ErotischeVerhalen.com: Londen door Poezewoefke

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal en de gesprekken hervatten hun loop. De drie vrouwen spraken wel iets stiller en ik was er zeker van dat het gesprek over de dame in kwestie ging want elk om beurten keken zij in haar richting. Door de kleine luchtverplaatsing kon ik haar parfum ruiken, een heel subtiele geur. Een geur waarbij een man graag zijn hoofd op haar schouder zou leggen, dicht bij haar oor waar zij het parfum waarschijnlijk had aangebracht. De waard kwam tot aan het tafeltje en bleef op eerbiedige afstand staan, wachtend op een bestelling. Zonder het hoofd op te heffen bestelde zij haar drink. - Een sherry, graag. - Medium ? vroeg de waard, omdat vrouwen dit over het algemeen vroegen. - Nee, dry. Net voor hij zich omdraaide keek hij in mijn richting en gaf ik hem een teken er twee van te maken. Hij knikte en slofte naar de bar, nam twee sherryglazen en schonk ze bijna vol. Dat moet ik de Engelsen toegeven, zij zijn gul als het op het uitschenken van drank op aankomt. Met het dienblad in de hand kwam hij terug, plaatste de sherry voor haar neer en gaf me de mijne door. De vrouw nam haar tasje, rommelde er wat in zonder onmiddellijk te vinden wat zij zocht. Ik betaalde de waard, genoeg voor de twee sherry's en deed hem teken dat hij het kleingeld kon houden. Hij knikte begrijpend alsof hij doorhad dat de dame en ik daar een afspraak hadden. Misschien dat hij iets zou gezegd hebben maar op hetzelfde ogenblik riep iemand luidkeels een bestelling. Hij gaf me een kort knipoogje en om zijn mond lag zowaar een glimlach. Zij had ondertussen gevonden wat zij zocht - enkele stukken om te betalen - en was verwonderd dat de man de rug al gekeerd had. Zij riep hem en stak het geld naar hem uit. Hij schudde het hoofd. - Deze "gentleman" heeft al betaald mevrouw. Zij draaide het hoofd naar mij toe. Ik zag de brede hoedrand en daaronder het zichtbare gedeelte van haar gezicht: een neus (die nu niet precies klein te noemen was), een mond met volle lippen, een kin waaruit wilskracht sprak. Zij had een tamelijke lange hals en ik zag dat zij onder de tailleur een witte blouse droeg met boothals, afgezet met kant. De rest van haar gezicht bleef verborgen achter de hoedrand. - Ik dank U voor Uw vriendelijkheid hoewel het niet nodig was dat U voor mij betaalde. Ik kon alleen niet zo vlug mijn geld vinden. Zelfs in een klein tasje kan teveel zitten om onmiddellijk te vinden wat men nodig heeft, voegde zij er aan toe. Haar stem klonk zacht en melodieus, zonder enig accent. - Laat toe dat een vreemdeling die zich verveelt, iets aanbiedt aan een dame waarvan de verschijning een verstrooiing is in deze plaats en die bovendien engels spreekt dat ook ik kan verstaan. Met alle respect voor de streektaal, maar ik begrijp er geen snars van. Vergeef me mijn opdringerigheid die niets anders inhoudt dan een drink aan te bieden aan een mooie vrouw. Cheers. Ik nam mijn glas, stak het naar wereldgekende gewoonte iets in de hoogte ter bevestiging van mijn woorden terwijl ik haar met bewonderende blik bekeek. Om haar mond lag een brede glimlach toen zij haar glas nam, een "cheers" mompelde en het glas aan haar lippen bracht. Ik merkte op dat zij een paar oorringen droeg waaraan een witte parel hing, en daarbij horend, een halssnoer met dezelfde, kleinere parels. Smaakvol, maar waarschijnlijk niet echt, dacht ik. Drinken met gebogen hoofd is één van de moeilijkste dingen die ik ken. Ik hield haar in het oog en op het ogenblik dat zij aan haar glas nipte viel mijn mond open van verbazing. Nee, het was niet mogelijk! Niet hier, niet in deze pub. Het kon overal gebeuren maar niet hier. Ik zette mijn glas neer om het onmiddellijk weer op te nemen en in één teug uit te drinken. Ik wou me graag nog eens vergewissen of ik nu gelijk had of niet, maar ik kreeg er de gelegenheid niet voor. De hoed verborg terug grotendeels haar gezicht. - Ongeacht dat U een vreemdeling bent, U spreekt zeer mooi de engelse taal. Het gebeurt niet zo vaak dat ik zoiets hoor. Mijn compliment daarvoor. Is het de gewoonte in het land waar U vandaan komt dat men de vrouwen - ik bedoel dan onbekende vrouwen - een drink aanbiedt? - Dat hangt van velerlei omstandigheden af en zoals het zich nu heeft voorgedaan vind ik het niet meer als normaal, vooral ook omdat U blijkbaar niet in dit kader past en sowieso nieuwsgierigheid wekt. Het was dus voor mij de gedroomde gelegenheid en opportuniteit een korte kennismaking te hebben. Een kennismaking die me intrigeert omdat ik... Ik keek even rond, zag dat mijn gesprek met de vrouw gevolgd werd door de drie vrouwen, ik zag dat ook een paar mannelijke klanten naar ons loerden. Ik stond recht, nam mijn glas en ging voor haar tafeltje staan, maakte een kleine eerbiedige buiging. - Staat U me toe dat ik aan Uw tafel zit? Ik heb de indruk dat onze vluchtige kennismaking en ons gesprek danig worden gevolgd. Anderzijds is het niet gemakkelijk een stille conversatie te voeren als de afstand te groot is. Er is trouwens zoveel lawaai dat men verplicht is om luid te spreken, vandaar dat men ons fluistert. Met een teken van haar hand gaf zij mij toestemming aan haar tafel plaats te nemen. Ik deed dat omzichtig terwijl mijn gedachten snel werkten om klaarheid in de situatie te scheppen. Ik had haar gezien, herkend ook, maar ik hield het voor een onmogelijkheid. Ik moest me vergist hebben. En daar wou ik het fijne van weten. - Vergeef me - weerom - mijn brutaliteit, maar ik zou graag iets willen vragen. Ziet U, ik zag U daarnet en ik dacht... hoewel het bijna onmogelijk is en toch heb ik die twijfel, meer nog, ik was er zelfs van overtuigd dat ik de eer had kennis te maken met... Met een gebaar van haar hand deed zij mij teken te zwijgen. Zij draaide haar hoofd in beide richtingen, vermoedelijk om te zien of iemand toch ons gesprek zou gehoord hebben. - Ik weet wat U denkt, maar het is niet zo. Er is weliswaar een grote gelijkenis, een zeer grote zelfs, wat me soms in benarde situaties brengt. Begrijpt U me? Ik zou niet graag hebben dat om die reden hier een oploop ontstaat door de pure inbeelding van degenen die me zien en denken me te herkennen. Ik knikte, niet wetend of ik haar mocht en kon geloven of niet, want terwijl zij rondkeek had ik terug een glimp van haar gezicht gezien en weer was me die frappante gelijkenis opgevallen. Was zij het...of was zij het niet? Of nam zij een loopje met me? - Ik wil het wel aannemen dat het zo is, maar mocht iemand me zeggen dat U de tweelingzus bent van L..... Zij verraste mij door op hetzelfde ogenblik haar vinger op mijn lippen te leggen. - Spreek die naam niet uit. Ik wil er ook niet telkens aan herinnerd worden, zeker niet vanavond. Ik heb daar mijn redenen voor en zou niet graag hier in publieke belangstelling willen komen. Het zou mijn avond totaal verknoeien en uitgerekend déze avond wil ik door niemand zien vergallen. - Akkoord, maar geef toe dat het zeer verwarrend is. Had U bevestigend geantwoord, dan veronderstel ik dat ik me met weinig woorden zou verontschuldigd hebben en ik me al uit de voeten zou hebben gemaakt met wangen rood van schaamte, alleen al door de manier waarop ik me heb opgedrongen. Geloof me als ik zeg dat het nu niet bepaald mijn gewoonte is om alleenstaande dames op te vrijen, als U begrijpt wat ik bedoel. - U hoeft heus niet weg te lopen en ik begrijp Uw verwarring. Het is voor mij trouwens ook niet altijd prettig en er zijn momenten dat ik iemand anders zou willen zijn of ten minste de mogelijkheid zou willen hebben van gedaante te kunnen verwisselen. En wat dat opvrijen betreft, zoals U het zo dichterlijk uitdrukt, het is toch nog altijd de dame in kwestie die oordeelt of zij Uw gezelschap toelaat of niet. Ik geef toe dat op dit ogenblik Uw gezelschap me welkom is omdat U niet de indruk wekt een echte vrouwenversierder te zijn en omdat U hier vreemdeling zijt en... ook omdat ik op dit ogenblik nood heb om tegen iemand te kunnen praten. Ik begrijp wanneer U me zegt dat U zich als vreemdeling eenzaam voelt, ik momenteel ook, en daarom heb ik ja gezegd. Stel Uzelf dus gerust, U hebt mij niet opgevreeën en ik heb geen onheuse gedachten over U. Zij lachte en ik bewonderde haar mooie tanden. - Staat U me toe U nogmaals héél even te zien? Ik moet nog altijd van mijn verbazing bekomen en mezelf overtuigen dat ik niet in een droom ben verzeild geraakt. Ik heb de indruk dat, als U nu weggaat, ik zal wakker worden met mijn armen op de tafel. Ik zal rondkijken, ik zal de drie vrouwen zien, de mannen aan de bar...maar U zult ik niet meer zien en bij navraag zal wellicht iedereen zeggen dat ik helemaal alleen heb gezeten, slapend. Verlos me dus uit mijn slaapdronken toestand en laat me U nog eventjes bewonderen om zeker te zijn dat ik niet droom. Zij spitste haar lippen alsof zij erover nadacht of zij aan mijn verzoek zou voldoen of niet. Haar hand speelde met haar tasje dat in kleur smaakvol was uitgezocht en volledig paste bij de kleur van haar tailleur. Ik wachtte gespannen af en hield de adem in als zij langzaam het hoofd oprichtte. Voor alle zekerheid keek ik nog even rond maar op dat ogenblik schonk niemand nog enige aandacht aan ons. Slechts een paar seconden kon ik haar aankijken, keek