlijk om het genot in zijn ogen te zien schitteren. Op en neer wippend, werkte ik hem toe naar zijn orgasme en toen het eindelijk kwam, leek het of er geen eind aan zou komen. Straal na straal spoot hij in het condoom dat zich vulde in mijn kont. Ik legde me boven op zijn warme, van het zweet natte, lichaam en drong met mijn tong in zijn mond. Twee mannen volledig verenigd. Wat kon er heerlijker zijn dat dit. Toen zijn roede in formaat begon af te nemen en hij uit mijn gaatje glipte, deed ik mijn ogen pas open om hem aan te kijken. "Was het goed, Max?" "Hans, als ik eerder geweten had dat het zo goed was, was je niet veilig geweest bij me!" Ik lachte. "En ... ik geloof dat het beter werd naar gelang we bezig waren hè?" "Ja ... na een tijdje werd het gewoon ontzettend goed en nam de spanning in me af. Een volgende keer zal het vast nog veel beter gaan. Dan weet ik dat er niets meer is om bang voor te zijn." Het werd stil tussen ons en ik zag een dikke rimpel boven zijn ogen verschijnen. "Waar denk je aan?" "Ik zou heel graag willen dat je het ook bij mij deed maar ik ben gewoon compleet op nu. Vind je het erg?" "Absoluut niet man! Ga maar lekker slapen dan ga ik naar huis." "Wat??? Blijf je niet bij me vannacht???" "Nee, dat lijkt me geen goed idee." "Waarom niet?" "Je weet net zo goed als ik dat Martha morgen in alle vroegte voor de deur staat en ik zou het ontzettend vervelend voor haar vinden als zij ons tweeën in bed zou aantreffen." "Maar ..." "Ja ik weet dat zij er zelf op aangestuurd heeft dat wij ... en ik weet dat zij er op zich geen moeite mee heeft maar ... om ons dan ineens zo aan te treffen ... is toch nog wel iets anders!" Max keek me lang en zwijgend aan maar ik kon zien dat hij het uiteindelijk wel met me eens was. "Morgen moeten jullie eerst maar eens rustig met elkaar gaan praten over wat er nu verder gaat gebeuren want daarover zullen jullie een beslissing moeten nemen. Waarbij je er rekening mee moet houden dat jullie huwelijksbelofte het belangrijkste is dat er voor jullie bestaat. Hoezeer jullie beiden mij ook lief hebben die band tussen jullie mag door mij niet verbroken worden. Zul je daar goed om denken?" Max toverde een brede glimlach tevoorschijn en met een hand aan zijn hoofd salueerde hij naar me. Ik greep hem in zijn zijden en kietelde hem net zolang tot hij om genade smeekte. "Echt Max je moet me beloven dat jullie huwelijk door mij niet in gevaar mag komen!" "Dat kan ik je beloven Hans. Martha en ik zullen praten met elkaar en geloof me voor ons alle drie zal het goed uitpakken." "Oké, dan ga ik maar nu." "Geen biertje meer?" "Nee, joh dat bier van jou is allang lauw geworden. Ga maar lekker maffen nu." "Ja ... en dromen van jou en dat heerlijke, geile lichaam van je." "Hahahahaha, doe dat maar niet want anders doe je geen oog dicht." Ik drukte een kus op zijn lippen en wenste hem welterusten. Bij de deur draaide ik me nog een keer om en wierp hem een kushandje toe. "Ga je weer door het water?" Ik glimlachte en sloot de deur achter me. Op de overloop haalde ik mijn kleren uit de droger en kleedde me aan. Beneden gooide ik de twee flesjes bier leeg in de gootsteen. Bij de deur naar de tuin vond ik mijn schoenen en nadat ik ze aangetrokken had, liep ik naar buiten. Tobias kwam vrolijk blaffend op me toegerend. "Nee, jongen ik ga niet met je wandelen nu. Ga maar weer slapen." Ik aaide hem over zijn kop en gedwee ging hij terug in zijn hok. Via het plantsoentje kwam ik terug bij de rivier. Aan de oever bleef ik staan. Alhoewel ik een gevoel had alsof ik over het water zou kunnen lopen, was ik tegelijkertijd realist genoeg om te beseffen dat ik dan een nieuw nat pak zou halen. Nee, ik zou niet door het water gaan maar de weg over het droge nemen. De lange weg waarbij ik tijdens de wandeling kon genieten van hetgeen ik tot nu toe aan liefde had ervaren. En dan bedoel ik niet alleen de seks want echt, ik zei het al eerder, dat is maar bijzaak. De keren dat ik seks met Martha had gehad waren prachtig geweest en nu zojuist met Max was het ook ontzettend goed geweest en echt ik zou een leugenaar zijn als ik zei dat ik niet naar meer verlangde. Maar ik doel niet alleen op die liefde, die lichamelijk liefde. Ik kreeg zoveel meer sinds ik in het gezin van Martha en Max was opgenomen. Ik kreeg liefde van Jan, van Tim, van Martha, van Max en niet te vergeten van Tobias. En door al die liefde voelde ik me 100% gelukkig en dat was 100% meer dan waar ik ooit op gehoopt had. Reacties welkom op: lucky_eye@hotmail.com ©Lucky-Eye, december 2003 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Lopen over het water (mm:overige, 14452 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 24 2003	Kijkers/Lezers: 8308/6230 [75%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
Hans wordt uitgenodigd door zijn oude stagebegeleider om op de koffie te komen.