ErotischeVerhalen.com: Het begon met Halloween door Demon & Co. [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal hun sergeant roept onherkenbare bevelen en hun helmen schieten vonken in de ondergaande zon. Een metalen hek ratelt. Ganzen gakken, een paard hinnikt en opgeschoten jongens roepen naar elkaar. Een dikke man met een verschoten koksmuts op zwaait met een houten lepel, drie jongens vliegen weg en lachen hard terwijl de buit achter hun kiezen verdwijnt. Een smid laat zijn hamer met klinkende dreunen op een stuk ijzer landen, tumult aan de andere kant van het plein als drie dames met lange gewaden op hun paarden proberen te klimmen. Temidden van het rumoer leid ik je over het plein naar het centrale gebouw. Het duurt even voordat we daar zijn. Allerlei lieden houden ons op, ze buigen en schudden handen. Hoeden en petten zwieren met een boog in de lucht. Eindelijk zijn we bij de houten poort. De wacht laat ons binnen en de stilte daalt neer. De gang is lang en donker. Spaarzame lampen lichten spookachtig op. Je houdt mijn arm vast en ik voel de spanning in je lijf. Ik sla een arm om je schouders en trek je stevig tegen me aan. Holle voetstappen en lange schaduwen doen denken aan een horrorfilm. Je verwacht elk moment dat een schaduw tot leven komt en ons zal bespringen. Plots blijf ik staan, duw tegen een deur en we stappen een ruime kamer binnen. Warm, door een fel brandend haardvuur. Twee honden liggen ervoor en kijken ons loom aan. De muren zijn bedekt met ouderwetse tapijten. Afbeeldingen van oorlog, jagende edelmannen en rennende herten. De vloer is bedekt met kleden. Een grote stenen tafel met een tiental stoelen staat vlak bij het enige raam. Twee comfortabele leunstoelen staan naast de haard en tegen de muur een tafeltje met flessen en glazen. Ik laat je plaatsnemen in een stoel. Zelf plof ik in de andere en de honden snuffelen even. Dan steek ik de brand in een sigaar en kijk je aan. ... Mijn ogen vangen je blik; rustig, warm, onderzoekend. Onder die blik sla ik mijn ogen neer. Wat verwacht je van me? Net, op het plein, en terwijl we de kasteelgangen doorliepen voelde ik me onwennig. Klein, in een vreemde omgeving. Maar hier, bij jou, in deze kamer is dat gevoel weg. Ik ontspan me. Het licht van het vuur weerkaatst op de muren, het flakkert, verlicht je gezicht. Een glimlach speelt om je lippen, terwijl je in de vlammen staart. Zie je er altijd zo uit als nu? Zo rustig? Betrouwbaar? Je kijkt me aan, lacht, vraagt hoe ik het hier vind. Je staat op en schenkt iets voor jezelf en mij in, uit één van de flessen op het tafeltje tegen de muur. Wat het is weet ik niet, maar het smaakt sterk, en verwarmt me. Als ik mijn glas leeg heb gedronken, pak je mijn hand en trek je me tegen je aan. Met jouw armen op mijn rug en mijn armen om je hals kussen we elkaar. Mijn vingers verdwijnen tussen je mooie donkere haren en glijden over je schouders als onze tongen elkaar raken. Ik voel je vingers op mijn rug, de warmte van jouw been tegen de mijne. Dan laat je me los, kijk je me aan en vraagt of ik met je meega. Natuurlijk ga ik met je mee! Ik knik. Een vrouw, waarschijnlijk één van je dienstmeiden, gaat ons voor de gang in. Haar lange rokken ruisen bij elke stap, en kaarsen flakkeren als we voorbij lopen. Je slaat je arm om mijn schouder en ik voel hoe de warmte van je lichaam nu ook mij verwarmt. We lopen door een aantal gangen. Er is weinig licht en er is bijna niemand te zien. De ruimtes waar we langslopen zijn meestal leeg, maar in sommige wordt gepraat en gewerkt. Daar wordt gelachen, gefluisterd, geschreeuwd of gescholden. Weer hoor ik luid gepraat. Vrouwengelach. Ik verwacht weer langs een kamer te zullen lopen waar dat geluid vandaan komt, maar nee, de vrouw gaat de ruimte binnen. Wij volgen. Stemmen verstommen, we worden begroet en iedereen hervat stil het werk. Ik vraag me af waar we zijn. Grote vuren en vele kaarsen verlichten de ruimte, ik zie vrouwen lopen met manden, stoom komt uit de ketels die boven het vuur hangen. Het is benauwd hier, maar daar schijnen de vrouwen geen last van te hebben. Die beginnen weer te praten en lachen en letten niet meer op ons. De vrouw die ons voorging in de gangen roept om een hulp en vraagt me of ik met haar mee wil gaan. Ik kijk je vragend aan, maar je lacht en knikt en geeft me een zacht duwtje. Vertwijfeld loop ik met de vrouwen mee. Wat is dit? Waar ga ik heen? Waar ga jij heen? Laat je me alleen? Wanneer zie ik je weer? We komen in een ruimte die grenst aan de vorige. Er staat een stoel, een hoge kast en een bankje. Naast de kast een spiegel. Op het bankje ligt een stapel doeken. De vrouw zegt me geen zorgen te maken en vraagt of ik me wil uitkleden. Allerlei gedachten vliegen door mijn hoofd. Lucifer, wat ben je allemaal met me van plan? Verbaasd gehoorzaam ik. Mijn blouse en rok trek ik uit. De twee vrouwen nemen ze van me over. Mijn laarzen gaan uit. Mijn topje. En dan mijn lingerie. Wat voor mij zo vreemd lijkt, schijnt voor de vrouwen heel normaal te zijn. Onwennig sta ik naakt in een onbekende ruimte, naast twee onbekende vrouwen die beiden een arm van me nemen. Ze leiden me tussen hen in naar weer een andere ruimte. Onderweg vertellen ze me dat ik een bad ga nemen. Nu begin ik te begrijpen. Het bad zal me ontspannen, vertellen ze. Ze zullen in de buurt blijven en ik kan hen roepen als ik iets nodig heb. Ik knik en knik en antwoord op hun vragen, maar ondertussen bedenk ik me dat ik het eigenlijk helemaal niet wil. Ik wil bij jou zijn! Bij jou, en niet hier bij vreemden, in een vreemd huis, alleen. Waar ben je? Ik vraag het de vrouwen. Ik moet me daar niet druk om maken, zeggen ze, ik moet genieten. De ruimte waar we binnenkomen is klein en in de lengte langer dan in de breedte. Alweer een groot vuur brandt in het midden van de smalle muur tegenover de ingang. De muren zijn voorzien van prachtige muurschilderingen, die overlopen tot op het hoge plafond. In het midden van de ruimte ligt, deels verzonken in de vloer, een groot bad. Damp stijgt op vanuit het water, dat oranje lijkt in het licht van het vuur. Het vertrek is verder vrijwel leeg. Er staat slechts een grote korf met hout naast de haard en twee grote banken voor beide zijmuren. Ik word gemaand het water in te gaan, en voorzichtig stap ik het bad in. Het water is heet, ik moet even wennen aan de temperatuur, maar dan laat ik me langzaam zakken. Het water omsluit mijn lichaam, voelt behaaglijk. Wanneer ik antwoord op hun vraag, dat alles naar wens is, verdwijnen de vrouwen uit de ruimte. Ik ben alleen. Ik laat me verder zakken en leun met mijn hoofd op de rand van het bad. Ik sluit mijn ogen en vraag af waar je bent, iets wat ik me sinds onze scheiding constant heb afgevraagd. Waarom laat je me alleen? Ben je druk? Wanneer zie ik je weer? Wat doe ik hier? Het beangstigt me. Zoveel vragen, en geen antwoord. Dan voel ik twee handen om mijn gezicht, lippen op mijn voorhoofd. Ik draai me verschrikt om. En daar ben je. Jij! Waar was je? Ik weet het niet, maar hier ben je. Naakt, op een doek na, die op je heupen hangt. Je vraagt me weer om te draaien, wat naar voren te schuiven en je stapt achter me het water in. De doek heb je afgedaan en ligt nu op de grond naast het bad. Je lacht als je me vastpakt en me tegen je aantrekt. Ik lach ook, draai mijn hoofd naar je toe, we zoenen. Ik voel je lippen op de mijne, je tong in mijn mond. Heviger zoenen we, ruwer, wilder. Onze tongen kronkelen wild om elkaar, ik leg mijn hand in je nek en trek je lippen nog steviger op de mijne. Vuur laait op, ik voel de spanning tussen jou en mij. Je streelt mijn buik, en ik voel hoe hard je wordt. Ik draai me om, streel je schouders en borst. Ik kus je hals, je lippen, je nek, lik zacht aan je oorlel. Je vingers glijden over mijn rug, mijn schouders. Ik wil dat ze verder gaan. Ik wil je vingers over mijn heupen, over mijn billen en verder. Ik wil dat je me laat hijgen, schreeuwen, kreunen. En ik wil je voelen. Ik kus je schouders en je tepels. Zak langzaam af naar beneden en verdwijn even met mijn hoofd onder water voor een lik over je harde eikel. Dan vraag ik je op de rand van het bad te gaan zitten. Terwijl je naar achteren leunt, op je armen, trek ik je benen uit elkaar en begin je te pijpen. Ik zuig je en proef je, hoor je kreunen. Dan duw je me naar achteren, komt het bad weer in. Even laten we ons samen diep in het hete water zakken. Je gaat weer zitten en trekt me weer tegen je aan, zoals toen je net het bad instapte. Je streelt mijn borsten, streelt en knijpt in mijn tepels en alleen al daarvan word ik gloeiend heet. Je andere hand glijdt naar beneden tussen mijn benen. Je vingert me, kneed mijn schaamlippen. Ik voel hoe je in en uit me gaat, ik voel je vingers op mijn tepels en ik wil meer! Ik draai me om, pak je penis vast en laat me langzaam om je heen zakken. We neuken. In en uit, op en neer, het water golft door onze bewegingen. Ik voel je in me glijden. Dan duw je me van me van je af, pakt mijn hand en trekt me mee, het bad uit, naar één van de banken. De bank is zacht, ik ga liggen met jou boven me. Je neemt me op de oermanier. Je stoot diep in me en om je extra goed te kunnen voelen leg ik mijn benen in je nek. Je stoot en kreunt en ik kreun en hijg en je stoot en ik voel je en ik hoor je hijgen, sneller, ik hoor je kreunen, kreunen en ik hoor mezelf kreunen en ik hoor niets en zie niets en ik kom, jij komt, ik kom! Mijn spieren spannen zich, knijpen om je pik terwijl jij al je zaad in me spuit... ... Moe liggen we op de stenen bank. Het bonken van onze harten vermindert. Langzaam kus ik je voorhoofd, je hals en borst. Je omarmt me, fluistert dat je het lekker vond. Ik glimlach en streel je borsten. Dan sta ik op. "Tot straks." Met lange passen verdwijn ik door de deuropening. Je blijft verwondert achter. Onzeker ook. Ik grinnik zachtjes voor me uit terwijl ik me snel in een mantel hul en verdwijn naar mijn vertrekken. De twee vrouwen verschijnen weer voor je. Ze stoppen je weer in bad en sponzen je af. Een beetje loom laat je de twee begaan. Hun handen houden grote sponzen vast en strelen je lichaam. Met verbazing besef je dat je het heel aangenaam vindt, zelfs opwindend. Je voelt hoe je tepels harder worden en je sluit je ogen. Langzaam strelen ze je lichaam. Je rug, je borst. Je buik en benen. Loom geniet je. Dan stoppen ze en je opent je ogen. Ze kijken je aan, een vraag in hun blik die je zonder woorden begrijpt. Je houdt je armen en benen wijd en sluit je ogen. Hun handen strelen weer, nu trager, verleidelijker. Over je borsten, je tepels. Een hand verdwijnt tussen je dijen en met een zucht voel je vingers, strelend over je plukje schaamhaar. Je bent verbaasd dat je het toelaat, dat je het lekker en opwindend vindt om door twee dienstmeiden gestreeld te worden. Je denkt aan mijn handen, aan mijn lippen. Je voelt hun vingers, zachtjes en teder strelend. Je droomt dat het de mijne zijn. De twee vrouwen gaan rustig door. Ze strelen je, masseren en wrijven en kneden en plots grijpt een hand een tepel, knijpt even en je kreunt. Dan een paar lippen op je borst. Languit in het warme water geniet je van hun bewegingen. Je voelt hoe een vinger diep in je komt. Zacht kreunen doet die vinger sneller bewegen. Twee paar lippen kussen je tepels, twee paar handen strelen je. Je geeft je over. Twee vingers diep in je, twee paar lippen op je tepels. De opwinding doet je vergeten dat je in een vreemd huis ligt, dat je verwend wordt door twee onbekende vrouwen. Ze strelen, likken, knijpen in je tepels. Ze likken je klitje, steken vingers in je en je hijgt harder. De vingers bewegen sneller, je kreunt harder. Sneller en harder totdat je plotseling een vinger op je anus voelt. Je kermt maar verzet je niet. De vinger gaat langzaam naar binnen. Traag beweeg je je heupen mee op het ritme van de handen. Dan voel je een orgasme komen. "Harder", kerm je en de vingers gehoorzamen. Met een schreeuw kom je klaar. Als in een roes nemen de vrouwen je mee naar een andere kamer. Zachte handdoeken drogen je af. De twee vrouwen pakken kleding uit de grote kast en kleden je aan. Je laat ze begaan, niet in staat tegen te sputteren. Zijden lingerie, zacht en koel op je lichaam. Een donkerblauwe jurk, ook van zijde en koel op je blote armen. Een paar hoge schoentjes. Een van de vrouwen duwt je op het bankje, pakt een borstel en houdt je hoofd vast. Je gedachten dwalen af. Naar mij, waar ik ben en wat ik allemaal van plan ben. Je wordt rood als je bedenkt dat je zojuist door twee onbekende vrouwen naar een heerlijk hoogtepunt gestreeld bent. En dat terwijl je altijd dacht dat je dat nooit zou doen. Een andere vrouw stapt de ruimte in. Ze is klein en oud, gerimpeld en haar grijze haar zit in een streng knotje op haar hoofd. Haar dunne lippen zijn op elkaar geperst en afkeurend kijkt ze naar je. Dan klapt ze in haar handen en de twee dienstmeiden verdwijnen. De oude vrouw pakt een doosje uit haar gewaad en klikt het open. Ze haalt er een gouden ketting uit en legt die om je hals. Het voelt koud aan. Dan twee oorhangers, lang en dun gesmeed. Ze hebben zachte klemmen, in plaats van pinnetjes. De oude vrouw klemt de hangers aan je oren. Onwennig kijk je in de spiegel. Je ziet de vrouw achter je glimlachen. "Dat is beter." Een krassende stem, maar vol kracht en levenslust. "En nu, meisje, meekomen. Je mag de heer niet laten wachten." Ze loopt voor je uit, met stevige pas. Je hebt moeite om haar bij te houden, met je voeten onwennig in de hoge schoentjes en ruisend gewaad. Je vraagt je af wat er nu gaat gebeuren. Je denkt even terug aan het warme bad. Je voelt je wangen gloeien. Je hebt al die tijd nog geen angst gevoeld, geen vrees. Alleen verbazing, verwondering. Genot. De wandeling door het kasteel lijkt uren te duren, trappen op en af, lange donkere gangen die spaarzaam verlicht zijn door grote toortsen. Spookachtige schaduwen flakkeren op de maat van wind. Het is koel, net niet koud in de gangen. De oude vrouw loopt stevig door, met zekere pas op weg naar mij. Hoop je, denk je. Je beseft dat de trappen langer naar beneden gaan, minder omhoog. Je vraagt je af waar je bent, waar ik ben, waar je naar toe geleid wordt. Vragen, vragen, en geen antwoorden. Dan, onverwacht, staat de oude vrouw stil. Een grote houten deur met koperen beslag. Ze klopt en opent hem. Met een knik van haar hoofd stuurt ze je naar binnen. Je stapt langs haar in het donker. De deur slaat dreunend dicht en je staat alleen in het duister. Plotseling voel je angst. Het kruipt je lichaam binnen, nestelt zich in je buik en steekt lange tentakels uit naar je hart en hoofd. Je rilt even en voelt kilte langs je lichaam strijken. Voorzichtig doe je een stap vooruit. Je wacht totdat je ogen gewend zijn aan de donkere ruimte. Weer een stapje vooruit. Je ziet nog niets, voelt alleen de kille tocht langs je blote benen strijken. Je voelt hoe de angst door je lijf giert. Je hoort je hart kloppen als een razende. Je raakt in paniek. Je denkt dat je al uren zo staat, dat ik weg ben, dat je nu verloren bent, dat alles fout zit. Je voelt de vrees en je rilt en slaat je armen om je heen. Weg, denk je. Ik moet hier weg. Je draait je om en stapt naar de deur. Handen strak vooruitgestoken om de deur te voelen. Niets. Alleen koude steen. Een stap naar links, steen. Twee naar rechts. De muur. De paniek omarmt je, knijpt je keel dicht en laat je knieën knikken. Je wenst mij te zien, mijn armen om je heen en mijn zachte stem om je gerust te stellen. Maar je hoort niets. Alleen het bonzen van je hart. Het kloppen van je bloed in de aderen. Het suizen in je oren. Dan een voetstap. Met een ruk draai je om en probeert door het duister heen te turen. In een opwelling vraag je wie er is. Als antwoord weer een stap. Hol en dreigend. Spookbeelden van monsters en gedrochten schieten door je hoofd. Je beseft dat de oude vrouw je heeft misleid. Je een ruimte ingestuurd heeft waar trollen en draken wachten op een lekker hapje. Weer een stap. Je deinst achteruit tegen de muur, angst en paniek en vrees schieten door je lichaam en jij knijpt je ogen dicht. Nog twee stappen. Een zachte stem. Mijn stem. "Wees niet bang, hier overkomt je niets." Je opent je ogen en kijkt in mijn richting. Een vaag lichtje, kilometers ver weg. Een rode gloed omhult een lange gestalte. Je schrikt en perst jezelf dichter tegen de muur, je probeert in de muur te verdwijnen. Dan stap ik tegen je aan en pak je stevig beet. Eerst schrik je nog, maakt je hart een sprongetje maar dan sla je de armen om me heen en je houdt me stevig vast. Je voelt mijn gewaad. Zachte stof en koel tussen je vingers. Een zucht van verlichting ontsnapt aan je lippen. Ik laat je los, duw je achteruit en klap in mijn handen. Langzaam gloeien lichtjes op. Hoog boven ons, gigantische kroonluchters die aan oneindige draden hangen. Je kijkt omhoog en ziet geen plafond. Het wordt lichter, maar behalve de muur waartegen je leunt, is alleen een vloer zichtbaar. Geen andere muren. Een lange rij kroonluchters banen een smal pad van licht in het duister. Ik pak je hand en je loopt naast me met me mee. "Niet bang zijn, dit is het voorportaal van mijn huis. Je bent veilig, beschermd." "Ik was bang." "Ik weet het. Het spijt me als ik je schrik heb bezorgd, maar nu is alles goed." "Ja," fluister je, "nu is alles goed." En het voelt goed. Een beetje verbaasd besef je dat je angst is verdwenen. De knopen in je maag lossen zich op en maken plaats voor een kriebel. Avontuur. Verwachting. We lopen in het licht. Je gluurt achter je en de muur is verdwenen. De rij kroonluchters vervaagt achter ons, brandt op voor ons. Je bent niet bang, ik voel dat. Maar je voelt je ongemakkelijk. Je weet niet waar je bent, hoe je er gekomen bent en of je ooit weer terug kan naar het rumoerige plein voor het kasteel. Maar ergens geeft het niet als dat niet meer gaat. Ik ben bij je, zal je beschermen en verwarmen. Het lijkt uren te duren. Zwijgend loop ik naast je, zwijgend loop je mee. Hand in hand. Een stevige pas, maar niet gehaast. Naast de holle voetstappen klinkt geen geluid. Spookachtige schaduwen dansen met ons mee. Dan, vaag voor ons, doemt een muur op. Grote grijze stenen. Dan een deur. Weer klap ik in mijn handen en de lichten doven uit. Duisternis omringt ons en even voel je weer die knoop van angst. Maar dan zwaait de deur open. Licht valt naar binnen en gehaast stap je in een gang. Smal, we moeten achter elkaar lopen. Deuren van metaal, zwart en dof en dreigend. Geen geluiden behalve de voetstappen. Toortsen werpen schaduwen. Je voelt geen angst, maar toch ben je niet gerust. Een snelle blik achter je en ik glimlach, werp je een kushand toe en je lacht even, ik ben er nog. Dan stop ik. Je draait je om en kijkt naar een deur. Deze ziet er niet anders uit dan de andere die we al gepasseerd zijn. Ik duw de deur open en stap naar binnen. Een schok. Je weet eigenlijk niet wat je verwacht had, maar dit niet. Een restaurant. Ouderwets, als in een verhaal van Dickens. Kroonluchters, bewerkt plafond. Houten vloer en tientallen tafeltjes. Mensen die lachen, eten, praten en plezier maken. Heren, gekleed in smoking of gala uniform. Dames in lange gewaden. Obers in witte broeken en rode jassen schieten tussen de tafels door, balanceren dienbladen op een hand en in een hoek speelt een strijkorkestje. Ik bied je een arm en leid je naar een tafeltje. Drie obers schieten toe en schuiven stoelen aan, dekken de tafel met haastig gemak. Je krijgt een kaart voor je neus, geschreven in een onbekende taal. Ik knik naar een rode jas, bestel wijn en eten. De kaarten verdwijnen, de obers vliegen. We kijken naar elkaar. "Je ziet er prachtig uit. Een echte grande dame." "Dank je. Jij mag er ook wezen, een echte smoking?" Ik knik. Je kijkt om je heen en laat je overdonderen door de omgeving. Ik zie dat je vragen hebt, maar voor we kunnen praten, verschijnt een ober met fles en glazen. We toosten, drinken en dan kijk je weer naar mij. Ik glimlach en zet het glas neer. "Dit is niet wat je verwachtte. Maar je hebt honger. Dus gaan eerst we eten. En daarna, zul je wel zien." De obers brengen schalen vol. Ze scheppen op en bedienen ons. Een pasta van zacht geel met een witte saus. Een stuk vlees van donkerbruin met een rode saus. Een schepje groente, een paar kleine ronde aardappeltjes. Warme en heerlijke geuren stijgen op. Met een 'smakelijk eten, heer, dame' verdwijnt de laatste ober. Het enige geluid is het rinkelen van het zilveren bestek, het getik van vorken op de borden. Met een verrukte blik op je gezicht en twinkelende ogen geniet je van het diner. Een ober vult de glazen, schikt een schotel en verdwijnt weer. Twee lege borden. Een lege fles en ik leun achterover. "Toetje?" Je knikt, ijs wil je hebben, zacht en romig en net zoveel als je nog opkan. Voor mij een Irish-Coffee. Heet en dampend. Dan koffie, met een likeurtje en een dikke sigaar voor mij. Ik leid je weer naar een deur. Je loopt langzaam en kijkt om je heen. Mensen eten, lachen, praten en genieten van volle borden en glazen. Rumoer en zachte muziek. Je legt je hoofd tegen mijn schouder en gearmd lopen we naar buiten. Een hal, met een ouderwetse garderobe en de man achter de balie reikt een lange mantel aan. Ik leg die om je schouders. Een tweede mantel voor mij en dan stappen we de buitenlucht in. Je adem komt in wolkjes naar buiten. Het is koud en donker, de maan werpt een zacht licht over een plein met cafés en restaurantjes. Grote auto's rijden af en aan, brengen en halen andere gasten. Een limousine stopt voor ons en we stappen in. Zacht leer en stilte. We rijden geruisloos weg. Snel laat de auto de straten achter zich. We rijden het stadje uit en glijden over een kronkelige weg. Je bemerkt plots dat we langs een kust rijden. Zwak maanlicht laat rollende golven zien. Na een paar minuten draait de auto een laan in en stopt voor een huis. We stappen uit en ik geef je even de gelegenheid het gebouw te bekijken. Het is een lage villa, twee verdiepingen. Een groot bordes met een brede deur en kleine ramen. Het maanlicht laat donkere stenen zien, een dak dat bestaat uit grijze pannen. De deur zwaait open en een man verschijnt in de opening. Het licht achter hem doet hem een spookachtig lijken, maar als we naar hem toe lopen blijkt het een heel gewone man te zijn, gekleed als een butler uit een voorbije eeuw. Hij gaat ons voor naar de achterkant van het huis. Hand in hand lopen we achter hem aan. Ik hou stil bij een eikenhouten deur. Snel stap ik naar binnen. Je ziet een groot bureau. Twee stoelen ervoor en kijkt toe hoe ik een sigaar pak uit een doos op de tafel. Als hij brand lopen we verder. De butler doet een deur open en met een kleine buiging laat hij ons alleen. We stappen hand in hand een grote slaapkamer binnen. Het eerste dat opvalt is een enorm hemelbed. Dan glijdt je blik verder en je ziet een grote kast met televisie, radio en andere apparatuur. Ernaast staan twee gemakkelijk uitziende stoelen en een tafel. De wand tegenover de deur is een groot gordijn. Ik laat je los en klap in mijn handen. De gordijnen gaan traag uit elkaar en onthullen een grote schuifdeur naar een terras. Weer een klap van mijn handen en de schuifdeur opent zich. We stappen het terras op en je houdt je adem in. Een vergezicht op een rollende zee, jagende wolken en maneschijn. Je loopt naar de reling en kijkt naar beneden. Rotsen en brekende golven. Zacht hoor je het ruisen van de zee. Je stamelt dat het prachtig is en ik glimlach, ben blij dat je het zo mooi vindt. Hand in hand kijken we uit over een weidse zee. Met een zwaai van mijn arm draai ik je naar me toe. Een hand onder je kin en ik kus je lippen. Je opent ze, laat mijn tong toe in je mond en kronkelend vechten ze liefkozend. Ik laat je kin los, omarm je stevig en je slaat ook je armen om mij heen. De tijd vertraagt als we zoenen. Ik laat mijn handen dwalen over je rug en knijp zachtjes in je billen. Een kreuntje en je stapt weg. Onderzoekend kijk je me aan. "Je gaat nu toch niet weg?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, morgenochtend pas, als je nog slaapt, dan heb ik werk te doen. Maar maak je maar geen zorgen, je wordt hier goed verzorgd en morgenavond ben ik weer terug. En nu, nu hebben we de hele nacht nog voor ons." Je knikt, stapt in mijn gespreide armen en laat je door mij meevoeren. Mijn handen strelen je schouders, je rug en langzaam langs je heupen naar je buik en borst. Met gesloten ogen en open mond laat je me begaan. Traag schuif ik de jurk van je schouders en laat hem vallen... (c) 2002, Demon & Co.

Het begon met Halloween (vm:science-fiction/fantasie, 5354 words) [1/2] Toon alle delen
Auteur: Demon & Co.	Toegevoegd: Apr 10 2002	Kijkers/Lezers: 7495/5002 [67%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Een volle maan in een heldere hemel, een paar flarden mist. Een mysterieuze man belt aan bij een aantrekkelijke, jonge vrouw. Hij neemt haar mee. Deel 1 van 2.

Dit is deel 1 van totaal 2 delen.
	toon alle delen	volgend deel