ik in een paar grote, mooie ogen. Hoe kort ook, ik zag dat er een geamuseerde uitdrukking in lag en terzelfdertijd iets melancholisch. Zij leek schik te hebben in de situatie en toch lag er een wereld van droefheid in. Niettemin schudde ik onbegrijpend het hoofd. - Geen wonder dat er volkstoeloop is waar U verschijnt. Het is echt ongelooflijk! Niemand zal me geloven als ik dit vertel. En om eerlijk te zijn, ik zou de ganse avond in uw gezelschap willen doorbrengen, voor zover de dame ermede akkoord gaat en ja zou zeggen tegen mijn voorstel. We keken beiden naar ons uurwerk. Zij had een zeer speciaal uurwerk in de vorm van een hartje, rondom afgezet met schitterende steentjes. Mocht het echte diamantjes of briljantjes zijn, dan was dit iets wat zéér veel geld had gekost. Maar alles wat blinkt, is daarom nog geen goud, dacht ik, en tegenwoordig zijn de namaaksteentjes precies echte diamanten. Ik zag dat, als ik naar de "Night of the Proms" wilde gaan, het nu het ogenblik was om te vertrekken. Geen wonder dat ik aarzelde want ik had een voorgevoel dat er meer te beleven viel. - Als U ergens heen wil dan wil ik U niet ophouden hoor, trouwens, ik heb een uitnodiging voor de "Night of the Proms" waar men me zeker verwacht maar... ik weet niet wat me bezielde vanavond. Ik wou ...ik wou.... Ach, ik weet niet wat ik eigenlijk wou. Het was alsof een vreemde macht mij dwong hierheen te komen... en het concert zegt me niets meer. Ik nam aan dat dit een verholen verzoek was om haar niet alleen te laten. Mij interesseerde het concert zeker niet meer. Ik lachte met een gevoel van blijdschap en deed teken aan de waard om nog twee sherry's te brengen. - Het doet me denken aan het lied dat Frank Sinatra zingt: "strangers in the night, two lonely people"... Het is toch vreemd hoe twee mensen elkaar kunnen ontmoeten, éénmalig, of voor altijd, en er een ongelooflijk mooie herinnering kunnen aan overhouden. Voor mij zal deze avond onvergetelijk en onuitwisbaar zijn. Ik begin er echt in te geloven dat ik onder een goed gesternte geboren ben om dit te mogen meemaken. - U overdrijft omdat U met Uw gedachten nog steeds verkeert bij de verkeerde persoon. Onze ontmoeting is een louter toeval en zoals U zegt, éénmalig. Heeft U daar dan een goede herinnering aan, dan verheugt me dat voor U. Maar vertel me eens, vreemdeling, uit welk land komt U eigenlijk? Ik vertelde over België, over Vlaanderen, de geschiedenis, de cultuur, schrijvers, opera's en over de kortzichtige politiekers. Ik was verwonderd over haar kennis en hoeveel zij van ons land afwist. We hadden ondertussen al een drietal sherry's gedronken. Ons gesprek was geanimeerd en raakte op de persoonlijke vlakte, zij het dan zeer oppervlakkig. Ik wou net nog een andere sherry bestellen toen de bel weerklonk. De bel is in iedere pub bekend. Er restten ons nog vijf minuten vooraleer de pub zou sluiten. Eén ogenblik sloeg ik in paniek omdat nu het ogenblik van afscheid nemen aangebroken was. Nu goed, ik had een leuke avond gehad, ik was in de mogelijkheid geweest te kunnen praten met een mooie vrouw en ik achtte het toch nog altijd beter dan het afgedane concert. Iedereen duffelde zich goed in, nam hoed of paraplu en spoedde zich naar buiten. Wij waren de laatsten die de pub verlieten. Ik hoorde de sleutel omdraaien en na enige tellen doofde het uithangbord. Daar stonden we, onder haar paraplu. De regen viel nog steeds en ik zag haar huiveren. - Vraag me niet om ergens heen te gaan, ik zou niet weten waar naartoe. Ik weet alleen dat alle pubs nu gesloten zijn. Ik zou U slechts kunnen uitnodigen in mijn hotel maar dat vind ik dan weer ongepast van mijn zijde. Trouwens, hoe laat moet U thuis zijn? Hoe lang duurt dat concert en misschien verwacht uw echtgenoot U nu... of wilt U naar het laatste deel gaan kijken en luisteren? Ik sprak van haar echtgenoot omdat ik aan haar hand de trouwring had gezien die, evenals de andere sieraden, een pak geld moest waard zijn ingeval de steentjes echt waren natuurlijk. Ik keek haar vragend aan met de stille hoop dat zij mij bevestigend zou antwoorden. Ik had helemaal geen lust om haar alleen te laten en het trok mij wel aan om gezien te worden in zulk mooi gezelschap. Nadenkend beet zij op haar onderlip en scheen plots een besluit te hebben genomen. Zij duwde de paraplu in mijn hand, schoof haar arm onder mijn arm en begon te wandelen naar de grote baan toe. Mijn hart sloeg tweemaal tilt. Ik keek haar zijwaarts aan en zag dat zij weerom huiverde. Ik bleef staan, deed mijn mantel uit en legde die over haar schouders. - Gentleman tot het einde, wat het ook is? - Gentleman tot het einde, herhaalde ik, haar arm onder mijn arm nemend, er zorg voor dragend dat de paraplu over haar hoofd was en niet alleen boven het mijne. Ik wou haar vragen waar de wandeling naartoe ging. Ik zei niets. Ik had haar aan de arm en dat was me voldoende. Ik voelde zelfs de kille regen niet. We liepen naast elkaar, elk verzonken in gedachten. Had die weg naar de hel geleid, ik zou er aangekomen zijn en het niet geweten hebben. - Nee, nee en nog eens nee op al uw vragen, hervatte zij het gesprek. Ik wil niet naar het concert gaan, mijn echtgenoot verwacht me niet want die is niet thuis. Die zit momenteel in Chelsea en neemt deel aan een paardenwedstrijd en ik wil inderdaad niet meegaan naar uw hotel. Wél wil ik U uitnodigen op een afscheidsdrink. Als U akkoord gaat natuurlijk want dat heb ik nog niet eens gevraagd. Of gaat U liever terug naar Uw hotel of naar het concert? Zij bleef staan, juist onder een lantaarn van de straatverlichting. Zij keek naar mij op en ik zag op haar gezicht dat zij mijn antwoord al wist. Zij lachte met dat typische vrouwelijke air, bewust van de macht die een vrouw had over de man. Ik vond haar met de minuut aantrekkelijker en ik had op dat ogenblik zelfs de onheuse gedachte om haar te kussen. Ik durfde niet, uit schrik dat zij mij zou wandelen sturen. Ik profiteerde ervan om mijn kraag recht te zetten want zo warm had ik het nu toch ook weer niet. Ik glimlachte schaapachtig en trok mijn schouders op als teken van overgave. In Engeland - en dan toch zeker in Londen - hoef je eigenlijk nooit verlegen te zijn om een taxi. Het is voldoende je hand naar omhoog te steken om onmiddellijk zo'n ding naast je te zien stoppen. Zij had haar hand opgestoken omdat zij het geluid van een auto hoorde die naderde, zonder te weten dat het een taxi was en kijk, de taxi stopte netjes naast ons. De chauffeur was snel, wipte uit de wagen en opende het portier voor ons. Zij stapte in en terwijl ik de paraplu dichtdeed hoorde ik haar het adres opgeven. Zwijgend zaten we naast elkaar. We hoorden alleen het klikken van de ruitenwissers die over en weer gingen. Ik had mijn handen in elkaar gekruist omdat ik er geen blijf mee wist. Ik wist het wél maar achtte het niet opportuun te doen wat ik graag zou gedaan hebben. Na ongeveer een kwartuur rijden stopte de wagen voor een heel groot herenhuis. De rappe chauffeur vloog rond de wagen, liet me uitstappen, stak zijn hand uit om haar te helpen maar ik gaf hem een voorzichtig duwtje dat hij onmiddellijk begreep. Ik nam haar bij de hand en de arm, stak mijn andere hand in mijn zak, voelde een bankbiljet en gaf het aan de chauffeur. Hij boog dubbel en, zei driemaal dank. Ik vloekte inwendig omdat ik hem teken gedaan had alles te houden. Ik had waarschijnlijk meer dan het dubbele betaald. Zij was ondertussen tot aan de grote voordeur gegaan, zocht en vond - o wonder - de sleutel in haar tasje en opende de deur. Ik had ondertussen rondgekeken. Wij waren in een buurt waar zelfs het woord armoede niet gekend was en waar de geest van "upstairs en downstairs" meer dan waarschijnlijk nog heerste. Zij ging me voor, telkens licht makend. Ik keek verbijsterd naar de inrichting die getuigde van goede smaak, maar ook van veel geld. De living leek een kleine balzaal waarin antiek en modem samen waren verweven in een fantastisch geheel. Er was een grote open haard en wat me onmiddellijk aantrok, er lag een reuzengroot berenvel en errond lagen een paar kussens verspreid. Ik staarde ernaar en had al visioenen. Ik draaide me naar haar toe en maakte een uitnodigend gebaar om haar van haar mantel te ontdoen. Zij glimlachte, wachtte tot ik de mantel had weggeborgen. Ik wist met mijn houding geen raad en wachtte dus op wat komen zou. - Wil jij de haard aanmaken, dan haal ik wat te drinken. Het was er helemaal niet koud maar de idee vlak voor een knetterend haardvuur te zitten met zo'n mooie vrouw naast me stond me wel aan. Zij kwam voor me staan en heel eventjes dacht ik dat zij haar armen rond mijn nek wou leggen om gekust te worden. Maar dan voelde ik hoe zij mijn nog rechtstaande kraag van mijn vest weer neerlegde. Ik mompelde een dank. Haar zo dicht bij me te hebben, haar bedwelmende parfum te ruiken en een andere niet nader te definiëren geur, maakten me bewust dat ik haar meer en meer begon te begeren. Ik zocht en vond lucifers achter een beeld op de schouw en stak het vuur aan het papier dat onder de houtstapel lag. Ik keek hoe de vlammen zich snel verspreidden en zich gretig vastbeten in het droge hout. Ik rook de geur ervan en het deed me goed. - Wat wil U drinken, vroeg ze terwijl zij achter mij kwam staan, een whisky, brandy, wijn, cognac, likeur, noem maar op, de bar is hier rijkelijk voorzien. Ik haalde de schouders op, gaf met een gebaar te kennen dat ik hetzelfde wou drinken als zij. - O. K. Dan wordt het een speciale verrassing omdat de avond zo speciaal is. Ik hoorde haar achteraan en zette me op een kussen voor de haard. Het hout brandde nu feller en verspreidde al een weldoende warmte. Ik keek naar het vlammenspel en voelde hetzelfde vuur dat meer en meer bezit van me nam, me inwendig verteerde, het vuur van verlangen. Ik hoorde het ratelend geluid van vallende ijsklompjes in een ijsemmer en keerde me met vragende blik naar de deur. Zij kwam binnen met een ijsemmer waarin de hals van een champagnefles uitstak, zette het achter de twee kussens, nam twee champagneglazen, zette deze ernaast en kwam dan naast me zitten. Er was amper veertig centimeter tussen ons. Haar knieën raakten bijna de mijne. - Wilt U deze openmaken? Ik nam de fles en begon langzaam de kurk vrij te maken. Helemaal ontspannen keek zij naar mijn handelingen. Ik liet de kruk knallen en goot het schuimend goedje in de glazen. - U hebt handen als van een dokter, zacht en met lange vingers. U bent toevallig toch geen dokter? - Nee, helemaal niet. Ik ben schrijver. Nee, ik heb nog niets uitgegeven hoewel ik verschillende manuscripten heb en er een paar heb van opgestuurd. Zonder gunstig resultaat trouwens. Maar ik wanhoop niet. Eens komt de dag dat mijn eerste boek zal verschijnen. Mag ik twee vragen stellen? Zij knikte, keek me vragend aan, nieuwsgierig wat mijn vragen zouden zijn maar toch met een uitdrukking zelf te beslissen of zij zou antwoord geven of niet. - Kunnen wij het formele voor de rest van de avond niet vergeten, ik bedoel daarmee, kunnen wij de beleefdheidsvorm niet achterwege laten? En vermits we nu toch al zo dicht bij elkaar zijn (ik keek hierbij naar de veertig centimeter die er tussen onze knieën was), kunnen we ons niet aan elkaar voorstellen? - What's in a name? citeerde zij Shakespeare. Het formele kunnen we achterwege laten, graag zelfs, maar voor mij heet je Robert, of Emilio of hoe dan ook en ik kan zowel Francis of Victoria of Helen zijn. Een naam is slechts een naam, een aanduiding van iemand, maar vermits we hier slechts met twee zijn en elkaar nooit meer zullen ontmoeten is onze echte naam niet relevant. Ik vind het avontuurlijker, uitdagend zelfs, om met een vreemde te praten en te drinken en... ik heb dat ietsje roekeloze in me vanavond. Kent U dat gevoel dat je duizend mijl ver zou willen zijn, weg uit de dagelijkse sleur, weg van alles en iedereen om gewoon eens uit de band te kunnen springen? Ik denk dat het een drang naar vrijheid is die me vanavond bezielt. Het is die drang die me ertoe bracht niet naar het concert te gaan en het is ik weet niet welke drang die me in de pub deed belanden waar ik U ontmoette. Echte "strangers in the night" dus tot we binnen een paar uur afscheid nemen. Ik knikte, maar haar woorden deden me lachen. - U citeerde "strangers IN the night", maar volgens uw uitdrukking en tijdsduur, dan worden we nu "strangers FOR the night". We lachten beiden uitbundig voor de woordspeling. Ik vroeg me af of zij misschien dezelfde wens zou koesteren als ik: de ganse nacht bij elkaar door te brengen. Had zij trouwens niet gezegd: als we binnen een paar uur afscheid nemen? Zo, zij wou dus onbekend blijven en had liever mijn naam ook niet te weten. Het onbekende in een ongewone gebeurtenis. Zij nam haar glas, klonk tegen het mijne en dronk het uit met kleine teugjes, de ogen gesloten. Ik schonk het onmiddellijk weer vol, mijn glas ook trouwens. Een haarlok was wat dieper op haar wang komen liggen. Langzaam stak ik mijn hand uit. Zelfs met de ogen gesloten voelde zij de beweging en opende de ogen, helemaal op haar hoede. Eerst keek zij naar mijn hand, dan in mijn ogen. Ik tilde de haarlok op en raakte daarbij haar wang aan omdat zij haar wang bewust tegen mijn hand aanduwde. - A Kingdom for a horse, citeerde zij weer de beroemde engelse schrijver, ik zou zeggen: "a kingdom for some tenderness", een koninkrijk voor wat tederheid. Zij had mijn hand genomen en wreef er zachtjes mee over haar wang. Zij had de ogen gesloten. Gedurende een paar tellen was het stil. We hoorden alleen het knetteren van het houtvuur. Ik hoorde méér: ik hoorde mijn hart tegen mijn borstkas bonken. Haar huid was zacht en warm, de aanraking van haar hand op mijn hand deed iets in mij trillen. Ik hield mij van eender welk gebaar omdat ik vooral het ontstane moment niet wou verstoren. Zij hield plots op maar liet mijn hand niet los. Haar ogen fixeerden de mijne en ik zag in haar blik dat vastbeslotene dat dikwijls eigen is aan vrouwen als zij een standpunt hebben ingenomen. - Ik zou graag...ach kletskoek eigenlijk. Wij zijn twee vreemden in de nacht, twee eenzamen die op een eigenaardige manier bijeen zijn geraakt en die elk voor zich met onuitgesproken wensen zitten. Zijn wij dan ook zo niet? Ik moet toegeven dat ik in een uiterst gespannen toestand verkeer, dat ik eigenlijk uit de ganse realiteit zou willen stappen, binnentreden in een wereld van één of ander sprookje. Ik wil roodkapje zijn, of Alice in Wonderland, of peter pan... ik zou zo graag alles wat in mijn hoofd rondtolt wegvegen of opbergen in een geheime lade en alleen maar leven voor mezelf. Ik zou voor één keer zo egoïstisch willen zijn dat alles alleen maar om mij draait, dat ik vrij mag zijn in alles, gewoon mezelf zijn. Is dat teveel gevraagd? Ik zeg je dit alles omdat ik, hoe dan ook, op mijn manier van je hou. Omdat je aandacht had en hebt voor mij, omdat je luistert, omdat ik gewoon aanvoel dat je geest zich aan de mijne verwant maakt. Daarom ook dat ik geen naam wil kennen. Dit is de avond van het onbekende, van het avontuur met een hoofdletter A, het sprookje waarin ik wil geloven, wat ik wil beleven. Ik weet dat ik in één van die eigenzinnige buien ben die vrouwen kunnen hebben, ik weet dat ik weemoedig ben en niet te genieten ook, maar nu, op dit ogenblik wil ik niet meer de vrouw zijn die ik ben. Of liever, ik wil juist de vrouw zijn die ik wél ben, maar niet langer de vrouw die iedereen kent. Ik ben niet langer Jane of Audrey of wie dan ook. Ik ben ik, een doodgewone vrouw met eigen verlangens... Terwijl zij aan het spreken was had zijn mijn hand nu helemaal op haar wang gelegd. Ik had hier een zeer eenzame vrouw voor me, een vrouw die wat graag de inhoud van haar hart, haar ziel zou willen toevertrouwen aan iemand. Misschien had zij niemand in wie zij vol vertrouwen had? Misschien was het feit dat ik een totaalvreemde van haar was voldoende om zich te uiten? Haar gezicht had iets sereens, iets oprechts en in die grote ogen was haar blik smekend om begrip te vinden. Ik hield haar blik vast, liet mijn andere hand langzaam omhoog gaan en streelde de andere kant van haar gezicht. Mijn vingertoppen beroerden amper haar wang, trokken een lijn rondom haar lippen, gleden langs haar hals tot op haar schouder waar ik mijn hand liet liggen. - Ik meende wat ik daarnet zei: een koninkrijk voor wat tederheid! Ze sprak die woorden uit met een hese stem. Onze blikken hadden elkaar gedurende die tijd niet losgelaten. Wij wisten van elkaar wat we dachten, wisten ook dat we voor de verdere nacht méér zouden zijn dan twee vreemden die elkaar toevallig tegen het lijf waren gelopen. Met mijn hand die op haar schouder lag, trok ik haar langzaam naar me toe. Toen onze neuzen elkaar bijna raakten zei ik: - Ik hoef geen koninkrijk, ik wil alleen maar jou. Ik liet me langzaam wat voorover zakken tot mijn lippen de hare raakten in een zeer subtiel gebaar van tederheid. Ik liet haar gewaar worden dat ik geen eisende partij was, geen dominerende ook. Ik vergenoegde me ermee de zachtheid van haar lippen te ondergaan, haar lippen die ik nu uiteen voelde gaan, wachtend tot ik haar mond in bezit zou nemen. Ik deed wat zij verwachtte, liet mijn tong zachtjes naar voor glijden, tussen haar lippen die me welkom heetten, die me welhaast opslorpten. Hongerig was zij als iemand die eerst van iets proeft en die, de smaak bevallend, alles ineens wil verorberen. Zij opende haar mond wijd, zoog mijn tong naar binnen toe en dronk mijn speeksel als champagne. Wat eerst zacht en teder was ontaardde snel in een heftig kussen, een geven en nemen. De druk van haar mond op de mijne was nu hard te noemen. Zij had haar hand in mijn nek gelegd en duwde me tegen haar aan. Ik voelde en hoorde een droge snik, haar adem kwam hortend langs haar neus. Zij duwde me nu langzaam achterover tot ik op mijn rug lag, haar gezicht nog steeds op het mijne, haar mond nog steeds op mijn mond gekluisterd, zuigend en likkend. Eindelijk liet zij mij los. Haar ogen schitterden ongewoon fel als iemand die ten prooi is aan hevige emoties en die in bedwang tracht te houden maar daar niet goed in slaagt. - Lieve vreemdeling, fluisterde ze, haar hete adem aan mijn oor brengend, geef me de tederheid die ik zo nodig heb, laat me gedurende een korte of lange tijd de idee, het gevoel hebben dat ik een vrouw ben, alleen maar een vrouw die smacht naar wat jij haar kunt geven. Een vrouw van wie je binnen enkele uren afscheid neemt om nooit meer terug te zien, een vrouw die alleen maar een droombeeld wenst te zijn. Een droombeeld van één, onvergetelijke avond. Kun jij dat? Ik was nu even ernstig als zij en trok haar dicht tegen me aan. Haar hoofd lag op mijn borst en ik hield mijn hand erop. Ik wou dat zij het kloppen van mijn hart zou voelen en horen, dit contact was het eerste op wat erna zou volgen. Wij wisten en voelden beiden aan wat er zou gebeuren. Niets kon ons daar nu nog van weerhouden. - Ik heb geen uitleg over wat hier gebeurt. Een paar uur geleden kenden we elkaar niet eens en nu staan we op het punt om alles en iedereen te vergeten behalve onszelf, of althans een gedeelte van onszelf. Ik geloof dat ik naar je verlang sinds het eerste ogenblik dat ik je gezien heb. Je hebt gelijk. Wij zijn twee vreemden, twee eenzamen die elkaar vinden, die elkaar begrijpen, die elkaar zullen aanvoelen in iets dat zo geweldig, zo grandioos, zo overheersend zal zijn, dat niets of niemand ons dit ooit zal kunnen ontnemen. Het geheim tussen twee mensen, twee onbekenden die elkaar zullen vinden, elkaar zullen aanvullen en aanvoelen maar die, aan het einde van het sprookje, de werkelijkheid terug zullen binnenstappen met de gebeurtenissen van nu als een droombeeld. Al de rest gaat als een boek dicht en gaat niet meer open voor het morgenlicht zijn intrede doet. Je vraagt tederheid? Tederheid zal je hebben en krijgen in overvloed. Alles wat zich tussen ons afspeelt staat in het geheugen gegrift voor altijd. Ik rolde me om zodat zij nu op haar rug lag en ik boven haar. Ik gaf haar lichte kusjes in haar hals en voelde haar huiveren terwijl zij haar hoofd opzij hield, me meer plaats gevend om alle plaatsen te bereiken. Zij genoot van mijn aanrakingen en liet dat duidelijk blijken. - Het maakt inderdaad niets uit wie en wat je bent, hoewel ik naderhand en ook nu toch de indruk zal hebben dat ik met... Weer legde zij haar hand op mijn mond terwijl zij het hoofd schudde. - Twee vreemden zijn we, voor altijd. Ik zou alleen niet graag hebben dat je in welke zin ook slecht over me zou denken. Ik wil voor één keer mezelf zijn. Is dat teveel gevraagd? Mag ik mijn gedachten uiten? Mag ik mijn voorkeuren te kennen geven? Mag ik mijn verlangens omzetten in realiteit zonder dat ik daarvoor als een goedkope vrouw word beschouwd? Jij bent de uitverkorene van het lot. Het heeft je op mijn weg geplaatst. Alles, maar dan ook alles, heeft ertoe bijgedragen om een avond als deze te beleven. Ik voel me helemaal anders ook. Ik heb het gevoel dat een onbekende, een vreemd iemand bezit heeft genomen van mijn geest, dat iemand anders over mijn lichaam beveelt. Ik weet en voel dat ik in de komende uren dingen zal doen die ik nooit gedaan heb of misschien ook nooit meer zal doen. En toch voel ik dat ik hiervoor geen schaamte zal kennen. Ik voel me als in een science-fiction-film. Het is net alsof ik helemaal naakt onder een douche doorloop. Het water stroomt over me en neemt alle kennis, alle gevoelens en gedachten van voorheen mee en ik kom onder de douche vandaan als een nieuwe mens, een nieuwe vrouw, als een nieuw boek dat wacht op het eerste woord op de eerste blanco bladzijde. Voor mij ben jij nu de verpersoonlijking van de liefde, de levend geworden Eros. Laten we daarop drinken als het aanvangsteken van de subliemste belevenis in ons leven. Haar gezicht nam plots een harde uitdrukking, haar ogen waren koel en om haar mond een bittere trek. Ik zag dat al haar mooie gedachten plaats maakten voor de gedachten aan de realiteit die terugkwam. - Tot spijt van wie het benijdt, een vrouw moet en mag zich eens losrukken, vrij zijn van het juk dat op haar schouders drukt om alleen maar vrouw te zijn en het als dusdanig te beleven. Morgen is een andere dag, alleen het heden telt. Juist geteld twee seconden deed zij haar ogen dicht om de nare gedachten die zij had te verjagen. Toen zij ze opende en naar mij keek, was er weer die zachte blik die mijn gelaat in zich opnam, elke trek, elk onderdeel ervan. - Deze avond, deze nacht wil ik van jou zijn. Ik wil het gevoel hebben dat een man van mij is, van mij alleen. Ik wil het bekende en het onbekende van de liefde leren kennen en beleven. Ik zal je geven wat ik heb: mezelf, mijn lichaam. Mijn hart kan ik je echter niet geven om duizend en één redenen. De rest hoort je nu toe. Wacht, blijf liggen en kijk. Zij stond recht, schoof een tweede kussen onder mijn hoofd zodat het iets hoger kwam te liggen, deed daarna verse houtblokken op het vuur en ging op drie stappen van me staan, vlak voor de open haard, haar handen achter op de rug. Zij deed me denken aan een opgeschoten schoolmeisje dat een gedichtje wou opzeggen. Hoewel zij naar mij keek was het niet waarschijnlijk dat zij mij zag. Haar blik ging verder, in het ijle. Ver weg, samen met haar gedachten. Plots leek zij tot de werkelijkheid terug te keren. Haar ogen knipperden, haar hoofd kwam met een rukje iets hoger en zij stak de kin vooruit, net alsof zij ineens weerom een beslissing genomen had die onherroepelijk was. Daarbij spitste zij haar lippen en wachtte een paar seconden. Het begin was moeilijk zag ik, want haar zo stoere houding en uitdrukking verdween en maakte plaats voor twijfel. Ik had neiging om haar te vragen of ik kon helpen maar ik deed het niet. Het was beter dat zij zelf tot een besluit zou komen en het was in ieder geval iets waarmee of waartegen zij inwendig vocht. - Ik weet niet... ik zou graag, zo graag... Ik nam de champagnefles, goot met trage bewegingen het goudgele vocht in de twee glazen, nam één ervan in de hand en stak het uit naar haar. Zij nam het glas aan, maar op zo'n wijze dat zij mijn hand mede omkneld hield en bleef het vasthouden. Daarna liet zij mijn hand los, dronk het glas leeg en zette het op de schoorsteenmantel. Ik zag dat zij de knopen van haar tailleur losmaakte, haar ogen toe. Zij deed de vest uit en liet die naast haar op de grond vallen. De witsatijnen blouse had doorschijnende mouwen en sloten om haar polsen. Ook die deed zij open. Maar nog steeds waren haar ogen dicht. Was het omdat zij een gevoel van schaamte had? Voelde zij zich misschien goedkoop door zich voor een totaal vreemde man op die manier te ontkleden? Het is toch haar beslissing, dacht ik. Ik heb haar niet ertoe gedwongen. O wat had ik graag een kijkje kunnen nemen in haar gedachten. Ik ademde schier onhoorbaar en wachtte op het vervolg. Had zij niet gezegd: wacht, blijf liggen en kijk? Dat deed ik. De blouse viel boven de vest. Zij had een witte BH met halve cups, erboven wat fijne kant. Ik kon duidelijk de helft van haar tepelhoven zien, donker van kleur. Zij had buiten alle verwachting goed gevormde borsten, meer dan ik op zicht zou verwacht hebben onder haar mantelpak. Traag ritste zij aan de achterkant haar rok open, hield hem nog één ogenblik vast. Het maakte een ritselend geluid langsheen haar benen toen hij op de grond viel aan haar voeten. Ik hield mijn adem in. Zij was mooi. Ontegensprekelijk mooi. En toch leek zij op dat ogenblik zo kwetsbaar. Zij had een eveneens een kanten step-in rond haar lenden waaraan haar kousen vast zaten. Haar broekje was piepklein en ik zag de donkere vacht van haar schaamhaar erdoor schemeren. Zij opende haar ogen en keek mij aan. Nooit vergeet ik die blik. Er lag een wereld aan emoties in: angst, vertwijfeling, hulpeloosheid en toch iets smekends alsof zij bang was dat ik zou opstaan, weglopen of erger nog, haar uitlachen. Een paar seconden gingen aldus voorbij waarbij onze blikken elkaar niet loslieten. Ik was de eerste die mijn blik naar omlaag liet glijden langs haar perfecte gestalte. In halfgebogen houding deed zij de jarretelle los, bleef telkens op één been staan en rolde de kousen af die zij wat verder wierp. Zij keerde zich om, steunde haar handen op de schoorsteenmantel en bleef in die houding staan. Zij had een rechte, mooie rug, goed gevuld. Haar schouders waren breed en ik vermoedde dat zij tamelijk veel aan sport had gedaan of nog altijd deed. Het deed me denken aan een zwemster. Het zo kleine broekje was te klein om de twee heerlijke rondingen van haar achterste te verbergen. Net boven de aanhef ervan zag ik dat zij een gouden kettinkje om haar lenden droeg. Het geheel was een grandioos schouwspel. Maar het was nog niet gedaan. Zij bracht haar handen achter de rug, haakte de BH los. Een kleine schouderbeweging en de twee bandjes schoven af de schouders. Zij hield hem vooraan vast, de twee borsten in haar handen nemend. Zij ontdeed zich ervan en hield hem heel even in de hoogte, tussen duim en wijsvinger, liet hem toen demonstratief vallen. Zij stond nog altijd met het gezicht naar het vuur. Ik zag slechts een gedeelte van één borst. De warmte van de haard op haar lichaam deed haar tepel deed rechtstaan. Zij haakte haar duimen in de rand van het broekje, schoof het tot op de knieën, liet het vallen en stapte eruit. Vóór mij stond een adembenemende naakte vrouw. Een totaal onbekende vrouw die zich op een presenteerblaadje aanbood. Ik zag haar schouders lichtjes opwippen alsof zij de hik had. Ik stelde me geruisloos recht, kwam achter haar staan en gaf haar een héél lichte kus tussen haar schouderbladen. Zij rilde en keerde zich naar mij toe. Haar gezicht was nat van de tranen en haar snikken kwamen nu duidelijk door. Ditmaal legde zij haar armen rond mijn nek, stilletjes huilend. Ik liet haar de tijd om uit te huilen op mijn schouder tot ik voelde dat zij kalmer werd. Ik deed een stapje terug, legde mijn hand onder haar kin om haar te verplichten mij aan te kijken en kuste haar op de lippen. Het was nauwelijks een aanraking te noemen, zo teder, zo zacht was het. Na een paar ogenblikken werd de kus dringender, dwingender, eisend. Zij drukte zich tegen me aan, trok zo hard aan mijn hoofd dat mijn lippen pijn deden van de druk. Haar vingers klauwden in mijn nekhaar dat tamelijk lang was. Zonder de kus te onderbreken ontdeed zij mij van mijn vest, knoopte mijn das en hemd los en streelde ieder plekje dat bloot kwam. Onze nu blote bovenlichamen lagen tegen elkaar. Ik voelde haar borsten tegen mijn borst, voelde haar tepels. Ik had mijn handen op haar rug gelegd, nu naar beneden zakkend. Ik nam in iedere hand één helft van haar kont en drukte haar met een korte felle stoot tegen me aan. Het kon niet anders of zij moest voelen dat ik fel naar haar verlangde. Het was zij die de kus beëindigde. Ik was ervan overtuigd dat we bijna een record inzake langdurige kus hadden gevestigd. Haar ogen schitterden, bijna onwezenlijk fel terwijl zij op een gebiedende toon zei: wacht. Met onhandige bewegingen maakte zij mijn broekriem los, had grote moeite met de knoop maar vond gemakkelijk de rits die zij in één beweging naar beneden trok. Mijn broek plofte naar beneden. We hoorden het, maar zagen het niet. Zij hield mijn blik vast, legde haar handen op mijn borst en gaf kusjes er kusjes op, langzaam afdalend tot zij op haar knieën zat. Ik keek op haar neer, voelde me niet lekker omdat een zo mooie vrouw op haar knieën zat voor me. Zij leek blij te zijn, te zien aan de uitdrukking op haar gezicht. Om haar lippen speelde een glimlach. Zij liet haar handen langs mijn benen omhoog glijden, pakte de rand van mijn slipje aan weerszijden beet en trok het tergend langzaam naar beneden. Keken we elkaar eerst aan, dan maakte zij nu haar blik van mij los en keek met een uitdrukking van verwachting naar wat zij zou te zien krijgen. Omdat het broekje bleef haperen aan mijn natuurlijke hindernis, gaf zij er een korte ruk aan. Ik zal nooit de uitdrukking van haar gezicht vergeten op het ogenblik dat de duivelsstaart tevoorschijn sprong en wiebelend voor haar neus danste. Haar toch al grote ogen werden groter en haar mond vormde een O van verbazing. Met dezelfde uitdrukking gleed haar blik naar omhoog, naar mijn gezicht. Ik lachte wat schaapachtig, voelde me in die situatie wat onnozel. Mijn handen hingen naast mijn lichaam, werkloos, hoewel ik haar graag had vastgenomen om haar te knuffelen. Zij liet zich wat achteruit zakken tot zij op haar hielen zat. Zij kon haar blikken niet van mijn kruis afhouden. Ik zag dat zij haar tanden op haar onderlip zette, lichtjes bijtend. Zij bracht haar handen naar voor, legde ze op mijn heupen. Langzaam liet zij hen langs mijn heupen glijden naar de binnenkant toe. Haar handen vormden een kuil waarin zij eerste mijn scrotum vastnam. Dan liet zij één hand naar boven gaan. Zij trachtte de nog harderwordende penis te omvatten maar omdat het niet ging nam zij dat ding vast met beide handen, keek naar mijn gezicht, dan weer naar mijn penis. Zij schudde haar hoofd in ongeloof. Zij zette zich terug op haar knieën, bracht haar hoofd dichterbij en legde haar wang tegen mijn penis. - Zo groot, zo hard en toch zo zacht, fluisterde ze. Ze wreef haar wang ertegenaan, nu eens links, dan rechts. Ik voelde en zag dat bij die beweging haar lippen de eikel raakten. Zij legde haar wang nu tegen mijn buik, met de penis ertussen geklemd, genietend van een weldadig gevoel. Ik legde mijn handen op haar hoofd, liet mijn vingers door haar korte haren gaan, over haar wangen, haar schouders tot net bij haar borsten. Met een kleine voorwaartse neiging kon ik ze juist omvatten. Onder mijn strelingen voelde ik hoe haar tepels groeiden en hard werden. Aan de rijzende en dalende beweging van haar borsten merkte ik dat haar adem sneller ging naarmate zij meer en meer opgewonden raakte. Ze verplaatste zich wat, keek naar boven om te zien of ik naar haar keek en gaf toen lichte kusjes vanaf de basis van mijn penis tot op de eikel. Ik vroeg me af of zij de moed zou hebben haar mond eromheen te sluiten en ik verlangde ernaar ook. Zij deed het echter niet. Zij trok wel de voorhuid zo ver mogelijk achteruit en bewoog haar hand op en neer, wat zeker niet onaangenaam was, tijdelijk althans... Ik liet haar de mogelijkheid te wennen aan wat zij met zoveel liefde streelde. Ik liet me zakken tot ik voor haar zat en duwde op haar schouders opdat zij zich zou neerleggen. - Bereidt je voor. Je vroeg om tederheid, die zal ik je nu geven. Sluit je ogen en laat je geest wegdrijven op de golven van genot die zullen ontstaan, golven die je zullen meevoeren, eindeloos ver, naar onbekende gebieden, naar nog onbekende gevoelens. Plaats noch tijd zal je bekend zijn of blijven. Je lichaam is dan het centrum van je eigen heelal, het centrum waarlangs iedere zenuw zijn stralen uitzendt om je geest verder te voeren naar het niemandsland, het eden van de vrouw. Laat geen lawaai of eender welke gebeurtenis, noch je eigen gedachten je hierin storen, je moet je vrij maken van alles. Alleen mijn handen zul je voelen, mijn lippen, mijn tong, mijn warmte over gans je lichaam dat in vuur en vlam zal komen te staan. Weersta aan niets, laat je gewoon gaan, geef voorrang aan elk gevoel dat je doorstroomt. Schreeuw, kreun of zeg wat je geest je gebiedt te zeggen of te doen, bevrijdt jezelf van iedere binding om datgene te zijn wat je vanavond wou zijn: een vrije vrouw, een vrouw die met tederheid wordt omringd en die in liefde wordt voldaan. Zij lag met gesloten ogen, luisterend naar mijn stem die zacht en kalm tot haar overkwam. Ik had nu de gelegenheid haar te bewonderen. Het feit dat zij op haar rug lag deed niets aan de stevigheid van haar borsten. Die bleven mooi rechtstaan. De tepelhoven leken mij donkerder dan daarnet en haar tepels stonden nog altijd hard zag ik. Ik begon met haar een paar kusjes op het voorhoofd te geven, tussen de ogen, op haar neus en naast haar mondhoeken tot in de hals. Zij verplaatste haar hoofd om dieper in haar hals te kunnen. Als laatste raakte ik heel vluchtig haar lippen aan die zij opende omdat zij verwachtte dat ik haar zou kussen. In plaats daarvan legde ik mijn handen aan weerszijden van haar nek en begon haar te strelen, over haar schouders, haar armen. Ik nam om beurt een hand, kuste iedere vingertop, de bovenkant en de binnenkant van haar hand, stak één vinger gedurende een paar tellen in mijn mond, haar duidelijk laten voelend dat ik eraan zoog. Ik legde haar handen op haar dijen, gleed met mijn handen naar boven tot vlak boven haar borsten en begon symmetrische cirkels te trekken tot aan de rand van de tepelhoven. Ik voelde dat zij haar spieren spande en liet één vinger langs de gleuf tussen de borsten tot aan de navel gaan, trok een drietal cirkels eromheen en wachtte. Er was geen enkel contact meer. Zij hield de adem in, wachtend op wat nu zou volgen. Onhoorbaar boog ik me voorover en hernam de cirkelende beweging... maar nu met mijn tong. Voor de eerste keer hoorde ik een lichte kreun toen zij haar ingehouden adem liet gaan, een tweede hoorde ik toen ik mijn tong in haar navel zelf stak, drie keer. Daarna was die pret uit en streelde ik de buitenkant van haar dijen en benen tot aan de voeten. Ik merkte tal van dingen op. Zij had tamelijk grote voeten, zeer verzorgd. Ik merkte ook op dat zij haar benen nog altijd krampachtig samenhield en ik merkte ook op dat één hand op haar venusheuvel lag, een venusheuvel die weelderig voorzien was van schaamhaar dat een blond-bruine kleur had. De bikinilijn was zorgvuldig bijgeschoren. Ik zag dat zij van tijd tot tijd haar vingers als kleine klauwen in haar venusheuvel plantte, wat me op een idee bracht voor wat later. Ik nam beide voeten in mijn handen en bracht ze samen naar omhoog. Ik voelde haar weerstand. Ik kon nu onder haar benen doorkijken, zag tussen haar samengeperste billen een deel van haar kut...waarop geen schaamhaar meer stond. Eén voet ontsnapte me omdat zij die terug wou naar beneden doen. Even snel had ik hem terug omhoog, wreef met mijn neus over haar voetzolen, likte één voor één aan al haar tenen en zoog gedurende een aantal seconden aan iedere grote teen. Daarna bracht ik haar benen terug op het berenvel, schoof langszij, vatte haar heupen en draaide haar in één beweging om zodat zij nu op haar buik lag. Heel even leek het erop dat zij wou protesteren omdat zij reeds op één arm steunde om recht te komen, maar dan liet zij zich weer neerzakken, de arm onder haar hoofd leggend, het gezicht van me afgekeerd, duidelijk wachtend. Ik zat op mijn knieën en bekeek haar bewonderend. Haar rug was mooi gevuld, de schouders ook. Haar achterste was het mooiste kontje dat ik van dichtbij had aanschouwd en waarvan de twee helften compleet symmetrisch waren. Haar benen lagen een ietsje uit elkaar, daardoor ik heel goed de bouw van haar billen zien die in proportie vanaf de knie zich gelijkmatig verbreedden. Bij zoveel schoonheid werd ik even stil en keek van de schouders naar de voeten en omgekeerd omdat ik niet wist waar ik zou beginnen. Ik besloot onderaan te beginnen vermits ik ook daar was uitgescheiden. Gezien haar benen een ietsje gespreid waren kon ik de binnenkant van haar benen aaien, heel zacht en teder. Van de knie tot bijna boven de bil raakte ik haar nauwelijks aan, voldoende dat zij gewaar werd waar mijn handen waren. Ik droeg er zorg voor haar kut niet aan te raken. Ik herhaalde dat enkele keren en verplaatste mijn handen dan op haar schouders, knedend in de hals als tijdens een echte massage om verkrampte spieren los te maken. Ik voelde resultaat, de spieren werden losser en de gespannenheid deinde weg. Was het één minuut of verscheidene? Ik weet het niet, ik had er evenveel aan als zij want zij rolde van tijd tot tijd met het hoofd als een poes die achter het oor wordt gestreeld. Ook daarmee hield ik op en wachtte, secondenlang. Zij lag er nu volkomen ontspannen bij, wachtend op wat komen zou. Haar ademhaling ging rustiger. Ik boog me wat voorover en kon zien dat zij haar ogen nog altijd gesloten hield. Ik bracht mijn hoofd lager en streek in één beweging met de tip van mijn tong over haar rugwervel, vanaf de schouderbladen tot het putje bovenaan haar kont. Zij veerde op en weer neer van verbazing en ik zag dat haar kont iets hoger was dan daarnet. Vraag om nog? Ik deed hetzelfde, langzamer nu, in omgekeerde richting. Veel langzamer, tot aan de nek waar ik een licht beet gaf, wat gevolgd werd door een lichte kreet. Ik bracht mijn been over haar heen en schoof achterwaarts tot ik op goede hoogte zat. Dan bracht ik mijn borst naar onder en wreef ermee over haar poep. De toestand waarin ik haar al had gebracht en mijn warme borst voelend op haar kont zorgde voor een onmiddellijke reactie. Een reactie die puur lichamelijk was, beantwoordend aan een eis van haar lichaam zelf en minder door haar eigen wil. Er was onmiddellijk een tegendruk van haar kont om het contact aan te houden. Ik steunde op mijn armen en liet me over en weer glijden, links naar rechts, naar onder en boven. Van tijd tot tijd steunde ik op één hand en streelde met de andere haar rug, haar zijkant met de aanhef van de borst. Ik zette me recht, zat op haar benen zonder mijn gewicht te laten doordrukken en begon de twee sierlijke helften te aaien, te kneden, van elkaar wegtrekkend en tegen elkaar aanduwend en toen dat naar mijn mening genoeg was kuste ik ze naar believen op iedere vierkante centimeter en minder. Ten laatste legde ik me volledig op haar, haar kontje in mijn schoot, mijn gespannen penis in de gleuf ervan. Ik beet haar nogmaals in haar nek, misschien iets minder hard, in ieder geval leek het haar welkom. Ik fluisterde haar in het oor dat de leeuw, de tijger en vele anderen dat ook deden als liefdesbetuiging van het mannelijke tegenover het vrouwelijke. Ik bleef op haar liggen, van tijd tot tijd een paar centimeter hoger, een paar centimeter lager, er telkens voor zorgend dat mijn penis goed in de gleuf van haar achterste bleef. Ik steunde op beide handen en duwde mezelf omhoog om haar gelegenheid te geven zich om te draaien. - Kus me Zij draaide zich om. Ik liet me op haar zakken, voelde haar borsten tegen mijn borstkas, mijn buik tegen de hare, mijn penis in haar schaamhaar. Haar wangen waren rood, haar adem ging opnieuw sneller en in haar ogen die zij nu opende las ik een verlangen die zijzelf waarschijnlijk nog nooit had meegemaakt. Nog vooraleer ik haar lippen aanraakte was haar mond al open, vol verwachting om het vuur dat in haar smeulde nog aan te wakkeren door een kus. Het werd een lange, passionele kus die aarzelend begon maar die ontaardde in een happen, bijten, zuigen, likken om elkaar's speeksel te drinken als twee dorstigen, om elkaar's gloed door te geven. We rolden om en om tot dicht tegen het haardvuur en keerden op dezelfde wijze terug tot we weer op het grote berenvel lagen. Haar handen waren ondertussen niet stil, gleden langs mijn lichaam, hielden me tegen haar aangedrukt of trokken aan mijn nekharen. Soms voelde ik ze op mijn achterste drukken om dichter tegen haar schoot aan te drukken. Het leek welhaast op een gevecht van verliefden. - "Je bent om te stelen", fluisterde ze toen we elkaar's mond loslieten en om adem hapten."Wie en wat ben jij eigenlijk om dit... .om dit..." - Ik ben de verpersoonlijking van de liefde, de liefde die men met een hoofdletter schrijft, de liefde die begint en eindigt met tederheid, de liefde van man tot vrouw die respect hebben voor elkaar's gevoelens, die eraan tegemoet komen en ze vervullen, de liefde die man en vrouw één maakt, de liefde die ervoor zorgt dat men sterkte geeft en krijgt om het hoofd te bieden aan alles en iedereen, de liefde waarbij de daad dankbaarheid doet ontstaan voor het leven. Het is een goddelijk geschenk als het in die oogmerken gebeurt. Maar alles wat ik hier vertel hoef ik niet te zeggen. Ik voel dat je dat allemaal even diep aanvoelt als ik, dat woorden zelfs niet bij machte zijn om datgene uit te drukken wat er in je omgaat. En het is pas het begin. Haar ogen zegden meer dan haar mond zou kunnen uitdrukken, we zaten in dit gebeuren op dezelfde golflengte, de golflengte van de liefde, de golflengte van het genot en de belevenis. Ze legde haar arm over haar ogen. Was het om haar opkomende tranen te verbergen of was het om niet gestoord te worden door alles wat rond haar was om beter te kunnen gemeten van wat komen moest? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik haar zag als de verpersoonlijking van "DE" vrouw zoals alle mannen zich die voorstellen. Ik schoof langzaam achteruit, ieder plaatsje zoenend, zuigend aan elke tepel. Ik had handig mijn been tussen haar benen laten glijden en door mijn manoeuvre was zij verplicht haar benen te openen. Haar beide voeten vasthoudend bleef ik even zitten, genietend van het prachtige schouwspel dat zij bood. Heel, héél eventjes raakte ik met één vinger een kutlip aan en zij veerde omhoog. Ik keek naar haar. Zij lag nog altijd met de arm over haar ogen, maakte met de tip van haar tong haar lippen nat. Ik was van oordeel dat nu het moment van de daad was aangebroken.Ik voelde me kalm, wist dat ik meester over mezelf was en ik wou aan deze vrouw bewijzen... wat eigenlijk? Dat ik méér voelde dan paringsdrift, dat haar beeld, haar gelijkenis iets in mij had doen ontwaken waardoor ik méér dan gemotiveerd was? Voor mij was dit geen gewoon spelletje van "man ontmoet vrouw, bevallen elkaar, wisselen plezierige ervaringen uit, bedankt, saluut en merci", nee, dit was anders. Mijn hartstocht was ontstaan omdat ik haar verlangde, omdat ik haar echt wou bezitten, omdat ik had aangevoeld dat zij mij nodig had, juist daar, op dat ogenblik. Ik zegende het lot dat me in die pub had doen belanden en die ervoor had gezorgd dat ik tussen de benen zat van een wondermooie vrouw. Het schaamhaar hield op waar de kutlijn begon. De rest was weggeschoren. Tussen de lippen zag ik vocht glinsteren. Uit mijn ooghoek zag ik ook dat het houtvuur dringend hout nodig had om verder te branden, maar mijn houtblok was ook dringend aan een haard toe. Zoals ik daar zat zag ik het beeld van een generaal die met opgeheven sabel het moment afwachtte om de aanval te beginnen. Ik keek naar het bosje haar als ware het kreupelhout waarachter een bron lag. Voor mij was het een bron. Ik duwde haar benen verder open, plakte mijn mond ertegenaan, likte, dronk, haalde de nectar nog vooraleer hij naar buiten kon komen omdat ik mijn tong zover mogelijk in haar stak. Het was zo zacht, zo teder, zo warm, zo levend, geurig. Een geur als van de zee, naar algen, smakend naar zout, peper en andere pigmenten die ik niet ken. Ik ben als in een onbekend gebied waar de hitte je tegemoet komt, waar je tong een slang is die vecht tegen die verharding bovenaan, een gevecht dat bewegingen doet ontstaan in het gebied, het golft nu op en neer als door elektrische schokken getroffen, het wijkt en komt terug, het zijn haar gezwollen lippen die de mijne omvatten. Mijn neus woelt door het geschuif in het schaamhaar en ver, heel ver, hoor ik haar steunen in een ritme dat versnelt naarmate het tempo dat mijn tong likt. Ik voel dat zij haar lichaam opspant als de boog vooraleer de pijl zich zoevend een weg baant naar het doel. Zij steunt op haar hielen, klemt met één hand achter mijn nek, mijn hoofd volledig tegen de nattigheid aanduwend. Ik krijg de indruk dat haar knobbeltje een knobbel wordt en plots is alles weg. Als een pudding zakt zij in elkaar, daarbij een luide gil slakend die even lang aanhoudt als haar orgasme, wegdeinend in korte snikken. Ik volg haar beweging en geef nu heel zachte likjes rondom. Ik heb de indruk dat gans mijn gezicht nat is van haar sappen die rijkelijk vloeiden. Zij trekt aan mijn haar en biedt me haar mond die ik niet alleen kus, maar ik zorg ervoor dat zij evenveel van haar kutsap krijgt. Haar kus wordt daardoor veeleisender, haar schoot duwt zij een paar keer met korte stoten omhoog. Ik doe alsof ik het niet begrijp, kus de donkere punten van haar borsten. Ik voel hoe haar hand tussen ons glijdt, mijn penis vastpakt en de weg zoekt naar haar intimiteit. Ik voel de aanraking, het contact met haar kut en plots heb ik het gevoel in een oven terecht te komen. Zij slaakt een zucht van tevredenheid, legt haar hand op mijn kont en duwt om mij dieper in haar te doen dringen. Ik weerhoud me, ik wil dat zij - en ik evenzeer - geniet van de langzame penetratie. Leder millimeter moet haar doen rillen van genot en zo is het ook. Zij vindt het te traag en duwt haar bekken omhoog, trekt mijn gezicht naar haar toe, kust, bijt, likt, gromt als ik weer iets dieper in haar doordring. Zij laat me los, neemt mijn hoofd in beide handen en bekijkt me, smekend, met in haar ogen het verlangen om haar niet teleur te stellen. - Kom, kom in mij, geef me alles. Nu ben ik het die haar kus en zo diep ik mijn tong in haar mond breng, zo diep laat ik me in haar zakken tot onze bekkens volledig op elkaar rusten, mijn penis volledig in haar. - Oh, wat heerlijk, goddelijk zelfs, fluistert ze in mijn oor. Ik wil me wat terugtrekken om opnieuw toe te stoten maar de beweging gewaar wordend houdt zij me tegen. - Nee, nee, blijf...blijf in mij. Het geeft me een gevoel zoals ik nooit heb gekend. Gewoon zalig. Niet ophouden, laat het duren... ik ben in alle staten en in staat tot alles. Je bent een tovenaar. Ze kijkt me aan, haar ogen ongewoon groot, opengesperd alsof ik een buitenaards wezen ben die haar overrompeld heeft. Ze ademt met korte stoten door haar mond, maakt een korte bekkenbeweging en sluit de ogen in vervoering. Nu begin ik een langzame beweging als een trein die aanzet. Haar lichaam heeft zich nu volledig aangepast aan de grote, harde indringer. Soepel, gesmeerd, glijdt hij tot aan de rand, komt terug en baant zich weerom een weg in die nauwe schacht, die hete tunnel en zendt trillingen via de rug over het ganse lichaam. De beweging versnelt en telkens als onze buiken tegen elkaar komen hoor ik haar steunen, voel ik haar tegenduwende beweging. Ik verplaats me iets hoger omdat ik weet dat bij iedere beweging die ik nu maak, haar kittelaar door gans de lengte van de penis zal worden gestreeld. Ik kijk naar haar gezicht om de reactie af te lezen en duw me langzaam in haar. Ik zie de sensatie op haar gezicht. Haar mond gaat open alsof zij iets wil zeggen, de ogen gaan halfdicht. Even langzaam als ik in haar drong, even langzaam trek ik me terug, traag glijdend en er zorg voor dragend haar kittelaar te raken wat geen twijfel laat. Haar "oh, oh, oh"-gestamel geeft me hiervan zekerheid. Ik voel me meester van de situatie, meester over deze vrouw, over dit lichaam dat zich onvoorwaardelijk aan me geeft. Op mijn beurt geef ik me over aan de weldoende sensatie die het me bezorgt. Ik wil haar meer geven, steun op mijn armen en begin zonder waarschuwing of wat ook, een hels ritme te voeren, heen-terug, heen-terug, heen-terug. Zij opent haar benen zo wijd zij kan, duwt zichzelf opwaarts bij iedere stoot. Haar stem verandert, wordt rauwer als zij mij aanspoort om nog sneller te gaan. Ik voel het zweet uit al mijn poriën barsten, niet zozeer van de inspanning maar van genot. Ik kijk naar beneden, kijk naar die in-en uitglijdende penis die glinstert van het geil. Ik zie haar kutlippen die dik en gezwollen zijn. Ik wend mijn blik af. Ik wil nog niet klaarkomen hoewel ook mijn lichaam dit nu begint te verlangen. Ik temporiseer even maar krijg er de tijd niet voor. Zij slaat haar benen om mij, trekt mij met ongelooflijke kracht in haar, roffelt met haar voeten op mijn achterste. Iedere stoot ervan geeft haar een trilling diep in haar hetgeen haar weer tot extase brengt. Zij gaat daarbij zo wild tekeer dat mijn penis uit haar floept. Ze kijkt me verbijsterd aan, denkt dat ik het met opzet heb gedaan. Haar mondhoeken vertrekken en haar blik is nijdig. Ze duwt me op de borst, hard, zodat ik achterover val en vooraleer ik ook maar iets kan doen zit zij op mij, brengt mijn roede weer in haar en herbegint de cadans, op en neer, op en neer... Ik zie haar borsten deinen in hetzelfde ritme, haar gezicht waarop echt een hemelse glans ligt, soms krampachtig vertrekt en om haar lippen zweemt een glimlach van gelukzaligheid. De ogen dicht voert zij zichzelf weer naar het toppunt van genot. Met haar handen steunt zij achterwaarts op mijn opgetrokken knieën die haar meteen een steun in de rug geven. Het daarnet onderbroken orgasme heeft zij terug bereikt en beleeft het zelfs meermaals. Uit haar keel komen nu snikken. Haar bewegingen gaan minder snel, zij steunt nu met beide handen op mijn borst, me ritmisch nijpend in hetzelfde ritme als de afnemende orgastische spasmen. Zij hijgt en slikt moeizaam. Tussen haar prachtige borsten zie ik een straaltje zweet dat in een druppel naar beneden glijdt. Zonder de ogen te openen laat zij zich op mij zakken en blijft liggen, haar hoofd in mijn schouderholte, hijgend. Haar lichaam is nat van het zweet. Ik ben nog steeds in haar verankerd maar beweeg me niet. Stilaan komt zij terug bij haar positieven. - Wonderfull....marvellous.. .divine... Haar stem lijkt van ver te komen. Zij geeft me kleine dankkusjes op mijn wang, in mijn hals maar realiseert zich ineens dat ik nog altijd even hard in haar aanwezig ben. Zij zet zich terug recht, wriemelt met haar achterste tot zij mij op de goede plaats in haar voelt. Ik profiteer ervan om haar borsten te strelen. - Ik begin aan je bestaan te twijfelen. Je doet het op een goddelijke manier, maar toch denk ik dat jij de duivel bent. Het is niet normaal dat een gewone sterveling kan wat jij al hebt gedaan. Of denk je aan je belastingaangifte terwijl je me neukt? Ik lachte terwijl ik mijn hoofd ontkennend schudde. Zij was ontegensprekelijk een dame, maar het amuseerde mij om haar in directe taal te horen spreken. Ik aanzag het als een bewijs dat zij alle status had afgelegd? en zich bij mij nu een doodgewone vrouw voelde. Ik voelde me fier haar tot die rang te hebben gebracht, de rang die zij zelf wou: gewoon een vrouw te zijn. - Nee, integendeel. Ik heb zeven zintuigen en kan je verzekeren dat ik er in het liefdesspel maar al te gretig gebruik van maak. En elk van hen verhoogt mijn genot en juist het genot dat ik ondervind, het genot dat ik heb door jou gelukkig te zien, dat geeft me de kracht om mezelf te beheersen. Ik ben God noch Duivel, maar mijn duivel geeft goddelijke genoegens. Ik beken dat ik me in die zin meester voel van het gebeuren. - Je bent inderdaad de meester, MUN meester, en als dusdanig erken ik je. Ik voel dingen die ik niet mag voelen, ik denk dingen die ik niet mag denken, niet mag zeggen ook maar die ik toch zal zeggen als we afscheid nemen. Zij herbegon haar bewegingen, maakte rotaties in elke richting om mij in iedere uithoek van haar lichaam te voelen. Ik zag hoe het genot zich weer van haar meester maakte, hetgeen haar veranderde in een furie. In de volgende twintig of dertig minuten had zij bijna alle mogelijke posities ingenomen en kreeg ik de indruk dat zij een opeenvolging van niet-te-stoppen orgasmen beleefde. Uiteindelijk liet zij zich, volkomen buiten adem, op mij zakken en bleef liggen tot haar ademhaling opnieuw normaal werd. Onze lichamen plakten aan elkaar van het zweet. Zij richtte zich op, glimlachend, met een gelaatsuitdrukking van iemand die volkomen gelukkig en bevredigd is. - Nu jij! Ze keek op haar klein polsuurwerk, dan naar het mijne. Met een soepele beweging ging zij van me af, zette zich tussen mijn benen en nam mijn penis vast, mat met haar ogen de lengte, schudde het hoofd in ongeloof, keek me dan recht in de ogen en bracht haar hoofd langzaam ernaar toe, likte van de basis tot de top, om en om. Ik trok een kussen onder mijn hoofd om goed te kunnen kijken en wachtte. Met de tip van haar tong ging zij rond de eikelrand. Mijn buikspieren reageerden en ik duwde onbewust mijn bekken naar omhoog, naar haar lippen toe. Ik had gehoopt maar niet verwacht dat zij het zou doen, maar zij deed het toch. Zij keek naar me en terwijl onze ogen elkaar niet loslieten deed zij haar mond open, liet de punt van mijn eikel erin komen, opende haar mond wijder en gleed eroverheen. Het was warm, nat en zalig. Ik duwde zachtjes maar zij legde haar hand op mijn buik, aanduidend dat ik stil moest blijven. Tot mijn spijt liet zij mij los, keek me aan. - Happy? Ik was meer dan gelukkig en ik zei het haar ook. Omdat ik niet wou dat zij schrik zou hebben m het weer te doen voor de eventuele gevolgen dacht ik haar gerust te moeten stellen. - Je mag gerust verder doen als je daar zin in hebt, ik beloof je dat ik niet zal klaarkomen. Men beweert dat een verliefde vrouw tot alles in staat is. Ik begon het waarachtig te geloven. Zij keek mij aan alsof ik iets onvoorstelbaars had gezegd, iets wat haar gekrenkt had. Er klonk zelfs trots in haar stem. - Zelfs indien dat het geval zou zijn, van hem hier kan het me niet deren. Ik ben bereid tot alles...alles wat jij wilt. Ik duwde hem terug naar haar mond toe. Met dezelfde overgave, met dezelfde liefdesbetuiging gaf zij kusjes, likte, nam hem in haar mond tot zij bijna kokhalsde, zoog tot ik haar terug volledig op mij trok en gulzig kuste. Ik rolde haar op haar rug, bracht mijn hand tussen haar benen die zij onmiddellijk opende en begon haar zachtjes met volle hand te strelen. Wonderlijk hoe snel een vrouw zich kon herpakken om een liefdesspel te herbeginnen. Ik liet mijn middelvinger tussen haar lippen glijden, voelde hoe vochtig haar grotje weer was. - Voel eens hoe nat je weerom bent. Zij aarzelde, misschien uit schaamte om mijn vraag, maar ik nam haar hand en bracht het naar haar schoot. Had ik voordien niet gezien dat zij in haar schaamhaar klauwde en zich op dat ogenblik blijkbaar had ingehouden om zichzelf te strelen? Ik bracht zelf haar vinger ernaar toe en leidde hem in haar gleuf, meerdere keren. Zij deed verder, ook toen ik mijn hand van het hare wegtrok om te kunnen kijken. Ik wou haar reacties zien maar zij had terug haar arm over haar ogen gelegd. Toen ik merkte dat de bewegingen heftiger werden en zij naar een climax toeging schoof ik op haar en onmiddellijk in haar, zo glibberig was haar kut. Ik voelde haar spieren die zich rondom mijn penis hechtten en schoof dieper en dieper. - Nog, nog, fluisterde ze Ik nam haar benen, bracht ze hoog boven haar zodat haar knieën haar schouders bijna raakten. Ik had een ruim zicht en pompte in en uit, sneller en sneller tot we beiden klaar kwamen. Ik bleef bewegen tot ik voelde hoe mijn penis zijn strakheid verloor. Dan pas liet ik haar benen vrij. Bij die beweging gleed ook mijn penis uit haar. We bleven liggen, totaal uitgeput. Het duurde even om tot onszelf te komen. Ik dacht dat zij in slaap was omdat zij tot dan niet bewogen had. Op dat ogenblik nam zij haar arm weg. Ik zag dat haar ogen nat waren van de tranen. Met één vinger ging zij strelend de omtrek van mijn gezicht af, de wenkbrauwen, de neus, de lippen. Daarna legde zij haar hoofd op mijn borst, haar hand in mijn hals. - Ik dank je... voor alles. Je hebt me een wereld laten beleven die ik niet kende, ik heb alle kleuren van de regenboog gezien omdat ik er op zat. Nog is alles niet over, maar de werkelijkheid komt schrikkelijk snel nabij. Éénmaal hier buiten zal het net zijn of we gedroomd hebben, of toch niet...want ik zal je nog een tijdje in mij voelen en ik heb de indruk dat mijn....poes...verschroeid is. Zij lachte. Haar lach klonk blij, er lag een klank in van gelukkig zijn. - Het spijt me dat je vreemdeling bent, het spijt me dat ik je niet meer kan ontmoeten maar helaas...het is nu eenmaal zo. Het kan niet en het mag niet ook. Niettemin heb ik geluk gehad, veel geluk zelfs. Ik wou uit de band springen gisteren zonder te weten hoe ver mijn sprong zou gaan. In mijn sprong naar het onbekende was ik trouwens ook niet van plan om met iemand kennis te maken en zeker niet om met iemand naar bed te gaan. En zie, het lot was me gunstig en dank zij jou ben ik op dit ogenblik de gelukkigste vrouw van Engeland. Ik dacht van mezelf niet dat ik tot zoiets in staat zou zijn en ik zou zelfs... Ik weet niet wat ze nog zou gewild of gedaan hebben. Ik was als een blok in slaap gevallen. Het was negen uur toen ik wakker werd. De eerste ogenblikken keek ik wat dwaas om me heen. Ik dacht in mijn hotel te zijn doch herkende de kamer niet. Toen kwamen mijn herinneringen terug. Ik hoorde lawaai in de badkamer en zag haar er uitkomen, helemaal opgekleed zoals we waren aangekomen, de hoed met brede rand over de ogen. - Het spijt me indien ik je wakker heb gemaakt. Ik moet onmiddellijk weg. Je kunt blijven tot je tijd om is, een taxi bellen en naar het station rijden om je trein te halen. Je doet maar. Zorg er alleen voor dat de deur goed gesloten is, anders krijg ik last met mijn vriendin. Haar stem klonk stug, op afstand, koud. Met nijdige gebaren trok zij haar handschoenen aan. Zij keek me zelfs niet aan. - Hé, hé, hé! Waar is de vriendelijke toon van gisteren, waar is de charmante dame die ik in de pub leerde kennen, waar is de vertrouwelijkheid van de vrouw die ik vannacht in mijn armen hield? Het lijkt alsof je een muur tussen ons hebt opgetrokken? Zij was met de rug voor het venster gaan staan. Ik kon praktisch niets van haar gezicht zien. - Het spijt me. Je hebt gelijk, maar die muur is een muur die ik voor mezelf optrek. Zonder die muur zou ik blijven en dommigheden doen. Ik heb er al genoeg gedaan waarvan ik straks de gevolgen zal moeten dragen. Vergeef me indien ik nu als een andere vrouw naar voor kom. Maar één ding moet ik je toch nog zeggen als afscheid. Ze wachtte even, frommelde aan de hoeken van haar tailleurvest, zoekend naar de woorden. Traag, stap voor stap ging zij naar de deur zonder naar mij te kijken. - Ik heb je gezegd dat ik je mijn lichaam schonk en enkel dat, omdat ik je mijn hart niet kon schenken om duizend en één redenen. Toen ik het zei was het ook zo. Nu is het anders. Ik schonk je inderdaad mijn lichaam, maar uit alle gebeurtenissen tussen ons, heb ik je ook mijn hart geschonken. Weet dat je, waar je ook bent, gaat, staat of ligt of met wie je ook bent, mijn hart zal steeds bij je zijn. Denk nooit slecht over me, ik zou het niet kunnen verdragen. Niemand zal me ooit kunnen bezitten zoals jij, niemand kan me zoveel liefde geven ook. Voor mij zijn dit herinneringen als relikwieën die ik diep in mijn hart zal blijven koesteren. Vaarwel, man van mijn hart, vaarwel mijn Eros. Zonder om te kijken, zonder mij nog één blik te gunnen was zij weg. Ik hoorde haar hakken, de voordeur die open en toeging. Daarna een auto die vertrok, vermoedelijk de taxi die zij gebeld had voor ik wakker werd. Ik voelde me eenzaam, kleedde me aan en belde op mijn beurt een taxi. Ik keek nog even rond. Op de kast stond een vaasje met zijden roosjes. Ik nam er ééntje uit als blijvende herinnering. Ik liet me naar mijn hotel voeren, nam mijn weinige bezittingen en reed dan naar het station, vandaar met de trein naar Dover. Tijd had geen betekenis. Ik keek alleen op mijn uurwerk om te weten wanneer de trein of boot zou vertrekken. Daarna zat ik voor mij te staren zonder iets wezenlijks te zien. Ik zag haar ogen, guitig en schitterend, wild van verlangen of vol van tranen. Ik voelde nog haar handen die rusteloos over mijn lichaam gleden, ik voelde hoe zij haar nagels in mijn rug plantte als zij klaarkwam en ik legde mijn hoofd tegen de rugleuning omdat ik haar in gedachten plaats wou geven om me in de hals te kussen. S'avonds, bij mij thuis, was ik nog altijd in dezelfde bedrukte stemming. Ik kon haar met geen mogelijkheid uit mijn gedachten bannen. Voor eten had ik geen lust en in die paar uur had ik al meer gedronken dan anders op een week. Terwijl ik me opnieuw een glas inschonk hoorde ik de nieuwslezer de buitenlandse berichten aankondigen. Plots drongen de woorden tot me door en kwam ik met mijn glas in de hand voor de TV staan, wachtend op de beelden die moesten volgen. Mijn ademhaling ging sneller. Nu zou ik het weten. Ik wou kijken en vergelijken. De stem dreunde verder: Deze namiddag bezocht de prinses een kinderhome en werd verwelkomd door de plaatselijke overheid. Zij kreeg een bloemtuil van de kleinste terwijl de oudste een speciaal voor haar geschreven gedicht voordroeg. De prinses droeg een wintermantel en was kennelijk warmer aangekleed. Gisteren had zij het nochtans aangekondigde bezoek aan de "Night of the Proms" niet kunnen doen om gezondheidsredenen. Ondanks de verkoudheid behoudt zij haar stralende glimlach en heeft zij de charme die haar zo geliefd maakt bij iedereen. De camera zoemde in op haar gezicht. Voor een paar seconden keek zij recht in de lens, recht in mijn ogen. Ik hield mijn adem in. Dat was mijn onbekende, daarom leek zij zo sterk op haar als een tweelingzuster, daarom mocht ik haar naam niet uitspreken, daarom wou zij niet aan zichzelf herinnerd worden. Alhoewel...? Kon het niet zijn dat er iemand bestond die sprekend op haar leek? Die dezelfde haartooi had, hetzelfde gelaat, dezelfde neus en lippen? Ik begon te twijfelen. Ik zette me op de knieën voor het beeld, wachtte op iets dat me zou bevestigen dat er een andere bestond. Dat ogenblik kwam en toen viel mijn mond open van verbazing. Zij stak haar uit om een kind te aaien - in de andere hand had zij het gekregen bloemtuiltje - en toen zag ik het. De bevestiging! Om haar arm zat een uurwerkje, in de vorm van een hartje en rondom afgezet met schitterende steentjes. Het was mijn beurt om mijn hoofd te schudden in ongeloof. Nee, het kon niet zijn dat ik de nacht had doorgebracht met deze vrouw, het was een droomvoorstelling te weten hoe zij mij had toebehoord. Maar ik hoefde slechts even de ogen op te slaan om te zien dat het geen droom was geweest. Bovenop de TV stond de zijden roos die ik uit het huis had meegenomen.Het bezoek was ten einde, zij stapte in de grote limousine, de camera nam nog een close-up. Voor de laatste maal keek ik in haar grote, mooie ogen. Verwachtte zij dat ik dit zou zien? Mogelijks wel. Niet alleen haar glimlach deed me daaraan denken, ook het feit dat een prinses knipoogt naar de camera. Dat was niet voor iedereen bestemd. Alleen voor mij! Ik stak mijn glas naar haar uit en zei zoals gisteren: Cheers. Maar het had niet dezelfde smaak en hield ook dezelfde beloften niet in. Wij hadden het beleefd, wij waren de enigen die het wisten, de enigen ook die het konden weten, de enigen voor wie de herinnering zoet zou blijven, de enigen die er konden in geloven. Want zeg me nu, wie zou mijn verhaal willen geloven?

Londen (vm:romantisch, 14221 words)
Auteur: Poezewoefke	Toegevoegd: Sep 15 2002	Kijkers/Lezers: 7100/5937 [84%]	Waardering (verhaal): 8.67 (6 stemmen)
Toevallige ontmoeting in engelse pub met onbekende vrouw die met mij meegaat. We beleven ene fantastische nacht...en de verrassing zit in het einde..