ErotischeVerhalen.com: Ik zag hem voor het eerst met andere ogen. deel 11 door IJsbrand [deel 11]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Ik gaf Erik een kus. ‘Dank je wijze neef. Ik ga me douchen en naar hem toe. Wat doe je? Blijf je vandaag nog hier?' ‘Wil je dat graag?' ‘Ja, want wat er ook uit het gesprek komt. Ik kan dat hier met niemand delen. Want ik denk dat ik daar ook tijd en vooral een uitlaatklep voor nodig heb.' ‘Oké, doe ik. Maar wat tussen ons gebeurd is blijft tussen ons. Totdat we beiden anders beslissen.' ‘Slot op mijn mond.' Ik gaf Erik nog een kus en ging naar de douche. Ik wilde me scheren, want je wist nooit wat er allemaal ging gebeuren. En dat wilde ik glad en schoon zijn. Met die gedachte stond ik mij onder de douche te scheren en mijn paal stond weer in volle glorie.' ‘Ben nu eens een keertje klaar ijdeltuit? Dan kunnen we samen ontbijten voor dat je weggaat.' ‘Wat moet ik tegen mijn moeder zeggen dat ik opeens naar Roeland moet?' ‘Dat je wat voor je werk wat moet bespreken. En dat ik het gezellig vind hier te zijn en dat ik wel een dagje rust kan gebruiken. Ik heb nog wel wat te doen, maar ik kan inloggen en op jouw pc zitten werken. Handig als je in de ICT zit.' ‘Oké dank je.' Ik droogde me af en Erik kroop onder de douche. Na het ontbijt ging ik naar Roeland. Mijn moeder vond het erg gezellig dat Erik nog bleef en hij mocht van haar wel de hele week blijven. Met een raar onderbuik gevoel kwam ik bij het huis van Roeland aan. De hond kwam me al kwispelend tegemoet. Esther stond net haar paard op te zadelen. ‘Hoi David, jij bent er vroeg bij vandaag!' ‘Jij trouwens ook, ga je een ritje maken.' ‘Ja, even lekker een bosritje. Maandag is onze vrije dag en de rest van de week moet ik weer werken. Kom je voor mij of voor Roeland.' ‘Ik kom voor Roeland, ik had nog wat vragen over ons werk en wilde dat even met hem bespreken. Ik heb zijn nummer niet dus dacht ik maar even langs te gaan.' ‘Ik heb hem vanmorgen nog niet gezien. Maandag is altijd zijn uitslaap dag en komt hij pas tegen de middag zijn bed uit.' ‘Dan ga ik maar weer. Dan kom ik vanmiddag wel terug.' ‘Nee man, helemaal niet nodig. Ik denk dat die het heel leuk vindt dat je er bent.' En ze keek me met een veelzeggende blik aan. Had zij wat door? Had zij net als Erik ook bepaalde signalen opgevangen? Ik werd er een beetje nerveus van. ‘Kom ik zal de deur even open doen. Ik had net alles afgesloten, want er is verder niemand thuis.' Esther deed de deur open. ‘Je kent de weg he? Hij slaapt achter in zijn cockpit.' Ik knikte en stamelde: ‘Bedankt, ik vind het wel.' Ze sloot de deur weer achter me en ik ging schoorvoetend naar boven. Daar stond ik dan op de overloop. Ik wist dat aan het einde van het gangetje zijn kamer was. Vroeger was ik daar wel eens geweest. Het enige dat ik me daarvan nog kon herinneren was de vliegtuigposters en modellen van allerlei soorten vliegtuigen. Het hard bonkte me in de keel. Het was doodstil. Hij sliep vast en zeker nog. Wat moest ik? Aankloppen? Dan zou die wakker schrikken. Hij moest toch wakker worden, anders stond ik hier voor paal. Heel voorzichtig deed ik de deur op een kier en gluurde naar binnen. Het rolgordijn was naar beneden en dat gaf de kamer een schemerig licht. Nu begreep ik wat Esther bedoelde met de cockpit. De hoek van de kamer was omgebouwd tot een cockpit met alles erop en eraan. Een groot scherm symboliseerde het raam. Maar wat mij nog meer trof was een slapende jonge man. Hij lag naakt met een handdoek tussen de benen. Zijn dekbed lang naast hem. Wat mooi, wat geil, wat opwindend. Mijn adem werd kort en mijn hart klopte in mijn keel. Hier lag Roeland, wat een vent. Wat een schitterend ontspannen gezicht met zijn mond een beetje open. Zijn mooie donkere ogen waren gesloten en zijn donkere wimpers lagen op zijn wangen. Zijn haren lagen als een krans om zijn hoofd op het kussen. Je zag zijn diepe ademhaling. Zijn gebruinde borst ging langzaam en gelijkmatig op en neer. Wat mooi, wat adembenemend mooi. Mijn paal begon meteen te steigeren en het zweet brak me uit. Ik werd duizelig en sloot heel voorzichtig de deur. Wat nu. Ik kon toch moeilijk zomaar binnen stappen en op hem af vliegen! Ja, ik merkte aan mezelf dat ik dat het liefste zou doen. Dan toch maar kloppen. Ik klopte voorzichtig aan. Ik hoorde een diepe ademhaling en verder niets. Ik klopte weer, maar dan wat harder. ‘Jaaaa... wat is er nou weer.... Ik slaap nog.....' klonk het met een slaperige, een beetje geïrriteerde stem. ‘Ik ben het, David.' zei ik en tegelijk opende ik de deur. ‘Ik kom met je praten zoals we hadden afgesproken.' Ik zag in een flits dat de handdoek opzij schoof en hij het dekbed ophoog trok om een stijve paal te verbergen. En wat voor een paal. Jemig wat een Joekel. ‘Kom verder.' klonk het blij verrast. ‘Wat fijn dat je dat al zo snel doet. Maar ik lag nog te pitten man. Hoe kom je binnen?' ‘Ik had je nummer niet dus dacht ik, ik ga er gewoon heen en dan zie ik wel of je thuis bent. Esther zou net gaan paardrijden en deed de deur voor me open.' Hij ging rechtop zitten en sloeg de armen om zijn opgetrokken benen. Het bleef even stil. We wisten geen van beiden hoe we moesten beginnen. ‘Ga zitten, 'zei hij en wees naar de stoel die naast het bed stond. ‘Gezellig feestje gisteravond.' ‘Ja, dat vond ik ook. Veel bekenden en lekker eten.' ‘Ja, wij waren goede koks', zei hij grinnikend. En na een tijdje stilte: ‘Wat leuk dat je neef er was. Jullie leken vroeger al veel op elkaar maar nu is de gelijkenis verbluffend.' ‘Ja, dat zeggen er meer. Komt omdat onze moeders tweelingzussen zijn, denken we.' We knikten allebei en weer bleef het een tijdje stil. Toen begonnen we tegelijk: ‘Over gister.......' Verder kwamen we niet, want we moesten allebeide lachen. Dat brak de spanning van het moment. ‘Jij eerst'. Zei Roeland. ‘Nee jij, ik ben gekomen. Nu mag jij beginnen met praten.' ‘Oké, maar ik weet niet goed waar ik beginnen moet.' ‘Laten we dan gewoon beginnen bij het begin.' opperde ik. ‘Het begon allemaal met de felicitatie.' Roeland keek voor zich uit en beleefde met moment weer. En hij vervolgde: ‘Toen zag ik jou voor het eerst met andere ogen.' En hij keek me indringend aan. Dus hij ook. Maar ik zei: ‘Hoe bedoel je?' ‘Wil je het echt weten?' En hij keek me aan en trok zijn wenkbrauwen vragend op. Ik knikte. Hij begon bedachtzaam zijn verhaal. ‘We kennen elkaar al bijna ons hele leven. We hebben bij elkaar op school gezeten. Jij een groep lager dan ik. Soms reden we samen op. Wij hebben samen vaak gym gehad en we zijn ook wel eens bij elkaar thuis geweest. Gewoon een paar buurjongens, verder niets. Jij maakte deel uit van een hechte vriendengroep. Ik zag je wel eens scharrelen met meisjes en ik was meestal alleen. Wat ik zelf ook graag wilde. De afgelopen jaren ben ik je eigenlijk helemaal uit het oog verloren. Ik heb je eigenlijk nooit echt gezien. Gek, want we wonen toch zo dicht bij elkaar. Maar zo is het in ieder geval gegaan. Kun je me volgen?' Ik knikte weer. Waar wilde hij toch naar toe. ‘Toen kwam dat ene moment. Eergister.' Het bleef weer stil. Ik zag dat hij naar de goede woorden zocht. ‘Het moment dat ik je feliciteerde. Natuurlijk kende ik je. Maar er gebeurde iets met me, wat ik moeilijk uit kan drukken. Ik zag je met andere ogen. En daar bedoel ik mee, dat ik niet alleen maar de oude buurjongen zag, maar een bloed mooie blonde vent die wat met me deed. Van binnen. Je raakte me ergens. Hier. ‘en hij wees naar zijn hart.' ‘Ik was werkelijk helemaal beduusd. Maar dat heb je misschien wel gemerkt. Daar kwam bij dat onze blikken zich gewoon aan elkaar vastzogen. Tenminste, zo ervaarde ik dat. Ik was echt helemaal van de kaart en moest mij zelf herpakken om gewoon door te werken alsof er niets aan de hand was. Maar dat kon ik niet. Ik heb je de hele avond in de gaten gehouden. Je geobserveerd, bekeken. Hoe je praatte,. Hoe je at. Hoe je bij de koks stond. Alles. Ik zou mijn werk soms vergeten. Ik was echt helemaal in de ban van je. En het gevoel dat weg wilde duwen, werd eerder meer dan minder.' Hij keek me weer aan. Ik knikte, maar kon niets zeggen. Ik wist gewoon niet wat ik hier op moest zeggen. Het enige wat over mijn lippen kwam was: ‘Ga door.' ‘Wat ik je nu ga zeggen weet niemand, maar dat geeft voor jou wel duidelijkheid. Ik hoop alleen dat je dit tussen ons houdt. Kan ik daar van op aan? Kun je me dat vertrouwen geven?' Ik knikte. Wat dacht hij wel niet van mij. Als ik mijn woord geef dan is dat voor altijd. ‘Natuurlijk.' ‘Dat ik die gevoelens voor jou heb komt omdat ik homo ben. Ik weet dat al heel lang, eigenlijk altijd al, maar ik wil daar niets mee. Ik wil vliegenier worden, wat mijn passie is, de wereld over reizen en vrijgezel blijven. Ik had nooit gedacht dat ik ooit verliefd zou worden.' En weer keek Roeland mij aan. Zijn ogen werden vochtig van deze bekentenis en mijn hart stroomde over van een warm gevoel van genegenheid voor deze jongen die hier naakt onder zijn dekbed, met de armen om zijn benen, een heel persoonlijke bekentenis aflegde. ‘Kun je me nog steeds een beetje volgen?' Ik knikte weer, glimlachte hem bemoedigend toe. Ik wilde eerst zijn verhaal verder horen, voordat ik met het mijne kwam. ‘Ik kon die gevoelens voor jou niet onderdrukken. Iets wat ik overigens meestal heel goed kan. Ik heb het wel geprobeerd, maar toen wij samen aan het kleding passen waren en later in het toilet werd ik overweldigd met de drang je te kussen. Die drang was zo groot, dat ik me er niet tegen kon verzetten. Toen ik bemerkte dat jij die kus beantwoordde was het hek helemaal van de dam. Een razende storm van lust en begeerte maakte zich van mij meester. Dat heb je wel gemerkt. En ik kon er niets tegen doen. Het overkwam me. En wat de gevolgen ook zullen zijn. Ik heb er op die momenten van genoten.' Hij keek me even heel serieus aan en vervolgde: ‘Maar, en nu komt mijn grote twijfelpunt, ik weet dat jij op vrouwen valt. Ik heb van Esther gehoord dat je regelmatig een vriendin had. En toch heb je mij terug gekust. Was dat alleen maar nieuwsgierigheid hoe een jongen kust? Was dat alleen maar het moment en overrompelde ik je daarmee? David, die onzekerheid maakt me gek. Ik kan er zelfs moeilijk van slapen. Daarom wilde ik met je praten, om mijn kant uit te leggen. Daarom ben ik heel blij dat je bent gekomen. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, dat ik me zo opgedrongen heb. Je kent me. Dat is niets voor mij. Maar het ging nu eenmaal zo.' De laatste woorden kwamen er met een gesmoorde stem uit. Ik stond op en schoof de stoel opzij en ging bij hem op bed zitten. We sloegen de armen om elkaar heen en bleven een hele tijd stil zitten. Ik merkte aan zijn lichaam dat hij huilde. Zijn ingehouden snikken verrieden zijn emotie. Op dit moment stond ik met de mond vol tanden. Waar moest ik beginnen. Aan de ene kant bloedde mijn hart van het verdriet dat hij had door de onzekerheid en dat hij zichzelf verloren had in de dwingende hand van de liefde. Aan de andere kant maakte mijn hart een sprongetje omdat hij van mij hield. Maar de twijfel sloeg bij mij ook in. Wilde ik dit wel. Wilde ik met een man door het leven. Ging ik hier voor kiezen. Na wat ik met Erik had meegemaakt en het kussen van Roeland zou ik volmondig JA willen zeggen. Maar al het andere dan? Al mijn vriendinnetjes dan? En als ik een gezin wilde? Wat dan? Al die gedachten schoten als een raket door mijn hoofd. Dat maakte alles zo verschrikkelijk moeilijk. Maar in één keer was het me helder en duidelijk. De woorden van Erik. Luister naar je gevoelens. Wees eerlijk naar jezelf en naar Roeland. Maar loop er niet voor weg. Als je dat wel doet kom je ooit een keer tegen en dan kun je alsnog. Ik pakte Roelands hoofd tussen mijn handen. Hij had zijn ogen gesloten en de tranen liepen over zijn wangen. Ik kuste zijn oogleden. Hij deed ze open en keek mij vragend aan. Ik hield zijn blik vast en vertelde hem mijn kant van het verhaal. ‘Ik denk,' begon ik langzaam, terwijl ik zijn blik vast bleef houden en naar de goede woorden zoekend, ‘dat diezelfde dwang er ook bij mij was, die dwang om jouw kussen te beantwoordden. Ik weet niet hoe dat kwam, maar die eerste blik hypnotiseerde mij. Je kwam bij mij binnen zoals dat nog nooit iemand gelukt is. Je raakte mijn hart. Het diepste van mijn ziel werd door jou beroerd. Ik kon ook niet los van je komen. Die eerste avond, in het restaurant, bracht het me zo van mijn stuk dat ik naar de wc ben gegaan en niet zoals jij zei: ‘doe ém de groeten.' Nee ik heb hem beet gepakt en heb dat een flink potje staan te rukken, zodat de spanning wat uit mijn lijf zou ebben. Wat anders maar gedeeltelijk lukte. Dat was de eerste keer dat ik met jou in mijn gedachte klaarkwam en zou er nog meer volgen. Daar mee wil ik alleen maar zeggen lieve Roeland, dat ik heel veel voor je voel. Of ik verliefd op je ben? Ik denk het wel, maar ik weet het niet. Ik voel me bij jou wel hemels. Jij hebt gevoelens bij mij losgemaakt dat nog geen meisje gelukt is. Dus je doet mij echt wel wat. En zelfs meer dan dat. Dat is alles wat ik op dit moment daarover kan zeggen. Tijd zal het leren. En ik zal bij mij zelf te rade moeten gaan, wat wil ik. En nu wil ik jou. Roeland, mijn naakte mooie, lieve Roeland, mag ik je kussen?' Zijn blik begon te stralen en er hoefde op dit moment niets gezegd te worden. Onze lippen raakten elkaar. Ze vonden elkaar terug in een zachte tongzoen. IJsbrand (tschrijverke@live.nl(

Ik zag hem voor het eerst met andere ogen. deel 11 (mm:eerste keer, 3373 words) [11/14] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Aug 09 2014	Kijkers/Lezers: 4132/3140 [76%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Erik vertelt David zijn verhaal.

Dit is deel 11 van totaal 14 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel