ErotischeVerhalen.com: Musketier in spe door J.A. Neon

Onze stalknecht Jean Pierre maakt mij bekend in de mannenliefde.maar mag een aankomend Musketier wel een mietje zijn? Als je plotseling wordt opgenomen in het korps van de Musketiers van de Koning, dan voel je je behoorlijk trots, uitverkoren. Maar, een hoge verwachting had ik er niet van, want alle andere Musketiers zijn stoere, sterke kerels en niet van die watjes zoals ik dat ben. Aan de andere kant, zij weten toch zeker niet van mijn homo-zijn, van het feit dat ik op mannen val? Hoe kunnen ze het ook weten, homo als zodanig bestaat nog geen eens.... Nee, nee, een man en een vrouw horen bij elkaar en twee mannen? No way! De eerste weken in het korps zijn toch behoorlijk hard. Moeilijker nog dan ik verwacht had. Ik krijg amper een harde als we voordat we gaan slapen ons wassen en ik al die naakte stoere lichamen zie. Vooral die van D'Artagnan is heel erg mooi...maar dat vinden de vrouwen ook, dus maak ik al zo wie zo geen schijn van kans...trouwens hoe zou ik het ook kunnen laten merken? Hij is toch alleen maar in voor al die vrouwen en is absoluut niet gedient van mannen-avances. Zeker niet van zo'n jong broekje als ik, die nog maar net komt kijken en al helemaal geen gewicht in de schaal legt. Een gladde borst, geen haartje te bekennen. Nee, dat is niet stoer...alle andere Musketiers zien er zo wie zo al beter uit. Dus D'Artagnan kan ik wel uit mijn hoofd zetten. Kut wel eigenlijk, dat ik in het korps ben opgenomen, want nu mag ik niet meer naar huis en dat betekend dat de heimelijke vrij-partijen met onze stalknecht Jean-Paul ook tot het verleden behoren. Als ik terugdenk aan hoe ik mijn eerste man-man nacht heb doorgebracht, hoe het allemaal is ontstaan, dan krijg ik er nog een harde van. Het was februari en hartstikke koud. Het vroor niet alleen, maar er lag ook nog sneeuw. Wat het alleen nog maar kouder maakt. Ik had Jean-Paul, onze stalknecht, geholpen in de stal met het voederen en verzorgen van de paarden. In de stal was het door de vele paarden best aangenaam van temperatuur. Toen we tegen de avond, het zal een uur of acht geweest zijn, klaar waren, bedankte Jean-Paul mij en ik ging naar huis. Jean-Paul had zijn slaapplaats in het hooi, boven de paardenstal en blijft dus in de stal. Buiten was het pikkedonker. In gedachten verzonken liep ik naar ons woonhuis. Och het heeft eigenlijk helemaal geen zin om me te haasten; er is toch niemand thuis, ze zijn allemaal naar het kasteel, een of ander feest dat zoals gewoonlijk wel weer twee of drie dagen duren zal. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik de stapel lege wijnvaten niet eens zag staan en ik liep er dan ook recht tegenaan. Met een donderende klap viel de hele handel om en ikzelf viel voorover in een poel met een mengeling van water, sneeuw, ijs en modder. Zeik nat was ik. En kwaad! Hartstikke kwaad op degene die die vaten daar had neergezet...oh, dat was ik zelf.... Jean-Paul kwam direkt geallarmeerd naar buiten, gekleed in slechts een onderbroek en een paar laarzen, maar met lantaarn en met een hooivork als wapen...toen hij mij daar zo zag liggen in de modder kon hij niets anders dan lachen. Hard lachen om zoveel domheid! Dit maakte me alleen nog maar kwader. "Alles OK?" riep hij me toe.... Ik draaide me om en wilde hem voor alles wat ik bedenken kon uitmaken maar...mijn ogen vielen op een prachtig, bijna naakt mannenlichaam. Jean- Paul! Jezus, wat is die gozer toch ongelofelijk mooi! Ik wilde opstaan, dat ging dus niet door...m'n enkel verstuikt of zo. Jean-Paul zag mij weer in elkaar zakken en kwam mij te hulp. Toen zijn warme handen mij omhoog hielpen voelde ik pas goed hoe koud ik geworden was. "Kom! Snel naar binnen, anders zijn we morgen allebei ziek!" zei Jean-Paul. Steunend op Jean-Paul strompelede ik naar de stallen terug. "Trek uit die natte troep, anders wordt je hartstikke ziek!" zei hij terwijl hij het vuur eens goed opstookte. Ja, hij had gelijk, maar hoe stelt hij zich dat voor? Dat ik hier gewoon al mijn kleren uit trek waar hij bij is? Lang hoef ik er niet over na te denken. Jean-Paul is al begonnen met mijn kleren los maken. En in no time sta ik net als hem in alleen een onderbroek. Met een verschil, mijn onderbroek is nat van de val en die moet eigenlijk ook droog worden! Hij pakt een paardendeken en gooit die in mijn richting. "Hier, doe om, dan wordt je weer warm en dan kun je die natte onderbroek ook uit doen." Hmmm, hij ziet ook alles. Ik doe de deken om, maar kan niet helpen dat ik sta te klappertanden van de kou. Ook het laatste stukje kleding is uit...en ik heb het bijzonder koud. Maar ook dat ziet Jean-Paul. Hij zegt dat het beter is om boven de

Musketier in spe (mm:science-fiction/fantasie, 2506 words)
Auteur: J.A. Neon	Toegevoegd: Apr 05 2001	Kijkers/Lezers: 8135/5789 [71%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
Onze stalknecht Jean Pierre maakt mij bekend in de mannenliefde…maar mag een aankomend Musketier wel een mietje zijn?