ErotischeVerhalen.com: Misja - deel 2 door Lucky Eye [deel 2]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Weet niet. Heb er nooit echt over nagedacht. Soms gebeuren er wel eens toevallige dingen maar soms lijkt het ook wel of dingen gewoon op een bepaalde manier moeten gebeuren, snap je." Hij knikt begrijpend. We kleden ons om en als we elkaar dan weer zien, draagt hij een rode zwembroek en ik dezelfde als gisteren. "Deze staat je ook goed," zeg ik met een knipoog. "Dank je. Mijn zwarte moest nodig in de was. Maar even nog over het hotel hè. Het is niet alleen van mijn vader hoor. Mijn ouders werken er beiden hard voor." We praten verder terwijl we onder de douche stappen. Opnieuw is het water ijskoud. "Maar waarom wonen jullie dan in Igls? Is dat niet te ver weg dan?" Snel gaan we onder het koude water vandaan en betreden het binnenbad. "Wil je binnenblijven of gaan we naar buiten," vraagt hij eerst voordat hij mijn vraag beantwoordt. We besluiten om maar meteen naar buiten te gaan. Het is nog steeds mooi weer en daar willen we van profiteren. Als we onze handdoeken hebben neergelegd en zijn gaan zitten, komt hij terug op mijn eerdere vraag. "De eerste jaren van hun huwelijk woonden ze naast het hotel. Maar toen ik twee was, zijn ze bewust gaan verhuizen. Privé en zaak liepen teveel door elkaar en ze hadden amper tijd voor elkaar en voor mij. Ik werd opgevoed door jan-en-alle-man en dat wierp slechte vruchten af." "Echt?" "Ja, joh ik was een verwend nest en wist precies hoe ik bij iedereen mijn zin kon krijgen." Tenminste die verhalen doen nog steeds de ronde. "Kan me echt niet voorstellen dat jij een vervelend kind geweest bent." "Toch was ik dat maar dat kwam gewoon omdat iedereen zich met me bemoeide. Toen we eenmaal in Igls woonden ging het een stuk beter. Er waren vaste tijden voor van alles en nog wat en die regelmaat deed wonderen. Ben nog steeds iemand die een zeker schema nodig heeft. Jij?" "Ja, zo zit ik ook wel in elkaar. Ik mag graag gebruik maken van alle uren die een dag heeft. Zal nooit echt een gat in de dag slapen, tenzij ik echt doodop ben natuurlijk." "We hebben behoorlijk veel dingen gemeen, Frank." "Dat lijkt er verdacht veel op, Misja. Hoe kom je trouwens aan die naam?" Uitgebreid begon hij me uit te leggen dat hij aan die naam gekomen was omdat dat de eerste vorm was waarin hij zijn eigen naam had uitgesproken. Michael was te moeilijk geweest voor hem en hij had het verbasterd tot Misja. "En vanaf dat moment is het altijd ‘Misja' gebleven. Maar wel voor een gereserveerd aantal mensen hoor. Van leraren op school pik ik het niet dat ze me zo noemen. ‘Misja' is echt voor mijn ouders, oude getrouwen in het hotel en goede vrienden." "Waarom heb je mij dan meteen toegestaan je zo te noemen?" Hij antwoordt niet gelijk en ik dring niet aan omdat ik soms ook wel eens even na moet denken voor ik reageer op een vraag van een ander. "Lastige vragen stel je hoor," is dan het eerste dat hij zegt. "Als de vraag te moeilijk is laat je het antwoord maar zitten hoor." "Nee, ik kom er wel uit. Het heeft te maken met de indruk die je op mij maakte." "Dat moet dan wel een heel goede zijn geweest," concludeer ik hardop. "Ja, dat was ook zo. En ook ik bekeek meer dan alleen maar je knappe buitenkant." Hij maakt me aan het lachen maar gaat serieus verder. "Nee, echt. Je ziet er goed uit, Frank." "Dank je. Ik kan niet zo goed omgaan met complimenten." Ook dat blijken we beiden dus niet te kunnen, zo vertelt hij. "Maar ik stond toe dat je mij meteen Misja noemde omdat je de moeite nam me aan te spreken. Ik zat daar, bewust of onbewust ik weet het niet, heel uitdagend gewoon dat hele bankje in beslag te nemen. Soms waren er wel mensen die langs liepen en eigenlijk wel wilden gaan zitten maar ze durfden er niets van te zeggen tegenover mij. Anderen stonden in groepjes bij elkaar te praten en ik wist dat ze het onder andere ook over mij hadden. De gebaren van handen en hoofden, hoe subtiel ook, waren duidelijk merkbaar. En toen kwam jij. Je bedacht je niet maar kwam gewoon op me af en vroeg mij de meest normale vraag die er te stellen was, eigenlijk. En dat sprak in je voordeel. Want je nam moeite voor mij." "Wow, een heel diepzinnige uitleg, Misja." En dat meen ik heel oprecht. De rest van de ochtend vliegt om. We zwemmen, smeren ons in tegen de zonnestralen (ook weer elkaars rug) en praten de tijd vol. We praten echt over van alles en nog wat. De Amerikaanse politieke carrière van Arnold Schwarzenegger (Oostenrijker van geboorte), de onbenullige uitspraak van het Engels door de Nederlandse Harry Potter (de weledelgeleerde heer J.P. Balkenende, premier van het Koninkrijk der Nederlanden), het Eurovisie Songfestival maar ook meer serieuzere onderwerpen zoals de oorlog in Irak, het standpunt van de Rooms Katholieke Kerk (Misja is Rooms maar gelukkig geen naprater van de Paus en zijn Middeleeuwse boodschap) in zake homoseksualiteit en het verstrekken van condooms om HIV-infectie te voorkomen gaan over de tong. Om 12.00 uur halen we onze rugzakken op voor onze lunch. Ik heb een pakket meegekregen vanuit het hotel en Misja heeft thuis brood gesmeerd. Hij moet vreselijk lachen als ik met mijn handen in de papieren zak ga en ze er onder de chocola weer uithaal. "Wat zit je nou te lachen, joh. Dit is toch niet leuk meer." "Prachtige Oostenrijkse gewoonte. Een stukje chocola voor de lunch." Hij klapt zowat dubbel van het lachen. "Shit man. Ik zit er helemaal onder. Vanwege het bruine, plakkerige goedje aan mijn handen moet ik naar binnen om mijn handen te wassen. Als ik terugkom, is meneer iets gekalmeerd maar zodra ik hem weer aankijk, schatert hij het opnieuw uit. "Leuke gewoonte hoor maar niet met dit warme weer!" "Je bent toch niet echt kwaad hè," verbreekt hij na een tijdje de ingevallen stilte met een ernstig gezicht. "Nee, natuurlijk niet. Ik deed maar alsof." Ik geef hem een vette knipoog en zijn gezicht klaart meteen op. Zo is het beter. Zo zie ik hem graag. Terwijl we eten, trekken dikke wolken zich samen boven de stad en we hebben net alles achter de kiezen als de blikken stem uit de omroepinstallatie de ‘buitengasten' oproept om naar binnen te gaan vanwege een naderend onweer. In een mum van tijd is de buitenboel verlaten. Heel veel gasten verlaten meteen ook het zwembad maar Misja en ik gaan naar binnen en blijven daar staan kijken naar wat er staat te gebeuren. De inmiddels pikdonkere hemel wordt doorklieft door bliksemschichten. Het is dat ik weet hoe gevaarlijk onweer kan zijn anders zou ik er echt van kunnen genieten. Misja staat naast me en heeft ondanks de hoge temperaturen binnen toch iets van kippenvel. "Bang?" vraag ik hem. "Ontzag is een betere omschrijving denk ik," luidt zijn reactie. Dat kan ik me voorstellen. Met de natuur valt niet te spotten, zeker niet als ze zich van haar kwade kanten laat gelden. Een kwartiertje duurt de onweersbui en dan klaart het ook meteen weer op. Het gras en de paden buiten zijn behoorlijk nat geworden van de regen maar wij laten ons er niet door weerhouden om naar buiten te gaan. We leggen de handdoeken weer op ons plekje op het gras neer en springen dan als eersten in het water. Als we een tijdje later weer gaan zitten, zijn onze handdoeken natuurlijk doornat van het natte gras. Hadden we kunnen weten. Maar ja, het drukt de pret niet. Het weer dat meteen na de bui zijn zonnige karakter volop had laten gelden, begint nu toch echt wel duidelijk te veranderen. Er zijn veel meer wolken gekomen. "Mag ik je nog wat vragen?" zo begint Misja een nieuw gesprek. "Hangt ervan af wat?" zeg ik. Verbaasd kijkt hij me aan. "Toe maar joh. Ik plaag je alleen maar wat." Hij haalt zijn schouders op, schudt zijn hoofd omdat hij de humor van mijn opmerking waarschijnlijk niet inziet en slaat zijn ogen neer. Waarschijnlijk een lastige vraag. Als hij echter lang met het hoofd gebogen blijft zitten, leg ik mijn rechter wijsvinger onder zijn kin en duw zijn hoofd langzaam omhoog zodat ik zijn ogen kan zien. "Moeilijke vraag?" Hij knikt en aan de druk op mijn vinger voel ik dat hij eigenlijk opnieuw zijn hoofd wil laten zakken maar dat laat ik niet toe. "Ook moeilijke vragen mag je gerust stellen hoor." "Je bent echt lief, weet je dat?" zegt hij dan. Nu laat hij mij blozen. "Ik wilde je vragen of je ooit ..." Hij blijft steken, waagt nog een poging maar komt ook daarmee niet verder. Dan maak ik de zin maar voor hem af. "Je wilde me vragen of ik ooit seks heb gehad met een jongen?" Mijn vinger is verdwenen van onder zijn kin en meteen zakt zijn hoofd op zijn borst. "Kom, Misja. We hebben al over zoveel dingen met elkaar gepraat, dan moet dit toch ook kunnen." "Misschien wel, maar het blijft altijd toch een bijzonder onderwerp." "Ja, daarin heb je gelijk. Een onderwerp waarover je niet met iedereen praat. Maar wij kunnen daar toch samen wel over praten? En ik zou het heel prettig vinden als we ook bij dit soort onderwerpen elkaar recht in de ogen kunnen kijken." "Vanwege de spiegel van mijn innerlijk?" "Ja, ik mag graag lezen in iemands ogen wat er in hem of haar omgaat." "Je hebt gelijk. Ik ben van mezelf nogal verlegen en wend inderdaad vaak mijn blik af terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Slechte gewoonte." "Maar ...", ga ik verder met het antwoord op de uiteindelijk door mijzelf gestelde vraag, "...ik heb nog geen seks gehad. Nog helemaal niets. Noch met meisjes noch met jongens." Als ik nu zijn blik zou moeten uitleggen, zou dat neerkomen op opluchting. "Chat je wel eens?" Hij knikt. "Ik ook. Best wel vaak eigenlijk en als je dan al die verhalen hoort, vraag ik me altijd af of ik soms op een andere planeet woon. Heel veel hebben al heel vroeg iets gehad met een buurjongen of een oudere neef. Zijn eerst begonnen met samen aftrekken en dan verder gegaan. Ik heb zoiets nooit gehad hoor. Heb het ook nooit gedurfd. Misschien wel eens aan gedacht bij een vriend maar ... het is er nooit van gekomen." "Bij mij ook nooit. Ik heb het altijd iets heel bijzonders gevonden. Iets dat je niet zomaar doet met een ander." Ik haak erop in en vertel hem van mijn ervaringen in het uitgaansleven. Waarschijnlijk is het voor hem herkenbaar want hij glimlacht bij mijn omschrijving. "Voor mij geldt hetzelfde," zegt hij als ik uitgesproken ben. "Ik heb begin dit jaar mijn ouders pas verteld dat ik wat voor jongens voel en daarna wilde ik het ook meemaken, weet je. Dus ik uit stappen. Achteraf gezien had ik veel beter naar de werkgroep van jonge homo's in onze kerk kunnen gaan maar omdat die door een priester geleid werd, had ik het idee dat het zijn bedoeling was om ons ervan te overtuigen dat homo-zijn slecht was. Maar ik ging dus hier naar een bekende gay-disco. Ik trof dezelfde taferelen aan als jij. Helemaal verward kwam ik thuis. Als dit homo-zijn is, dacht ik bij mezelf, dan wil ik geen homo zijn. Gelukkig zijn mijn ouders een heel goed klankbord voor me geweest en hebben ze mij ervan overtuigd dat dit geen werkelijk beeld was. "En heb jij ooit seks gehad?" "Een keertje met een meisje. Ik was 16 en zij ook. Ze heeft mij gepijpt en ik haar gelikt. Verder zijn we niet gegaan." "En?" "Ik vind jongens gewoon veel mooier," is zijn simpele commentaar. "Van jou bijvoorbeeld krijg ik gewoon een heel apart gevoel van binnen. Je laat vlinders in mijn buik ontstaan en dat niet alleen vanwege je uiterlijk, geloof me." "Maar ik ben helemaal niet ..." "Ja, dat ben je wel. Je ziet er echt goed uit. Je hebt heel mooi blond haar. Je bent goed gespierd en dat haar op je borst. Wow, ik wou dat ik dat had. Ik ben zo kaal als wat," zegt hij terwijl hij met z'n rechterhand aan zijn niet bestaande borsthaar plukt. Hij lacht luid en ik lach met hem mee. "Tja, smaken verschillen nou eenmaal, lieve Misja." Heel eventjes leg ik mijn hand op zijn onderarm en streel ik hem. Zijn ogen zijn gericht op die van mij en stralen intens geluk uit. Dit is een prachtig moment. "Dank je, Frank. Zoiets voelt echt heel goed." We blijven nog even in het zwembad. Zoeken nog een keer verkoeling in het koele nat maar pakken dan onze spullen op om weg te gaan. Opnieuw lopen we samen naar het Centraal Station om maar zo lang mogelijk bij elkaar te blijven. Daar wachten we op onze bussen. "Wat ga je de rest van de middag doen?" "Weet het niet. Luieren denk ik." "Ja, daar heb je vakantie voor." "Jij?" "Ik ga mezelf nuttig maken. Ik heb mijn moeder beloofd dat ik de ramen zou lappen." In de stilte die volgt vraag ik me af of we al zover zijn dat ik zou kunnen aanbieden met hem mee te gaan. Vergeefse moeite want de vraag van zijn kant komt meteen daarna. "Heb je soms zin om mee te gaan naar mijn huis en me te helpen?" Mijn hart springt op. Wow, we zijn inderdaad dus al zover. Ik wilde het heel graag en hij dus ook. En zo rijden we samen terug naar Igls. Van de bushalte naar zijn huis is het nog een behoorlijk eindje lopen. De familie Weber woont aan de rand van Igls in een prachtig huis met drie etages. Misja leidt me rond. De eerste etage bevat de normale vertrekken zoals keuken, bijkeuken, woonkamer en noem maar op. Op de eerste verdieping zijn de slaap- en badkamers. Misja's kamer heeft een eigen aangrenzende badkamer, heel luxe dus. Er hangen posters van Brad Pitt aan de wand. Wel een beetje oud, volgens Misja, maar wel heel lekker. Als hij mij vraagt wie er bij mij de wanden sieren noem ik Orlando Bloom en Elijah Wood. Beiden kunnen zijn goedkeuring wegdragen. Helemaal bovenin het huis is er dan nog de zolder maar die laat hij me bewust niet zien, vanwege de rommel. Aan de voorkant loopt om de eerste verdieping een balkon. Nadat we wat gedronken hebben beginnen we met ons karwei. Misja heeft het vaker gedaan, zo blijkt en werkt heel systematisch. Eerst doen we de ramen op de eerste verdieping aan de voorkant vanaf het balkon. Dan de ramen voor beneden. Dan haalt hij uit de bijkeuken de tuinslang en sluit deze aan op de kraan. Hiermee besproeien we de ramen aan de beide zijkanten van het huis zowel boven als beneden. Met een ragebol worden dan de ramen schoongemaakt en vervolgens weer afgespoten. De onderramen natuurlijk netjes afgezeemd. Dan gaan we de tuin in voor de ramen aan de achterzijde. Het is vanwege de verschenen wolken broeierig geworden. Misja haalt de fles cola en de glazen naar buiten en zittend op het gras drinken we beiden nog wat. Als we dan weer aan het werk gaan, trekt hij eerst zijn T-shirt uit en ik volg hem. Als Misja de tuinslang oppakt, heb ik al het gevoel dat dit donderen gaat worden en ... ik krijg gelijk. Meteen richt hij de waterstraal op mij en in een enkele tel ben ik compleet doorweekt. Hij lacht een gemene lach en terwijl hij mij blijft besproeien doe ik grote moeite om hem de sproeier afhandig te maken met als gevolg dat ik nog veel natter word. Als het me dan eindelijk lukt, krijgt hij meteen daarna natuurlijk de volle laag. Drijfnat zijn we beiden als ik na een tijdje de sproeikop dichtdraai. Drijfnat maar ontzettend vrolijk want we blijven maar lachen. "Zullen we ons eerst maar even omkleden?" stelt Misja voor. Ik knik. We lopen via de bijkeuken het huis binnen. Daar staat de droogtrommel zo blijkt. Misja begint zich uit te kleden en opnieuw volg ik zijn voorbeeld. Geheel bloot staan we naast elkaar onze kleren uit te wringen boven de gootsteen. Dan doet Misja het natte spul in de droger en stelt het apparaat in. Hij gaat me voor naar boven. Als hij zo voor mij loopt, kan ik natuurlijk mijn ogen niet van hem afhouden. Waar had ik ook anders moeten kijken. Hij is ontzettend mooi om te zien. In zijn kamer pakt hij handdoeken voor ons beiden. En als we dan zo, nat en bloot tegenover elkaar staan met de handdoeken in onze handen zegt hij opnieuw dat hij me mooi vindt. "Jij bent ook mooi, Misja." De kleine afstand tussen ons is met een enkele stap van beiden overbrugd. Opnieuw raak ik met mijn hand zijn arm aan. Hij doet hetzelfde. Hij laat zijn vingers over mijn schouders glijden. Dan slaan we beiden de armen om elkaar heen en worden onze lichamen dicht tegen elkaar gedrukt. "Ohhh," zucht hij, "dit voelt zo ontzettend lekker." Ik ben zowat sprakeloos. Inderdaad het is enorm goed. "Jaaaa," is het enige dat ik uit kan brengen. Beiden beginnen we te groeien maar we laten het gaan. Er is geen schaamte op dat moment. Het hoort er helemaal bij. We drogen ons af en gaan samen op zijn bed liggen. We leggen ons dicht tegen elkaar aan. Mijn handen op zijn rug en de zijne op die van mij. We strelen elkaar en bevoelen elkaars lijf. Onze stijve pikken drukken licht tegen elkaar aan. Dan druk ik mijn lippen op zijn wang. Hij glimlacht en gaat een stapje verder door zijn lippen op die van mij te drukken. Het voelt opnieuw enorm goed. Beiden brengen we stamelend en elkaar recht in de ogen kijkend het gevoel van opwinding onder woorden. Zo is het goed! Zo hoort het! Verder gebeurt er die middag niets. Nee, niet helemaal juist. We maken de ramen - zij het met enige vertraging - ook aan de achterzijde nog schoon. Als ik tegen halfzeven terug naar het hotel moet, zijn mijn kleren nog niet echt droog en leen ik dus iets van Misja. Hij brengt me naar de bushalte en daar spreken we af dat we morgen, als het weer duidelijk minder warm zal zijn, een bergwandeling gaan maken. Heel lang zwaait hij me na. Als ik hem niet meer kan zien, voel ik ineens hoe een traan over mijn wang glijdt. Voor het eerst in mijn leven ben ik echt hartstikke verliefd! Wordt vervolgd ... Reacties zijn van harte welkom op: lucky_eye@hotmail.com Mijn grote dank gaat uit naar EP die mijn verhalen screent en zodoende de schrijver dezes behoedt voor allerlei fouten die tijdens het schrijven in een verhaal sluipen. Ook zijn andere nuttige aanbevelingen, tekstvoorstellen en reflectie stel ik enorm op prijs. ©Lucky-Eye, augustus 2004 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Misja - deel 2 (mm:overige, 3860 words) [2/5] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 04 2004	Kijkers/Lezers: 6297/5308 [84%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg

Dit is deel 2 van totaal 5 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel