ErotischeVerhalen.com: MORGENSTER - hoofdstuk 26 door Lucky Eye [deel 26]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal 'Deed dat haar iets?' 'Ja. Ze is niet ongevoelig, Richard.' 'Dat bedoel ik ook niet. Sorry, als ik me verkeerd heb uitgedrukt. Maar ... ik snap zoveel niet.' 'Mary had haar probleem, nee, beter gezegd problemen. Het eerste was Shaun. Ze was hopeloos verliefd op hem. Trouwde te jong met hem en kwam er al snel achter dat hij niet trouw was aan haar.' 'Kerels zijn zulke kloothommels!' luchtte Nancy haar gemoed. 'Hij had diverse affaires. Soms kort, soms langer. Ze wist er steeds van maar ... was, zoals ik al zei, hopeloos verliefd. Bleef dat ook. Al het verkeerde dat Shaun deed, wist ze wel recht te breien waarbij ze zichzelf vaak de schuld gaf.' 'Maar dat is toch belachelijk,' wond Edith zich zichtbaar op. 'Het komt vaker voor dan ons lief is, Edith,' gaf Jocelyn aan. 'Vaak wordt het gedaan om confrontaties te mijden en zo was het ook bij Mary.' 'Ze kon Shaun niet aan. Hij was ... ' 'Sloeg hij haar?' wilde Richard weten. 'Ja, dat kwam af en toe voor maar wat dat betreft kon ze hem wel aan. Veel erger dan dat was dat hij haar geestelijk mishandelde. Kleineerde. Het andere probleem was dat Mary geen kinderen kon krijgen. Shaun en zij wilden allebei graag kinderen maar het lukte niet. Mary wist zeker dat het aan haar lag en kreeg later na onderzoek gelijk. Vanwege dat praatte ze zijn vreemdgaan goed. Shaun was een man. Hij moest zich bewijzen. Ook haar reden om, zij het met de nodige tegenwerpingen van haar kant, Stan te accepteren als zijn zoon.' 'Wat een flauwekul zeg!' verzuchtte Nancy. 'Als Nathan ooi... ' Ze voelde de hand van Richard op haar arm en hield zich stil. 'Welk bewijs kwam er dat Mary geen kinderen kon krijgen?' 'Mary's moeder kon geen kinderen krijgen. Zij en haar man probeerden van alles en nog wat. Uiteindelijk werd er een experimenteel hormoonpreparaat geprobeerd en het lukte. Ze kregen twee dochters.' 'Een tante die ik nooit heb gekend,' klonk het schamper uit Richards mond. 'Ja. Je moeder was de jongste, je tante de oudste. Die experimentele medicatie zorgde ervoor dat de moeder van Mary dus toch in verwachting raakt. Echter ...zoals wel vaker met experimentele medicijnen helaas ... de gevolgen ervan, de werking op langere termijn, zijn niet in te schatten. Mary en Clare konden beiden geen kinderen krijgen. En dat is naar alle waarschijnlijkheid het gevolg van de behandeling die hun moeder heeft ondergaan.' 'Zoiets is vreselijk,' vond Edith en Nancy sloot zich daarbij aan. 'Maar waarom ken ik haar, Clare bedoel ik, niet?' 'Clare kon absoluut niet opschieten met Shaun. Ze kon totaal niet begrijpen dat Mary zich zo liet behandelen door hem. En dat leidde uiteindelijk tot een zo heftige ruzie dat de zussen elkaar niet meer wilden zien. Er was jarenlang totaal geen contact. Mary heeft pas dit jaar het contact hersteld.' 'Maar waarom dit jaar en niet eerder?' 'Ze voelde aankomen, haar woorden, dat de bom zou barsten.' 'En wat bedoelde ze daarmee? Want dat snap ik niet,' reageerde Nancy fel. 'Ze was zelf niet bij machte om dingen te veranderen. Zag zelf niet een oplossing. Had er de kracht niet voor,' antwoordde Jocelyn nadat ze een blik had gewisseld met Max. 'Haar kracht was in de loop der jaren verdwenen. Al haar energie was weg. Ze werkte zich ongans om te zorgen dat het huishouden kon blijven draaien.' 'Maa ... maar hij werkte toch ook!' 'Mary had ingestemd met het veranderen van identiteit, de wisseltruc met Vicky, het verkassen naar Canada enzovoorts onder de voorwaarde dat Shaun zou ophouden met gokken, de reden van zijn torenhoge schulden in New York, en zijn alcoholgebruik. De eerste tijd ging dat prima. Tenminste, zo dacht ze. Zij werd echter veel in beslag genomen door de zorg voor jou, Richard.' Richard snoof. 'Echt?' cynischer kon het niet klinken. 'Ik begrijp de manier waarop je reageert helemaal. Geloof me, Richard. Ik val jou en jouw gevoelens absoluut niet af. Ik was bij beide gesprekken met Mary en heb nu ook weet van haar gevoelens. Van haar leed. In de eerste bijeenkomst die ik met jou had gaf jij op een gegeven moment een twistgesprek tussen Mary en Shaun weer. Ze schreeuwden naar elkaar en het ging erover dat Shaun jou gewild had en daarna nooit meer naar jou had omgekeken. Weet je nog?' 'Ja,' Richard boog zijn hoofd. Het deed hem nog steeds pijn. 'Je vroeg mij wat ze daarmee bedoelde. Ik wist dat natuurlijk niet. Je vroeg je af of zij misschien zo geworden waren door jou, dat het jouw schuld was. Daar antwoordde ik negatief op. Nooit jouw schuld!' Richard knikte. Zo was het ook. Heel vaak had hij het er daar later opnieuw over gehad met Jocelyn en hij wist nu dat het niet zijn schuld was. 'Ik raadde je toen aan om het te laten rusten omdat we op dat moment niet wisten wat voor pijn, verdriet en dergelijke van haar kant haar tot die woorden brachten.' Heel bewust liet Joceyn een stilte vallen. Eentje die ze zo lang mogelijk wilde laten duren. Maar ook niet zolang dat iemand anders het woord zou nemen. 'Nu, nadat ik haar gehoord heb, weet ik dat wel. Geloof me, ze heeft voor je gezorgd.' 'Sorry ik ... ' 'Nee, niet steeds sorry zeggen. Ik heb je gezegd dat ik jouw reactie kan invoelen, dat ik het begrijp. Logisch als je weet wat jij allemaal hebt meegemaakt, als je altijd het gevoel hebt gehad dat er niemand voor jou zorgde. Vanaf het moment dat jij bewust in de wereld stond, heb je er altijd zelf voorgestaan. Maar ... er was ook een periode daarvoor. Een periode waarin Mary voor jou heeft gezorgd. In het begin was je volledig afhankelijk van haar. Voor alles. Zodra het enigszins kon, leerde ze jou dingen. Leerde ze jou hoe je dingen moest doen. Zo snel mogelijk. Zodra het mogelijk was, leerde ze het je. Maakt niet uit wat. Wassen, haren kammen, je schoenen veteren, noem maar op. Ze leerde het je ook omdat je enorm leergierig was.' De tranen liepen Richard over de wangen. Het deed pijn en anderzijds ... kon hij het zich heel goed voorstellen. Hij was nog steeds zo. Hij wilde dingen leren om het daarna zelf te kunnen doen. Hij had niemand nodig. Toch? 'Herkenning, nietwaar?' Jocelyn zag Richard knikken. Met een felle blik in haar ogen en toch een glimlach om haar mond weerhield ze Nancy ervan om troost te bieden en Edith om tissues aan te reiken. Ze wist dat hij hier doorheen moest en dat hij dat zelf zou moeten doen. Ze wist ook dat hij het kon. Nu kon wist ze, want anders zou ze de hulptroepen hebben laten helpen. 'Maar ... ' Maar het verzet was er ook nog, zo bemerkte ze. 'Denk aan je broodtrommel. Je wist je er iets van te herinneren, bleef eraan hangen. Ook een stukje zorg van haar kant voor jullie beiden. Ze deed niet veel maar ... deed wel iets.' 'Maar hoe zit het dan met haar uitspraak die jij zo-even aanhaalde, toen ze zei dat hij mij had gewild en ze eigenlijk niet.' 'Zelf kon ze geen kinderen krijgen. Een groot verdriet in haar. Ze bedoelde met die opmerking dat hij had voorgesteld dat ze het kind van Vicky zouden nemen om hun identiteit te veranderen. Dat het niet haar voorstel was geweest. "Jij hebt hem gewild! Ik niet!", gaf Jocelyn Mary's woorden weer die Richard eerder had genoemd. 'Zij had altijd heel graag een kind gewild. Maar toen dat niet lukte en op een gegeven moment duidelijk werd waarom, accepteerde zij het niet kunnen krijgen van een kind.' Richard zuchtte. 'Stan?' 'Toen Stan gebracht werd brak voor haar eerst een nachtmerrie aan. Vandaar dat ze zo opgefokt was die avond. Ineens stond er een vrouw voor de deur met op haar arm een kind dat van Shaun, haar man, was. Woedend was ze. Dat verklaarde haar twistgesprek met die vrouw. Ook het onderliggende daarvan. Shaun had bewezen dat hij een man was en een kind kon verwekken. Maar dat wel bij een andere vrouw, een echte vrouw. Een bij wie hij wel een kind kon verwekken. Haar onmacht. Haar angst ook om hem te verliezen, want ze bleef ondanks alles verliefd op hem. En ... dat buitte hij uit. Hij mishandelde haar geestelijk door haar er regelmatig op te wijzen dat zij geen vrouw was want vrouwen hoorden kinderen te kunnen krijgen.' 'Maar ze liet Stan helemaal alleen thuis en ik vond hem zoals ik verteld heb. En dat die eerste middag al!' 'Shaun zou die middag vroeg thuiskomen en van alles en nog wat meenemen voor Stan. Luiers, potjes met eten, babyflesvoeding, maar hij kwam niet thuis. Hij bleef ergens drinken met vrienden. Zijn moeder, laat ik haar zo maar even noemen voor het gemak, had niet al te veel meegegeven. En dus moest ze wel snel even naar de supermarkt in de buurt toen Shaun te lang wegbleef en Stan verschoning nodig had en er geen luiers meer waren. Niet omdat ze zorgeloos was, maar juist omdat ze wilde zorgen.' Richard snifte en haalde een hand langs zijn ogen. 'Jij zorgde veel voor Stan. Zij ook. Want jij ging naar school. Ze vond het wel heel erg moeilijk. Ze kon amper contact met Stan maken. Hij huilde heel veel. Jij was de enige bij wie hij rustig werd, vertelde ze ons. En dan lukte het haar soms wel om hem eten te geven, zijn luier te verschonen zonder dat hij een huilbui kreeg, als jij maar in de buurt was.' 'Oké,' merkte Nancy op, 'prima allemaal, maar we weten van Richard dat Mary net zo goed dronk als Shaun, ze ging met hem weekenden weg naar gokhuizen en zo ... waarom dat dan allemaal?' Max begreep Nancy's vraag heel erg goed. Het was het dubbelzinnige in de persoon van Mary. Enerzijds toch dat zorgzame dat er was en tegelijkertijd het tegenovergestelde. Het zo snel mogelijk ervoor zorgen dat een kind als Richard zichzelf zou kunnen redden zodat zij er niet meer naar om hoefde te kijken. 'Er is een gezegde of spreekwoord dat zegt "If you cannot beat them, join them" of te wel "Als je ze niet kunt verslaan, sluit je dan bij hen aan".' 'Voor mij niet duidelijk, Max!' 'Voor mij wel,' meldde Richard zich met een klein stemmetje. 'Zij heeft er waarschijnlijk, zo neem ik aan, heel lang tegen gevochten.' 'Waartegen?' 'Tegen het alcoholgebruik van Shaun. Dat niet kunnen verslaan, het uiteindelijk opgeven en zelf ook gaan gebruiken. Een gebruik om de ellende te vergeten. Zou een verklaring kunnen zijn toch?' richtte hij zijn vraag een Jocelyn. Jocelyn antwoordde dat dat de waarschijnlijke gang van zaken was geweest. Daarna vertelde ze nogmaals dat Mary geprobeerd had Shaun van het drinken en gokken af te krijgen. Dat ze dat ook als voorwaarde had gesteld toen Shaun haar zijn voorstel had gedaan wat betreft Vicky en haar ongeboren kind. Het had geleken alsof Shaun woord had gehouden. Ook de eerste tijd in Canada scheen hij zich te houden aan zijn afspraak met haar. Maar daarna was het toch weer misgegaan. Daarna was het voor haar duidelijk geworden dat ze zoveel mogelijk moest zien te werken omdat ze nooit meer bedreigd wilde worden. 'En ja ... er zitten voor ons wellicht heel veel dubbelzinnigheden in haar gedrag maar ... wij hebben ons dan ook nooit hoeven te verplaatsen in haar situatie. Ze heeft haar keuzes gemaakt. En heeft ten gevolge van die keuzes heel veel wroeging.' 'Waarover onder andere? Is ze daar duidelijk in geweest?' kwam Edith met een vraag die haar, zij het in diverse andere bewoordingen, al heel lang op de lippen lag. 'Ze is daarin niet duidelijk geweest,' gaf Max aan. 'Ze werd heel vaak emotioneel op dat soort momenten.' Nancy voelde nog steeds niet iets van medeleven met Mary. Ze kon zich haar gedrag amper voorstellen en merkte op: 'Vanavond zijn eerder de woorden toneelspelen en toneelspel gevallen, volgens mij. Zij werd emotioneel als jullie haar om een toelichting vroegen. Is dat ook gespeeld?' Opnieuw keken Jocelyn en Max elkaar aan. Niet omdat ze het antwoord niet wisten maar alleen om te bepalen wie het woord zou voeren. Jocelyn was de eerste die een knikje gaf en dus nam Max het woord. 'Het is ons oordeel, onze beoordeling van Mary, dat zij oprecht is. Een toelichting zal zij geven, zo heeft ze toegezegd maar daarvoor wil zij eerst het traject van ontwenning van alcohol en pillen doorlopen hebben.' 'Toch niet alleen maar om er daarna op terug te kunnen komen?' Nancy bleef scherp en sceptisch. 'Nee, Nancy, het is onze overtuiging dat zij oprecht is. Haar woorden zijn welgemeend. Ze ... ' Jocelyn moest nadenken voor ze verder ging en daarbij keek ze even naar Richard. Zijn gezicht was niet langer meer zo spierwit als eerder. Er was weer wat kleur gekomen op zijn wangen. 'Ze geeft om Richard en Stan. En ik weet dat dit heel vreemd kan overko... ' 'Nee, dat doet het bij mij niet. Niet meer,' onderbrak Richard haar. 'Als zij niet om Stan had gegeven had zij hem niet gezegd dat hij moest doen wat ik hem had opgedragen. Ze ging ervan uit dat hij alle drie de punten zou uitvoeren en dat ik meteen naar huis zou komen. En ja ... dan was er waarschijnlijk een confrontatie gevolgd met Shaun of ... of ... of ze had me gezegd Stan mee weg te nemen. En daarna haar actie naar de politie. Ook dat getuigt daarvan. Ze breide het goed zodat Shaun geen poot had om op te staan als hij verhaal zou willen halen. Hoe gaat ze een verklaring geven? Want ... ik weet niet of ik het aankan om haar te spreken.' 'Dat is ook iets dat ze genoemd heeft. Ze kan het zich heel goed voorstellen dat je daar geen behoefte aan hebt. Ze heeft voorgesteld je een brief te schrijven,' gaf Max het voorstel van Mary weer. 'Oké. Maar ... alsjeblieft bewaar hem voor mij tot ik erom vraag want ik weet niet wanneer ik eraan toe ben. Ik ... ik wil ... ik weet het niet.' 'Neem je tijd, Richard, dat is iets dat ik altijd tegen je gezegd heb en dat moet je ook nu doen. Jij bent eraan toe als jij eraan toe bent.' 'En als die dag nooit komt?' 'Dan is het, zoals het is.' Richard zuchtte diep. 'Ik ga even een glas water halen voor mezelf. Wil iemand anders ook iets?' Tot de volgende keer... Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, juni 2017 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

MORGENSTER - hoofdstuk 26 (mm:overige, 3079 words) [26/32] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 02 2017	Kijkers/Lezers: 2661/1953 [73%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 26 van totaal 32 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel