ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 1 - hoofdstuk 25 + 26 + 27 door Lucky Eye

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Maar als we gaan trouwen hè dan moeten er zeker wel eerst huwelijkse voorwaarden opgesteld worden," spreekt Jasper zijn gedachten uit. "Hoezo?" "Nou omdat jij enorm veel geld hebt, zoals je zelf steeds zegt en ik dus maar een klein beetje." "Nou en?" "Zakelijk is dat toch ook beter." "Weet ik veel!" "Je bent me er eentje Pieter je... " "Het interesseert me allemaal geen ene malle moer lieve Jasper! Ik wil er niet eens over nadenken en zeker niet nu. Ik zal mijn vermogensadviseur de heer drs. D. Tuinstra er wel eens over consulteren." "Je bedoelt je zwager." "Yep. Een en dezelfde persoon. Hij weet dat soort dingen. Maar zou jij het een bezwaar vinden als zoiets zou moeten?" "Zeker niet. Ik heb het zelf aangeroerd zo-even schat." En hij geeft Pieter een zoen vol op zijn mond. Dan rinkelt er een telefoon. "Het is niet de mijne. Die van jou?" vraagt Pieter als de kus is beëindigd en hij weer kan praten. "Ja. Maar laat maar lekker rinkelen. Ik heb nu even geen zin in een gesprekje. Ik wil seks. Heel veel lekker geile seks met jou." Een tongzoen volgt. Eentje die hen beiden flink in vuur en vlam zet. Ze schuiven hun warme lichamen tegen elkaar aan. Voelen elkaars speer en moeten moeite doen om niet te snel klaar te komen. Even een tijdje afkoelen dan maar en dan weer verder. Dan klinkt er een ander deuntje ineens. "Owwww dat is een sms'je en maar heel weinig mensen sms'en mij. Vind je het goed dat ik eventjes kijk?" "Tuurlijk man!" Jasper klimt van het bed af en haalt zijn telefoon uit zijn broekzak. Hij neemt hem mee terug naar het bed en opent het berichtje pas als hij naast Pieter op zijn buik ligt. "Lees je mee?" "Echt niet! Het kan wel privé zijn!" "Het is van mijn vader en nou ja... ik heb geen geheimen voor je." "Oké, maar alleen omdat jij het wilt." Ze lezen het berichtje dat Martin namens Samantha schreef samen en als ze het gelezen hebben is Pieter de eerste die reageert. "Ahhhh wat lief van haar zeg! Ben je echt boos op haar geweest?" "Nee hoor. Er is geen kwaad woord over mijn lippen gekomen. Ik weet hoe ze kan zijn en dit is typisch een gedachtegang zo ik die van haar ken. Eerst zijzelf en dan pas verder kijken. En dat geeft helemaal niets. Ze is nog jong en leeft nog bijna helemaal zonder conditionering en op zich is dat prima. Puur. Gewoon zichzelf." "Maar ja... dat kan niet altijd natuurlijk." "Helemaal met je eens. Je weet dat mijn ouders haar uiteindelijk ook van tafel hebben gestuurd toen haar gedrag niet meer getolereerd werd. Maar dat ze nu heeft ingezien dat ze fout is geweest is veel beter dan meteen corrigeren eigenlijk. Laat haar maar rustig een paar dagen mokken en mopperen. Nu ze weet en voelt dat ze iets niet goed heeft gedaan, komt ook de tegenactie om het weer goed te maken." "Ja, dat is de goede manier. Wat ga je haar terugschrijven?" "Nu?" "Ja natuurlijk man! Ze wacht op je antwoord." "Ik wil eerst seks met je." "Niks ervan. Eerst je zusje een berichtje sturen en dan pas krijg je seks." "Streng ben jij hoor!" "Aan je werk! Meteen!" Met een glimlach op zijn gezicht werkt Jasper aan een berichtje dat hij ter goedkeuring voorlegt aan Pieter. - Lieve Sam! Ik vind het heel goed van je dat je gemerkt hebt dat je dingen anders had kunnen doen. Ik ben niet boos op je! Ik ken je toch! Pieter is ook niet boos. Hij kent je nog wel niet maar ik heb hem natuurlijk al wel veel over jou verteld. Ook over de anderen en zo kent hij jullie allemaal toch al wel een beetje. Ik vind het heel lief van je dat je me een sms'je gestuurd hebt. Tot morgenvroeg! Doe de groeten aan mam, pap en Maarten. - Pieter vindt de tekst prima en dan wordt het verzonden. Meteen daarna vallen ze in elkaars armen en glijdt de telefoon van het bed op de grond om zachtjes op Jaspers broek te landen. "SHIT!" moppert Jasper als het toestel aangeeft dat er een nieuw sms'je is. "Niks SHIT eerst kijken nu!" "Ik wil se... " "Kun je genoeg krijgen straks." En met dat hij dat heeft gezegd, geeft hij Jasper een tik op zijn billen. "Lelijkerd!" "Kijken! Nu!" Jasper kijkt en ziet een nieuw bericht van het toestel van zijn vader. Ook nu weer laat hij Pieter meelezen. - Morgen maken we met een kus alles goed. Sam. - "Lief hoor, zo'n zusje." "Ja. Zeker." "Ik voel en zie een maar komen." "Ja... " "En?" "Ik vind het jammer dat ze nog niet door heeft dat het wat mij betreft al helemaal goed is." "Ik denk dat je haar dat dan duidelijk moet maken." En dus tikt Jasper een reactie. - Lieve Sam! Wat mij betreft is alles nu al helemaal goed. Die kus krijg je nu al. X Jasper. - Daarna zetten de jongens hun liefdesspel voort. Ze tongen elkaar opnieuw. Het is vurig en heftig. Beiden voelen ze aan wat de ander wil zonder dat ze het onder woorden gebracht hebben. Ze proberen elkaar onder te krijgen maar bemerken al heel snel dat hun krachten aan elkaar gewaagd zijn. Het lukt hen beiden niet de ander vast te pinnen. Lukt het soms wel eventjes dan is het al snel weer dat de ander zich loswrikt en dan vervolgens de overhand krijgt. Ze maken zich moe. Ze werken zich in het zweet maar dat alles maakt niet dat het verlangen afneemt. Die neemt alleen maar toe. Af en toe krijgt Jasper een vermaning als hij weer eens te hard in Pieters ballen knijpt. Steeds weer moet hij dan grinniken en biedt hij zijn verontschuldigingen aan. Zelf kan hij daar meer hebben en het is voor hem dus wennen om met het speelgoed van zijn vriend om te gaan. Regelmatig duwen ze hun harde gevallen tegen het lijf van de ander om te laten voelen dat alles nog tip top in orde is en klaar voor dat wat ze willen. Na heel lange tijd van kussen, tongen en ravotten is het Pieter die zich gewonnen geeft. "Ik geef het op." "Wat?" "Het gestoei." "Wordt mijn oude vriend te moe?" "Plaaggeest... Ik geef het niet op maar... " "Wat?" "Nee laat maar." "Niks laat maar Pieter. Zeg me wat je voelt." "Ik wil je schat! Lieve Jasper ik wil je zo ontzettend graag de mijne maken!" Jasper ziet tranen blinken in Pieters ogen. "Hè lieverd, ik hoop dat die tranen van geluk zijn." "Dat zijn ze ook. Ik vind het zo heerlijk om hier met jou samen te zijn. En ben zo blij dat ik tegen jou gewoon kan zeggen wat ik voel zonder er rekening mee te hoeven houden hoe jij zou kunnen reageren." "Omdat je gewoon weet natuurlijk dat ik ook maar wat graag wil dat jij mij gaat neuken," klinkt het schalks en uitdagend. "Jahhhh. Maar ook als je het niet gewild had dan had ik het ook durven zeggen dat ik wel wilde. Omdat we er dan samen over hadden kunnen praten zoals we over zo heel veel dingen hebben kunnen praten samen. Jij en ik. Praten ook over dingen die gevoelig liggen. Dat wil ik ook. Samen proberen dan een oplossing te vinden. Me niet inhouden als ik denk dat het een of andere onderwerp bij jou wel eens gevoelig zou kunnen liggen of zo maar gewoon mijn hart luchten en er samen uitkomen dan. En dat geldt natuurlijk ook andersom." "Je bedoelt dat ik jou ook mag neuken." En Jasper drukt zijn harde staaf tegen Pieters bovenbeen. "Geil joch! Hou je nou nog eens op!" "Niet eerder dan dat ik jou in me gevoeld heb." "Oké, dat kun je krijgen mannetje." En dan laat Jasper zich onderkrijgen. Pieter kruipt op hem en laat zijn handen langs Jaspers flanken gaan. Zijn harde penis maakt heen en weer gaande bewegingen tegen het onder hem liggende lichaam. Het lichaam dat zo heerlijk aanvoelt. "Hoe pakken we het aan?" laat Pieter dan zijn twijfel horen. "Gewoon doen." "Is er een standje dat het meest geschikt is voor een eerste keer?" Jasper haalt zijn schouders op omdat hij het niet weet. "Ik heb er wel eens iets over gelezen maar ik ben het kwijt." "Hersenverweking ten gevolge van overdadige geilheid, heet zo iets," plaagt Jasper hem. "Met jou is ook geen zinnig gesprek te voeren op dit moment. Laat ik dan dingen vergeten zijn door overdadige geilheid, jij kunt nog maar aan één ding denken door die overdadige geilheid!" "Sorry lieverd. We moeten dingen gewoon proberen. En wellicht gaat het niet allemaal zo soepel als we graag zouden willen maar ook dat moeten we op de koop toenemen. Vanmorgen bleek ook al dat ik geen ervaren minnaar ben. De eerste keer kwam ik al klaar terwijl ik mijn kleren nog aan had. En dat geeft allemaal niets. Er het internet op naslaan hoe we het het beste kunnen doen, wil ik eventjes niet. Dat zou de romantiek van dit moment verknallen dus... " "Gewoon doen." "Yep. Gewoon doen en dan zien we wel of het lukt of niet en lukt het ene standje niet dan kunnen we een ander proberen, als we dat willen." "Oké," klinkt het dan weifelachtig. "Klinkt niet echt alsof je het er mee eens bent." "Ik wil het graag goed doen. En zeker zo'n eerste keer. Dan moet... " "Hé schat," zegt Jasper terwijl hij zich opricht en al zittende Pieter tegen zich aantrekt, "er moet helemaal niets. Laten we proberen te genieten van en met elkaar. Laten we alle ideeën over elkaar neuken loslaten want hoeveel we er ook over gelezen of over gezien mogen hebben, geloof me, het zal altijd anders zijn. Omdat jij en ik anders zijn." "Maar ik wil zo graag dat ik het goed doe en jou verwen ermee." "Dat zou ik ook heel erg graag willen en laten we dat als uitgangspunt nemen maar... kijk niet raar op als het anders zal zijn." "Hoe bedoel je?" "Het zou zo maar kunnen dat het niet gaat zoals we willen. Dat het pijn doet of zo. En dan komt er van dat verwennen verrekte weinig terecht." "Ja! Maar dat moet je dan ook meteen aangeven hoor!" "Ja! Maar wees dan alsjeblieft niet teleurgesteld dat het jou niet gelukt is mij te verwennen! Begrijp je mij?" "Ja." "Ik zie op je gezicht dat je dat vreselijk zou vinden." Ja." "En dat moet dus niet Pieter! Dan is het zoals het is! Dan weten we dat het eventjes niet lekker gaat en dan moeten we gaan kijken naar een andere manier, eventueel een ander standje, of meer voorbereiding nemen. Om het toch zo te krijgen als we willen. Het zou zelfs kunnen zijn dat we helemaal af moeten zien van het neuken." "Ja." "We hebben het er eerder over gehad toch?" "Ja, en daar sta ik nog steeds achter hoor! Als het niet lukt dan lukt het niet en laten we het." "Oké, dan begrijpen we elkaar helemaal." "Maar geef je het wel aan als het je pijn doet?" "Ja, dat beloof ik je. Geloof me, ik ben niet zo'n held hoor! Ik kan wel wat pijn hebben maar ik ben ook wel een beetje bang voor dit. Jij?" "Ik net zo goed Jasper." Hoofdstuk 26 Bewapend met hun goede voornemens gaan ze aan de slag. Vooraf likt Pieter Jaspers gaatje terwijl deze op handen en knieën voor hem zit. Hij maakt alles goed nat met zijn tong. Gaat er zelfs een eindje in en dat maakt Jasper enorm geil! Hij kreunt diep en wil alleen maar dat Pieter er met zijn harde in zal gaan. Het gevoel is enorm gewoon! Het brengt emoties teweeg en zelfs tranen. Tranen van vreugde en liefde. Pieter vindt het een pracht belevenis om te zien dat zijn vriendje zoveel van hem houdt en echt een met hem wil zijn. Hij brengt glijmiddel aan bij Jasper en op zijn eigen vingers en probeert hem te vingeren. De eerste vinger glijdt er gemakkelijk in. Als hij er een tweede bij doet, voelt hij de nodige weerstand. En dat vindt hij bedenkelijk. Zijn pik is duidelijk dikker dan twee vingers en hij maakt er een opmerking over naar Jasper. Deze wil van niets weten. Eerst maar eens proberen, zegt hij. Nadat Pieter zijn penis heeft ingesmeerd met het glijmiddel zet hij zijn eikel tegen het sterretje. Jasper vindt het een heel fijn gevoel en het maakt dat hij nog meer wil dat Pieter hem neukt. Dat roept hij ook. Op het moment dat Pieter naar binnen gaat, komt bij Jasper de pijn. Behoorlijke pijn! De jongen heeft het gevoel alsof hij uit elkaar gescheurd wordt. Pieter trekt zich meteen terug en Jasper is blij toe. Pieter vindt het welletjes maar Jasper dringt erop aan het nog eens te proberen. Het lukt Jasper pas na heel veel praten Pieter zover te krijgen dat hij het nog eens probeert maar aan Pieters gezicht is heel duidelijk te zien dat hij het alleen maar doet omdat Jasper het wil. De tweede poging gaat iets beter. Pieter krijgt zijn lul erin en op Jaspers aangeven laat hij het daar voorlopig bij. Verder gaat hij niet. Jaspers gezicht is vertrokken van pijn en het duurt een tijdje voordat hij aan het gevoel gewend is. Dan geeft hij aan dat Pieter verder mag gaan. Heel voorzichtig duwt Pieter zijn stijve iets verder naar binnen maar dan is het voor Jasper over en uit. De pijn is gewoon te erg! Pieter trekt zich terug en uit allerlei verontschuldigingen waarvan Jasper natuurlijk helemaal niets wil weten. "Hou op Pieter!" "Waarom! Het is toch mijn schuld dat jij pijn hebt!" "Verdomme! Echt niet man! Je bent alleen maar lief voor me geweest! Hebt precies gedaan wat ik wilde en nou moet je niet jezelf de schuld daarvan gaan geven! Houd daarmee op!" "Maar... " "Nee! Kop dicht! Anders word ik echt boos op je en ik meen het!" De spanning is te snijden in de stilte die dan volgt. Een lange stilte. Eentje die Jasper nodig heeft om bij te komen van de immense pijn en Pieter om te overdenken hoe hij het nou in vredesnaam mogelijk heeft gemaakt dat hij zijn vriend zo kwaad heeft gekregen. Zo heeft hij hem nog nooit meegemaakt! Al heel snel begrijpt hij dat het helemaal aan hem zelf ligt. Het was hun gezamenlijke keuze om dit te proberen. Wetende en onder woorden gebracht hebbende dat het misschien wel eens moeilijk zou kunnen zijn. En toch... toch gaf hij zichzelf daarna de schuld van het mislukken van hun poging. En dat is natuurlijk stom! Enorm stom en Jasper heeft groot gelijk dat hij zijn misplaatste zelfkritiek afgekapt heeft. Bovendien heeft de jongen pijn en dat is veel erger. Nee! Dat is het enige dat telt op dit moment. "Gaat het een beetje Jasper?" "Ja, maar het doet nog wel zeer. En ga niet zeggen dat het je spijt!" "Was ik ook niet van plan. Ik begrijp heel goed dat je boos op me werd." "Misschien had ik het anders moeten zeg... " "Nee, dat waren juist de woorden die ik nodig had. Het was niet slim van me om zo te reageren. We hadden het er heel duidelijk over gehad en toch vond ik het vreselijk dat het niet wilde lukken en vooral dat ik jou pijn had gedaan. Maar ik weet dat ik het niet met opzet heb gedaan." "Zo moet je het bekijken schat." "Hou je nog van me?" "Natuurlijk hou ik van je. Kom in mijn armen Pieter!" Ze knuffelen elkaar en geven elkaar kleine kusjes. "Was je wel ontspannen?" "Ik weet het niet. De concentratie was er niet helemaal meer toen ik pijn voelde. Alles was weg zo leek het en alleen de pijn was er nog." "Kan ik me voorstellen. Wist je dat je krap was? " "Ik heb wel eens gevingerd maar met nooit meer dan een vinger. Wel eens twee geprobeerd maar dat vond ik niet fijn. Straks zal ik er goed opletten dat ik heel geconcentreerd ontspannen blijf." "Straks?" "Ja. Ik weet inmiddels wat het beste standje is voor de eerste keer en wil dat straks toch gaan proberen." "Je bent gek!" "Oké, als jij dat zegt," grinnikt Jasper. "Niet doen man. Zo belangrijk is het niet." "Ik zeg ook niet dat het belangrijk is maar ik wil gewoon kijken of het op die manier beter gaat." "En welk standje is dat dan?" "Jij gaat lekker rustig op je rug liggen en ik ga je pik rijden," zegt hij met een brede glimlach op zijn gezicht. "Oké. Ik snap het. Jij hebt dan de leiding en bepaalt hoe snel en diep het gaat." "Yep! Dat is de clou. Jij hoeft alleen maar te liggen en mooi te zijn en ik doe het werk." "Maar stop als het niet gaat hè!" "Ja. Dat doe ik zeker." Jasper brengt glijmiddel aan bij zichzelf en Pieter en dan installeren ze zich. Jasper pakt Pieters gladde paal beet en zet het topje tegen zijn rozetje aan. Dan laat hij zich heel voorzichtig zakken. Heel snel merkt hij dat hij zijn kaken en lippen opeen geperst heeft. Niet echt een ontspannen manier bedenkt hij om vervolgens de kramp in het hoofd helemaal los te laten en te zoeken naar ontspanning. De eikel gaat naar binnen. De pijn is weer terug. Maar toch wil hij deze tweede poging een kans geven en dus zoekt hij heel bewust en geconcentreerd naar ontspanning in zijn lijf." "Stoppen hè! Op tijd stoppen!" dringt Pieter aan. Jasper wil het nieuwe standje echter goed uitproberen, vastbesloten als hij is dat het eens moet lukken. Op zijn knieën zittend, veert hij iets omhoog om dan weer naar beneden te gaan. Ietsjes verder nu. De pijn wordt heviger. "Verdomme Jasper ik wil dat je stopt. NU!" Jasper gaat echter door. Gaat nog eens omhoog en weer terug en dan voelt hij hoe Pieter in hem klaarkomt. Pieter kreunt en steunt van genot en Jasper gaat heel snel iets terug om het zich gemakkelijker te maken. Als dat nog te veel last blijft geven, laat hij Pieters spuitende lul uit hem glijden. Hij strekt zich op zijn vriend uit en kust hem op diens mond. Het loopt uit op een tongzoen. De zoveelste. En opnieuw is het een hete. Eentje die hen beiden sterretjes laat zien. "Ging het nu beter?" wil Pieter dan als eerste weten nadat de omhelzing van hun tongen verbroken is. "Ja." "Had je opnieuw pijn?" "Ja." "Waarom stopte je dan niet zoals we hadden afgesproken?" "Omdat ik het een kans wilde geven. Deze manier is voor mij beter en daarom wilde ik verdergaan." Pieter kijkt hem bezorgd aan. "Ik ben zover gegaan als ik het kon verdragen, Pieter. Ik ben niet te ver gegaan en ik vond het echt enorm prettig om te voelen hoe je in mij klaarkwam." "Ja... dat was voor mij ook heel bijzonder. Maar ik vind het wel jammer te weten dat jij daarvoor pijn hebt moeten lijden." "Niet overdrijven. Je doet nu net voorkomen alsof ik een martelaar geworden ben en dat is dus niet zo. Ik heb er zelf voor gekozen. Ik bepaal in dat standje hoever jij kunt gaan. Tenminste als jij je aan de spelregels houdt en dat deed je keurig mijn vriend." "Oké een half succes dit dus." "Echt niet! Een geweldig succes. Jij bent in mij klaargekomen en dat vind ik geweldig." "Hmmm. Ik kan niet begrijpen dat je zo enthousiast bent." "Ach ja... geeft niet. Je hebt me al wel vaker een malloot of een gek genoemd." "Maar waarom ben je nou zo enthousiast? Zo vrolijk? Zo niet-negatief?" "Het is gegaan zoals het is gegaan. Ik had jou, maar ook mezelf, vooraf heel duidelijk gewaarschuwd voor beelden. Beelden die we in ons hoofd hebben. Ideeën die we opgedaan hebben in filmpjes zoals ze staan op het internet. Daar gaat altijd alles goed. Ik heb tenminste nog nooit een filmpje gezien waarin het niet lukte om elkaar te nemen. Jij?" Jasper wacht niet op een antwoord maar gaat gewoon verder. "Meteen goed. Nooit zie je dat het moeilijk gaat of dat er eentje verrekt van de pijn. En... dat is haast niet mogelijk volgens mij. Zeker niet voor een eerste keer! Het kan niet zijn dat elke ontmaagding pijnloos is. En al zou het wel zo zijn, al zou ik de enige uitzondering op de hele wijde wereld zijn, bij mij ging het eventjes niet zonder veel pijn. En dus niet echt lekker. Maar eigenlijk vind ik het vrij logisch. Je hebt niet een supergroot ding maar toch een vrij dikke. En als je dan weet dat mijn gaatje behoorlijk krap is, heb je een probleem. Een uitdaging, beter gezegd. En daarom vind ik dat we het er goed vanaf gebracht hebben. Natuurlijk is het niet de fuck van ons leven geworden maar voor een eerste keer is het goed." "Maar jij hebt er niet van kunnen genieten. Ik heb bijvoorbeeld niet je speciale plekje kunnen raken." "Dat is niet gelukt maar we moeten ons ook niet te veel doelen tegelijk stellen, Pieter. Laten we langzaamaan proberen zover te komen als we willen. En ik garandeer je dat dat in mijn geval als ontvanger heel erg lang gaat duren. We zullen heel erg veel moeten oefenen jij en ik. En dat oefenen is een prachtige weg om samen met jou te gaan." "Ja, en als we blijven oefenen, wordt dat voor jou dus steeds pijnlijden zeker. Denk je dat ik dat leuk vind?" "Nee! Dat vind jij echt niet leuk en dat weet ik. Maar ik weet dat jij het niet met opzet doet. Het is niet jouw intentie om mij pijn te doen. Geen bewuste keuze. Je zou het veel liever niet doen maa... " "Als je dat maar weet!" "Lieve Pieter, natuurlijk weet ik dat. Volgens mij wil jij het liefste nu de handdoek in de ring gooien wat betreft het neuken van mij. Toch?" Pieter knikt heftig. "En ik heb het idee dat we het nog een aantal kansen moeten geven." "Hoeveel?" "Eh! Dat ga ik je echt niet zeggen want dan reken je me daarop af. Dan ga je precies bijhouden hoever ik ben op mijn strippenkaart en dat wil ik dus niet. Ik wil oefenen. Veel oefenen met jou. Gaat het echt niet lukken dan houden we op. Maar is er vooruitgang dan wil ik kijken hoever we kunnen komen." "En toch staat het me niet aan." Dan is het opnieuw stil. Jasper heeft het gevoel dat hij alles gezegd heeft wat hij wil zeggen en besluit zijn mond te houden. En daarom blijft het stil. Heel lang stil dit keer. Dicht liggen ze tegen elkaar aan maar geen van beiden zegt een woord. Wel spelen ze met hun vingers over elkaars lichaam maar spreken doen ze niet. "Nou ja...," klinkt het dan na heel lange tijd, "niet helemaal aan. Laat ik het wat afzwakken. Misschien moet ik het, net als jij, een kans geven. Maar ik wil je wel zeggen dat ik het verrekte moedig van je vind! Als ik in jouw positie was, zou ik echt niet verder willen gaan." "Tja... maar dat hebben we dan ook nog niet uitgeprobeerd mannetje!" "Daarmee wil je zeggen dat het nu mijn beurt is om pijn te gaan lijden?" Jasper lacht. "Ja ja... ik begrijp het al wel. Mag ik kiezen hoe we het doen?" "Tuurlijk." "Dan kies ik voor het standje dat we als laatste probeerden. Of oefenden, zoals jij het noemt." "Uitstekende keuze maar niet meteen in dat standje want ik wil eerst weten hoe het is om je gaatje te likken." "Geloof me man! Dat is echt puur gaaf!" "Ik geloof je echt maar ervaring is ook wat dus op handen en knieën schat!" Als Pieter dan in de voorgeschreven houding voor hem zit, kan Jasper het niet laten even een flinke pets op de billen te geven. "Hé dude! Laat dat!" "Heb je laatst bij je zus ook van die moderne woorden gebruikt?" "Yep. En vanwege dat yep wist ze dat ik omgang had met een jonger iemand." "Je had je dus meteen verraadden." "Inderdaad maar... laten we het nu niet over mijn zus hebben als je wilt. Ik heb vee... " "Ja ja, ik snap het al. Ik moet werken voor de kost." En dan begint Jasper de billen van zijn vriend te strelen. Eerst met één hand en dan met twee. Van de onderkant van de rug tot aan de bovenbenen streelt hij ze. Pieter lijkt het lekker te vinden want hij kreunt. Jasper glimlacht breed omdat hij weet dat het lekker is. De handen van iemand anders op je lijf maken je gewoon enorm heet en geil. Dan stopt hij het strelen en geeft hij kusjes op de billen. Afwisselend links en rechts om dan toch te beginnen met het werkelijke doel, het likken van Pieters spleet en gaatje. Eerst laat hij zijn tong door de hele spleet gaan en dat ontlokt een diepe zucht aan hem. "Is het lekker?" "Ohhh jahhh zo lekker maar dat weet je zelf ook wel jochie." "Yep, maar ik mag graag horen dat ik goed werk aflever." "Je bent lief schat en je doet het uitstekend maar ga door want anders kom ik voortijdig klaar." "Hé, het is niet jouw beurt om klaar te komen nu!" Jasper gaat verder en richt zich nu op het gaatje. Een mooi gaatje. Hij likt er omheen. Duwt met zijn tong ertegenaan. En duwt hem uiteindelijk erin. Opnieuw diepe zuchten en gekreun van zijn maat. Zoveel dat Jasper het laat om hem iets te vragen. Het mag duidelijk genoeg zijn dat hij volop geniet. Hij maakt hem goed nat en brengt dan het glijmiddel aan. Dan gaat Jasper op zijn rug liggen. "Kom lief ik wil bij je naar binnen." "Niet zo gretig mannetje! Ik word haast bang van die geile blik in je ogen." "Sorry ik wild... " "Ik plaag je dude. Het is heerlijk zo met jou en je maakt me echt niet bang." Een knipoog volgt. Pieter zit nu boven Jasper. Een knie aan elke zijde van zijn lijf. Hij schuift wat heen en weer om een goede positie te bepalen. Pakt Jaspers harde, van het glijmiddel glibberige, pik beet en gaat dan voorzichtig naar beneden. Opnieuw positie bepalen. Dan weer naar beneden tot Jaspers harde zijn anus raakt. Oh wow, dat voelt al heel bijzonder. Echt heel bijzonder. Eventjes terug nog en dan weer naar beneden. Hij laat de eikel binnendringen. Het is een vreemd gevoel. Een gevoel alsof alles daar van achteren opgerekt wordt maar het is niet onplezierig. Vreemd is het enig juiste woord voor het gevoel. Hij wil verder gaan en wipt iets omhoog waarbij Jaspers pik er uit gaat. Pieter moet erom lachen. "Wat doe je? Waarom lach je?" "Om mijn eigen onhandigheid. Ik wilde maar heel iets terug naar boven en toen glipte je er al uit. Sorry, ik had het anders willen doen." "Geen sorry, Pieter! Geen pijn?" Pieter schudt zijn hoofd en begint opnieuw. Dit keer laat hij zich iets dieper zakken op de knuppel. Ietsjes te diep want het is ineens wel heel erg merkwaardig van binnen. "Gaat het?" "Ja, maar dit was eventjes te veel van het goede in een keer." "Stoppen als het niet goed gaat hè?" "Nee, eerst oefenen schat. Ik doe precies wat jij zegt." "Je bent gemeen!" "Echt niet en bovendien kan ik het alleen maar omschrijven als vreemd, merkwaardig, niet als pijn." "Des te beter." Pieter gaat nu voorzichtig iets omhoog daarbij heel goed erop lettend tot hoever hij Jaspers penis in zich blijft voelen. Als hij denkt dat hij er bijna uit zal gaan, laat hij zich weer zakken. Verder dan net. Oh jahhh... dit is lekker... "Ohhh mannnn, dit is goed. Voor jou ook?" "Ja... het is heerlijk. Enorm veel genot. Enorm veel druk op mijn jongen maar... heerlijk." "Zal ik maar doorgaan dan?" "Graag Pieter. Heel erg graag." "Oké dan, omdat je zo lief bent." Pieter gaat opnieuw omhoog en dan weer naar beneden. Begint de dikke steeds dieper in zich te krijgen en dat geeft een lekker gevoel. Niet meer vreemd of merkwaardig maar lekker. Vreemd blijft hij het wel vinden dat zoiets zo verschillend kan zijn. Jasper die verrekt van de pijn en hij die het gewoon lekker vindt. Nee, niet denken nu. Wippen. Opnieuw omhoog en weer ver naar beneden. Jasper kreunt hard nu. "Moet je al komen?" "Nee, nog niet." "Niet inhouden hoor, als het komt, komt het!" Jasper glimlacht en knipoogt naar hem. Pieter begint het tempo van op en neer gaan te versnellen. Hij wordt wat roekeloos als het heerlijke gevoel zich meester van hem begint te maken. Het is genot geworden en dat werkt verslavend, zo legt hij het voor zichzelf uit. Dan staakt hij al het denken en richt hij zich alleen nog maar op het gevoel dat in hem is. Een heerlijk gevoel. Een gevoel dat niet alleen meer in zijn gaatje zit maar zich uitbreidt. Zich verspreid over zijn onderbuik. En dan ineens is het heel erg heftig aanwezig. "Shit man, ik moet pissen!" "Nee! Doorgaan!" "Nee man, ik moet echt heel nodig ineens." "Gewoon doorgaan Pieter dat is schijn, dat trekt vanzelf weer weg." "Maar straks... " "Gewoon doorgaan. Richt je op het gevoel dat er is. Ga rustig door. Vertraag enigszins." "Ohhh jahhhhhh shit man wat heerlijk is dit. Te gek voor woorden." "Hou dan ook je kop en wip op m'n pik!" "Geilerd!" "Wie?" "Jij natuurlijk!" "Oh jij vindt er zeker niks aan!" "Dat zeg ik nie... ahhhhhh shit man wat geil is dit." "Jahhh vreselijk geil. Ik zit helemaal in je weet je dat?" "Jahhh dat is geweldig en je houdt het zo goed vol man. Je bent echt goed!" "Slijmerd maar... niet lang meer hoor." Verwoed begint Pieter te wippen nu. Een heel eind omhoog en dan weer helemaal die lange harde van Jasper bij hem naar binnen. Het kreunen van beiden is niet van de lucht. Als Jasper zijn ogen opslaat nadat hij ze eventjes had gesloten, ziet hij hoe Pieter zweet en wild met zijn hoofd heen en weer gaat. "Ohhh jahhh Pieter. Ik hou van je! Ik hou van je! Ik hou va... ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh" En met een langgerekte schreeuw komt Jasper op een geweldige manier klaar. Zijn onderlijf maakt spastische bewegingen die maar niet lijken op te houden terwijl zijn warme spul met kracht in Pieter gespoten wordt. Deze heeft het wippen gestaakt en blijft zitten waar hij zit terwijl hij voelt hoe Jasper zijn ballen in hem ledigt. Hoofdstuk 27 De zon schijnt volop door de ruiten aan het eind van die woensdagmiddag. Het regenachtige weer van voor het middaguur heeft plaatsgemaakt voor weer dat de meeste Nederlanders liever hebben. De jongens merken er echter niets van. Ondanks dat de tweede helft van hun minnepartij al weer enige tijd achter hen ligt, zijn ze nog steeds heel erg verdiept in elkaar. Nadat Jasper in Pieter klaargekomen is, zijn ze beiden op hun zij dicht tegen elkaar aan gaan liggen. Het dekbed hebben ze over zich heen getrokken omdat het op Pieters slaapkamer nog wat fris was. Hun lijven zijn warm van inspanning en opwinding. Ze strelen elkaars armen en gezicht. Af en toe worden er kleine kusjes uitgedeeld. "Zeg lekkertje," opent Pieter de conversatie na een heel lange periode van stil genieten van elkaar, "wat was dat nou voor een idioot gevoel dat erop leek dat ik ineens moest pissen?" "Heeft te maken met je prostaat." Pieter vraagt om uitleg. "Door jouw gewip, raakte mijn ding je prostaat, stootte er bij het ingaan tegenaan, zo vermoed ik en dat kan een gevoel geven alsof je moet plassen." "En hoe weet jij dat?" "Geen ervaringsdeskundige omdat ik het nooit heb meegemaakt maar opgedane wijsheid vanaf het internet. Het gelezen dus." "Oké, maar goed ook want ik dacht echt dat ik moest man!" "Ja, en dan had je het afgebroken." "En dat zou doodzonde geweest zijn. Je bent echt heel goed, weet je dat?" "Valt wel wat mee hoor." "Nee echt, je was goed. Ik kwam veel sneller klaar in jou dan jij in mij." "Heb je de stopwatch er bij gehad dan?" "Nee lolbroek maar jij... ach ik snap het al... Je wilt niet dat we vergelijkingen gaan trekken." "Precies. Er is geen sprake van goed, beter, best. Ik vind het gewoon heerlijk om met jou zo intiem samen te zijn en laten we dus niet zoiets moois gaan evalueren. Mee eens?" "Ja, maar laat ik het dan anders zeggen. Dit was mijn eerste ervaring met geneukt worden en als we samen veel gaan oefenen, zoals jij hebt aangegeven, WOW ik weet niet of ik al dat genot wel aan kan!" Ze lachen beiden om Pieters verbazing. "Ik ben heel blij dat het bij jou wel goed ging." "Nu ben jezelf aan het evalueren jochie." "Ja... je hebt gelijk. Maar hoe moet ik het dan zeggen?" "Zoals je eerder zelf aangaf. Het ging zoals het ging. En dat is een prachtige uitdrukking die we erin moeten houden. Ik snap het nu ook beter eigenlijk. Het heeft alles te maken met de beginnersgeest waar je me eerder over vertelde niet?" Jasper knikt. "Ja, voor mij is dat heel belangrijk geweest en nog steeds." "Geweest?" "Toen ik na dat ene heel beroerde jaar terug naar school moest, zag ik daar natuurlijk enorm tegenop. Ik had dan wel al die gesprekken met jouw zus gehad maar toch... toch viel het me moeilijk. Ik heb het je nog niet verteld geloof ik maar mijn ouders hebben toen ook een aantal gesprekken met Astrid gehad. En zij hebben onder andere ook te horen gekregen dat ze me daaraan moesten herinneren. Dat ik nieuwe ervaringen niet bij voorbaat liet beïnvloeden door dingen uit het verleden. Dat ik steeds weer opnieuw dingen moest doen alsof ik ze voor de allereerste keer deed en geloof me, dankzij hen is het me gelukt om redelijk onbevangen naar mijn nieuwe school te gaan." "Gebeurt wel vaker toch dat ouders van kinderen in de problemen ook een sessie of wat hebben met de psycholoog?" "Volgens mij wel en al zou het niet zo zijn, ik heb er heel veel aan gehad dat ze me af en toe weer terug wisten te brengen op het voor mij goede spoor." Jaspers maag laat zich dan heel duidelijk horen en Pieter vraagt of hij honger heeft en wat wil eten. "Yep! Van seks krijg je honger!" Daar is Pieter het helemaal mee eens. Voor ze naar beneden gaan, douchen ze zich echter eerst. Daarna drogen ze zich af en trekken de badjassen aan. Beneden is het inmiddels lekker warm geworden door de haard en de volop schijnende zon buiten. Aan de kleine keukentafel eten ze brood en drinken iets warms: Pieter koffie en Jasper chocolademelk. Na het eten zitten ze bij elkaar op de bank en lezen ze het nieuws op teletekst. Ook het weer bekijken ze. De opmerking 'kans op mist' verbaasd hen en doet hen grinniken. Eerst regen, dan zonneschijn en dan ook nog mist? Pieter relativeert het echter door te zeggen dat je in Nederland vier jaargetijden op een dag kunt hebben. "Wat waren je ouders voor mensen, Pieter?" vraagt Jasper dan nadat Pieter de afstandsbediening weggelegd heeft. "Tja... lastig. Hoe bedoel je precies?" "De gewone dingen. Hielden ze van koffie of thee bijvoorbeeld?" "Mijn vader was een theemens terwijl mijn moeder koffie dronk. Hij had ooit eens een behoorlijk stressvolle periode gehad en daardoor wat last van zijn maag gekregen. Koffie was vanaf dat moment uit den boze en dus werd het thee." "Niet van harte dus, naar ik begrijp." "Eerst niet maar hij begon het steeds lekkerder te vinden. Hij was heel open," gaat Pieter, nu er eenmaal een opening is, verder. "Makkelijk toegankelijk. Wilde er altijd graag zijn voor anderen. Absoluut niet een berekenende ondernemer. Natuurlijk moest er wel winst gemaakt worden maar het was niet zo dat hij anderen daarmee te kort deed." "Stemde hij VVD om maar eens een vooroordeel te noemen?" "Absoluut niet! Ik weet niet of mijn opa ook links stemde maar mijn vader wel in elk geval. Wilde ook heel graag zelf de onderhandelingen voeren met vakbonden en zo. Hij kon ook het een en ander bij hen voor elkaar krijgen omdat ze wisten dat hij eerlijk en oprecht was. Als hij aangaf dat het echt geen 1,5% verhoging kon worden dan hadden ze er grote moeite mee om toch te proberen er meer uit te slepen. Maar echt rood dus. Stemde altijd op de socialistische partij." "Bijzondere man dus met bijzondere principes want je zult weinig ondernemers tegenkomen die zo links zijn." "Ik denk dat ze er wel zijn hoor maar de anderen roepen harder." "Ja, dat zou wel eens zo kunnen zijn. En je moeder?" Pieter laat een stilte vallen alsof hij zoekt naar woorden om haar te omschrijven en komt dan met een wel heel bijzondere opmerking. "Mijn moeder was een lief vogeltje uit een roofvogelnest." Jasper kijkt hem niet begrijpend aan. "Een woordspeling. Iets cryptisch. Je snapt het niet hè?" "Nee, zo goed ben ik niet in woordspelletjes." "Haar familie is een heel bekende ondernemersfamilie in dit land. Ze hebben allerlei hotels en zo. Gaan er nu belletjes rinkelen?" "Yep. Maar met dat 'lief vogeltje' bedoel je dan dat ze er eigenlijk niet in thuishoorde?" "Yep. Omdat ze heel anders was. Heel veel mensen in die familie werken in het eigen bedrijf. Het ondernemen zit hun in het bloed en bij mijn moeder was dat dus niet zo. Helemaal niet zo. Ze vond het enorm vervelend als mijn vader weer eens de een of andere officiële gelegenheid, een fabrieksopening of zo, had en er verwacht werd dat zij mee zou gaan. Ze ging wel omdat het zo hoorde maar het was niet van harte. Er vielen ook wel eens harde woorden over tussen mijn ouders." "Dat is minder." "Hebben die van jou nooit ruzie dan?" "Niet vaak in elk geval," komt het vlot uit Jaspers mond. "Wel eens verschil van mening maar... nee... echt ruzie heb ik ze volgens mij nog nooit zien maken." "Bij ons thuis ging het meestal over dat soort dingen. In het begin was het best vaak. En volgens mij kwam het ook meer omdat mijn opa toen wilde dat zij mee zou gaan dan dat mijn vader het wilde. Na een paar fikse botsingen heeft hij het er in elk geval bij laten zitten." "Misschien heeft hij toen wel ingezien dat het beter was je moeders keuze te respecteren." "Ja, dat is ongetwijfeld zo geweest. Maar het leverde hem toen wel een aanvaring met zijn eigen vader op maar dat gaf niet. Die twee konden elkaar vreselijk uitkafferen en een paar minuten later rookten ze samen een dikke sigaar." "Echt?" "Ja. 'De manier waarop mannen ruzie maken', heeft Astrid eens van hem als uitleg gekregen toen ze hem ernaar had gevraagd. De ruzie ging vaak over iets zakelijks en zaken waren zaken en hoorden niet het privé leven te beïnvloeden." "Maar die ruzie betreffende je moeder was wel iets anders dus." "Ja... en misschien ook niet. Ik denk dat mijn opa op het standpunt stond dat mijn moeder erbij hoorde te zijn omdat dat nou eenmaal zo hoorde. Zakelijk, laat ik het maar noemen. Mijn vader wilde op een gegeven moment geen gedoe meer denk ik en liet haar thuis als ze dat wilde. Zakelijke onmin, klaar!" "Was je moeder artistiek?" "Hoe kom je daar zo op?" "Vanwege dat 'lief vogeltje' van je. Alsof ze... nou ja... ja... alsof ze kwetsbaar was en ... kwetsbare mensen hebben soms een artistieke aanleg." "Ook van het internet?" "Nee. Gevoel. En absoluut niet hard te maken met cijfers en onderzoeken of zo maar... dan moet ik denken aan mijn vader ineens. Die heeft ook zoiets. Hij is echt een kerel! Een man! Maar kan soms ook heel gevoelig zijn. En dat uit zich dan weer in de mooie dingen die hij van hout maakt." "Dus ik ben ook gevoelig volgens jou." "Zeker wel! Hoef je echt niet te ontkennen hoor! Ik heb toch je tranen gezien toen we vrijden." "Jij had ze ook." "Ja, omdat ik ook gevoelig ben en daar is niets mis mee." "Dat vind ik dus ook en dus zul je nog wel vaker tranen van me zien." "En jij van mij." "Maar je hebt helemaal gelijk. Mijn moeder was gevoelig en artistiek. Ze maakte beelden in brons en steen. Ze tekende ook." "Net als jij dus." "Alleen is haar werk veel beter." "Niet vergelijken Pieter!" Pieter glimlacht en geeft Jasper een kusje. "En ze schilderde en dat heeft Astrid dus van haar geërfd. Morgenochtend wordt er een tentoonstelling van haar geopend in de locatie Sophia van de Isala klinieken. Zullen we die eens samen gaan bekijken? Ik heb de lijsten gemaakt." "Hoewel ik nooit voor de lol naar een ziekenhuis zou gaan, lijkt dit me een heel goede aanleiding. Heb af en toe wel eens schetsen van haar gezien op de meditatiegroep maar nog nooit een schilderij." "Ik ben ervan overtuigd dat je het prachtig zult vinden." "Waarom staat er nou ineens een heel brede glimlach op je gezicht?" vraagt Jasper met belangstelling omdat hij het eventjes niet goed kan plaatsen. "Wacht maar gewoon af. Ik leg het je later wel uit." "Oké. Schildert ze dingen die je kunt herkennen of is het abstract?" "Het eerste." "Gelukkig maar want anders heb ik altijd het idee dat er iets te snappen moet zijn en als ik het dan niet snap, voel ik me stom." "Waar is nou die beginnersgeest van je?" "Ja, lach er maar om maar... abstract vind ik niks." "Ik vind figuratief mooier maar er zijn echt heel mooie abstracte schilderijen hoor." "Oké, ik geloof je maar wat is er nou aan een zwarte stip in een wit vierkant??? Of een werk waarvan je weet dat het gemaakt is met bezems???" "Tja... smaken verschillen, zal ik maar zeggen. Maar nog iets." "Ja?" "Rare overgang wellicht maar ik wil je nog heel erg graag iets vertellen. Ik heb het al wel vaker gezegd maar ik ben echt heel erg blij dat jij in mijn leven gekomen bent. Samen met jou is mijn levensboek minder blanco." "Doe maar plechtig!" "Houd je mond! Samen met jou heb ik blanco pagina's beschreven. Pagina's die nog maagdelijk wit waren." Jasper grinnikt. "Ja, wel een leuke woordspeling nietwaar?" Jasper knikt. "En het is voor mij een ontzettend goed gevoel dat jij en ik nog heel veel blanco pagina's samen gaan beschrijven. Ik ben er echt aan toe om dat samen met iemand anders te doen en niet langer alleen. En daarom ben ik heel erg blij dat jij er bent." "Dank je Pieter. Jij ook bedankt voor al dat wat je voor mij betekent. Ik vind het echt heel erg bijzonder dat ik zo'n lieve, leuke jongen ontmoet heb en dat zo snel na een... nou ja... enorm slechte ervaring. Vanaf het allereerste moment dat je me aansprak, wist ik dat je ervoor mij zou zijn. Altijd." Na deze toch wel wat plechtige verklaring van hen beiden gaat het gesprek nog heel lang door waarbij Pieter allerlei herinneringen ophaalt aan zijn ouders. Op zijn beurt vertelt Jasper hem heel veel over zijn ouders, zijn broertje en zusje opdat hij hen nog beter leert kennen dan hij al deed uit eerdere vertellingen. Tegen half acht gaan ze naar boven om zich aan te kleden. Jasper leent een boxer en broek van Pieter zodat dat wat hij vanochtend aan had in de was kan. Terug beneden vraagt Jasper of het goed is dat hij eventjes zijn mail checkt. Pieter laat hem de keuze: of de laptop gebruiken die boven in de slaapkamer staat of de computer in het kantoortje. Jasper zegt dat het mogelijk is dat hij nog iets moet printen. Pieter gaat hem voor naar het kantoortje en als Jasper de deur wordt opengedaan van het kleine kamertje ziet hij een ongelofelijke rotzooi op het bureau liggen. "Wow man! Ruim je nooit op hier?" klinkt het verontwaardigd. "Jawel hoor! Maar alleen als het echt noodzakelijk is. En zover is het nog niet. Ik kan de computer en de printer nog vinden." "Maar dit noem je kantoor?" "Yep! Een keer in de maand komt David langs om de boekhouding te doen en... " "Die ruimt dan ook meteen de rotzooi voor je op?" vraagt Jasper hogelijk verbaasd. "Euhhh nee dat nog net niet. Zou wel handig zijn maar voordat hij komt, moet het wel gestructureerd zijn." "En gelijk heeft hij." "Maar daar staat de computer, daar de printer dus red je maar jij. Ik ga koffie zetten." Jasper maakt de stoel vrij door van de papieren die erop liggen een stapeltje te maken en deze op een ander stapeltje op het bureau te leggen. Bijna valt dan de nieuw gevormde stapel om maar nog net op tijd weet hij dat te voorkomen. Hij checkt zijn mail en werkt even in Word om daarna een print te maken. Deze vouwt hij op en doet hij in zijn broekzak. Daarna sluit hij alles af en verlaat het kantoor. Dan gaat hij naar boven. "Hè, de koffie is klaar hoor!" roept Pieter hem na. "Weet ik! Even wat opbergen." Ze kijken samen het Journaal en drinken koffie met een stuk koek. Het kan niet altijd feest zijn, zo redeneert Pieter. Jasper vindt het prima want thuis krijgt hij ook niet anders door de week. Na het nieuws praten ze verder. Van alles en nog wat komt voor het voetlicht en zo wordt het al heel snel laat. Pieter wil heel graag dat Jasper blijft slapen en vraagt: "Weet je zeker dat je niet blijft slapen?" "Ik weet het niet zeker maar... denk wel dat het het beste is." De twijfel in Jaspers stem is duidelijk hoorbaar. "En moet je dan verstandig zijn?" "Dat niet maar anders is het morgen waarschijnlijk nog veel moeilijker om weer naar huis te gaan dan het nu al is." "Ja... zo voel ik het ook. Afscheid nemen vind is vreselijk." "Ja, zo voelt dat ook voor mij schat en dat omdat we, volgens mij dan, vandaag echt een paar zijn geworden. Echt alles met elkaar gedeeld hebben." "Ja, zo voel ik het ook. We zijn één geworden met elkaar en dat smaakt naar meer. Dan is het extra vervelend om je straks af te zetten bij dat winkelcentrum en je weg te zien fietsen." "Ja." "Ik kan je natuurlijk ook naar huis rijden! Je bent toch al uit de kast nu." Hier moet Jasper even over nadenken en hoewel er geen praktische bezwaren meer zijn, kiest hij er toch voor om het te doen zoals ze het altijd gedaan hebben. "Maar waarom dan?" "Omdat ik een beetje af wil kicken van jou. Van ons. Als ik dat laatste stukje even helemaal op mezelf ben dan is de overgang beter." "De overgang?" "Ja. Van jou en mij hier naar het gezin waar ik bij hoor. Als je me afzet voor het huis dan ga ik naar binnen, groet mijn ouders, praat nog even met ze en ga ik naar bed. Nog steeds met allerlei gedachten aan de allerliefste vent ter wereld in mijn hoofd." "Ik ga ervan uit dat ik dat ben." "Maar als je me afzet bij het winkelcentrum dan heb ik nog even tijd om ... " "Om mij te vergeten? Wil je dat zeggen?" "Nee suffie! Heb ik even tijd om te acclimatiseren. Te wennen aan mijn eigen bestaan. Natuurlijk blijf je wel in m'n gedachten! Zou niet weten hoe ik je er uit zou moeten krijgen! Maar het is anders. Het voelt anders voor me." "We doen het zoals jij het graag wilt, lieve Jasper." "Dank je. Misschien is het niet duidelijk voor je ma... " "Ik denk dat ik het wel snap en bovendien doen we het zoals jij het wilt. Hoe laat wil je naar huis?" Ze raadplegen hun horloges en zien dat het inmiddels tien uur is geweest. "Twaalf uur vind ik prima. Als je me tegen die tijd afzet dan ben ik een halfuurtje later thuis. Om kwart voor twaalf staan ze buiten bij Pieters auto. De mist is er ondanks hun schampere lachen toch gekomen. Het zit echt potdicht. "Zeker weten dat je naar huis wilt?" "Alleen als jij het veilig vindt om te rijden met dit weer." Pieter ziet geen bezwaren. Als ze in de auto zitten en Pieter wil starten, houdt Jasper hem tegen. "Vanmorgen toen ik op school kwam merkte ik dat heel veel mensen chagrijnig waren vanwege het weer. Ben jij ook beïnvloedbaar door het weer?" "Natuurlijk vind ik zonneschijn leuker dan regen maar ik laat me er niet echt door beïnvloeden, heb ik zo het idee," luidt Pieters reactie. "Maar ik maak wel onderscheid dus. Jij?" Jasper geeft toe dat hij zomers weer ook leuker vindt maar dat een dag met lekker veel regen ook wel iets heeft. Iets knus, iets gezelligs. "Alleen maakt mist me wel droefgeestig," gaat Pieter verder. "Daar heb ik het niet zo op." Natuurlijk wil Jasper dan weten waarom niet. "Omdat het me melancholisch maakt. Ik word er wat droevig van. Het lijkt net alsof de hele wereld zich toegedekt heeft omdat ze verdriet heeft om dat wat er is, of dat wat er staat te gebeuren. Net als toen ik een kind was weet je. Als ik dan bang was, dan kroop ik diep onder de dekens. Weg van alles wat er om me heen was en dan voelde ik me veilig. Natuurlijk was dat schijn want de wereld bleef er gewoon. Alles bleef er gewoon en misschien omdat ik nu weet dat dat zo is, heeft de mist niets veiligs meer." "Ja. Ik begrijp het," zucht Jasper. "Zullen we gaan?" Jasper knikt en Pieter start de auto. Het stukje naar Zwolle rijdt hij heel erg rustig. In de stad is het een stuk minder mistig. Iets na middernacht zijn ze bij het winkelcentrum. De fiets wordt uit de auto gehaald en dan zoenen ze elkaar weer. Lang. "Ik hou van je Pieter. Ik hou zoveel van je dat ik het nooit onder woorden zal kunnen brengen." "Dat is ook niet nodig Jasper. Ik voel gewoon aan alles dat je van me houdt en ik hoop dat mijn liefde voor jou ook zo duidelijk te merken is." "Ja, lieverd. Heel erg duidelijk." "Trouwens, heel iets anders eventjes. Wat wil je voor je verjaardag van me hebben?" "M'n verjaardag?" "Ja, dat is al over acht dagen volgens mij. 25 Mei toch?" "De datum klopt maar... zoek zelf maar iets uit. Iets waarvan jij denkt dat het leuk is voor mij en doe niet al te gek, Pieter Kemp Verhaeghe!" "Hoezo niet? Waarom zou ik voor jouw verjaardag niet groots uit mogen pakken?" "Een afwijking bij ons thuis, daar heeft het mee te maken denk ik." Natuurlijk moet dat uitgelegd worden en Jasper vertelt dat zijn ouders voor ieder kind voor het Sinterklaasfeest meer geld uitgeven dan voor een verjaardag. Pieter kijkt hem verbaasd aan. "Ja! Echt! Voor hen is dat een... hoe noem ik dat nou... een totaalfeest. Iets waar iedereen tegelijkertijd bij betrokken is. Een verjaardag is iets van een van de leden van het gezin terwijl Sinterklaas het gezinsfeest bij uitstek is. En iets van die gekte, en dat wist je nog niet van mij, heb ik overgenomen van mijn ouders. Ik ben echt een Sinterklaasfan. Ik noem mezelf altijd grappend 'Het liefste kind van de Sint'." "Dat rijmt!" Jasper knipoogt naar hem. "En ik zie aan de glinstering in je ogen dat je het helemaal meent. Alsof er diep van binnen bij jou een vlammetje is aangestoken." "Ja, raar hè. Ik ben gek, helemaal gek van dat feest. Kerst mogen ze van me houden." "Kan toch ook leuk zijn?" "Ja, maar niet met cadeautjes en zo. Niet voor mij in elk geval. Ik heb dat veel liever met Sinterklaas. Kerst vier ik anders." "Oké, ik begrijp het. Heb je nog meer gekkigheden waar je me niets over verteld hebt?" "Nog zat denk ik maar daar kom je nog wel achter. We hebben nog zeeën van tijd om elkaar echt helemaal te leren kennen." "Maar nu weer even serieus en nog even over je verjaardag. Wat geven je ouders je voor je verjaardag?" "Dat moet je mijn ouders vragen. Morgen heb je de kans daarvoor." "Heb je een lijstje ingeleverd misschien?" vist Pieter verder naar informatie. Jasper knikt. "Ik zal je moeder wel vragen of er nog iets opstaat dat ik eventueel kan geven." "Dat is goed." "Wat heb je gevraagd zoal?" "Allemaal dingen die met Sinterklaas te maken hebben," zegt Jasper met een brede grijns op zijn gezicht. "Je bent niet goed bij je hoofd! Het is nog maar mei!" Jasper knikt met een vrolijke twinkeling in zijn ogen terwijl Pieter zijn hoofd schudt van verbazing. "Ja, kan ik alvast in de stemming komen." Opnieuw een brede grijns. "Nee, joh. Ik heb inmiddels een aardige verzameling boeken, CD's en DVD's met Sinterklaasverhalen, -liedjes, -films en dat soort dingen en ik vind het heel erg leuk om dat te verzamelen." "Je drijft die gekte van je lekker door dus!" "Moet kunnen toch?" "Ja. Een gekte mogen we allemaal hebben." Jasper knikt ter bevestiging. "Maar nu moet je gaan lieve jongen. Beloof je me dat je me zult missen?" "Zeker. Heel erg." "Ik jou ook." "Maar ik zie je gelukkig al heel snel weer," daarbij doelend op hun afspraak voor diezelfde middag. "Ja vanmiddag al. En dan blijf je wel slapen hè?" Opnieuw knikt Jasper. "Toe jongen ga naar huis anders maak je het ons beiden wel heel erg moeilijk. En doe voorzichtig want het ziet er hier nog wel redelijk uit met die mist maar als je straks buiten de stad bent, zal het weer potdicht zitten. Doe je de groeten aan je ouders en aan Maarten en Sam?" "Zeker! Tot later lieve Pieter." Jasper stapt op en rijdt weg. Als hij bij de Hollewandsweg is, draait hij zich nog even op zijn zadel om om naar hem te zwaaien en dan is hij weg. Als hij de lange, bijna rechte weg oprijdt, merkt hij al dat de mist dikker wordt. Straks nog erger waarschijnlijk, zo zegt hij tegen zichzelf. Hij is nog vol van allerlei gedachten aan de afgelopen dag. Een dag die hij nooit zal kunnen vergeten. Een dag die zo ontzettend veel mooie dingen heeft gebracht dat het haast niet te bevatten is. Een dag die op een droom heeft geleken. De mist voelt nat aan en dat maakt dat hij beseft dat alles toch niet een droom is maar werkelijkheid. Op de driesprong gaat hij naar rechts de Wijheseweg op. Hier is het wel heel erg donker! Werken die lantaarnpalen alweer niet? Met de mist - die nu een dikke brij geworden is - zie je haast geen hand voor ogen. Bovendien is het echt nat nu. De druppels kleven aan Jaspers gezicht, haren, handen en kleren. En dan ineens... zonder dat hij enig idee heeft waarom... tuimelt hij van zijn fiets. Met een harde klap belandt hij op het natte asfalt. Shit! Dat is schrikken. Als hij voorzichtig probeert overeind te komen, voelt hij de pijn in zijn benen, rug en rechter elleboog. Voorzichtig probeert hij overeind te komen. En dan ineens is het overal licht om hem heen. Licht dat de mist doet verdwijnen. SHIT! Het zijn dezelfde auto's als zondagavond, schiet het in een flits door hem heen. Eén achter hem op het fietspad, de tweede in de middenberm en nummer drie aan de voorkant. Meteen is hij op zijn hoede en staat op van de grond. Zijn fiets ligt iets verderop en kan hij niet gebruiken als verdedigingsmiddel. Snel steekt hij zijn hand in zijn broekzak maar vindt zijn telefoon niet. Waar is dat stomme ding! Vliegensvlug scant hij met zijn ogen de grond rondom hem in de hoop dat hij uit zijn broekzak is gegleden toen hij op de grond viel maar hij ziet hem nergens. "Zoek je naar hulp, Jasper?" Jasper herkent de stem. Zal hem altijd blijven herkennen "Wat wil je me van!" "Tijd voor de afrekening Jasper!" EINDE VAN DEEL 1 Met dank aan Gerrit voor de correcties. Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, september 2010. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht. Na ruim 139.000 woorden komt met hoofdstuk 27 een einde aan het eerste deel van 'BLANCO'. Een einde zoals ik hem altijd gepland had. Maar ook een voorlopig einde natuurlijk want na deel 1 dat zich afspeelt voor een bepaalde gebeurtenis komt er een deel 2 dat over een vervolg zal vertellen. Ik weet dat ik mijn lezers met wellicht de allergrootste cliffhanger uit mijn schrijversgeschiedenis opzadel maar... het is zoals het is! Deel 2 is nog lang niet af en over dat wat ik tot nu toe geschreven heb, ben ik nog niet altijd even goed te spreken. Daarnaast moet er nog heel veel tekst, die door mijn hoofd gespeeld heeft, uitgewerkt worden. Ik werk er geregeld aan om het zo te krijgen dat het voor mij goed voelt. Hoewel het tempo in deel 2 van dit verhaal niet wezenlijk zal verschillen van dat in het eerste deel zal ik omwille van datzelfde verhaal te zijner tijd wel ergens wat sprongetjes in de tijd moeten maken omdat ik anders een deel 3, deel 4 enzovoorts nodig heb en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Wil jullie niet al te lang aan mij binden ;-) Al mijn lezers wil ik heel bedanken voor de tijd die zij mijn verhaal gegeven hebben. Ook al die lezers die gereageerd hebben bedank ik. Voor een schrijver - ik heb het vaker en op verschillende plaatsen gelezen - is het heel erg leuk als hij/zij weet wat een verhaal iemand doet, hoe het overkomt etc. etc. En dat geldt natuurlijk ook voor mij. Sommigen reageerden één keer. Anderen vaker en er waren er zelfs een paar die elke week iets van zich lieten horen. Heel erg leuk allemaal! Bedankt! En nu ik toch aan het schrijven ben, maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om iedereen heel fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling toe te wensen. Met vriendelijke groet, Lucky Eye

BLANCO deel 1 - hoofdstuk 25 + 26 + 27 (mm:overige, 10165 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 16 2010	Kijkers/Lezers: 4956/3871 [78%]	Waardering (verhaal): 10.00 (2 stemmen)
Vervolg