ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 4 Coming out door Hans Bernard [deel 4]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal hij in ieder geval thuis geen toneel meer zou hoeven te spelen. Zo zat hij met zijn gedachten meer bij zijn coming out dan bij het lekkere eten dat Maria klaar gemaakt had. Het was na de maaltijd toen het hele gezelschap nog zat na te tafelen met koffie en een bonbon dat Marnix opnieuw sterk de behoefte voelde om niet langer verstoppertje te spelen maar voor zijn geaardheid uit te komen. Hij haalde diep adem, verzamelde alle moed die hij had, ging staan, vroeg om stilte en stak van wal: "Lieve pa en ma, lieve allemaal. Ik wil jullie graag wat vertellen. Het is niet gemakkelijk voor mij maar ik vind dat ik niet langer om de waarheid heen kan draaien. En omdat Marcus en Maria sinds vanmiddag op de hoogte zijn wil ik ook niet langer wachten met het risico dat jullie het niet van mij horen." Hij voelde hoe hij stond te trillen op zijn benen. Dapper ging hij door: "Jullie hebben misschien al langer gemerkt dat ik anders ben. Ik kwam wel met vriendinnetjes thuis maar het was altijd vrijblijvend. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit een echt vriendinnetje gehad waar ik verkering mee kreeg. Ik ontdekte namelijk dat ik geen speciale gevoelens kreeg bij meisjes en dat ik veel meer interesse had in jongens." Het was doodstil, niemand verroerde zich en alle ogen waren op Marnix gericht. Hij merkte dat hij helemaal stond te shaken. "Wat ik wil zeggen is dat ik homo ben." Marnix stopte en keek om zich heen. Niemand zei iets. De stilte benauwde. "Nou en?" klonk het plots uit de mond van zijn oudste broer Marco. "Dat weten we ook weer. De wereld vergaat niet en jij bent niet de enige homo. Voor mij verandert er niets en ik denk voor de anderen ook niet." Hij keek de tafel rond of hij iemand zag die het niet met hem eens was. Pa en ma hadden tot nu toe niets gezegd. Nu stonden zij samen op en liepen naar Marnix. Ze omarmden hem en ma streelde zijn haren. "Lieve schat," begon zijn moeder, Marco heeft gelijk. Er zal niets veranderen. Jij bent en blijft onze zoon, van wie wij heel veel houden en dat zal nooit veranderen. Och lieverd, wat erg dat je zo met jezelf in de knoop hebt gezeten. Je hebt het heel moeilijk gehad, begrijpen we. Pa en ik hopen dat je gelukkig zult worden en wij zullen er ook alles aan doen om je daarbij te helpen." Marnix vocht tegen zijn tranen maar kon zich nu goed houden. Hij zag Maria hem bemoedigend aankijken en haar duim opsteken. Nu kwamen ook zijn broers en andere zus naar hem toe. De een na de ander had een opbeurend woord voor hem en hij was ervan overtuigd dat hij hier in huis zeker geaccepteerd zou worden. Jammer alleen dat juist Marcus er zoveel moeite mee had. Hij was de enige, die niet naar hem toekwam. Hij zat daar maar met zijn hoofd tussen zijn handen aan de tafel. Zijn mobieltje speelde luid en duidelijk. Haastig pakte Marnix het uit zijn broekzak, zette de telefoon aan en meldde zich: "Met Marnix" "Hi, met Niels, zin om vanavond naar de bar te komen? Je hebt toch vakantie. Ik ben er al met een paar anderen om wat klusjes op te knappen." "Ik weet het niet Niels, ik bel je straks terug." "Reken ik op, tot later." Langzaamaan stapte de een na de ander op nadat ze Marnix nog even een schouderklopje, een aai over zijn bol of een kus hadden gegeven. Met pa en ma liep hij naar de woonkamer waar ze nog een klein uurtje samen zaten te praten. Uiteraard hadden die nogal wat vragen voor Marnix. Zo kwam vanzelf zijn eerste bezoek aan de homobar ter sprake. En natuurlijk zijn kennismaking met Niels, die vanmiddag in de kapperszaak was geweest. Ook vertelde hij dat het Niels was die zojuist gebeld had of hij vanavond weer kwam. Pa keek hem nadenkend aan: "En je school dan, jongen?" "Pa, je weet toch dat het vakantie is." "Hoe zit het, mogen wij daar ook komen?"vroeg Pa. "Ja natuurlijk, dan kun je zien dat het een gewone bar is en ze daar niets te verbergen hebben." "Wel jongen dan gaan wij een keertje mee, oké? Vanavond ga je maar lekker alleen op stap. "O ja. Denk eraan: ik reken er ook op dat je wat komt helpen in de zaak morgen." "Natuurlijk, dat wil ik ook graag. Maar dat betekent denk ik niet dat ik er om acht uur morgenvroeg al moet zijn. Ik mag in mijn vakantie toch wel wat uitslapen?" "Natuurlijk lieverd", mengde moeder zich in het gesprek. "Ga je maar gauw opknappen anders wordt het veel te laat. En je weet het, knul. Je kunt altijd bij ons terecht." Met een stevige knuffel beëindigden ze het gesprek. Een half uur later stond Marnix voor de deur van de homo bar en liet Sjef hem lachend binnen. Het liep al tegen elven, hij was dus veel te laat. Zou Niels er nog zijn? Zou hij niet boos zijn omdat ze voor half tien hadden afgesproken? Met kloppend hart duwde hij de deur naar de bar open en stapte naar binnen. Het was er behoorlijk druk en speurend liet hij zijn blik rondgaan op zoek naar Niels. Plotseling verstarde hij. In de andere hoek zag hij Niels innig dansen met een andere jongen, die om zijn nek hing. Zijn adem stokte in zijn keel. Tot overmaat van ramp stonden ze nu ook nog te zoenen. Iemand duwde hem in zijn rug omdat hij in de deuropening was blijven staan. Hij deed een stap naar voren. Zijn blijdschap van vanavond sloeg in een keer om en boos vroeg hij zich af wat hij moest doen. Totaal van slag wilde hij zich omdraaien en weer weggaan toen Niels hem in de gaten kreeg en uitbundig naar hem zwaaide. Er was geen spoor van enig schuldgevoel te zien bij Niels. Marnix echter, was nog steeds zo verbijsterd door wat hij gezien had, dat hij onbeweeglijk bleef staan. Opnieuw zwaaide Niels en wenkte hem om zijn kant uit te komen. Langzaam kwam Marnix tot zichzelf en besloot hij toch maar naar Niels toe te gaan om te horen wat voor een verklaring hij had voor zijn gedrag. Niels omhelsde hem hartelijk, gaf hem een liefdevolle kus en liet duidelijk blijken hoe blij hij was dat Marnix er was. Van de andere jongen was geen spoor meer te bekennen. Niels keek hem onderzoekend aan. Hij had meteen gezien dat Marnix niet zo in zijn hum was. "Is er iets vervelends gebeurd?" Marnix schudde wat geïrriteerd zijn hoofd: "Nee niets." "Waarom ben je zo kortaf." "Daar zal ik dan wel mijn reden voor hebben," bitste Marnix. "En wat voor reden mag dat dan wel zijn?" "Ik dacht na vanmiddag dat ik wel enigszins speciaal voor je was." "Ja, dat ben je ook, hoezo?" Niels keek hem niet begrijpend aan. "Wel dat leek er anders niet op toen ik binnen kwam en je zag dansen en zoenen." Niels keek hem nu ongelovig aan en barstte in lachen uit. Op hetzelfde moment kwam er van de toiletten een verstandelijk gehandicapte knul, die onmiddellijk op Niels toeliep en om zijn nek ging hangen. "Dat is mijn broer, die is nou eenmaal erg aanhankelijk," hikte Niels nog na van het lachen. En als bewijs zoende de knaap Niels vol op zijn mond. Marnix schaamde zich rot en wist niet waar hij kijken moest. Met een hoogrode kleur verontschuldigde hij zich. Niels echter had de grootste pret en plaagde Marnix met zijn jaloersheid. Hij stelde zijn broertje Olaf voor en legde uit dat Olaf eens in de zoveel tijd een avond met hem uit mocht naar de homobar, waar iedereen hem kende. Hun ouders moesten vanavond onverwacht weg en Niels had besloten om Olaf mee te nemen en zodoende kon Marnix hem ook meteen leren kennen. Daar stond Marnix met zijn mond vol tanden. Hij was wel erg snel geweest met zijn wantrouwen naar Niels toe. Hij stond nu voor joker. In het vervolg zou hij eerst wel drie keer nadenken voor hij een overhaaste conclusie zou trekken. "Kom, trek het je niet zo aan,"zei Niels, die wel zag dat hij er erg mee zat. "Stom van me, om me zonder meer zomaar aan te stellen en jou niet te vertrouwen. Ik had ervan uit moeten gaan dat er een goede reden voor was waarom jij met die jongen stond te zoenen. " "Jij was jaloers,"lachte Olaf en kwam om de nek van Marnix hangen. Nu zag Marnix duidelijk dezelfde familietrekken als bij Niels. En Olaf, aanhankelijk als hij was, gaf hem twee dikke natte zoenen op zijn wangen. "Jij bent de vriend van Niels", riep hij vrolijk en bezorgde Marnix zo een rood hoofd. Gelukkig ging zijn mededeling een beetje verloren in het lawaai van de bar. Niels vroeg aan wat mensen in zijn omgeving om een oogje op Olaf te houden en kwam daarna naar Marnix: "Ga je mee dansen, lieverd?" Marnix knikte en samen liepen ze naar het dansvloertje. Armen om elkaar heen en samen gingen zij op in de massa. Marnix was zo gelukkig met Niels. Hij legde zijn hoofd op zijn schouder. En met Niels was het al evenzo. Die trok Marnix nog dichter tegen zich aan en gaf hem een verdwaalde kus ergens op zijn achterhoofd. Hij voelde het tintelen in zijn hele lichaam. Met een verliefde blik verloor hij zich in de ogen van zijn danspartner. Ook Marnix trok Niels nu vaster tegen zich aan. Hun lippen zochten en vonden en zo dansten zij en gingen op in elkaar. Zodanig dat zij de hele wereld om zich heen vergaten en dus ook niet zagen dat de ouders van Marnix de bar binnen waren gekomen. Mars en Marjon baanden zich een weg naar de bar en genoten nu al van de verbazing van Marnix als hij hen in de gaten kreeg. Ze hadden nadat Marnix naar de bar vertrokken was uitgebreid besproken wat zij konden doen om hem meteen te overtuigen van het feit dat zij hem volledig accepteerden als homo. De muziek viel een ogenblik stil en alsof het zo had moeten zijn op dat ogenblik keken moeder en zoon elkaar recht in de ogen. Marjon zag zijn verbazing en ongelovige blik. Dan liet hij Niels zo maar staan, worstelde zich door de menigte en viel half huilend zijn moeder in de armen. "Oh mam, dat jullie nu al zomaar hier zijn, wat gaaf!" "Wij waren zo nieuwsgierig en ook benieuwd waar jij uitging dat we meteen besloten om er ook maar een uitgangsavondje van te maken." Marnix gaf zijn moeder een dikke kus op haar wang: "Bedankt Mam." 2011 © Hans Bernard

Marnix deel 4 Coming out (mm:romantisch, 2686 words) [4/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Sep 01 2011	Kijkers/Lezers: 4457/3622 [81%]	Waardering (deel): 9.50 (4 stemmen)
Marnix houdt het niet langer en komt uit de kast.

Dit is deel 4 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel