ErotischeVerhalen.com: En nu verder deel 5/10 door IJsbrand [deel 5]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal vertellen..... hij schreeuwde, maar er kwam geen geluid...... hij kon hem niet bereiken.... Henk hield hem tegen..... Hij zakte al tot aan zijn kruis. Hij zat muurvast. Die mannen waren Jan en Karel. Hun gezichten stonden ernstig. Ze kwamen naar voren en keken hem aan. ‘Zeg dat hij bij Henk hoort, hij is niet je eigendom. Hij is je vriend en zal dat altijd blijven. Maar hij is ook van Henk. Zeg het, dan zullen we je helpen.' Maar hij kon het niet. Robbert hoorde bij hem. Zijn leven lang al. Hij wilde hem niet missen. En verder zakte die. Het zweet brak hem nog meer uit. ‘Zeg het.' klonk het, ‘zeg het. zeg het, zeg het,' gonsde door zijn hoofd. Robbert is niet van jou hij is nu van Henk. ‘zeg het, zeg het.' En verder zakte hij in het drijfzand dat al tot aan zijn borst zat. Het benam zijn adem. Twee paar armen strekten zich naar hem uit. Maar grepen hem niet vast. ‘Zeg het', klonk het maar steeds, ‘zeg het.....' Hij kon het niet......' Robbert...Robbert,' kon hij nog uitbrengen en gleed toen weg in een grote leegte. ‘Robbert,' kwam fluisterend over zijn lippen. ‘Robbert, ik houd van je.' Nat bezweet werd hij wakker. Tranen biggelden over zijn wangen. Zijn dekbed was drijfnat van zijn zweet en zijn huid voelde klam en koud aan. Wat betekende deze droom. Wat wilde die hem vertellen. Wat wilde Robbert hem vertellen. En waarom werd hij tegengehouden. Hij had vaker dromen met een boodschap. Maar deze kwam wel van heel diep weg. Hij keerde zijn dekbed om en kroop er weer onder. Robbert. Ja natuurlijk hield hij van hem. Dat had die altijd al gedaan. Als broer, maatje, kameraad ga zo maar door. Maar als geliefde? Nee en eigenlijk nu ook niet, of wel? Zijn gedachten raasden door zijn hoofd. Was die nou gek geworden. Natuurlijk was Robbert niet zijn eigendom Robbert was van hemzelf. Robbert hoorde nu bij Henk en hij zou wel weer eens een vriendin tegen komen. Hij was blij voor Robbert en ook voor Henk. Hij had er juist een vriend door bij gekregen. En wat voor een vriend. Als hij homo was zou hij ook zo verliefd op hem kunnen worden. Mooi, maar vooral heel lief. Dat laatste had hij de afgelopen maanden ondervonden. Hij was geen vriend kwijt. Hij had er een bijgekregen. Maar dat wat hij vanmiddag gezien had had die pijn veroorzaakt. Pijn van jalousie? Pijn van angst Robbert kwijt te raken. Pijn geen deelgenoot te zijn van iets wat zij wel hadden? En wat deden de beide leraren, Karel en Jan, in de droom. Ook zij waren naakt en met een stijve. Wat hadden die met het hele verhaal te maken. Hij wist niet wat maar wel dat die beide mannen er wat mee te maken hadden. Wat wilde deze droom hem vertellen. Meestal kon hij zulke dromen gemakkelijk duiden, maar nu niet, Er werd iets voor hem verborgen gehouden. Was er wat tijdens het kamp gebeurd? Hadden de leraren hen betrapt of iets dergelijks. Maar waarom waren ze naakt. Hadden ze misschien samen naakt gezwommen? Hij had Robbert daar niet over gehoord. Mocht Robbert hem dat niet vertellen? Maar toch.... Er klopte iets niet. Maar wat... Hij moest zich afsluiten. Hij maalde maar verder maar kon zijn gedachten niet stil zetten. De beelden bleven maar door zijn hoofd gaan. Dan maar even een slaapmutsje en pakte zijn slappe piemel. Daar moest hij maar even wat muziek inblazen. Hij voelde nog wat pikkerig aan. Hij glimlachte. Hij had expres zijn pik niet gewassen. Hij wilde Robbert de hele nacht nog even bij hem hebben. Wat hadden ze lekker gevreeën samen. In een mum was zijn pik weer stijf. Dit was heel anders geweest dan de vorige keer. Toen was het meer een speelse, nieuwsgierige ontlading geweest. Maar dit keer had hij voor het eerst echt geneukt. Met heel zijn hart en ziel. Niet met Roos zoals hij zo graag gewild had, maar met zijn beste maatje. Met Robbert. Het had hem naar een andere dimensie gebracht. Een ruimte en volheid dat alleen een volledig orgasme met zich meebrengt. Hij glimlachte. Spijt? Nee integendeel. Het was inmens intens. Hij trok verder aan zijn pik. Heerlijk die lange lurkerd eens lekker te verwennen. Het beeld van Robbert vervaagde. Henk kwam daarvoor in de plaats. Henk met zijn blauwe ogen en zijn slanke bruine lijf. Hij deed wat spuug in zijn hand en masseerde zijn eikel. Samen met het voorvocht werd deze heerlijk glad. Het gevoel was lust straalde door zijn hele lijf. Hij dacht nu weer aan vanmiddag. Hij dacht er weer aan hoe hij zijn maatje naaide. Fel en heftig. Zonder maar een moment te denken. Gewoon doen. Heerlijk neuken diep door stoten. Hij had het nog nooit zo gedaan. Maar het was de natuur, Dat hoefde je niet te leren. Zijn lendenen beukten ritmisch op en neer en zijn pik zakte diep weg in dat lekkere natte nauwe holletje. Het gekreun de het gekerm van Robbert moedigde hem aan om nog dieper en feller te stoten. Weer vervaagde het beeld van Robbert en hij neukte Henk. Hij zag hoe hij vol overgave onder hem lag. Hij werd er super geil van. Robbert moedigde hem aan. Henk had zijn benen in zijn nek gelegd. Nu voelde hij de eikel van Robbert tegen zijn mond. Hij hapte en zoog. Henk kreunde en Robbert kreunde. Daaraan denkend doorstroomde hier aan het einde van de nacht het hete bloed door zijn lichaam om zo tot een diep volwaardige zaadlozing te komen. Een zaadlozing die lichaam ontspande en zijn geest tot rust bracht. Hij grinnikte toen hij het zaad uitwreef over zijn lijf. Zijn fantasie had hem wel een lekker hoogtepunt bezorgd. Robbert en Henk. Henk en Robbert. Maar nu slapen. Zijn kop barstte bijna. Hij ging liggen in zijn slaaphouding en was in een mum vertrokken. 's Morgens werd Ronald wreed gestoord door de wekker. Hij drukte de knop in en draaide zich nog even om. Hij had het gevoel een boom omgehakt te hebben in plaats van een aantal uren de nacht doorgezaagd. Hij viel weer als een blok in slaap. Een klop op de deur. ‘Ronald wakker worden.' Zijn moeder verscheen met een bezorgd gezicht om de hoek. Alles goed? Man wat zie je er uit. ‘Slecht geslapen mam en ik ben tegen de ochtend pas in slaap gevallen.' ‘Roos?' ‘Nee, weer zo'n droom.' ‘Wil je erover praten?' ‘Nee, ik kom er aan.' ‘Ik zal even brood voor je smeren. Opschieten jongen, het is al laat.' ‘Ik kom even met mijn kop onder de douche en alles van me afspoelen.' ‘Gauw dan, anders kom je niet op tijd.' Brak stond Ronald op. Even een frisse douche maar dat kon het zware gevoel in zijn kop niet verhelpen. ‘Probeer het van je af te zetten jongen. En als het dingen zijn waarover je moet praten dan kun je altijd bij mij terecht. Dat weet je. Blijf er niet mee rondlopen.' ‘Je bent een schat, maar dit keer was alles redelijk duidelijk en ik moet hier eerst zelf een weg in vinden. Maar bedankt mam. Wanneer het nodig is trek ik aan de bel.' Het was heerlijk zo'n moeder te hebben die die dingen van hem begreep. Hij hield het ook meestal voor zichzelf. Maar met haar kon hij er meestal goed over praten. Zij had ook vaak van die dromen en soms hadden ze het beiden over hetzelfde. Maar dit was nu iets van hem. Hij wilde daar nu ook achter komen wat die twee leraren en mee te maken hadden. Dat dat zo was was voor hem zo klaar als een klontje. Maar hoe hij zou aanpakken had hij nog geen idee van. Eerst maar afwachten. Hij zag er naar uit om zijn beide maatjes weer te zien. Dat die er mee te maken hadden was zeker. Natuurlijk kon hij Robbert los laten. Maar wat dat onderliggende gevoel. Dat uit de sluimering omhoog was gekomen. Waar was hij geraakt en hoe moest hij daarmee omgaan. Een kus op haar hoofd en weg was Ronald. Op weg naar school. De zoemer was net gegaan en hij schoof nog net op tijd het lokaal binnen. De plek naast Robbert was vrij. Niemand zou daar ook gaan zitten. Al vanaf het begin van hun schooltijd hadden ze bij elkaar gezeten. Dat lokte ook wel eens commentaar uit maar dat interesseerde hen geen van beiden. ‘Hoi.' ‘Wat zie jij er uit man. Slecht geslapen?' ‘Ja.' ‘Gedroomd?' ‘Ja.' ‘Roos?' ‘Nee.' Robbert keek in de ogen van Ronald. Nu niet verder vragen. Hij wist genoeg. Hij had zeker weer zo'n droom gehad met een of andere boodschap. Daar was het nu geen tijd voor. Vaak bespraken ze zulke dromen en nagenoeg altijd konden ze daar de boodschap wel uithalen. De les begon en hij merkte dar Ronald er niet helemaal bij was. Eigenlijk helemaal niet. Hij miste een paar keer een vraag en de klas keek begripvol naar hem. Het was natuurlijk als een lopend vuurtje vanmorgen over het plein gegaan. Het was uit tussen Roos en Ronald. Roos had een paar vriendinnen ge-smst en dat was natuurlijk ‘hot news.' Maar Roos was er zelf niet. Tijdens het tweede uur kwam Karel de klas binnen. Hij vertelde de groep dat Roos ging verhuizen en dat ze niet meer op school zou komen. Ze was vandaag met haar ouders naar Zeeland en zou daar een paar dagen blijven om kennis te maken met haar nieuwe school. Het ging allemaal zo onverwachts dat er ook geen gelegenheid was om afscheid te nemen. Iedereen moest de hartelijke groeten hebbne en allemaal sterkte met jullie eindexamen. Volgende week was er herfstvakantie en daarna zou ze daar beginnen. De hele klas en ook Karel keek in de richting van Ronald en hij zag hoe belabberd Ronald er uit zag. Hij zag ook het kleine hoofdgebaar van Robbert naar zijn buurman en begreep dat zijn hulp nodig was. ‘Ronald, ik zou jou graag even willen spreken.' En naar de leraar voor de klas: ‘Mag dat nu?' ‘Ja hoor, hij is er met gedachten toch niet helemaal bij.' En zo ging Ronald mee met Karel. Begripvol nagekeken door zijn klas. Henk pakte zijn spulletjes op en ging naast Robbert zitten en fluisterde: ‘Wat was er met hem aan de hand?' ‘Slecht geslapen.' ‘Daar kan ik me wat bij voorstellen.' en Henk duwde met zijn been zachtjes tegen die van Robbert, die met een glimlach terug duwde. ‘Heren opletten. Smoezen doen jullie straks maar na de les.' Op de kamer van Karel namen ze plaats tegenover elkaar. Karel begon en dacht dat het maar het beste was om met de deur in huis te vallen. ‘Ik ben vanmorgen gebeld door de vader van Roos en heb gehoord dat zij jullie verkering gister heeft uitgemaakt.' ‘Klopt.' ‘Zij was daarover behoorlijk van streek en wilde niet meer naar school.' ‘Daar heb ik gister anders niet veel van gemerkt. Ze kwam er plompverloren mee met de boodschap. Ik ga verhuizen en jij kunt oprotten en daar vind ik wel een nieuw vriendje.' ‘Typisch Roos.' ‘Maar niet erg tactvol. En ik baal er van dat dat de reden is om een einde te maken aan onze verkering.' ‘Dat kan ik me helemaal voorstellen. Fijn dat je twee van die goede vrienden hebt waar je op terug kunt vallen.' ‘Daar ben ik ook blij mee. Het zijn een paar jofele begripvolle kerels.' Ronald keek Karel aan. Waar stuurde hij op aan. Hij hoefde toch niet bij hem te komen voor Roos? Wat school hier meer achter en hij dacht weer terug aan zijn droom. Jan en Karel stonden voor hem en wilden hem helpen wanneer hij Robbert liet gaan naar Henk. Maar Robbert stak de handen uit naar hem. ‘Ik zag net toen ik het nieuws in de klas vertelde dat je er niet helemaal lekker bij zat. Vandaar dat ik je even hier naar toe heb gehaald. Misschien wil je erover praten. Ik ben tenslotte jullie decaan en jullie wel en wee gaat me echt aan. Koffie? ´Graag.´ ´Melk en suiker?´ Alleen suiker graag. Zo zaten de beiden mannen tegenover elkaar. Karel wilde weten in hoeverre de relatie tussen Ronald en Robbert was, want een gevoel bij hem zei dat de ontploffing van gister meer was dan het uitmaken van Roos. Ronald zat met de gedachten bij zijn droom. Hij wist uit ervaring dat zulke dromen een kern van waarheid bezaten. En vaak ook voor hem een boodschap. Hij vond het altijd prachtig om dat samen met Robbert te ontrafelen. Dat zou hij nu ook doen. Wat de uitkomst ook was, die droom was niet voor niets bij hem gekomen. En hij zat hier. Er kwam een bepaald gevoel bij hem boven, noem het maar een soort kracht of trance dat hij nooit een naam kon geven maar dat hem boven zichzelf deed uitstijgen. Hij keek Karel aan. Wanneer het niet van hem kwam dan opende hij de aanval wel. Karel zag de blik in Ronalds ogen. Een blik die anders was dan anders. Krachtig, zelfverzekerd en toch ver weg. Eigenlijk een blik die een enorme kracht uitstraalde. Hij stokte even met zijn adem. Hier zat geen jongen, maar een wijze volwassen man voor hem. Een die precies wist wat hij wilde. En wat wilde weten. Het was nu omgekeerd. Hij moest antwoorden geven. Ronald kwam met vragen en niet over Roos. Ronald opende ook rechtstreeks: ‘Karel, ben jij homo? Val jij op mannen? ‘ IJsbrand tschrijverke@live.nl

En nu verder deel 5/10 (mm:een-op-een, 3155 words) [5/10] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Sep 27 2012	Kijkers/Lezers: 3844/3128 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Soms kan vriendschap een eigen wending krijgen.

Dit is deel 5 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel